Associated Press

Στρατιώτες των Ταλιμπάν

Την περασμένη Κυριακή δυο Αραβες δημοσιογράφοι έπαιρναν συνέντευξη από τον Αχμαντασάντ Μασούντ, ο οποίος είναι ο στρατιωτικός διοικητής της λεγόμενης Συμμαχίας του Βορρά στο Αφγανιστάν. Οπως είναι γνωστό, η συμμαχία αυτή ελέγχει το 5-10% του αφγανικού εδάφους, αναγνωρίζει ως Πρόεδρο του Αφγανιστάν τον Μπουρχανιντίν Ραμπανί και αντιστέκεται εδώ και 5 χρόνια στους Ταλιμπάν. Είναι φανερό ότι αυτή η αντίσταση της «Συμμαχίας του Βορρά» δε θα είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα αν δεν υπήρχε η άτυπη ενίσχυση (οικονομική, στρατιωτική, πολιτική) από σημαντικές γειτονικές χώρες: Τη Ρωσία, το Ιράν, αλλά και το Τατζικιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Καζαχστάν κ.ά. Από τον φετινό Απρίλη και η ΕΕ είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον της να βοηθήσει τον Α. Μασούντ. Την ώρα, λοιπόν, που έδινε τη συνέντευξη ο Α. Μασούντ έγινε έκρηξη βόμβας που ήταν κρυμμένη στην τηλεοπτική κάμερα. Οι δύο Αραβες δημοσιογράφοι διαμελίστηκαν ενώ ο Μασούντ τραυματίστηκε σοβαρά. Οι εκπρόσωποι της «Συμμαχίας του Βορρά» διαβεβαιώνουν ότι ο Μασούντ είναι μεν τραυματισμένος, αλλά είναι ζωντανός και σύντομα θα αναλάβει και πάλι την ηγεσία του «αγώνα». Ομως, πληροφορίες, που διαρρέουν στα ΜΜΕ από μυστικές υπηρεσίες κυρίως των ΗΠΑ, αναφέρουν ότι ο Μασούντ είναι νεκρός. Αντίθετα, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες κρατούν την εξής στάση: «Οσο δεν είδαμε το πτώμα δεν ξέρουμε». Ωστόσο, ήδη ο Πρόεδρος Ραμπανί τοποθέτησε «προσωρινό στρατιωτικό διοικητή» της «Συμμαχίας του Βορρά» τον στρατηγό Φαχίμ, έως τώρα υπεύθυνο της αντικατασκοπίας της εν λόγω συμμαχίας.

Οπως ανακοινώνουν πολλά ρωσικά ΜΜΕ, τις επόμενες μέρες ή και ώρες αναμένεται να πραγματοποιηθεί στην Ντουσανμπέ, πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, σύσκεψη εκπροσώπων των γειτονικών με το Αφγανιστάν χωρών, στην οποία θα συμμετάσχουν εκπρόσωποι των Ρωσίας, Ιράν, Ινδίας, Τατζικιστάν και Ουζμπεκιστάν. Δε συμμετέχει το Πακιστάν, το οποίο στηρίζει τους Ταλιμπάν. Θέμα της συζήτησης οι εξελίξεις στο γειτονικό Αφγανιστάν. Ταυτόχρονα, στις 12/9 στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, Ιγκορ Ιβανόφ, με τον Αμερικανό πρέσβη στη Μόσχα, Α. Βέρσμποου. Οπως έγινε γνωστό, στη συνάντηση η Ρωσία ζήτησε να συνεδριάσει έκτακτα το «G8» με θέμα τα «μέτρα για την τρομοκρατία». Βέβαια, στη συζήτηση, που κράτησε πάνω από 1 ώρα, τέθηκαν, όπως σημειώνεται, και θέματα «αμοιβαίου ενδιαφέροντος». Το μέλλον του Αφγανιστάν κι οι αγωγοί ήταν, άραγε, μέσα σ' αυτά;

Επαναφέρουμε και πάλι το ζήτημα των αγωγών, γιατί είναι γνωστό πως μέχρι στιγμής μόνο οι ρωσικοί αγωγοί είναι αυτοί που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά πετρελαίου προς τη Δύση. Η σε μεγάλο βαθμό καταστολή του αποσχιστικού κινήματος στην Τσετσενία από τη Ρωσία, η ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στην Κεντρική Ασία, αλλά και το οικονομικά ασύμφορο του αγωγού Μπακού-Τσεϊχάν εδώ και καιρό προβληματίζουν τις ΗΠΑ, που επιθυμούν να ελέγξουν οι ίδιες τους αγωγούς πετρελαίου από την Κασπία. Ενας από τους «δρόμους», που εδώ και καιρό διερευνούνταν (κυρίως από τους Αγγλους ιμπεριαλιστές, που έχουν και μεγάλη πείρα από την περιοχή), ήταν αυτός του Αφγανιστάν-Πακιστάν (να θυμίσουμε ότι το Αφγανιστάν έχει σύνορα με το Τουρκμενιστάν, το οποίο βρέχεται από την Κασπία, όπως και με το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν, ενώ το Πακιστάν έχει πρόσβαση στη θάλασσα).

Προκύπτουν λοιπόν μια σειρά από ερωτήματα:

• Βαδίζουμε προς ένα καθεστώς ΝΑΤΟικής κατοχής του Αφγανιστάν με στόχο τη διάνοιξη και εξασφάλιση ενός ακόμη «δρόμου» πετρελαίου και φυσικού αερίου για τους ιμπεριαλιστές;
• Θα γίνει κάτι τέτοιο με τη σύμφωνη γνώμη, και άρα και τη νομιμοποίηση, του καθεστώτος των Ταλιμπάν ή με την ανατροπή του; Πάντως, οι Ταλιμπάν ανακοίνωσαν πως έχουν συλλάβει και έχουν σε «κατ' οίκον περιορισμό» τον Μπιν Λάντεν, τους συνεργάτες και το σόι του.
• Υπάρχει και σχέδιο μείωσης της ρωσικής επιρροής στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, αφού το ΝΑΤΟ έτσι θα φτάσει στην πόρτα τους;
• «Κλείστηκε» ή μήπως ετοιμάζεται να «κλειστεί» και κάποια συμφωνία και με τη Ρωσία;
• Γιατί η Ρωσία άλλαξε μέσα σε 48 ώρες θέση για τη στρατιωτική παρουσία της και την παρουσία ΝΑΤΟικών δυνάμεων στην ΠΓΔΜ; Στις 10/9 ο υπουργός Αμυνας της Ρωσίας, Σεργκέι Ιβανόφ, δήλωσε ότι «η Ρωσία δε συμμετέχει κι ούτε θα συμμετάσχει στην επιχείρηση του ΝΑΤΟ στην ΠΓΔΜ», γιατί θεωρεί ότι το πρόβλημα διαχέεται στην ΠΓΔΜ από το Κόσσοβο. Γιατί στις 12/9 η Ρωσία άλλαξε θέση κι ετοιμάζεται να συμμετάσχει κι αυτή στη ΝΑΤΟική επιχείρηση στην ΠΓΔΜ ή μέσω μιας μορφής που προτείνει η ΕΕ; (βλ. «Ρ» 13/9).
• Εχει σχέση η απόπειρα δολοφονίας του Μασούντ με τα παραπάνω σχέδια;
• Η τραγωδία στις ΗΠΑ έχει σίγουρα σχέση με τις εξελίξεις, αφού φαίνεται να δίνει τη «λαβή» στις ΗΠΑ να προχωρήσουν τα παραπάνω σχέδια. Πρόκειται για απλή σύμπτωση των σχεδίων μιας τρομοκρατικής οργάνωσης με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και των πολυεθνικών του πετρελαίου ή έχουμε και το σχεδιασμό της τραγωδίας από τις «αρμόδιες» μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών;
• Τέλος, η ελληνική κυβέρνηση, με την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ, είναι έτοιμη να στείλει Ελληνες στρατιώτες και στο μακρινό Αφγανιστάν, για τη διευκόλυνση των σχεδίων των ιμπεριαλιστών και των πολυεθνικών μονοπωλίων;

Μέσα στη λαίλαπα της οργής και του πόνου, οι κραυγές αντεκδίκησης διαμορφώνουν ένα ξεκάθαρα πολεμικό κλίμα, κυρίως στις ΗΠΑ, οι οποίες ζουν, ήδη, σε ρυθμούς ετοιμοπόλεμους. Στο πλαίσιο αυτής της «πολεμολαγνείας», οι διαφορετικές φωνές είναι λίγες και πολύ λίγο εισακούονται, αν δεν τύχουν εχθρικής υποδοχής και λοιδορίας ή ακόμη χειρότερα δε χαρακτηριστούν «αντιπατριωτικά» και όλα τα συναφή. Παρ' όλα αυτά, οι φωνές αυτές υπάρχουν.

Ανάμεσά τους αυτή του Χάρι Μπράουν, ηγέτη του μικρού Κόμματος των Φιλελευθέρων, το οποίο στις τελευταίες προεδρικές εκλογές συγκέντρωσε 0,4%. Ο Μπράουν, όμως, είναι γνωστή προσωπικότητα στα αμερικανικά δρώμενα, καθώς επί δεκαετίες διατέλεσε σύμβουλος επενδύσεων και τα οικονομικά του βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στον αμερικανικό Τύπο, ο Μπράουν αποπειράται να πλησιάσει τους συμπατριώτες του στην αλήθεια και τη σύνεση.

Ο Μπράουν χαρακτηρίζει «απερίγραπτη τραγωδία» τις επιθέσεις στις ΗΠΑ, αλλά σπεύδει να τονίσει ότι δε θα έπρεπε να εκπλήττουν. «Η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πάσχει εδώ και δεκαετίες από έλλειψη σύνεσης και ήταν μόνο θέμα χρόνου, ούτως ώστε οι Αμερικανοί να αρχίσουν να υποφέρουν προσωπικώς από το γεγονός αυτό», εκτιμά ο Μπράουν, συμπληρώνοντας ότι η τραγωδία συνίσταται στην απώλεια αθώων, εξαιτίας των λαθών άλλων ανθρώπων. Και συνεχίζει:

«Πότε επιτέλους θα μάθουμε ότι δεν μπορούμε να επιτρέπουμε στους πολιτικούς ηγέτες μας να τρομοκρατούν όλο τον υπόλοιπο κόσμο, χωρίς κάποιος, τελικά, να αναλάβει να αντιδράσει; Ο Πρόεδρος Μπους έχει δώσει το "πράσινο φως" για τους συνεχείς βομβαρδισμούς εναντίον αθώων ανθρώπων στο Ιράκ. Ο Πρόεδρος Κλίντον βομβάρδισε αθώους ανθρώπους στο Σουδάν, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Σερβία. Ο πατήρ Μπους εισέβαλλε, την εποχή που ήταν Πρόεδρος, στο Ιράκ και στον Παναμά, και ο Πρόεδρος Ρήγκαν βομβάρδισε αθώους ανθρώπους στη Λιβύη και στη Γρενάδα. Και αυτή η υπόθεση συνεχίζεται...

Μήπως νομίζαμε ότι οι άνθρωποι που έχασαν τις οικογένειες, τους φίλους τους και τις περιουσίες τους κατά τη διάρκεια των καταστροφών αυτών θα έτρεφαν αισθήματα αγάπης απέναντι στους Αμερικάνους γι' αυτά που έκαναν; Πότε θα μάθουμε ότι η βία προκαλεί βία;».

Προχωρώντας το άρθρο του, ο Χάρι Μπράουν αναφέρεται στην τιμωρητική τακτική της αμερικανικής ηγεσίας απέναντι στους λαούς όλου του κόσμου. «Πότε θα μάθουμε ότι το "να δίνεις σε κάποιον ένα μάθημα" δεν προκαλεί στον αποδέκτη τίποτε άλλο εκτός από αγανάκτηση, η οποία εμπνέει ακόμη περισσότερη ανυπακοή;». Και με αφορμή τους χαρακτηρισμούς «δειλοί» του Προέδρου Μπους για τους καμικάζι αυτοκτονίας που πραγματοποίησαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις, ο Μπράουν εξαπολύει μια σφοδρή επίθεση εναντίον των αμερικανικών ηγεσιών και της υποκρισίας τους: «Ομως, όσο και αν παραπλανημένες και ποταπές ήταν οι πράξεις αυτές, σίγουρα δεν ήταν έργο δειλών. Οι άνθρωποι που τις έκαναν έδωσαν τις ζωές τους για τις όποιες ανόητες πεποιθήσεις τους. Αλλά, τότε, τι έχουμε να πούμε για τους Αμερικανούς Προέδρους που διέταξαν βομβαρδισμούς αθώων ανθρώπων, ενώ οι ίδιοι παρέμεναν απολύτως προστατευμένοι από τον κίνδυνο;».

Ο Μπράουν, αντανακλώντας την αντίληψη κάθε λογικού ανθρώπου, «οσφρίζεται» ότι το πρώτο και μεγάλο θύμα της όποιας αμερικανικής αντίδρασης θα είναι οι ατομικές ελευθερίες και αναρωτιέται «πότε θα μάθουμε ότι είναι εντελώς παράλογο να εγκαταλείπουμε τις ελευθερίες μας στο όνομα της ελευθερίας;». Και καταλήγει σε τρεις προτάσεις για τον τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης, προλαμβάνοντας όλους όσοι θα σπεύσουν να τον χαρακτηρίσουν «αντι-πατριώτη», τονίζοντας ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι κανείς πατριώτης, όταν δεν υπάρχει ελευθερία και σύνεση.

Ο ηγέτης του Κόμματος των Φιλελευθέρων, λοιπόν, υπογραμμίζει ότι πριν από όλα θα πρέπει να τερματιστεί η υστερία και «να αναρωτηθούμε πώς μια ευημερούσα χώρα, που βρίσκεται εν μέσω δύο ωκεανών, κατάφερε να εμπλακεί τόσο πολύ στις υποθέσεις άλλων ανθρώπων, ώστε κάποιοι από αυτούς να μας κάνουν κακό;». Το δεύτερο βήμα, κατά τον Μπράουν, θα πρέπει να είναι η προσπάθεια να μην επιτραπεί στην αμερικανική ηγεσία «να εκμεταλλευτεί τα όσα έγιναν για να συνεχίσουν να διαπράττουν τρομοκρατικές πράξεις εναντίον αθώων ανθρώπων, Αμερικανών ή όχι, οι οποίες με τη σειρά τους θα προκαλέσουν στο μέλλον νέες τρομοκρατικές πράξεις» και καταλήγει ότι θα πρέπει να βρεθούν τρόποι να αποτραπούν οι Αμερικανοί ηγέτες από πράξεις που μπορούν να προκαλέσουν τόσο θυμό σε βάρος των ΗΠΑ.