Η Επιτροπή Αγώνα Αγροτών Τεμπών, με ανακοίνωσή της, καταγγέλλει την κυβέρνηση και τον υπουργό Γεωργίας ότι προσπαθούν να εξωραΐσουν την αντιαγροτική τους πολιτική και να φορτώσουν σε άλλους τις ευθύνες τους. Στόχος της κυβέρνησης, λένε, είναι η παραπλάνηση της μικρομεσαίας αγροτιάς και η υπονόμευση των κινητοποιήσεών τους. «Αυτό το στόχο πρέπει να ακυρώσουν οι αγρότες, επιμένοντας στην αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων τους», αναφέρει η Επιτροπή Αγώνα. Ολόκληρη η ανακοίνωση της Επιτροπής έχει ως εξής:

«Με ασύστολα ψέματα ο υπουργός Γεωργίας και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να εξωραΐσουν την αντιαγροτική τους πολιτική, να φορτώσουν σε άλλους τις ευθύνες, για να παραπλανήσουν τους μικρομεσαίους αγρότες και να υπονομεύσουν τις κινητοποιήσεις τους.

Μέχρι τις 31.1.2002 το υπουργείο Γεωργίας και η κυβέρνηση ισχυρίζονταν ότι ο νέος κανονισμός για το βαμβάκι είναι ο καλύτερος και ότι θα εξασφάλιζε τιμή 280-310 δραχμών το κιλό στους βαμβακοπαραγωγούς.

Τώρα όμως που έληξε η εμπορική περίοδος και από τα πραγματικά στοιχεία της παραγωγής φαίνεται ότι αν επιδοθεί ολόκληρη η πραγματική παραγωγή του βαμβακιού, οι βαμβακοπαραγωγοί όχι μόνο δε θα πάρουν καμία επιστροφή αλλά θα πρέπει να επιστρέψουν και ορισμένα χρήματα από αυτά που πήραν, το υπουργείο Γεωργίας και η κυβέρνηση ξέχασαν αυτά που έλεγαν μέχρι την 31.1.2002 και λένε ότι για όλα φταίει ο νέος κανονισμός, αλλά όχι η κυβέρνηση. Και αυτό, γιατί τάχα αυτόν τον κανονισμό τον ψήφισαν οι άλλοι 14 υπουργοί Γεωργίας της ΕΕ, παρά και ενάντια στη θέληση του Ελληνα υπουργού Γεωργίας.

Επειδή τα γραπτά μένουν και είναι αδιάψευστοι μάρτυρες, παραθέτουμε στοιχεία από την ανακοίνωση του υπουργείου Γεωργίας, που έβγαλε αμέσως μετά τη δημοσίευση του νέου κανονισμού για το βαμβάκι, τον Ιούνιο του 2001.

Σαν θετικά του νέου κανονισμού, η ανακοίνωση του υπουργείου Γεωργίας αναφέρει τη διατήρηση της ποσόστωσης στους 782.000 τόνους, τη διατήρηση της τιμής στόχου και της ελάχιστης τιμής στα επίπεδα του 1992. Και επιπλέον θεωρεί διαπραγματευτική επιτυχία την υιοθέτηση της ελληνικής πρότασης το πρόστιμο συνυπευθυνότητας να είναι 50% μέχρι τους 1.137.750 τόνους και να ανεβαίνει κλιμακωτά για παραγωγή μεγαλύτερη από αυτή την ποσότητα.

Ούτε λίγο-ούτε πολύ, με την ανακοίνωσή του ο υπουργός Γεωργίας τον Ιούνιο του 2001 χαρακτήριζε επιτυχία το νέο κανονισμό που οφειλόταν στη δική του πρόταση. Τώρα, έξι μήνες μετά, που φαίνονται οι συνέπειες του κανονισμού, το υπουργείο Γεωργίας προσποιείται ότι θεωρεί αρνητικό τον κανονισμό, αλλά γι' αυτό φταίνε οι άλλοι 14 υπουργοί Γεωργίας της ΕΕ κι όχι ο ίδιος.

Υπόσχεται ο υπουργός Γεωργίας ότι όταν θ' αλλάξει ο κανονισμός, θα ζητήσει να αυξηθεί η ποσόστωση και να μειωθούν τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Την ίδια υπόσχεση όμως έδιναν και στις προηγούμενες κινητοποιήσεις, πριν αλλάξει ο κανονισμός. Για να εκτονώσουν τότε τις αγροτικές κινητοποιήσεις, έλεγαν ότι θα διεκδικήσουν να αυξηθεί η ποσόστωση στους 1.200.000 τόνους. Αντί γι' αυτό, όμως, συμφώνησαν να παραμείνει η ποσόστωση στους 782.000 τόνους και να αυξηθεί κλιμακωτά το πρόστιμο συνυπευθυνότητας μετά τους 1.137.750 τόνους.

Για τις αποζημιώσεις στο αγροτικό κεφάλαιο, η κυβέρνηση έλεγε ότι θα καλύψει το 100% της ζημιάς. Η ανακοίνωση όμως του ΕΛΓΑ λέει ότι ανάλογα με το είδος του αγροτικού κεφαλαίου ζημιές από 10% έως 30% δε θα αποζημιώνονται, αλλά και για το υπόλοιπο ποσοστό δε δεσμεύεται ότι θα καλυφθεί το 100%. Ηδη το υπουργείο Γεωργίας δεν κάνει λόγο για το φυτικό κεφάλαιο, αλλά για τα έξοδα επανεγκατάστασης και κάποια απώλεια εισοδήματος, χωρίς να προσδιορίζει το ύψος του. Με βάση την εμπειρία που υπάρχει από προηγούμενες καταστροφές, το ποσοστό της αποζημίωσης δύσκολα θα φτάσει το 30% της ζημιάς. Δηλαδή, για ένα δέντρο ελιάς, αξίας 20.000 δρχ. που έπαθε ολική καταστροφή, δεν ανακοινώνει ο υπουργός Γεωργίας τι ποσό θα καταβάλει σαν αποζημίωση, αλλά προσπαθεί να ξεφύγει με κάποια έξοδα επανεγκατάστασης και απώλειας εισοδήματος.

Για τις ζημιές στα αμπέλια η κυβέρνηση υπόσχεται ένταξη στα κοινοτικά προγράμματα αναμπέλωσης. Ξέρει όμως ότι οι εκτάσεις στο πρόγραμμα αυτό είναι περιορισμένες, έχουν ήδη κατανεμηθεί στους διάφορους νομούς της χώρας για τη φετινή χρονιά και δεν κάλυψαν τις υπάρχουσες ανάγκες, με συνέπεια η υπόσχεση να μην έχει κανένα περιεχόμενο, τουλάχιστον για τη χρονιά που διανύουμε.

Για την καθυστέρηση της καταβολής των επιδοτήσεων στα διάφορα αγροτικά προϊόντα, η κυβέρνηση ρίχνει τις ευθύνες στις νομαρχίες και στους ίδιους τους αγρότες, που, τάχα, έκαναν λαθεμένες αιτήσεις. Το επιχείρημά της αυτό το στηρίζει στο γεγονός ότι οι Διευθύνσεις Γεωργίας έχουν μεταφερθεί στις νομαρχίες, που είναι αιρετές και δεν έχει πλέον αρμοδιότητα η κυβέρνηση και το υπουργείο Γεωργίας.

Είναι γεγονός ότι οι Διευθύνσεις Γεωργίας οργανωτικά ανήκουν στις νομαρχίες, λειτουργικά, όμως, υπάγονται στο υπουργείο Γεωργίας και στους οργανισμούς που εποπτεύονται από αυτό, όπως ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι Διευθύνσεις Γεωργίας, όσον αφορά τις επιδοτήσεις, λειτουργούν με εγκυκλίους του ΟΠΕΚΕΠΕ και αποφάσεις του υπ. Γεωργίας. Αν οι εγκύκλιοι αυτές καθυστερήσουν να εκδοθούν, είναι ασαφείς ή αντιφατικές, δεν ευθύνονται οι Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις, αλλά ο ΟΠΕΚΕΠΕ που τις εκδίδει, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται οι αδικαιολόγητες καθυστερήσεις.

Είναι προφανής η προσπάθεια της κυβέρνησης να φορτώσει τις ευθύνες της σε τρίτους, αφού δεν μπόρεσε να αποτρέψει τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι μικρομεσαίοι, όμως, αγρότες, που βρίσκονται στις κινητοποιήσεις, πρέπει να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση και πριν τις κινητοποιήσεις, που εξωράιζε την πολιτική της, και τώρα, που προσπαθεί να φορτώσει τις ευθύνες της σε τρίτους, αλλά και στους ίδιους τους αγρότες, έχει τον ίδιο στόχο.

Να περάσει την αντιαγροτική της πολιτική με το μικρότερο πολιτικό κόστος. Αυτό το στόχο πρέπει να ακυρώσουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, επιμένοντας στην αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων τους, αλλά ταυτόχρονα βγάζοντας και τα ανάλογα πολιτικά συμπεράσματα».