Βέβαια, ίσως πείτε, ότι τόσα χρόνια τώρα, οι ίδιοι ακριβώς παράγοντες -και όχι μόνον αυτοί, αλλά και οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και διάφοροι άλλοι- σημειώνουν πως η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται. Και δεν έχουμε κανένα λόγο, να μην τους πιστέψουμε. Πράγματι αναπτύσσεται η οικονομία. Η ανεργία, όμως, αυξάνεται. Οι φτωχοί γίνονται όλο και περισσότεροι και, τέλος πάντων, για τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων ισχύει το «κάθε φέτος και χειρότερα». Αρα, κάποιο λάκκο έχει η φάβα...
Και πράγματι έχει λάκκο... Το «κόλπο» της προαναφερόμενης επιχειρηματολογίας βρίσκεται στη χρήση του -ταξικά ασαφούς, τουλάχιστον- όρου «ελληνική οικονομία». Τον χρησιμοποιούν, ώστε να... χωράμε όλοι, αλλά η πραγματικότητα της καπιταλιστικής μας κοινωνίας είναι σαφέστατα διαφορετική. Ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, ανάπτυξη της οικονομίας, κλπ., κλπ., σημαίνει στη σύγχρονη καπιταλιστική πρακτική όλο και μεγαλύτερη αύξηση των κερδών της ολιγαρχίας, αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, όλο και μεγαλύτερο άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ των λίγων «εχόντων και κατεχόντων» και των πολλών, κλπ., κλπ. Και αποτελεί το λιγότερο αφέλεια, να ισχυρίζεται κάποιος, ιδιαίτερα σήμερα, ότι τα όλο και μεγαλύτερα κέρδη των κεφαλαιοκρατών θα φέρουν νέες επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας, καλύτερα μεροκάματα, συντάξεις, κλπ. Η καθημερινότητα δίνει πάμπολλες και αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, ότι τα αυξημένα κέρδη χρησιμοποιούνται από τους κεφαλαιοκράτες -πρώτα και κύρια, αν όχι αποκλειστικά- για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τις θέσεις τους, για να φέρουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Γι' αυτό και, παρά την πράγματι σημειούμενη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, δεν έχουμε πραγματική και ουσιαστική βελτίωση της θέσης της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον των εργαζομένων
Αυτή είναι η αλήθεια και παραπέμπει ευθέως στις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ. Μόνο σ' ένα καθεστώς λαϊκής οικονομία και εξουσίας θα μπορούν οι εργαζόμενοι να καρπωθούν τα οφέλη της ανάπτυξης. Μόνο σ' ένα τέτοιο καθεστώς μπορεί η οικονομική ανάπτυξη, να έχει ωφέλιμο για τους εργαζόμενους και το λαό προσανατολισμό και περιεχόμενο.
Οι δυο Αμερικανοί ναύτες που, αναίτια και προκλητικά, επιτέθηκαν, τραυμάτισαν και λήστεψαν Ελληνες πολίτες στα Χανιά, πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά από την ελληνική Δικαιοσύνη. Το «παραδειγματικά» έχει, βεβαίως, να κάνει με την ανάγκη να σταλεί μήνυμα προς τους κάθε λογής «παλικαράδες» - Αμερικανούς κυρίως, αλλά και κάθε άλλης εθνικότητας στρατιωτικούς, που βρίσκονται στη χώρα μας - ότι στην Ελλάδα δεν μπορούν να προκαλούν, να προσβάλλουν και να επιτίθενται σε Ελληνες, χωρίς να έχουν επιπτώσεις. Φυσικά, το «πρόσφορο έδαφος» για ν' αναπτυχθεί ο «τσαμπουκάς» των δυο 20χρονων «καουμπόιδων» του 6ου στόλου, το καλλιεργεί η πολιτική που εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις έναντι των «συμμάχων» μας. Μια πολιτική «εθνικής υποταγής και υποτέλειας», που αναγνωρίζει στους Αμερικανούς το ρόλο του επικυρίαρχου. Οσο θα εφαρμόζεται αυτή η πολιτική, θα γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων «περιστατικών», που προκαλούν την εθνική περηφάνια και υποτιμούν την εθνική αξιοπρέπεια του λαού μας...
Ακόμη και οι ΝΑΤΟικοί αξιωματικοί ομολογούν - σε κατ' ιδίαν συζητήσεις - το φιάσκο της επιχείρησης «Απαραίτητη Συγκομιδή» στην ΠΓΔΜ. Αναλυτές κάθε πολιτικής απόχρωσης σημειώνουν, πως ο δήθεν αφοπλισμός των Αλβανών αυτονομιστών και η συλλογή των όπλων ήταν το προπέτασμα καπνού για την εγκατάσταση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη γειτονική χώρα, ώστε να χειραγωγηθούν οι παραπέρα εξελίξεις σ' αυτή και την ευρύτερη περιοχή. Και ο Δ. Αβραμόπουλος, πρόεδρος του ΚΕΠ και δήμαρχος της Αθήνας, μιλώντας προχτές στην ΚΕ του κόμματός του ζήτησε «να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μπορέσει η ΝΑΤΟική δύναμη να ανταποκριθεί στην αποστολή της μέσα στο χρονικό διάστημα των 30 ημερών» και ακόμη, «να προστατευτεί με κάθε τρόπο η σωματική ακεραιότητα όλων των ανδρών που συμμετέχουν στη ΝΑΤΟική δύναμη»...
Αλήθεια, κουράστηκαν πολύ τα επιτελεία του ΚΕΠ, για να επεξεργαστούν τις... βαρυσήμαντες αυτές θέσεις;