Μέρα τη μέρα οι καθησυχαστικές φωνές της υποκρισίας όλο και λιγοστεύουν. Σιγά, αλλά σταθερά, σκεπάζονται από ένα αυξανόμενο απειλητικό κοινωνικο-πολιτικό βουητό, που μπορούν και το ξεχωρίζουν μόνο εκείνοι που διδάχτηκαν από την ιστορική εμπειρία των λαϊκών εξεγέρσεων. Εδώ, το νομοτελειακό και το τυχαίο συμπλέκονται στο πιο επικίνδυνο προσάναμμα. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ανησυχούν. Η κυβερνητική πλευρά του ΠΑΣΟΚ πληρώνει τα επίχειρα της άρνησής της να αποδεχτεί ένα, τουλάχιστον, φιλολαϊκό πρόγραμμα.
Αντίθετα, με τη νέα μορφή της υιοθέτησε πλήρως όλα τα κελεύσματα της νέας οικονομικής και μιλιταριστικής τάξης του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα, μπορεί να ειπωθεί ότι η Νέα Δημοκρατία κρατήθηκε με καθεστωτική διορατικότητα σε ήπιους αντιπολιτευτικούς τόνους όπως αρμόζει σε ένα γνήσιο αστικό κόμμα εξουσίας. Ο Συνασπισμός βολοδέρνει στη δύσκολη υποστήριξη του Ευρω-ενωσιακού δρόμου του κεφαλαίου και του μιλιταρισμού. Το ΔΗΚΚΙ παραμένει σταθερό στη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, την οποία προσπαθεί να μπολιάσει με την ερμηνεία των σύγχρονων γεγονότων. Τέλος, το ΚΚΕ με κρυστάλλινη διαύγεια στην ιδεολογική και πολιτική του συγκρότηση εξακολουθεί σταθερά να δηλώνει το γνωστό... πλην Λακεδαιμονίων.
Αυτά, αν και αφορούν την εσωτερική πολιτική, τα γράφω διότι η ανεπάρκεια ολοκληρώνεται στην πλέον επικίνδυνη μορφή που είναι οι διεθνείς σχέσεις της εξωτερικής πολιτικής. Οποιος μπορέσει στις παρούσες συνθήκες να τραβήξει σαφή απόλυτη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των τρακτέρ στα μπλόκα του αγώνα των αγροτών και της μιλιταριστικής φάλαγγας του ΝΑΤΟ που κινείται στους ίδιους εθνικούς δρόμους, αυτός θα πρέπει να πάρει πρώτο βραβείο ηλιθίου. Η κυβέρνηση κι η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνουν ότι είναι αντίθετοι στο κλείσιμο των δρόμων από τα τρακτέρ. Δεν κάνουν όμως το ίδιο με τις στρατοκρατικές φάλαγγες του ΝΑΤΟ. Οι Ελληνες αγρότες θεωρούνται επικίνδυνοι, ενώ οι ξένοι φαλαγγίτες θεωρούνται... φύλακες της ελευθερίας, ειρηνοποιοί.
Ο Συνασπισμός, ψελλίζοντας, ρίχνει σφάλμα στο ΠΑΣΟΚ γιατί δεν προετοίμασε τους αγρότες να δεχτούν τα χαλκεία της αντι-αγροτικής ευρω-ένωσης. Κατηγορεί δηλαδή το ΠΑΣΟΚ για κάτι που δεν τολμούσε να κάνει απέναντι στον αγροτικό πληθυσμό.
Επειδή πολύς λόγος γίνεται περί δημοκρατικής λειτουργίας είναι σκόπιμο να σημειωθεί η δημόσια ανοιχτή θέση του ΚΚΕ ότι «οι μορφές του αγώνα καθορίζονται αποκλειστικά και μόνο από τους αγρότες σε ανοιχτή συζήτηση στα μπλόκα». Ας πουν οι διάφοροι εκσυγχρονισμένοι και μη σοσιαλ-αριστεροί, ας πουν κι οι θιασώτες της αστικο-φιλελεύθερης δημοκρατίας, πού και με ποιους τρόπους διδάσκεται η δημοκρατική λειτουργία. Ας πουν μέσα από ποιες κομματικές λειτουργίες και κοινοβουλευτικούς κανονισμούς διασφαλίζεται η πλέρια δημοκρατική λειτουργία. Ας πουν, αν συγκρίνεται ιστορικά το γιγάντιο έργο των λαϊκών εξεγέρσεων κι επαναστάσεων με τις διαδικασίες της Βουλής.
Την αλήθεια τη γνωρίζουν όλοι οι παλιοί πολιτικοί. Γνωρίζουν ότι μπροστά σε ένα πιθανό επαναστατικό λαϊκό πυρανάλωμα οι Ευρωτσιφούτηδες τρέμουν ως κοινοί βέβηλοι κι είναι έτοιμοι να λυγίσουν. Γνωρίζουν ακόμη ότι μπροστά σε ένα παλλαϊκό αντιπολεμικό μέτωπο, οι στρατοκράτες του ΝΑΤΟικού Ευρω-ατλαντισμού προτιμούν την οπισθοχώρηση, ιδιαίτερα σε καιρούς όπως σήμερα που απλώνουν τον πολεμικό τραχανά. Ολα αυτά κι άλλα τα γνωρίζουν οι πολιτικοί ταγοί της Ελλάδας. Η ερώτηση εξαντλείται στο «τι βούλεσθαι». Ποια συμφέροντα εξυπηρετείς. Το ζήτημα είναι εάν ορισμένοι, τουλάχιστον, έχουν θάρρος και δύναμη να φορέσουν καθαρό πουκάμισο και να ομολογήσουν την αλήθεια ανοιχτά και δημόσια. Η νομοτελειακή ιστορική πορεία της ανθρωπότητας θα συνεχιστεί κι η επερχόμενη επαναστατική πλημμυρίδα θα περάσει πάνω από τα κεφάλια των αρνητών της. Το ζήτημα, επομένως, είναι τι αφήνει κανείς πίσω του.
Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ
Κυρίως φύλλο 
Feeds
