ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πάλι σενάρια κεντροαριστεράς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου για συντεταγμένο διάλογο μεταξύ ΠΑΣΟΚ και «αριστεράς» (όπου αριστερά, διάβαζε ΣΥΝ) με στόχο την προγραμματική σύγκλιση στους θεσμούς και, γιατί όχι, στη διακυβέρνηση της χώρας. Τάδε έφη - πληροφορούμαστε - ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Κ. Λαλιώτης σε εκδήλωση παρουσίασης βιβλίου για την ΕΔΑ, όπου, εκτός αυτού, παραβρέθηκαν πολλά ακόμα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και η Μ. Δαμανάκη. Περιττό, βέβαια, να επισημάνουμε τα αισθήματα που προκάλεσε στη βουλευτή του Συνασπισμού η εν λόγω δήλωση του κ. Λαλιώτη. Κατά το «συμφωνώ και επαυξάνω», έσπευσε να ζητήσει άμεσα και πράξεις. Τώρα, αν - όπως διαβάζουμε στη χτεσινή «Αυγή» - ο Κ. Λαλιώτης τάχθηκε και υπέρ της αντικατάστασης του δικομματισμού από το διπολισμό, με βάση και τα προαναφερθέντα, μπορούμε να κατανοήσουμε εκ των προτέρων πώς βλέπει ο ίδιος τη σύνθεση του ενός πόλου...

Αλλωστε, ο Κ. Λαλιώτης ξέρει πολύ καλά πού απευθύνει τις προτάσεις του. Υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να βοηθήσουν, ώστε να «αλλάξει ο Μανωλιός και να φορέσει τα ρούχα του αλλιώς»...

Η «αμεροληψία» των πολυεθνικών

Την πολυεθνική εταιρία ορκωτών λογιστών «Αρθουρ Αντερσεν» δεν είναι απαραίτητο να τη γνωρίζετε. Το όνομά της ήρθε τις τελευταίες μέρες στο προσκήνιο, γιατί στελέχη της κατηγορούνται ότι ...κατέστρεψαν στοιχεία, που αφορούν την κατάρρευση του ενεργειακού κολοσσού «Ενρον» στις ΗΠΑ! Αυτή, λοιπόν, η «υπεράνω υποψίας» λογιστική εταιρία έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από την ελληνική κυβέρνηση, σε τέτοιο βαθμό που οι σύμβουλοί της διαθέτουν γραφείο σχεδόν σε κάθε υπουργείο! Οι εκθέσεις της εταιρίας εμφανίζονται κάθε τόσο για να δικαιολογήσουν και υποστηρίξουν τις κυβερνητικές επιλογές για το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων. Οι βολικές «αποτιμήσεις» της παρουσιάζονται ως «αντικειμενικές» και «αμερόληπτες», ενώ αυτό που συμβαίνει, όπως απέδειξε η περίπτωση της «Ενρον» στις ΗΠΑ, είναι ότι τα στελέχη της εταιρίας περιλαμβάνουν στις εκθέσεις τους τα στοιχεία που θέλει η κυβέρνηση, ακριβώς για να μη χάσουν τις υψηλές αμοιβές τους. Αλλά γι' αυτό ακριβώς τους πληρώνουν και, μάλιστα, αδρά οι κυβερνώντες (όχι, βέβαια, από την τσέπη τους).

ΝΑΤΟικός στρατός με «βούλα»

Τι κοινό έχουν οι δύο ανώτατοι αξιωματικοί που διορίστηκαν χτες από το ΚΥΣΕΑ στα αξιώματα του αρχηγού ΓΕΣ και ΓΕΑ; Εχουν διατελέσει διοικητές ΝΑΤΟικών σχηματισμών. Μάλιστα ο νέος επικεφαλής του ΓΕΣ, ο αντιστράτηγος Παν. Χαρβάλας, μέχρι χθες ήταν διοικητής του ΝΑΤΟικού στρατηγείου του Τυρνάβου (JCSC). Καθόλου τυχαία βέβαια η αυτή επιλογή, αφού γίνεται με γνώμονα την «ανταπόκριση» των Ενόπλων Δυνάμεων στη νέα ΝΑΤΟική δομή, ενώ αντίστοιχες «προσαρμογές» έχουν γίνει και στη δομή των ελληνικών (;) Ενόπλων Δυνάμεων. Βασική αποστολή πλέον, όπως με σαφήνεια την έχει προσδιορίσει ο νέος υπουργός Αμυνας, αποτελεί η «αποτελεσματική» συμβολή των Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές «ταχείες» επεμβάσεις σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Εξάλλου, τα σύνορα της χώρας είναι «ασαφής» έννοια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της νέας τάξης, γεγονός που έχει αποδεχτεί πλήρως η κυβέρνηση Σημίτη, όπως κατέδειξε και η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον.

«Δεν πρέπει να κάνουμε τους πράκτορες τιμητές στην πολιτική ζωή και την πολιτική ιστορία» δήλωσε προχτές ο υπουργός Εσωτερικών, Κ. Σκανδαλίδης, αναφερόμενος στη «λίστα Γρυλλάκη», που δημοσιοποιήθηκε την Κυριακή.

Αναρωτιόμαστε, γιατί δεν έλεγε τα ίδια και στις άλλες «αποκαλύψεις» Γρυλλάκη, πριν ελάχιστες μόλις βδομάδες...

Ντροπή!

Νοσοκομεία

σαν σουίτες

για όποιον έχει

να τα στάξει

και για τους άλλους

τους πολίτες,

τη λαϊκή, που λένε,

τάξη,

για όσους έχουν

ΤΕΒΕ, ΙΚΑ

στους διαδρόμους

ράντζα φίσκα!

***

Νοσοκομεία

έξτρα φίνα,

καθένα ίδιο

με παλάτι

εκατομμύριο

το μήνα

θα κάνει μόνο

το κρεβάτι,

κι οι άλλοι οι «κάτω»,

οι «αγέλες»

δέκα μαζί

σαν τις σαρδέλες!

***

Νοσοκομεία

για τους λίγους

που θα πληρώνουν

πρώτη θέση

και για τους άλλους

τους κολίγους,

του Παπαδόπουλου

το «Πέσυ»

θα 'ναι κανείς

για να το χέσ...!

Ο οίστρος

Ακριβοπληρωμένος καπιταλισμός

Το κεφάλαιο σκοτώνει και δεν πληρώνει. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργατογειτονιές καθημερινά. Χτες, ήταν στο Περιστέρι όπου το έργο του Μετρό θεμελιώθηκε με το κορμί ενός εργάτη 32 μόλις χρόνων. Λίγο πριν ήταν στο Μοναστηράκι που σακατεύτηκε άλλος, καθημερινά στα βαπόρια, στα ναυπηγεία, στα κλωστοϋφαντουργεία, στα χυτήρια μολύβδου, στα μεταλλεία, πίσω από τους πάγκους των εμπορικών, ακόμα και σ' αυτά τα ζηλευτά, απ' όσους δε γνωρίζουν, γραφεία χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι βαρυγκωμάνε.

Τα αφεντικά, έχοντας και το μαχαίρι και το πεπόνι, συστηματικά πλασάρουν στην κοινή γνώμη, στα ίδια τα θύματά τους, τον ισχυρισμό πως φταίνε οι σακάτηδες και οι νεκροί γι' αυτά τα εγκλήματα. Τόσο που αρκετοί να το εννοούν, όταν τραγουδούν πως «φταίει το κακό το ριζικό μας». Κι όμως καμιά κακιά τύχη δε φταίει. Κανένας απρόσεκτος εργάτης δε φταίει. Το σακάτεμα της εργατικής τάξης -το πέρασμα του εργάτη στο επέκεινα, η επαγγελματική ασθένεια, ως κι αυτή η καθημερινή καχεξία - είναι άμεσα συσχετισμένα με τον τρόπο παραγωγής. Κι αυτός ο τρόπος είναι καπιταλιστικός. Αυτό ακριβώς θέλουν να κρύψουν τα αφεντικά. Αυτό ακριβώς κρύβουν και οι κυβερνήσεις τους.

Τα αφεντικά δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς όλο και περισσότερα κέρδη. Μέτρα ασφάλειας στην εργασία σημαίνει χρήμα, σημαίνει περισσότερο σταθερό κεφάλαιο, άρα μείωση του ποσοστού κέρδους. Αυτή είναι η εξίσωση του καθημερινού εγκλήματος. Η ζωή του εργάτη είναι τζάμπα για το κεφάλαιο. Κάτι παράξενοι ισολογισμοί, που εμφανίζονται κατά καιρούς για το χρηματικό κόστος των ατυχημάτων, κρύβουν πως κι αυτό το κόστος πληρώνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή απ' τους εργάτες και μόνο απ' αυτούς. Γιατί και οι εργοδοτικές και οι κρατικές εισφορές υπεραξία είναι. Το κεφάλαιο χρειάζεται απ' τον εργάτη την εργατική του δύναμη, για να αρπάξει την υπεραξία. Κι αν σ' αυτήν την αφαίμαξη χαθούν μερικοί στο δρόμο... δεν τρέχει τίποτα. Μύριοι έτοιμοι στον εφεδρικό στρατό της ανεργίας.

Για μας δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα. Κανένας εργάτης δεν περισσεύει. Δεν περισσεύει απ' το σπίτι του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τη μάνα του. Δεν περισσεύει ούτε για την ίδια την τάξη. Ο εργάτης δεν είναι ένα νούμερο στη στατιστική. Οπως κάθε άνθρωπος είναι κι αυτός αυταξία. Αναντικατάστατη.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, κι εμείς πιστεύουμε πως έτσι έχουν, τότε η χτεσινή ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, μ' αφορμή το χαμό του Κώστα Μπουρμπούλα στο Μετρό, δεν πρέπει να διαβαστεί σαν μια διαμαρτυρία. Είναι κάλεσμα εξεγερτικό: «Καλούμε, σημειώνει, τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους να προστατέψουν μόνοι, με τον αγώνα τους, το δικαίωμα στη ζωή και την εργασία. Από την κυβέρνηση και την εργοδοσία ας μην περιμένουν βελτίωση συνθηκών εργασίας. Αυτοί με την πολιτική και την τακτική τους είναι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί του διαρκούς εγκλήματος». Πιο καθαρά το 'χει πει ήδη ο ποιητής: «Χρέος με τα χέρια τους να σηκωθούν»!