ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ
Να μην περάσει ο νέος ακρωτηριασμός δικαιωμάτων και ελευθεριών
Εντονες αντιδράσεις ξεσηκώνει ήδη το νομοσχέδιο που θέτει σε παρανομία τη διακίνηση των ιδεών μέσω της απαγόρευσης αφισών, αεροπανό, συνθημάτων και κάθε άλλης μορφής που χρησιμοποιούν πολιτικές, εργατικές και κοινωνικές οργανώσεις. Στο όνομα δήθεν της προστασίας του περιβάλλοντος, αλλά και του ελέγχου της εμπορικής διαφήμισης, επιχειρείται η φίμωση όσων αντιτίθενται στην κυρίαρχη ιδεολογία.Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ως υπαίθρια διαφήμιση ορίζεται «η προβολή, με οποιονδήποτε τρόπο και μέσο, μηνυμάτων κάθε μορφής, για την προώθηση εμπορικών και επαγγελματικών σκοπών, καθώς και πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων συναφών αρμοδιοτήτων». Η υπαίθρια διαφήμιση επιτρέπεται μόνο σε ειδικά πλαίσια που τοποθετούνται σε συγκεκριμένους χώρους, για τη χρήση των οποίων ο διαφημιζόμενος θα πρέπει να καταβάλλει ενοίκιο. Δηλαδή, μετά τη ραδιοτηλεοπτική και διά του Τύπου πολιτική διαφήμιση, εμπορευματοποιείται και η υπαίθρια και είναι προφανές ότι θα τη χρησιμοποιούν πλέον μόνο κόμματα και οργανώσεις που εκφράζουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και άρα διαθέτουν και τα «χοντρά πουγκιά».
Αλλωστε, στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου, σχεδόν ομολογείται ο πραγματικός σκοπός. Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Η αξία της υπαίθριας διαφήμισης τόσο ως έκφρασης της οικονομικής ελευθερίας όσο και ως τρόπου διακίνησης ιδεών συγκρινόμενη με την αξία του έννομου αγαθού του περιβάλλοντος πρέπει υπό ορισμένες προϋποθέσεις να υποχωρεί».
Το νομοσχέδιο αυτό δεν μπορεί παρά να ενταχθεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο νομοθετημάτων που προωθεί η κυβέρνηση, με στόχο την ενδυνάμωση του αυταρχικού οπλοστασίου της. Ο «τρομονόμος», η ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων, αλλά και η ίδρυση νέων μηχανισμών καταστολής τύπου Σένγκεν, Ευρωπόλ, Ευρωμάτ κλπ, τα σχέδια για περιορισμούς σε συγκεντρώσεις και πορείες, για τη διεύρυνση των δυνατοτήτων χρήσης των όπλων από τους αστυνομικούς, είναι μερικά από αυτά που στόχο έχουν τον περιορισμό των λαϊκών αντιδράσεων και αγώνων.
Ηδη, η «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», έχει καλέσει σε συναγερμό για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο που «επιδιώκει κυριολεκτικά την κατάπνιξη της φωνής των συνδικάτων, των εργαζομένων, των φορέων και κομμάτων που αντιδρούν στην πολιτική της», που «θα οδηγήσει σε νέο ακρωτηριασμό δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αίμα».
Χαρακτηριστικές των αντιδράσεων είναι και παρακάτω δηλώσεις που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ»:
Θύμιος Καρακατσάνης, ηθοποιός
Μια τέτοια απαγόρευση μας αφορά όλους
«Μια τέτοια απαγόρευση αφορά όλους μας. Τα μεγάλα κόμματα έχουν τη δυνατότητα και τα λεφτά για να περάσουν την προπαγάνδα τους. Οσο δυσκολεύονται τα μικρά κόμματα να εκφράσουν τις θέσεις τους, τόσο δυσκολεύεται ο πολίτης να εκφραστεί. Οπως και για μας τους καλλιτέχνες τέτοια μέτρα φιμώνουν ουσιαστικά και την πολιτιστική ζωή. Και όταν φιμώνεται η πολιτιστική ζωή, στην ουσία φιμώνεται η πολιτική. Η δημοκρατία πάει περίπατο. Βλέπετε είναι κι αυτός ο "ευπρεπισμός" που επιβάλλεται ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Ξέρετε, πάντα πίστευα ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες αν γίνουν σωστά, θα γίνει καλύτερος ο κόσμος. Αλλά όπως γίνονται, μάλλον χειρότερος θα γίνει».
Βασίλης Διονυσόπουλος, ζωγράφος
Η αισθητική του λευκού κελιού...
«Σκέφτομαι ότι σίγουρα πρόκειται για το καλό μας και πραγματικά με πείθουν τα επιχειρήματα περί καθαριότητας, αισθητικής και πολιτισμού. Μάλιστα σκέφτομαι, σαν ζωγράφος που είμαι, να κάνω διακοπή επαγγέλματος, γιατί, τι άλλο κάνει ένας ζωγράφος, από το να επικοινωνεί με τους συμπολίτες του χρωματίζοντας - και έτσι "λερώνοντας" - πεντακάθαρους, κάτασπρους και αγνούς, σαν κρίνα, μουσαμάδες; Μάλιστα προτείνω, το νομοσχέδιο να επεκταθεί και στους ιδιωτικούς χώρους (κατοικίες, δημόσια κτίρια, παντού) και για οποιαδήποτε εικόνα, γιατί όλες μεταδίδουν μηνύματα και όπως κάποιοι λένε, όλα κρύβουν πολιτική. Η αισθητική του λευκού κελιού είναι η αισθητική του μέλλοντος. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει, που λέει και ο ποιητής. Πρέπει σιγά σιγά να συνηθίζουμε».
Ιωάννης Βαβούρας, πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
Οι ιδέες αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα
«Στο νομοσχέδιο φαίνεται ότι οι ιδέες αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα, αφού συγχέονται η έννοια της διαφήμισης εμπορευμάτων (αγαθών ή υπηρεσιών) που αποσκοπεί στην επιτυχία κέρδους, με την έννοια του πολιτικού κοινωνικού μηνύματος που αποσκοπεί στη διακίνηση των ιδεών και την ενημέρωση της κοινωνίας. Στην περίπτωση των ιδεών, η καταβολή τέλους συνιστά οπωσδήποτε εμπόδιο στη διακίνησή τους και αποτελεί ουσιαστικά μορφή λογοκρισίας, αφού περιορίζεται η δραστηριότητα εκείνων των φορέων που παράγουν πολιτική ιδεολογία και δεν έχουν τους οικονομικούς πόρους για την καταβολή των σχετικών τελών. Οι προβλεπόμενες από το νομοσχέδιο περιπτώσεις απαλλαγή από την καταβολή τελών είναι περιορισμένες ως προς την έκτασή τους, ασαφής ως προς τα υποκείμενά τους και εντάσσονται στην αποφασιστική αρμοδιότητα μονομελών οργάνων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Γιάννης Στρατηγός, γενικός γραμματέας της ΠΟΕ - ΟΤΑ
Θίγεται ένα βασικό πολιτικό δικαίωμα
«Σκοπός της κυβέρνησης, μέσα από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, είναι να βάλει ένα φρένο στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στην κοινωνία, αλλά και στο συνδικαλιστικό κίνημα ειδικότερα. Θίγεται ένα βασικό πολιτικό δικαίωμα, ένα δικαίωμα που σήμερα πολύ περισσότερο το έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι ώστε να φτάνουν σε αυτούς οι απόψεις, οι πολιτικές προτάσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Προβλήματα που δημιουργεί η ίδια η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και γι' αυτό επιδιώκει να φιμώσει όσες φωνές αντιδρούν. Πρέπει να σημειώσουμε ότι με τη δημιουργία της νέας δημοτικής αστυνομίας η κυβέρνηση επιχειρεί να φέρει σε αντίθεση συναδέλφους, υπαλλήλους του ίδιου δήμου. Κι αυτό γιατί οι νέοι αυτοί δημοτικοί αστυνομικοί θα κληθούν να εφαρμόσουν διατάξεις για ξήλωμα των αφισών και των πανό που θα έχουν κρεμάσει συνάδελφοί τους στα σωματεία».
Feeds
