ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προοπτική όξυνσης των αντιθέσεων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μπορεί, ευρωπαϊκές και αμερικανικές ηγεσίες να συμπαρατάσσονται σήμερα αναφανδόν απέναντι στην ...αόρατη «διεθνή τρομοκρατία», ταυτόχρονα, όμως, η καθεμιά έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της την επίτευξη των ιδιαίτερων στόχων και επιδιώξεών της. Πρώτα και κύρια, βέβαια, η ηγεσία των ΗΠΑ. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του ελληνοαμερικανού διευθυντή του Κέντρου Δυτικής Πολιτικής, Τζον Συτιλίδη, στον «Αγγελιοφόρο»: «Το θέμα στο μέλλον θα είναι ποια χώρα θα είναι 200% μαζί μας και ποια όχι. Η αμερικανική κυβέρνηση δε θα ανεχτεί ούτε καν 90% υποστήριξη. Δε θα υπάρχουν πια δικαιολογίες και η ελληνική πολιτική θα πρέπει να λάβει αυτήν την υπόδειξη πολύ σοβαρά υπόψη της».

Δεν βρισκόμαστε μόνο μπροστά σε μια νέα επίθεση του διεθνούς ιμπεριαλισμού εναντια στους λαούς και τα δικαιώματά τους. Βρισκόμαστε μπροστά, επίσης και στην προοπτική της παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων. Προοπτικές, που γεννούν νεους κινδύνους, αλλά και νέες δυνατότητες για τους λαούς και τους αγώνες τους.

Ε, όχι και ήρωας ο σερίφης

Ορισμένοι ή δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα ή βρήκαν ευκαιρία να ξεσαλώσουν. Ανάμεσα στα τρελά που ακούσαμε από Ελληνα ρεπόρτερ αυτές τις μέρες ήταν κι ένας ύμνος για τον «ηρωισμό» του Τζουλιάνι, του δημάρχου της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για το φασιστοειδές που επέβαλε ως δόγμα στην τοπική αστυνομία το «πρώτα πυροβολάτε και μετά ζητάτε τα στοιχεία του νεκρού». Είναι ο «μπαμπάς» του περίφημου δόγματος της «μηδενικής ανοχής», με βάση το οποίο οι δρόμοι της Ν. Υόρκης μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατοκρατούμενη ζώνη. Κι αυτό πολύ πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Ο Τζουλιάνι είναι ίνδαλμα του Αβραμόπουλου, του Χρυσοχοΐδη και διαφόρων άλλων του αυτού φυράματος. Ταυτόχρονα όμως είναι και ο εφιάλτης κάθε κατοίκου της πόλης που έκανε το λάθος να γεννηθεί έγχρωμος. Μπορεί αυτό το στιλ να ταιριάζει σε όσους υμνούν τις ΗΠΑ ως παγκόσμιο χωροφύλακα. Πάει πολύ όμως να μας ζητούν να το δεχτούμε και σαν πρότυπό μας.

Φαρμάκων παρενέργειες

Η κορυφή του παγόβουνου και μόνο είναι η μήνυση που κατέθεσε ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικής εναντίον του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων. Στην... αγορά διεξάγεται ένας αδυσώπητος πόλεμος μεταξύ πολλών εμπλεκομένων στο λεγόμενο «κύκλωμα του φαρμάκου» (όπου έγιναν ή πρόκειται να γίνουν κι άλλες μηνύσεις μεταξύ φαρμακαποθηκαρίων εναντίον εταιριών και πάει λέγοντας).

Η μια πλευρά του νομίσματος είναι οι λεγόμενες παράλληλες εξαγωγές, όπου μια εταιρία εισάγει φάρμακα και τα επανεξάγει σε άλλες χώρες, γιατί έχει μεγαλύτερα κέρδη έτσι, παρά να τα διαθέσει στην εγχώρια αγορά. Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με την προσπάθεια των παραγωγών εταιριών να πιέσουν ώστε να προχωρήσει ακόμα περισσότερο η απελευθέρωση των τιμών (στην Ελλάδα ισχύει η μικρότερη τιμή από τις τρεις φτηνότερες χώρες - μέλη της ΕΕ).

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση εκείνος που ζημιώνεται είναι ο άρρωστος: Και μένει χωρίς φάρμακα και καλείται να πληρώσει φαρμακερές τιμές.

Αυτά συμβαίνουν, όμως, όταν δεν αναπτύσσεται κρατική φαρμακοβιομηχανία, διαλύεται η κρατική φαρμακαποθήκη και ο ρόλος του ΕΟΦ μένει διακοσμητικός. Τότε το φάρμακο αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και ισχύουν οι κανόνες της αγοράς.

Το καθεστώς της βίας

Σαν έτοιμες από καιρό» οι κυβερνήσεις των κρατών της ΕΕ, αξιοποιώντας με τη σειρά τους το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ, προχωρούν με πυρετώδεις ρυθμούς στη συγκρότηση νέων μηχανισμών καταστολής, στην επιβολή νέας τρομο-νομοθεσίας και «τρομονόμων», με δυο λόγια στην αποφασιστική θωράκιση του οικοδομήματος των πολυεθνικών. Τα μέτρα που αποφάσισαν χτες οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και θα επικυρώσουν σήμερα οι ηγέτες των «15» στη Σύνοδο Κορυφής δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Τα προετοίμαζαν εδώ και χρόνια, με «σταθμό» τη Σύνοδο Κορυφής στο Τάμπερε, αλλά τώρα ήρθε η ευκαιρία που ζητούσαν ώστε να τα «περάσουν» χωρίς σοβαρές αντιστάσεις και αντιρρήσεις.

Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ότι γενικότερα η «νέα τάξη πραγμάτων» προσπαθεί συστηματικά να δέσει χειροπόδαρα τους «από κάτω», επιχειρώντας να προλάβει και εξουδετερώσει την απειλή των λαϊκών εξεγέρσεων και τη δημιουργία αντιστασιακών κινημάτων. Επιχειρούν να σφίξουν τις αλυσίδες των σύγχρονων σκλάβων και να πολλαπλασιάσουν τα δεσμά, που θα εξασφαλίσουν, όπως πιστεύουν, την κυριαρχία τους για τις επόμενες δεκαετίες. Η «νέα εποχή», που σηματοδοτείται από το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ, έχει ως ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά την επιχείρηση μετατροπής ολόκληρου του πλανήτη σε ένα απέραντο στρατόπεδο με τους φύλακες-φρουρούς της «νέας τάξης» πανταχού παρόντες. Κανείς δε θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής, αν δεν έχει δώσει «γην και ύδωρ» στα αφεντικά του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

Τα «αμυντικά δόγματα» αναθεωρούνται, στο όνομα, δήθεν, της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας». Για πρώτη φορά στις σύγχρονες συνθήκες τόσο ανοιχτά και επίσημα χρησιμοποιούν το στρατό αναθέτοντάς του τη στήριξη και διάσωση του συστήματος. Για πρώτη φορά σ' αυτή την πραγματικότητα, που ονομάζουν «δημοκρατία», του αναθέτουν ευθέως την αποστολή της αντιμετώπισης και εξουδετέρωσης του «εσωτερικού εχθρού», του «εχθρού-λαού». Την ίδια στιγμή, πολύ εύκολα μπορεί να βαφτιστεί κανείς «τρομοκράτης». Ο εφιαλτικός ορισμός του όρου της τρομοκρατίας από την ΕΕ είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός. Είναι πολύ εύκολο να φανταστεί κανείς ότι η Γένοβα με βάση αυτόν τον τρομο-ορισμό θα είχε χαρακτηριστεί «εκδήλωση τρομοκρατίας» και θα είχε αντιμετωπιστεί ανάλογα, με βάση το νέο νομικό πλαίσιο και, βέβαια, τους σιδερόφραχτους μηχανισμούς «εσωτερικής ασφάλειας».

Η ολομέτωπη επίθεση του ιμπεριαλισμού, που δε διστάζει να δίνει σε αυτή χαρακτήρα πολέμου και σταυροφορίας, δεν έχει όμως μόνο μία όψη, αυτή δηλαδή της επιβολής ενός καθεστώτος βίας και τρόμου από τους κυρίαρχους του πλανήτη. Ταυτόχρονα, υποδηλώνει την αδυναμία του να ελέγξει, με τη συναίνεση και ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών, τις εξελίξεις. Αφήνει, δηλαδή, να διαφανεί ότι η εξώθηση των πραγμάτων «στα άκρα» μπορεί να αποτελέσει την αρχή του τέλους του.

Ευκαιρία...

Στον ουρανό

τη γύρευαν,

στη γη τη βρήκαν

κάτω,

την ευκαιρία

εννοώ

ΗΠΑ, ΕΟΚ

και ΝΑΤΟ,

έτσι, λοιπόν,

με πρόσχημα

τη σκοτεινή