ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 15 Φλεβάρη 2002
Σελ. /40
«Βασικοί μέτοχοι» στην κοροϊδία

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκ του ασφαλούς, αφού γνώριζε βέβαια την κυβερνητική θέση για καθορισμό του 5% ως ποσοστού για να ονομαστεί κάποιος «βασικός μέτοχος» σε ΜΜΕ, το «Βήμα» πρότεινε χτες να προσδιοριστεί ως ποσοστό για την ιδιότητα του βασικού μετόχου το 0,01% του μετοχικού κεφαλαίου. Υπερακοντίζει λοιπόν σε «διαφάνεια» την κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στην πραγματικότητα με τα διαπλεκόμενα. Οπως γράφει στο χτεσινό άρθρο, «είναι αστείον να γίνεται λόγος περί βασικών και άλλων μετόχων όταν είναι γνωστό ότι οποιοσδήποτε μπορεί να μετέχει σε όποια εταιρεία θέλει χωρίς να φαίνεται. Μπορεί να εκπροσωπεί τα συμφέροντά του μια ξένη Τράπεζα ή μια ξένη εταιρεία». Συμφωνούμε επίσης με τη διαπίστωση ότι «το ποσοστών που θα ορίζει κάποιον ως βασικό μέτοχο δεν έχει σημασία». Αλλά αν θέλουν διαφάνεια, έστω και όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, γιατί δεν αποδέχονται την ονομαστικοποίηση όλων των μετοχών μέχρι φυσικού μετόχου στις επιχειρήσεις των ΜΜΕ; Προφανώς για τους ίδιους λόγους που η κυβέρνηση Σημίτη δεν τόλμησε να εφαρμόσει τη σχετική διάταξη του «νόμου Βενιζέλου»...

Ο... μεγάλος τιμονιέρης

«Η χώρα κυβερνάται καλά»! Η δήλωση επαναλήφθηκε χτες από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στο Υπουργικό του Συμβούλιο. Μάλιστα, ο κ. Σημίτης έφερε και παραδείγματα που «πιστοποιούν» ότι ηγείται μιας «καλής κυβερνήσεως». Το ένα παράδειγμα ήταν η είσοδος του ευρώ, το δεύτερο παράδειγμα ήταν ο χαμηλός πληθωρισμός! Μόνο που ακόμα κι αυτά τα παραδείγματα που χρησιμοποίησε ο κ. Σημίτης το λιγότερο είναι ατυχή. Δεν πάνε δα και πολλές μέρες από τότε ο υπουργός του, ο Ν. Χριστοδουλάκης, παραδέχτηκε ότι η είσοδος του ευρώ έχει εκτινάξει τον πληθωρισμό! Εντούτοις, ο κ. Σημίτης επιμένει... Πάλι καλά - θα πείτε - που δεν έφερε ως παράδειγμα «χρηστής διακυβέρνησης» τις ουρές στο ΙΚΑ, τη διαλυτική εκπαιδευτική πολιτική της «ανωτατοποίησης» και τα ράντζα στα νοσοκομεία (που κατά τα λοιπά εξοπλίστηκαν με... σουίτες). Πάλι καλά!

Πόλεμος διαρκείας κατά των λαών

Μπορεί η «πρώτη φάση» του ιμπεριαλιστικού πολέμου κατά του Αφγανιστάν να βρίσκεται στο τέλος της, αλλά η δεύτερη φάση που ξεκινά με διακηρυγμένο ανοιχτά στόχο από την Ουάσιγκτον την ανατροπή του Σ. Χουσεΐν δεν είναι βέβαια η τελευταία. Ακολουθεί και τρίτη φάση με στόχο τα κράτη - ταραξίες μεταξύ των οποίων Ιράν, Β. Κορέα, αλλά και Συρία, Λιβύη, Σουδάν κ.α. Το αναφέρει με σαφήνεια η Μ. Θάτσερ σε άρθρο της στους «Τάιμς της Ν. Υόρκης», η οποία, αν μη τι άλλο, γνωρίζει πολύ καλά τις προθέσεις των ΗΠΑ: «Η δεύτερη φάση του πολέμου πρέπει να επικεντρωθεί σε επιθέσεις κατά των λοιπών κέντρων της τρομοκρατίας στην Αφρική, την Ασία και αλλού. Για την επιτυχία απαιτούνται τόσο στρατιωτική επιμονή όσο και επιθετική διπλωματία. Η τρίτη φάση του πολέμου, όμως, πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τα γνωστά ως "κράτη - παρίες" που υποθάλπουν την τρομοκρατία... Η Συρία και το Ιράν για παράδειγμα συγκαταλέγονται στα κράτη αυτά. Αποτελούν εχθρούς των δυτικών αξιών και συμφερόντων. Μπορεί να καταδίκασαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις, όμως έχουν στο παρελθόν υποστηρίξει τους τρομοκράτες και επιπλέον προσπαθούν να αναπτύξουν τεχνολογία που μπορεί να απειλήσει τη Δύση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη Λιβύη, το Σουδάν και τη Β. Κορέα». Με άλλα λόγια, ο πόλεμος του ιμπεριαλισμού κατά των λαών θα είναι διαρκείας. Μέχρι που να ηττηθεί από την πάλη των λαών.

Το διευθυντήριο είναι εδώ

Ούτε που θα διανοούνταν οι εκσυγχρονιστές κυβερνώντες να «ξεφύγουν» στο ελάχιστο από τους τρομερούς νόμους του Συμφώνου Σταθερότητας (ΣΣ) που ισχύει στην ΕΕ, τους οποίους τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια. Οταν όμως το Σύμφωνο Σταθερότητας παραβιάζεται και μάλιστα προκλητικά από τη Γερμανία, τότε τα πράγματα είναι αλλιώς. Τότε οι υπουργοί Οικονομίας ψηφίζουν όλοι μαζί στο ΕΚΟΦΙΝ υπέρ του δικαιώματος της Γερμανίας να αγνοεί επιδεικτικά το Σύμφωνο Σταθερότητας και κατά της πρότασης της Κομισιόν που ήταν υποχρεωμένη από το ΣΣ να προβεί σε προειδοποιητική σύσταση γιατί η Γερμανία άφησε το έλλειμμα του προϋπολογισμού της να ξεφύγει. Κατά τ' άλλα, «όλοι είμαστε ισότιμοι» στην ΕΕ και κανένα διευθυντήριο δεν υπάρχει. Οπως συμβαίνει και αλλού, έτσι και στην ΕΕ υπάρχει μια τάξη και δεν μπορεί να ανατραπεί εξαιτίας κάποιων νόμων. Οι νόμοι θα ανατραπούν...

Τα βαρετά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΥΤΟ πάλι δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει! Κάθε μέρα Παπουτσή θα βλέπουμε τώρα, μέχρι να γίνουν οι δημοτικές εκλογές. Κι έχουμε, μάλιστα, αρκετό καιρό μέχρι τότε...

Ομολογουμένως, ο άνθρωπος είναι πιο μειλίχιος από ποτέ, φίλος με όλους και συμπαθεί οποιονδήποτε βρίσκει μπροστά του -προφανώς, λόγω προεκλογικής περιόδου - αλλά και πάλι φοβούμαστε ότι θα καταντήσει βαρετό πολύ γρήγορα.

Δεν μπαίνει, βλέπετε, δυναμικά και η Μπακογιάννη στα πράγματα, που διαθέτει κάτι από «σύγχρονο» εκσυγχρονιστικό προφίλ πολιτικού, με μια γερή δόση Μητσοτάκη, να αποκτήσει μια άλλη διάσταση η ιστορία, π.χ. δικομματικό σασπένς.

Αλήθεια, γιατί δεν την ανακοινώνει την υποψηφιότητα, αφού όλοι, τέλος πάντων, λένε πως το αποφάσισε; Μήπως είναι ντροπαλή; `Η, μήπως, συμβαίνει κάτι άλλο, π.χ., ένα μαγειρεματάκι στα παρασκήνια;

ΜΑ, ΚΑΛΑ, τόσους σκηνοθέτες, επικοινωνιολόγους και γενικώς ανθρώπους του θεάματος διαθέτουν αυτοί οι Αμερικανοί. Τόσο δύσκολο ήταν να στείλουν έναν σύμβουλο εκεί στο «ειδικό δικαστήριο», όπου είναι κρατούμενος ο Μιλόσεβιτς;

Δεν είναι μόνον οι δηλώσεις που κάνουν αυτοί οι περίεργοι με τα μαυρο-κόκκινα που διόρισαν για δικαστές, είναι και το στιλ που έχουν και το οποίο προδίδει τι ακριβώς συμβαίνει και το στημένο της υπόθεσης. Να μη φαίνεται τόσο, βρε παιδί μου. Να υπάρχει μια επίφαση...

Οσο για τις συγκρίσεις που γίνονται με την περίφημη δίκη της Νυρεμβέργης, θα μπορούσαν να έχουν μια βάση, δε λέμε, αρκεί να αλλάζαμε τον κατηγορούμενο και να βάζαμε στο εδώλιο το ΝΑΤΟ.

ΚΑΛΗ Η θεωρία ότι οι απελευθερωμένες αγορές σημαίνουν φθηνότερα προϊόντα για τον καταναλωτή, αλλά, δυστυχώς για τους υπεύθυνους του υπουργείου Ανάπτυξης, η πραγματικότητα μονίμως τους διαψεύδει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα με την απελευθέρωση της αγοράς του αυτοκινήτου, οι έμποροι και οι εισαγωγείς λένε ότι θα ανεβούν οι τιμές 10 με 15%. Και για να το λένε αυτοί κάτι ξέρουν, να είστε βέβαιοι.

«Ηθική» και «παγκοσμιοποίηση»

Μετά την πρόταση του ψηφίσματος στο Πόρτο Αλέγκρε για ένα «διεθνή οργανισμό, που θα διαθέτει τη δύναμη και τη νομιμότητα να επιλύει κάθε σύγκρουση», προβάλλεται και η ηθική διάσταση του παραπάνω προτεινόμενου θεσμού από το «φόρουμ» της αντι-παγκοσμιοποίησης» που έλαβε χώρα στη βραζιλιάνικη πόλη.

Συγκεκριμένα, τριάντα διανοητές και πολιτικοί από όλον τον κόσμο, σε κοινή τους δήλωση, ζητούν (από τις κυβερνήσεις του κόσμου;) τη δημιουργία ενός «Διεθνούς Συμβουλίου Ηθικής», επειδή εκτιμούν ότι οι σημερινές «αρρυθμίες» (εννοείται του καπιταλισμού) απαιτούν να υπάρξει «μια παγκοσμιοποιημένη υπευθυνότητα». Η δήλωση - έκκληση δημοσιεύτηκε στη γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» (5/2) και σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, υπογράφεται, μεταξύ άλλων, από τους Προέδρους της Σλοβενίας, Μίλαν Κούτσαν, της Βραζιλίας, Ενρίκε Καρντόζο και του Μαλί Αλφα Ουμάρ Κοναρέ, τους Γάλλους φιλόσοφους, Εντγκάρ Μορέν και Πολ Βιριλιό, τον πρώην Πρόεδρο της Κόστα Ρίκα και Νομπελίστα της Ειρήνης, Οσκαρ Αρίας Σάντσες και τον Αμερικανό πολιτειολόγο, Μπέντζαμιν Μπάρμπερ.

Αν και διατυπωμένες με περισσότερη «διακριτικότητα», οι διαπιστώσεις των «τριάντα» για την παγκόσμια κατάσταση, μετά το χτύπημα στις ΗΠΑ, δεν απέχουν πολύ από τα συμπεράσματα του ψηφίσματος του Πόρτο Αλέγκρε. Ωστόσο, η επιμονή τους στο να εκλαμβάνουν τα αποτελέσματα ως αιτίες και η τελική τους πρόταση για «αντικατάσταση» της «άγριας παγκοσμιοποίησης» (προφανώς για τους υπογράφοντες υπάρχει και «ήμερος» ιμπεριαλισμός) και της «κρίσης της λογικής και της σκέψης», από «μια παγκόσμια ζωντανή δημοκρατία, φορέα δικαιοσύνης, λογικής και ευθύνης», καθιστά το κείμενο αναχρονιστικό και αντιδραστικό ακόμη και για την εποχή του Μαρξ.

Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να αναγνωρίσει στο κείμενο έστω τις αγνές προθέσεις κάποιων ιδεαλιστών σκεπτικιστών (διότι περί ιδεαλισμού πρόκειται, όταν η «δημοκρατία» και η «δικαιοσύνη» εκλαμβάνονται, εμμέσως πλην σαφώς, ως «αυθύπαρκτες» έννοιες), αφού, οι ίδιοι «αναθέτουν» στο «Διεθνές Συμβούλιο Ηθικής» «να επαγρυπνεί και να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τους κύριους κινδύνους που διατρέχει η ανθρωπότητα, να διαβλέπει τη φύση των κινδύνων αυτών και να συμβουλεύει τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς θεσμούς».

Οσο αστεία κι αν ακούγεται η περιγραφή των τραγικών προβλημάτων της ανθρωπότητας ως αποτέλεσμα μερικών «παρεκκλίσεων» των, κατά τ' άλλα «καλών» κυβερνήσεων, από το «δρόμο της ηθικής», αποτελεί ωστόσο ένα από τα κύρια προπαγανδιστικά όπλα του συστήματος στη χειραγώγηση της εργατικής τάξης, το οποίο εμφανίζεται με πολλές εκδοχές: μερικές «υπερβολές» των, πάντως, «καλών» κατασταλτικών μηχανισμών, «συνήγοροι» του πολίτη, προγράμματα «ανασυγκρότησης» στις χώρες που πρώτα καταστράφηκαν (πάντα στο όνομα των «ανθρωπιστικών» αξιών κλπ.).

Από αυτήν τη σκοπιά, η «έκκληση» των «τριάντα» δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα ακόμη άλλοθι της αστικής τάξης στη νέα ιμπεριαλιστική της επίθεση.


Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ