ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Μέσα στις Συμπληγάδες του Τρόμου και στον ιστό της αράχνης που στήνεται σ' όλο τον πλανήτη από τις ορατές και «αόρατες» εξουσίες, η απόφαση των κυβερνώντων της ΕΕ, περιοχής που δεν επλήγη «εχθρικά», να κηρύξουν την Ευρώπη σε κατάσταση πολιορκίας, αίροντας και τις τελευταίες «εγγυήσεις» δημοκρατικότητας και στήνοντας παντού συρματοπλέγματα, καταδείχνει ότι δεν πρόκειται για μια παροδική «κρίση» αλλά για βίαιη μετατόπιση του συνόλου της κοινωνίας από την «ειρήνη» προς τον πόλεμο. Ο ευρω-τρομονόμος της Κομισιόν αφορά γενικευμένη καταστολή ευρύτερη της «τρομοκρατίας» και το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης» βασίζεται σε «κατάλογο αξιόποινων πράξεων» που αφορά στην ποινικοποίηση του συνόλου της κοινωνίας, που τίθεται υπό τρομοκράτηση.

Το φονικότερο όπλο δεν είναι, βέβαια, η οποιαδήποτε «λίστα ανυπακοής», αλλά η «λίστα Χάντινγκτον» του αμερικανόπνευστου «πολέμου των πολιτισμών» για τη σκοταδιστική επικράτηση της βαρβαρότητας. Αλλά κάνει εντύπωση που άρκεσαν ελάχιστα «τηλεοπτικά λεπτά» για να ανατραπούν δεδομένα δεκαετιών, λες και ήταν έτοιμοι από πριν να ματώσουν τον πλανήτη, στο όνομα αυτού που ο Νίτσε, έναν αιώνα πριν, αποκαλούσε «ηθικό βαμπυρισμό».

Πρόκειται για ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της ίδιας της ζωής, της ελυθερίας, της ανθρωπιάς, της προσωπικής αξιοπρέπειας. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί που ακόμη μέχρι τη Συνθήκη του Αμστερνταμ (1997) ήταν «υπό διαπραγμάτευση», σήμερα επιβάλλονται έξω και πάνω από κάθε «δημοκρατικό» έλεγχο, «αυτόματα» όπως ομολογεί κυνικά η χτεσινή ανακοίνωση της Κομισιόν.

Η Κομισιόν προτείνει δύο «αποφάσεις - πλαίσιο» που θα δεσμεύσουν «αυτόματα» τα 15 κράτη - μέλη, όταν εγκριθούν σήμερα από το Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης, δηλαδή δε θα εγκριθούν από τα «εθνικά» συνταγματικά «αρμόδια» όργανα. Στα κράτη - μέλη αφήνεται το «δικαίωμα» να αποφασίσουν μόνο αν τα κατασταλτικά μέτρα θα έχουν και αναδρομική ισχύ, ή θα ισχύσουν μόνο από δω και εμπρός(!!!).

Καταργούνται και αντικαθίστανται όλες οι σχετικές «εθνικές» νομοθεσίες, τέσσερις διεθνείς συμβάσεις, δυο επικυρωμένα πρωτόκολλα και σωρεία διατάξεων του τέταρτου κεφαλαίου, της, έτσι κι αλλιώς αυταρχικής Συνθήκης του Σένγκεν. Το πρώτο φιρμάνι της Κομισιόν αφορά στην «πρόταση απόφασης - πλαίσιο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Υιοθετείται για πρώτη φορά στην ιστορία της ΕΕ, «κοινός» ορισμός της «τρομοκρατίας» και «κατάλογος τρομοκρατικών παραβάσεων» (βλ. «Ρ» 19/9/2001) ως «εκ προθέσεως ενέργειες ατόμων ή ομάδων» με «στόχο» τις «πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές». Δηλαδή, οτιδήποτε μπορεί να απειλήσει ή να πλήξει το καθεστώς.

Δεν ποινικοποιούνται μόνο οι πράξεις αλλά και οι προθέσεις, αφού μέσα στις «παραβάσεις» συγκαταλέγονται και «η προτροπή, η βοήθεια, η συνεργία και η απόπειρα». Οταν ο αρμόδιος επίτροπος Ιταλός Αντόνιο Βιτορίνο ρωτήθηκε χτες κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, αν οι διαδηλωτές στο Γκέτεμποργκ και τη Γένοβα διέπραξαν «τρομοκρατικές παραβάσεις», απέφυγε να απαντήσει ευθέως, και άρχισε τα μισόλογα περί διακρίσεων δημοκρατικών εκδηλώσεων και τρομοκρατικών ενεργειών και μπλα, μπλα, μπλα «δημοκρατία». Ποιος ελέγχει το «συντάκτη» του καθορισμού των «αξιόποινων πράξεων» όπως επιβάλλεται από την Κομισιόν, ένα όργανο που δεν εκλέγεται, δεν ελέγχεται και δεν λογοδοτεί; Και δεν είναι αυτό ασύδοτη άσκηση βίας επί του συνόλου της κοινωνίας;

Για την Κομισιόν αυτό που ενδιαφέρει είναι ο έλεγχος επί του «ενιαίου ευρωπαϊκού δικαστικού χώρου», αφού εντός της ΕΕ «δεν υπάρχουν σύνορα και υπάρχει ελεύθερη κυκλοφορία ατόμων» και απαιτούνται, «ενιαία αντίληψη, μέσα και πληροφόρηση». «Εθνικές νομοθεσίες έξι κρατών - μελών και προβλέψεις, στα υπόλοιπα εννιά κράτη - μέλη, περί τρομοκρατίας» ως «παράβαση του κοινού ποινικού δικαίου», καταργούνται και αντικαθίστανται από το «κοινό πλαίσιο». Το ίδιο ισχύει και για τις διμερείς συμφωνίες που ίσχυαν μεταξύ Ιταλίας και Ισπανίας, καθώς και μεταξύ Ισπανίας και Βρετανίας που αφορούσαν στον ιρλανδικό IRA και την βασκική ΕΤΑ. Η Κομισιόν προβλέπει ειδική μεταχείριση για τους «μετανοούντες» και τους «συνεργάσιμους», σύμφωνα με την εμπειρία των ιταλικών αρχών. Με τη δεύτερη «απόφαση - πλαίσιο», η Κομισιόν επιβάλλει το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και έκδοσης» που αντικαθιστά όλες τις ισχύουσες «εθνικές» νομοθεσίες και πρακτικές. Οσον αφορά τον «κατάλογο τρομοκρατικών παραβιάσεων» κανένα κράτος - μέλος δεν έχει δικαίωμα εξαίρεσης και υποχρεούται να δράσει σύμφωνα με τις εντολές των Βρυξελλών.

Σύμφωνα με την απόφαση «καταργείται η δυνατότητα άρνησης της έκδοσης εκ μέρους των εθνικών αρχών». Καταργείται έτσι και η «αρχή» ότι «τα κράτη - μέλη θεωρούνται ότι συνιστούν έναντι αλλήλων ασφαλείς χώρες». Ολοι είναι «ύποπτοι» μη συνεργασίας, τόσο οι λαοί όσο και τα ευρωπαϊκά κράτη. Τα κράτη - μέλη υποχρεούνται να εκδώσουν «υπηκόους» τους σ' άλλα κράτη - μέλη, μετά από αίτηση κυβέρνησης ή Europol. Το «ευρωπαϊκό ένταλμα» δεν θα αφορά μόνο την τρομοκρατία, αλλά όλο το «μεγάλο οργανωμένο έγκλημα» όπως το εμπόριο ναρκωτικών και το δουλεμπόριο. Τα κράτη - μέλη δύνανται να συντάξουν «καταλόγους παραβάσεων» που δε θα συμμορφώνονται στο «ευρωπαϊκό ένταλμα», αλλά όχι για «τρομοκρατικές ενέργειες». Καταργείται η «πολιτική και διοικητική διαδικασία έκδοσης» και ισχύει μόνο η «δικαστική», που, βέβαια, «ενισχύεται». Οι διαδικασίες για την έκδοση δεν πρέπει να υπερβαίνουν τις 90 μέρες. Προβλέπονται ποινές κάθειρξης από δύο έτη μέχρι είκοσι, στη βάση μιας διαβάθμισης που αρχίζει από κλοπές και απαγωγές και φθάνει μέχρι τις δολοφονίες. Προβλέπονται κυρώσεις και για «νομικά πρόσωπα» που εμπλέκονται σε «τρομοκρατικές παραβάσεις», από πρόστιμα μέχρι διακοπή λειτουργίας του επαγγέλματος. Οι ισχύουσες διαδικασίες έκδοσης θα αντικατασταθούν από «την απλή μεταφορά» του υπόπτου. Ολη η διαδικασία καταστολής τίθεται υπό την πλήρη ασυδοσία της Europol αφού παρακάμπτονται όλες οι ρήτρες του Αμστερνταμ για «εθνικούς» ελέγχους. Ο ρόλος της Europol αναβαθμίζεται «εντός και εκτός της ΕΕ» αφού επωμίζεται και το βασικό ρόλο στη «συνεργασία με τις ΗΠΑ» και την «ανταλλαγή πληροφοριών». Φαίνεται ότι όταν ο Οργουελ έγραφε το «1984», εννοούσε το 2001.