«Το 2002, είναι έτος κοσμοϊστορικής σημασίας για τη χώρα μας. Τα πάντα αλλάζουν. Ο ελληνικός λαός θα ζει πολύ καλύτερα, το ευρώ θα αναβαθμίσει τη ζωή μας, η Ελλάδα γίνεται πιο ισχυρή». Με τα λόγια αυτά υποδέχτηκε το νέο χρόνο ο κ. Σημίτης. Μόνο που εγώ και μεγάλο μέρος του εργαζόμενου λαού δεν καταλαβαίνουμε, τι είναι αυτό που θ' αναβαθμίσει τη ζωή μας με την εμφάνιση του ευρώ, όταν τα πάντα στρογγυλοποιούνται προς τα πάνω, προς όφελος πάντα των μεγαλεμπόρων και των αεριτζήδων, που θα κερδίσουν αρκετά δισ. στις τσέπες τους.

Πώς θα αναβαθμίσει τη ζωή του ένας χαμηλοσυνταξιούχος, απλώς γιατί η σύνταξή του των εκατό χιλιάδων δραχμών θα αντιστοιχεί με 293,47 ευρώ;

Επίσης έχω απορία σχετικά με το ότι η Ελλάδα γίνεται πιο ισχυρή, όπως είπε ο κ. πρωθυπουργός. Από ποιο γεγονός βγαίνει αυτό το συμπέρασμα; Μήπως από το γεγονός ότι η χώρα μας θα πάψει να υφίσταται σαν κράτος, αφού ήδη έχει γίνει προτεκτοράτο και το έθνος μας διαλύεται, από πολλές απόψεις. Ηδη το εθνικό μας σύμβολο, τη σημαία μας την αντικατέστησαν με τη σημαία της κομισιόν. Το στρατό μας τον κάνουν μισθοφορικό, η ελληνική δραχμή αντικαταστάθηκε με το ευρώ, ενώ μπαίνει στο στόχαστρο και η γλώσσα μας. Πρώτη θέση στα σχολειά πρέπει να πάρει η αγγλική και αυτήν να μαθαίνουν τα παιδιά ως δεύτερη, υποστήριξε πρόσφατα η κ. Διαμαντοπούλου.

Τι άλλο λοιπόν μας απόμεινε για να κάνουμε, ώστε να μη δυσαρεστήσουμε την ΟΝΕ, το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους; Ηδη έχει -και αυτό προ πολλού- δηλωθεί από τα επίσημα χείλη της κυβέρνησης: Να εξοντωθεί η τρίτη ηλικία, για να γλιτώσουν τα χρήματα που δίνονται για συντάξεις. Και για να υλοποιηθεί το σχέδιο της εξόντωσης μειώνουν τις συντάξεις και αποσύρουν φάρμακα που δικαιούνται οι συνταξιούχοι, που είναι απαραίτητα για την υγεία τους.

Αυτό όμως το σχέδιο -πρέπει οι ιθύνοντες να το βάλουν καλά στο κεφάλι τους- δε θα τους περάσει. Οι συνταξιούχοι ξέρουν ότι με τον αγώνα τους, όπως το έχουν αποδείξει στο παρελθόν, θα κρατήσουν την Ελλάδα, μαζί με τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό, στο ύψος που της πρέπει και όχι εκεί που σκοπεύουν να την οδηγήσουν».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΓΓΕΛΑΚΟΣ

Κερατσίνι, Πειραιάς

Το έτος 2001, που αποχαιρετήσαμε πριν λίγες μέρες, ανακηρύχτηκε και έτος Παπαδιαμάντη.

Αξιος για κάθε τιμή είναι ο άγιος αυτός άνθρωπος της Σκιάθου. Το έργο του αποτελεί πολύτιμη κληρονομιά, για τη λογοτεχνία μας, για το λαό μας. Μέσα από αυτό το θαυμάσιο διαχρονικό του έργο, προβάλλει ανάγλυφα όλο το πνεύμα και η ανθρωπιά του, ατόφια.

Διάβασα πρόσφατα στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» το αφιέρωμα που έκανε για τον Παπαδιαμάντη ο Ασημάκης Γιαλαμάς και μου ξύπνησε τη ζωηρή επιθυμία κάτι να γράψω και εγώ. Αφού όμως δεν έχω κάποιο περιστατικό σαν αυτό που είχε και έγραψε ο Γιαλαμάς, σκέφτηκα να στείλω το ποίημα που έγραψα για τον Σκιαθίτη διηγηματογράφο μας, την εποχή που ήμουν κρατούμενος της χούντας.

Το ποίημα αυτό το εμπνεύστηκα από τις εντυπώσεις που μου δημιουργήθηκαν, όταν το καλοκαίρι του 1966 πήγαμε για μερικές μέρες, μαζί με την αξέχαστη γυναίκα μου, στη Σκιάθο και επισκεφθήκαμε το σπίτι του, που έχει γίνει μουσείο.

Αντιγράφω το ποίημά μου αυτό από τη συλλογή μου «Μηνύματα απ' το χθες»:

Στη σκάλα του σπιτιού σου ανεβαίνω / ως ο πιστός στα σκαλοπάτια εκκλησιάς / στο χέρι του κερί κρατώντας αναμμένο / κι αντίς για κάποια προσευχή / το όνομά σου το σεπτό προφέρω... / Δίπλα απ' το τζάκι σου ένα απλό γιατάκι / (κι αν ήθελα δε θα μπορούσα κρεβάτι να το πω), / γιατάκι όπου σήκωσε της φτώχειας σου τα βάσανα / των γηρατειών τα πάθη / και πλάι / ένα λυχνάρι ταπεινό, / που φώτιζε τις νύχτες σου με λάδι! / Λίγα βιβλία σ' ένα ραφάκι / αντίς για μιαν ολάκερη βιβλιοθήκη / τα μόνα έπιπλα αυτού / μέσα στο σπίτι!... Μα σ' όλη αυτή τη φτώχεια του σπιτιού σου / τον πλούτο το μεγάλο είδα της ψυχής σου! / Τη ζωή είδα! / Το έργο σου που σα διαμάντι λάμπει! / σαν έν' αστέρι ανέσπερο / Παπαδιαμάντη.

Νίκανδρος Κεπέσης

Ο κόμπος στο χτένι

Αναστάσιος Κόλιας, Νίκαια. Ο προϋπολογισμός, που πρόσφατα κατατέθηκε στη Βουλή, είναι και αυτός, όπως και οι προηγούμενοι, πάντα σε βάρος των εργαζομένων και σε όφελος των ντόπιων και ξένων κεφαλαιοκρατών-εκμεταλλευτών. Κάθε χρόνο και χειρότερα, κάθε χρόνο σε μεγαλύτερη μιζέρια σπρώχνουν το λαό οι κυβερνώντες μας, η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Ομως, πρέπει να ξέρουν αυτοί οι κύριοι ότι ο «κόμπος έφτασε στο χτένι»! Τα ψέματα, τα παραμύθια και τα «θα» τελείωσαν. Κάθε μέρα που περνά όλο και πιο πολύ ξεσκεπάζονται και εξευτελίζονται με τις πράξεις τους, στον λαό. Και θα πρέπει να γνωρίζουν, να 'ναι σίγουροι, πως τα σχέδιά τους τα αντιλαϊκά θα ανατραπούν, γιατί υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται. Με τους αγώνες τους οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νεολαίοι, οι αγρότες, όλοι μαζί ως ένα σύνολο, σαν ένας σύγχρονος Ηρακλής, θα καθαρίσουν τη σημερινή «κόπρο του Αυγεία».

Λευτέρης Μανωλάκης, Χανιά Κρήτης. Η κοσμοθεωρία των Μαρξ-Λένιν πιστεύω πως θα ξαναδυναμώσει πάλι στους λαούς της πρώην ΕΣΣΔ. Η μεγάλη αυτή πατρίδα βυθίζεται σε μεσαιωνικά σκοτάδια, όταν μια ομάδα μισθοφόρων της Δύσης προσπαθεί να εκμηδενίσει, να σβήσει, ν' αφανίσει την ιστορία της χώρας των Σοβιέτ. Προσπαθεί να θάψει το πρώτο κράτος των εργατών και αγροτών. Σήμερα πια, μετά από δέκα χρόνια της ανατροπής του σοσιαλισμού, η Ρωσία κατασπαράσσεται από τα σαρκοβόρα της «νέας τάξης πραγμάτων». Ο λαός της όμως νοσταλγεί, σ' ένα μεγάλο μέρος του, το σοσιαλισμό και τη σοβιετική εξουσία. Η Ιστορία δε διαγράφεται από επίδοξους εγκληματίες κι από συμμορίες θανάτου. Η Ιστορία γράφεται από το λαό.