Associated Press

Σε μια τσιγγάνικη γειτονιά του Πρίλεμπ κηδεύεται ένας από τους δέκα στρατιώτες (Τσιγγάνος) που σκοτώθηκαν στην ενέδρα των Αλβανών αυτονομιστών

Μπορεί η ομιχλώδης και αμφίβολης βιωσιμότητας «ειρηνευτική συμφωνία» να έχει, από τα μέσα της βδομάδας, μονογραφηθεί από τους πολιτικούς ηγέτες της ΠΓΔΜ, εντούτοις, είναι βέβαιο πως και σ' αυτή την κρίσιμη καμπή γεγονότων, οι εξελίξεις «διαμορφώνονται» (όπως άλλωστε εδώ και μήνες) υπό το βάρος της επέκτασης και κλιμάκωσης των συγκρούσεων στα θέατρα του πολέμου.

Ομως, ακόμη και εάν οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ προβούν ακόμη και τώρα σε μία επιπλέον «πυροσβεστική» ενέργεια, τάχα, σε βάρος των Αλβανών αυτονομιστών, αυτή μάλλον θα εκδηλωθεί σε λεκτικό επίπεδο. Οσο για την προγραμματισμένη για αύριο (Δευτέρα) επίσημη υπογραφή της «ειρηνευτικής συμφωνίας»; Ακόμη και εάν η φιέστα υπογραφής γίνει, είναι βέβαιο πως δε θα κατασβεστούν οι φωτιές του πολέμου. Εξίσου βέβαιος προβάλλει μεσοπρόθεσμα και ο ντε γιούρε - ο ντε φάκτο είναι ήδη υπαρκτός... - διαμελισμός της ΠΓΔΜ.

Αυτό εκτιμάται πως θα συμβεί (σύμφωνα άλλωστε και με τα πραγματικά, απώτερα, σχέδια απόσχισης και αποσταθεροποίησης που φέρουν τη «βούλα» των ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΗΠΑ) είτε σταματήσουν, είτε πάρουν τη μορφή «μόνιμης» σύγκρουσης οι παρούσες «ρευστές» και διακοπτόμενες κατά χρονικά διαστήματα πολεμικές αναμετρήσεις ανάμεσα στη δύναμη 10.000 ανδρών που αποτελούν τις Ενοπλες Δυνάμεις της ΠΓΔΜ και τους 100.000 εφέδρους στρατού και αστυνομίας και στους μερικές χιλιάδες Αλβανούς αυτονομιστές του λεγόμενου Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (εκ των οποίων πολλοί προέρχονται από τα λεγόμενα Σώματα Προστασίας Κοσσυφοπεδίου, ή έχουν εκπαιδευτεί, εξοπλιστεί και χρηματοδοτηθεί από Αμερικανούς και ΝΑΤΟικούς κομάντος).

Αλλωστε, το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι το ίδιο και το αυτό, και στην περίπτωση, που οι σημερινές αναμετρήσεις στο πεδίο των μαχών προσλάβουν και τη διάσταση του εμφύλιου πολέμου, και στην περίπτωση που η φωτιά της σύρραξης «περιοριστεί» προσωρινά για να υπογραφεί η «συμφωνία», η οποία «ανάβει το πράσινο φως» για την έλευση της δύναμης 3.500 ανδρών της ΝΑΤΟικής αποστολής με την εύγλωττη κωδική ονομασία «Απαραίτητη Σοδειά». Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μα ο διαμελισμός της ΠΓΔΜ...

Αλλωστε, ακόμη και αν πραγματοποιηθεί η αποστολή της ΝΑΤΟικής δύναμης στην ΠΓΔΜ, είναι βέβαιο πως αυτή θα αποβεί όχι προς όφελος της ειρήνης και της κυβέρνησης των Σκοπίων, αλλά προς όφελος των Αλβανών αυτονομιστών. Και αυτό δεν πηγάζει ως εκτίμηση μόνον από την εμπειρία της «αποστολής» της πολυεθνικής KFOR στο Κοσσυφοπέδιο (όπου ο «ΟΥΤΣΕΚΑ» ουδέποτε πραγματικά αφοπλίστηκε αλλά μετονομάστηκε σε Σώματα Προστασίας Κοσσυφοπεδίου και όπου έγιναν άγριες και βάρβαρες διώξεις σε βάρος των άλλων εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, για να διαμορφωθεί ένα αμιγώς «αλβανικό» Κοσσυφοπέδιο μπροστά στα ένοχα μάτια των στρατιωτών του ΝΑΤΟ). Αλλά και επειδή, η «Απαραίτητη Σοδειά» (στην οποία θα συμμετέχουν και Ελληνες στρατιώτες!) δεν έχει στόχο τον άμεσο αφοπλισμό των Αλβανών αυτονομιστών αλλά την επιτήρηση της συγκέντρωσης όπλων που αυτοί εθελοντικά - και εικονικά... - θα καταθέσουν σε συγκεκριμένες περιοχές της βορειοδυτικής ΠΓΔΜ μέσα σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των τριάντα ημερών!

Οσο για τα μη συμφωνηθέντα ζητήματα (χορήγηση αμνηστίας σ' όλους τους Αλβανούς αυτονομιστές, τοπικές αλβανικές διοικήσεις στρατού και αστυνομίας στις περιοχές με σημαντική αλβανική μειονότητα, «δικαίωμα» βέτο σ' όλες τις αποφάσεις της εκλεγμένης Βουλής που αφορούν την αλβανική μειονότητα, αυτονόμηση των αλβανοκατοικούμενων περιοχών της ΠΓΔΜ), που αφήνει εκκρεμή η λεγόμενη ειρηνευτική συμφωνία της Οχρίδας; Και αυτά θα ικανοποιηθούν «με ειρηνικό τρόπο» καθώς τόσο η πολιτική ηγεσία των Σλαβομακεδόνων, όσο και ο στρατός θα έχουν εξαντληθεί και φθαρεί πολιτικά, ψυχολογικά, οικονομικά και η «διεθνής κοινότητα» (δηλαδή οι επικυρίαρχοι ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ) θα επισημοποιήσει αυτά που η ίδια με την πολιτική της προκάλεσε με το πρόσχημα πως είναι ενώπιον «τετελεσμένων γεγονότων»...

Μέρες του '67 ξαναζεί η Μέση Ανατολή: Η ισραηλινή κυβέρνηση του Αριέλ Σαρόν προχώρησε, καθώς χάραζε η Παρασκευή - κάπου 12 ώρες μετά την επίθεση αυτοκτονίας ενός 23χρονου βομβιστή της Χαμάς σε κεντρικό εστιατόριο της οδού Τζάφα της Ιερουσαλήμ, που κόστισε τουλάχιστον 15 ζωές και 100 τραυματισμούς - σε βαριά αντίποινα, στέλνοντας μαχητικά αεροσκάφη να πραγματοποιήσουν αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του αρχηγείου της παλαιστινιακής αστυνομίας στη Ραμάλα, το οποίο μεταβλήθηκε σε ερείπια, αλλά και - το σημαντικότερο - προχωρώντας στη στρατιωτική (ανα)κατάληψη της ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ο Οίκος της Ανατολής, έδρα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) και σύμβολο της παλαιστινιακής παρουσίας στην Ιερή Πόλη, όπως και πολλά άλλα κτίρια της Παλαιστινιακής Αρχής, τέθηκαν υπό τον έλεγχο των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων και στο ιστίο της πρόσοψης του Οίκου της Ανατολής υψώθηκε η γαλανόλευκη με το άστρο του Δαυίδ. Στελέχη της κυβέρνησης Σαρόν, όπως ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Ούζι Λαντάου, και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μεΐρ Σιρίτ, δήλωσαν, κάνοντας τα πράγματα χειρότερα, ότι η κατάληψη έχει «μόνιμο» χαρακτήρα και αποσκοπεί να αναγκάσει τους Παλαιστίνιους να «σταματήσουν την πολιτική του τρόμου».

Η κατάληψη όσο και ο συμβολισμός της αποτελούν αλγεινή πρόκληση για την παλαιστινιακή πλευρά, η οποία βλέπει την ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα ενός μελλοντικού αυτόνομου παλαιστινιακού κράτους. Ο Γιάσερ Αραφάτ μίλησε για «ενίσχυση της αποφασιστικότητας» των Παλαιστινίων, στους οποίους «δε μένει άλλη επιλογή από το να εντείνουν την Ιντιφάντα». Ο Σαέμπ Ερεκάτ προειδοποίησε ότι αυτή η πρόκληση αντί να «σταματήσει τη βία» - κάτι που όπως ισχυρίζεται η ισραηλινή πλευρά είναι ο στόχος της - στην πραγματικότητα θα προκαλέσει μια νέα έκρηξή της, απομακρύνοντας περαιτέρω την πιθανότητα επανέναρξης της «ειρηνευτικής διαδικασίας» που μοιάζει και πάλι να πνέει τα λοίσθια. Οι ισραηλινές κινήσεις, έλεγε την Παρασκευή ο συνεργάτης του Αραφάτ, Αχμέντ Αμπντέλ-Ραχμάν, «απεμπολούν όλες τις διμερείς συμφωνίες από το 1993». Η επιλογή του Σαρόν, είπε ο ίδιος, να προχωρήσει σε μια τέτοια κλιμάκωση, οδηγεί την περιοχή «σε μια νέα έκρηξη, για τις συνέπειες της οποίας αδιαφορεί» ο Ισραηλινός πρωθυπουργός.

Η αμερικανική και η ευρωπαϊκή διπλωματία έλαμψαν διά της υποκρισίας τους όσον αφορά στα ισραηλινά αντίποινα: Σχεδόν μία ολόκληρη μέρα μετά ανακάλυψαν τη «σοβαρή κλιμάκωση» από πλευράς Ισραήλ, χωρίς, εννοείται, να ασκήσουν παρά μόνο χλιαρή πίεση για να αλλάξει η κατάσταση. ΗΠΑ και ΕΕ είχαν, αντίθετα, καταδικάσει μέσα σε ώρες τη βομβιστική επίθεση της Χαμάς απαιτώντας από τον Αραφάτ«να συλλάβει αμέσως» τους υπεύθυνους, καταδικάζοντας την «τρομοκρατία» αλλά αφήνοντας στην ισραηλινή κυβέρνηση (που ουσιαστικά προκάλεσε την ενέργεια της Χαμάς με τις «επιλεκτικές δολοφονίες» στελεχών της: Οι δυτικές εφημερίδες πρόβαλαν το γεγονός του θανάτου έξι παιδιών Ισραηλινών που βρήκαν το θάνατο στην επίθεση στην πιτσαρία την Τετάρτη, αλλά στις επιθέσεις της περασμένης βδομάδας ήταν δύο παιδιά Παλαιστινίων που βρήκαν το θάνατο, όπως και εκατοντάδες άλλα στην 11μηνη Ιντιφάντα...) την ευχέρεια να προβεί στα άνισα, όχι από πλευράς απωλειών, αλλά από πολιτική άποψη, αντίποινα στα οποία προέβη.

Κρίνοντας από τα γεγονότα αυτής της βδομάδας, μάλλον απίθανο πρέπει να θεωρείται η «ειρηνευτική διαδικασία» να επανέλθει σε τροχιά σύντομα. Πέραν της ισραηλινής αδιαλλαξίας - η κυβέρνηση Σαρόν έφθασε στο σημείο να χαρακτηρίζει «γενναιόδωρες προτάσεις» αυτές του Εχούντ Μπαράκ πέρσι, προτάσεις που είχαν αφήσει άναυδους τους Παλαιστίνιους διαπραγματευτές στις ΗΠΑ -, η στάση της αμερικανικής ηγεσίας, που παρεμπιπτόντως ούτε καν συζητά την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Ισραήλ για την παράνομη (τόσο κατά το διεθνές όσο και κατά το αμερικανικό δίκαιο) χρήση των F-16 και των επιθετικών ελικοπτέρων με τα οποία η ίδια το όπλισε, εγγυάται τη διαιώνιση της σύγκρουσης. Η συνταγή άλλωστε είναι δοκιμασμένη: «Διαίρει και βασίλευε».