Καθώς η κατάσταση της υγείας των κρατουμένων έφτασε σε κρίσιμο σημείο, το υπουργείο (Δικαιοσύνης), ο Μπουζάκης και οι «γιατροί» του ΕΕΣ ρίξανε το βάρος τους. Πέρασαν στην ανοιχτή δολοφονία των κρατουμένων στο κάτεργο της Γιούρας! Τίποτα δεν τους συγκρατεί. Γίνονται πια οι κοινοί δολοφόνοι των βασανισμένων ηρώων της Γιούρας: καταργήθηκε κάθε περίθαλψη ιατρική. Η εισαγωγή σου στ' αναρρωτήριο κι η παραμονή σου εξαρτιέται από τα φρονήματά σου. Η μεταγωγή σου σε νοσοκομείο ή σε άλλη φυλακή, επίσης. Αλλωστε έχει ενάμιση μήνα τώρα, που σταμάτησε κάθε μεταγωγή.

Κανένας γιατρός δε μας εξετάζει πια. Με το «πρόγραμμα» που καθιέρωσαν, μπορεί να εξεταστείς 40 με 50 μέρες μετά, αφού αρρωστήσεις! Λιώνεις χωρίς να ξέρεις τι έχεις, χωρίς ένα φάρμακο, χωρίς λίγο γάλα, λίγο φαγητό της προκοπής. Κι αν η κατάστασή σου χειροτερέψει, σε παίρνουν στ' αναρρωτήριο οι «γιατροί» Αντύπας, Χιονής και Αργυράκης, για να σε δολοφονήσουν άμεσα (περίπτωση Βοσκίδη, Σουλιώτη, Βοναπάρτη κλπ.) ή να σε κρατήσουν σκόπιμα, χωρίς καμιά φροντίδα, ως τη στιγμή που θα φτάσει η ψυχή σου στα δόντια. Τότε θα σε ρίξουν σ' ένα καΐκι, για να ξεψυχήσεις στη θάλασσα, λίγα μέτρα έξω απ' τη Γιούρα. (Στη Γιούρα δεν πρέπει ν' ανοιχτούν καινούριοι τάφοι. Γιατί διαλαλούν το έγκλημα). Μ' αυτόν τον τρόπο δολοφονήθηκαν μέσα στους τρεις τελευταίους μήνες (Ιούνη - Αύγουστο 1950) οι παρακάτω λαϊκοί αγωνιστές: Νούσας Πέτρος, Γίδας Παναγιώτης, Κοσμάς Ανδρέας, Σιδέρης Παναγιώτης, Σουλιώτης Παναγιώτης, Βοναπάρτης Ναπολέων.

Πάσχισαν να μας βγάλουν και στη δουλιά. Να χτίσουμε το μεσαιωνικό κτίριο της φυλακής, με τους τεράστιους θαλάμους («κόλαση πυρός» τους χαρακτηρίζουν οι μηχανικοί της τεχνικής υπηρεσίας), με τους πανύψηλους τοίχους, με το μικρό προαύλιο, τους σκοτεινούς και στενούς διαδρόμους, με τα πολλά πειθαρχεία. Βρήκαν πάλι ευκαιρία να θησαυρίσουν. Βιάζονται όμως να μας κλείσουν μέσα γρήγορα - να μας θάψουν πια, γιατί κανένας δε θα ζήσει μέσα στον τρομερό αυτό τάφο. Δε βγήκαμε στη δουλιά. Πήραν γι' αυτό μερικούς ελεύθερους εργάτες από τα γύρω νησιά, βάλανε και τους «εθνικόφρονες», να δουλέψουν (με μεροκάματο 4.000 δρχ). Σακατεύονται με τη σειρά τους και τούτοι. Η τρομοκρατία περνά στην πιο στυγνή της μορφή: Τώρα ετοιμάζουν και νέο έγκλημα, να στείλουν στο στρατοδικείο όσους ζητούν να ζήσουν, όσους ζητούν λίγο νερό, όσους ζητούν λίγη ξεκούραση.

Η Γιούρα έχει γίνει ένας προθάλαμος νεκροταφείου. Δεν έμεινε κανένας γερός. Λίγοι κατορθώνουν να σταθούν στα πόδια τους. Καμιά φροντίδα από κανέναν. Αντίθετα, μέρα με τη μέρα η κατάσταση χειροτερεύει. Κάθε τόσο και καινούρια θύματα, καινούριοι νεκροί. Περιμένεις σε λίγο και συ τη σειρά σου: να πέσεις αναίσθητος από την εξάντληση ή από τα βασανιστήρια του δήμιου. Να σε μεταφέρουν στο «Νοσοκομείο» του ΕΕΣ (που έγινε τόπος εκτελέσεως: Σκοπευτήριο, Γουδί...) ν' αντικρίσεις για τελευταία φορά το φασισμό στην πιο φρικαλέα μορφή του, ώσπου να πέσεις αναίσθητος. Για να μην ξανασυνέλθεις.

Θα φανταζόταν ίσως κανένας πως με τέτοια κατάσταση στη Γιούρα λυγούν οι κρατούμενοι, δειλιάζουν, υποκύπτουν. Θα 'ναι ο αφελής κι ο ανίδεος. Ποτέ δεν μπορεί να γίνει αυτό! Οσο αυξάνει η κτηνωδία των δημίων μας, τόσο αυξάνει - και περισσότερο το πείσμα μας. Τόσο περισσότερο τρανεύει η πίστη μας, γιγαντώνει η θέλησή μας να μείνουμε τίμιοι, αξιοπρεπείς, παλικάρια, έτσι, όπως μας θέλει ο λαός μας. Είμαστε οι Ανώτεροι, είμαστε οι πρωτοπόροι, είμαστε οι Διαλεχτοί του λαού μας, που μας συμπονάει, μας παραστέκει κι αγωνίζεται για μας. Είναι τόσο υπέροχο το παράδειγμά μας, που συγκινεί βαθιά κι όσους συγκρατούμενούς μας λύγισαν και φύγανε από κοντά μας. Αυτούς που κάτω από τα βασανιστήρια της Ασφάλειας, την απειλή του θανάτου στα στρατοδικεία, τις τρομερές συνθήκες των φυλακών και της Γιούρας κάνανε δήλωση. Σήμερα άρχισαν να 'ρχονται πολύ κοντά μας. Κι οι αντιδηλώσεις περήφανες, θαρραλέες, τίμιες, είναι η καλύτερη απάντηση σε όλες τις μέθοδες καταπίεσης, σε όλα τα «Γραφεία Αναπροσαρμογής» (σήμερα έγιναν γραφεία αντιδηλώσεων), σε όλους τους Μπουζάκηδες, τους Τσάτσους και τους άλλους «Ελληνες» φασίστες. Οι 402 αντιδηλώσεις της Γιούρας (μέσα στους 2 τελευταίους μήνες) δείχνουν άλλη μια φορά, πως είμαστε εμείς οι ΝΙΚΗΤΕΣ στη Γιούρα. Ο,τι και να κάνουν.

Αυτή είναι η ζωή των κρατουμένων στη Γιούρα. Που αποδείχνει πως δεν υπάρχει στη γη καμιά δύναμη ικανή να καταβάλει τους λαϊκούς αγωνιστές. Μέσα στα χρόνια αυτά των πιο απίθανων βασανιστηρίων, οι Ελληνες δημοκράτες δε λύγισαν, δε δείλιασαν, δεν έσπασαν. Κάθε μαρτύριό τους στάθηκε πηγή δύναμης γι' αυτούς. Κάθε βάσανο κι ένα δίδαγμα. Κάθε καταπίεση στάθηκε βάθρο για μια ανάταση. Κράτησαν το κεφάλι ψηλά. Η πίστη τους τράνευε κι η ιδέα τους ρίζωσε πιο βαθιά στην καρδιά τους και στο μυαλό τους.

Μπορεί σήμερα (τότε) να 'ναι η Γιούρα προθάλαμος νεκροταφείου. Είναι όμως κι ένα στρατόπεδο ηρώων. Ενα κάστρο Λευτεριάς. Ας είναι τα σώματά μας πληγιασμένα. Ας είναι τα κόκαλά μας σπασμένα. Ας είναι τα στήθια μας σάπια. Κι ας μας αρπάζει ο θάνατος καθημερινά. Είναι η καρδιά μας γιομάτη αγάπη για την Ελλάδα μας, τη χιλιοβασανισμένη σαν κι εμάς. Κι είναι η ψυχή μας ατσαλωμένη στη φωτιά του πιο δύσκολου, του πιο βαριού, μα του πιο ιερού αγώνα. Ξέρουμε πως κάναμε το καθήκον μας σαν άνθρωποι και σαν Ελληνες. Και ξέρουμε πως θα νικήσουμε κάθε εμπόδιο. Οπως νικήσαμε τη Γιούρα, όπως νικήσαμε το θάνατο. Σήμερα δεν είμαστε μόνοι. Μας παραστέκουν όλοι οι λαοί του κόσμου. Μας παραστέκουν όλοι οι τίμιοι άνθρωποι - σε όποια χώρα κι αν ζούνε. Κι είμαστε σίγουροι ότι θα μας βοηθήσουν πιο ενεργά, πιο άμεσα. Και θα παλέψουν ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΟΥΝ.

Αύριο το Θ' Μέρος