Eurokinissi

Να, λοιπόν, που φτάνουμε στην ουσία της πραγματικότητας. Η κυβέρνηση, ως διαχειριστής αυτού του μηχανισμού δε βρέθηκε - όπως πολλοί έκριναν - απροετοίμαστη. Ούτε, βεβαίως, το κράτος ήταν ανύπαρκτο. Η κυβέρνηση είναι πάντα έτοιμη και το κράτος είναι εδώ. Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λειτουργήσει το «κράτος - στρατηγείο» με την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που οργανώνει τις απαραίτητες για την αύξηση της κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών υποδομές, είτε ιδιωτικοποιώντας όσες μπορούν να είναι αναγκαίες για την αντιμετώπιση των συνεπειών από τα φυσικά φαινόμενα, είτε παραδίδοντας την κατασκευή και οργάνωσή τους πάλι στους μεγαλοεπιχειρηματίες, γιατί αποδίδουν κέρδη. Ετσι το κράτος που έλειπε από την αντιμετώπιση των συνεπειών της κακοκαιρίας για τους απλούς ανθρώπους του μόχθου, έλειπε, λείπει και θα λείπει από κοντά τους, ως μοχλός για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών. Γιατί απλούστατα είναι κράτος που υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αυτός είναι ο λόγος που διάφορες υπηρεσίες αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων δε διαθέτουν βασικά μέσα αντιμετώπισής τους. Κάποτε υπήρχαν έστω και τα στοιχειώδη, αλλά η στρατηγική του «λιγότερου κράτους», του «ευέλικτου κράτους στρατηγείου», προβλέπει ιδιωτικοποιήσεις. Και της ΔΕΗ, και της ΕΥΔΑΠ, και του ΟΤΕ, και των αεροδρομίων, και των δρόμων, και των λιμανιών, και της ίδιας της γης (όπως τα δάση) αλλά και τις υπηρεσίες συντήρησης των υποδομών τους, και τους μηχανισμούς και τα μέσα αντιμετώπισης των καταστροφικών καιρικών και φυσικών φαινομένων, και τα δημόσια έργα, δηλαδή τα πάντα. Ενώ, ταυτόχρονα, τα όποια έργα υποδομών, (δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια, έργα για την αντιμετώπιση φαινομένων όπως οι πλημμύρες, κλπ.), όλα γίνονται με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση και την προστασία της ζωής των εργατών, των μικροκαλλιεργητών, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά του μεγάλου κεφαλαίου.

Το κράτος και η κυβέρνηση δεν είναι για όλους. Είναι για τους λίγους εκλεκτούς κηφήνες του πλούτου, αφού είναι δικά τους εργαλεία αφαίμαξης του μόχθου των πολλών παραγωγών του πλούτου. Και μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα, αυτήν που αναδεικνύουν ανάγλυφα τα σημερινά ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», οι απλοί άνθρωποι του μόχθου ζώντας μια ακόμη οδυνηρή εμπειρία, όχι από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά από τα εκτελεστικά όργανα της άρχουσας τάξης, μπορούν να συνειδητοποιούν καλύτερα πως μόνο η ανατροπή τους και η οργάνωση του δικού τους λαϊκού κράτους, της δικής τους λαϊκής κυβέρνησης και της δικής τους κοινωνίας, θα τους απαλλάξει οριστικά από τις συνέπειες τέτοιων και ανάλογων φαινομένων.

Eurokinissi

Αιτία 1η: Ο τρόπος κατασκευής, χωρίς να συμπεριληφθούν στο αντικείμενο της εκάστοτε εργολαβίας - προς όφελος βέβαια των υπερκερδών των εργολάβων - στοιχειώδεις υποδομές, όπως αντιολισθηρός ασφαλτοτάπητας, παράπλευρο δίκτυο, η διακοπή της διαχωριστικής λωρίδας σε διάφορα σημεία, ώστε να διευκολύνεται η αναστροφή της κυκλοφορίας, ο ηλεκτροφωτισμός κλπ.

Αιτία 2η: Οι κακοτεχνίες που παρουσιάστηκαν και για τις οποίες δεν τιμωρήθηκε ποτέ κανείς. Σύμφωνα με εκτιμήσεις τεχνικών οι κακοτεχνίες στα περίπου 350 χιλιόμετρα που έχουν ολοκληρωθεί υπολογίζονται σε πάνω από 50 δισ. δρχ. Ηδη έχει ανατεθεί εργολαβία συνολικού ύψους 17 δισ. δρχ. που θα επιδιορθώσει πολλές από αυτές, θα φροντίσει δηλαδή να «μπαλώσει» τις σπουδαιότερες από αυτές. Στις κακοτεχνίες μπορεί κανείς να συμπεριλάβει και την κατολίσθηση της Μαλακάσας, η αποκατάσταση της οποίας στοίχισε μέχρι στιγμής γύρω στα 5,5 δισ. δρχ.!

Αιτία 3η: Ο τρόπος χάραξης της Εθνικής Οδού ως «σημειακό» έργο που δε λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των περιφερειών από όπου διέρχεται, ώστε παράλληλα να κατασκευάζονται και οι κατάλληλες προσβάσεις ή να αναβαθμίζεται και το τοπικό οδικό δίκτυο. Κλασική περίπτωση - που ευτυχώς αποτράπηκε την τελευταία στιγμή - αποτελεί η εξαγγελία για την υποθαλάσσια ζεύξη του Μαλιακού με αυτοχρηματοδότηση, ως έργο δηλαδή που θα εξυπηρετούσε εξ ολοκλήρου τους εργολάβους. Ολη αυτή η συζήτηση είχε ως αποτέλεσμα να μη γίνει κανένα έργο στο περιβόητο «πέταλο του Μαλιακού» και να παραμένει δρόμος καρμανιόλα για δεκάδες ανθρώπους κάθε χρόνο και παγίδα με την πρώτη σταγόνα της βροχής.

Αιτία 4η: Η ελλιπής συντήρηση, καθώς το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας (ΤΕΟ) έχει μεταβληθεί σε έναν καθαρά εισπρακτικό μηχανισμό των διοδίων. Τα διόδια μάλιστα αυτά που πληρώνουν οι οδηγοί και ξεπερνούν τα 80 δισ. δρχ. το χρόνο, υποτίθεται ότι εισπράττονται για τη συντήρηση των οδών! Μάλιστα η κυβέρνηση φρόντισε πρόσφατα να μετατρέψει το ΤΕΟ σε Ανώνυμη Εταιρία, μετατρέποντάς τον σε υποζύγιο των ιδιωτών που πρόκειται να εκτελέσουν με το σύστημα των ληστρικών συμβάσεων παραχώρησης ορισμένα τμήματα των οδικών αξόνων, αλλά θα εισπράττουν τα διόδια και από τα τμήματα που ήδη έχουν κατασκευαστεί!

Αιτία 5η: Η αποψίλωση των αρμόδιων υπηρεσιών συντήρησης των οδικών αξόνων (ΔΕΚΕ) από τα κατάλληλα μηχανήματα (εκχιονιστικά κλπ.) ή ακόμη και από... αλάτι, για να επεμβαίνουν άμεσα. Ετσι κάθε φορά σε έκτακτες ανάγκες καταφεύγει υποχρεωτικά το κράτος στους ιδιώτες που προθυμοποιούνται με το... αζημίωτο βέβαια να κινητοποιήσουν τα μηχανήματα που αυτοί διαθέτουν.

Κατόπιν όλων αυτών, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι κατά την πρόσφατη χιονόπτωση παγιδεύτηκαν στην Εθνική Οδό χιλιάδες οδηγοί.