Οχι σε αγώνες εργαζομένων για την υπογραφή νέας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), που να ικανοποιεί τις πραγματικές τους ανάγκες - όπως πρότεινε η ΔΑΣ - είπε χτες κατηγορηματικά η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) στην Εκτελεστική Επιτροπή (ΕΕ) της ΓΣΕΕ. Και αυτή η κάθετη άρνηση ήρθε μία ακριβώς ημέρα μετά τις προκλητικές αξιώσεις του ΣΕΒ, που διατυπώθηκαν στην προχτεσινή συνάντηση.

Η πρόταση που κατέθεσαν τα στελέχη της ΔΑΣ στην ΕΕ προέβλεπε την προκήρυξη αγωνιστικών κινητοποιήσεων με αλλαγή του πλαισίου των διεκδικήσεων (κατώτερο μεροκάματο 12.000 δραχμές, κατώτερο μισθό 300.000, κατώτερη σύνταξη 240.000 δραχμές κ.ά.), τη διακοπή των διαπραγματεύσεων και τη σύγκληση σύσκεψης όλων των Ομοσπονδιών και των Εργατικών Κέντρων για την ενημέρωση των εργαζομένων, για την προετοιμασία των αγώνων.

Στην πρόταση αυτή αντιτάχτηκαν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, οι οποίες ήδη από προχτές είχαν προκαθορίσει τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων - η τρίτη συνάντηση έχει οριστεί για τις 11 Μάρτη - γεγονός που σημαίνει ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σύρεται πίσω από τις αξιώσεις του ΣΕΒ και των μεγαλοεργοδοτών. Η Αυτόνομη Παρέμβαση υποστήριξε και αυτή τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων και πρότεινε την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου πριν από την τρίτη συνάντηση ΓΣΕΕ και εργοδοτών.

Υπενθυμίζεται ότι στην προχτεσινή δεύτερη συνάντηση για τη νέα ΕΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ αξίωσε την υπογραφή τριετούς σύμβασης, με μείωση των πραγματικών εισοδημάτων. Πρότεινε «αυξήσεις» 4,5% - στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το διορθωτικό 1,1% του 2001 και που στην πράξη θα είναι κάτω από τον πληθωρισμό - μείωση του κόστους των υπερωριών, πρόσθετες κρατικές επιδοτήσεις και, το πραγματικό ωράριο (με μειωμένο κόστος) να φτάνει στις 44 ώρες. Αυτές ακριβώς τις απαιτήσεις εξυπηρετεί η δήθεν υπέρβαση του ΣΕΒ με την πρότασή του για το «39ωρο» που όμως και αυτό θα εφαρμοστεί από 1-1-2004. Το ψευδεπίγραφο αυτό «39ωρο» είναι παγίδα. Αφού εκτός των άλλων συνδέεται με την απαίτηση η μία επιπλέον ώρα εργασίας να αμείβεται με ωρομίσθιο και οι υπόλοιπες υποχρεωτικές ώρες υπερωρίας να αμείβονται με πιο χαμηλές από τις σημερινές ισχύουσες προσαυξήσεις.

Η συνέχιση, λοιπόν, της διαπραγμάτευσης γύρω από ένα τέτοιο πλαίσιο είναι σίγουρο ότι υπονομεύει εξαρχής τα δικαιώματα και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, «θάβει» τις πραγματικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας, ενισχύει τις θέσεις της εργοδοσίας και επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι δέσμια στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής.

Στην αγωνιστική αδράνεια καταδίκασε για μια ακόμη φορά η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στην κυβέρνηση να εφαρμόσει την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της. Στο χτεσινό Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ, που σαν θέμα είχε τα ζητήματα του νέου μισθολογίου, του ασφαλιστικού και της δημόσιας διοίκησης, υποθηκεύτηκε η ανάγκη αυξήσεων στις αντοχές της... οικονομίας, ενώ οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση μέσω του προγράμματος «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» για τη δημόσια διοίκηση ουσιαστικά αποσιωπήθηκαν. Σχετικά με το ασφαλιστικό, η ΠΑΣΚ που εμφανίζεται φραστικά υπέρμετρα «ευαίσθητη» για τα δικαιώματα των εργαζομένων, απέσυρε ακόμη και την πρόταση για δημοψήφισμα, την οποία είχε διατυπώσει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Σ. Παπασπύρος, ενώ φάνηκε ότι προετοιμάζεται η συμμετοχή της ΑΔΕΔΥ στον «κοινωνικό διάλογο».

Η Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση (ΤΑΔΗΣΥ), πέρα από το διεκδικητικό πλαίσιο σύγκρουσης με την εφαρμοζόμενη πολιτική, το οποίο πρότεινε, κάλεσε το Γενικό Συμβούλιο να αποφασίσει 24ωρη απεργία στις αρχές του Μάρτη για το σύνολο των προβλημάτων και για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Σύμφωνα με το «κλείσιμο» της συνεδρίασης, η πρόταση για το βασικό μισθό του νέου μισθολογίου, δεν μπορεί να εξαρτηθεί από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, αλλά από την αντοχή της οικονομίας! Η ΕΕ θα συζητήσει (ξανά) το θέμα του κόστους και άλλες λεπτομέρειες και στη... συνέχεια θα εξεταστεί πώς θα διεκδικηθεί ο στόχος που θα τεθεί! Δεδομένο θεωρείται ακόμη ότι η ΑΔΕΔΥ, ακόμη κι αν γίνει δεκτή η πρότασή της, δεν πρόκειται να ζητήσει την άμεση υλοποίησή της, αλλά σταδιακή, με ορίζοντα από 1, 5 έως 3 χρόνια!

Η ΤΑΔΗΣΥ τόνισε ότι είναι ανάγκη να υψωθεί ενιαίο μέτωπο ταξικών, αποφασιστικών αγώνων όλων των εργαζομένων ενάντια στο μέτωπο κεφαλαίου - κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης και, μεταξύ άλλων, πρότεινε ειδικότερα:

Κατώτατο βασικό μισθό στα 885 ευρώ, άμεσα και ανάλογες αυξήσεις σ' όλες τις κατηγορίες και τα κλιμάκια. Κατώτατη σύνταξη στα 735 ευρώ.

Αμεση καταβολή, αναδρομικά, του οικογενειακού επιδόματος και διπλασιασμό του. Καμία σύνδεση μισθού - βαθμού - αξιολόγησης - αποδοτικότητας. Κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα αντίστοιχα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Περισσότερο προκλητικοί, πέρα από κάθε άλλη φορά, εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποι των τραπεζιτών χτες, κατά την πρώτη συνάντησή τους με αντιπροσωπεία της ΟΤΟΕ, για τη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Οι εκπρόσωποι των τραπεζών έκαναν σαφές ότι η κατάσταση της εθνικής οικονομίας δεν επιτρέπει μεγάλες αυξήσεις, έθεσαν θέμα ωραρίου εργασίας και άφησαν να εννοηθεί, ως ένα επιπλέον μέτρο πίεσης, ότι οι τραπεζοϋπάλληλοι είναι μάλλον ...πολλοί!

Η εξέλιξη αυτή ήταν αναμενόμενη ως ένα βαθμό, λόγω της σκληρής στάσης που κράτησαν προχτές οι εργοδοτικές οργανώσεις στη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ για την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ωστόσο, είναι επίσης αποτέλεσμα της τακτικής του «κοινωνικού εταιρισμού», που ακολουθεί η πλειοψηφία στη διοίκηση της ΟΤΟΕ.

Οι τραπεζίτες παραδέχτηκαν στη συνάντηση ότι είναι υψηλή η παραγωγικότητα στις τράπεζες, καθώς δεν μπορούν να αποκρύψουν τα αστρονομικά κέρδη τους, επισήμαναν όμως ότι η ανταγωνιστικότητα στη χώρα μας είναι σε χαμηλό επίπεδο και γι' αυτό δεν μπορεί να δοθούν «υψηλές» αυξήσεις.

Παράλληλα, σημείωσαν ότι υπάρχουν «ανελαστικότητες» στο νομοθετικό πλαίσιο για το χρόνο εργασίας, βάζοντας σε επίσημη διαπραγμάτευση την επέκταση των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας στις τράπεζες!

Το ίδιο το πλαίσιο διεκδίκησης, που υιοθέτησε η πλειοψηφία της διοίκησης της ΟΤΟΕ, επέτρεψε αυτή την πρόκληση, καθώς περιγραφικά και περιορισμένα θέτει ζήτημα αύξησης των αποδοχών, στο πλαίσιο πάντα της ανταγωνιστικότητας...