Οαπόηχος των καταδιώξεων, των συλλήψεων, των ξυλοδαρμών διαδηλωτών και το πνίξιμο της Αθήνας στα δηλητηριώδη αέρια από νεαρούς αστυφύλακες, εθισμένους στην ψυχολογία Γενίτσαρων, κατά την επίσκεψη του Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα, την 19η Νοέμβρη '99, δεν έχει κοπάσει. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση κήρυξε μια άτυπη ανομολόγητη προεκλογική περίοδο στην Κρήτη, διά του πρωθυπουργού της, Κώστα Σημίτη. Ανεξάρτητα από την ουσία αυτής της μεθόδευσης, το κίνημα ειρήνης υποχρεώνεται να τοποθετηθεί έναντι των επικείμενων εθνικών εκλογών με κρυστάλλινη διαύγεια και με μπούσουλα την πρόσφατη, κυρίως, εμπειρία του. Η λαϊκή έκρηξη της 19ης Νοέμβρη '99, με αφορμή την επίσκεψη του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στην Αθήνα, δεν ήταν κάτι σαν κεραυνός εν αιθρία. Από την εποχή του επεισοδίου στα Ιμια, με την τραγική του κατάληξη και το «ευχαριστώ» του Ελληνα πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη προς τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον, άρχισε να συσσωρεύεται μια έντονη δυσαρέσκεια στη συνείδηση των Ελλήνων, ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων. Το θέμα έπαιρνε πανεθνική παλλαϊκή διάσταση. Η αμέσως μετέπειτα Συμφωνία της Μαδρίτης και η ακύρωση εγκατάστασης των ρωσικών πυραύλων «S-300» στην Κύπρο όξυναν αυτήν τη δυσαρέσκεια. Για πρώτη φορά, η τουρκική απαίτηση περί «γκρίζων ζωνών» στο ελληνικό Αιγαίο, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γινόταν εφιάλτης, με άδηλες επιπτώσεις στο εύρος της ελληνικής επικράτειας.

Ηελληνική λαϊκή συνείδηση έμοιαζε με καζάνι που ανέβαινε η θερμοκρασία του. Η ελληνική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη έμοιαζε να μην καταλαβαίνει τα εξόφθαλμα μηνύματα λαϊκών αντιδράσεων. Αντίθετα, επέμενε σε μια πολιτική υποχωρήσεων, που αγγίζει τα όρια ανοιχτού ενδοτισμού. Η παράδοση του ηγέτη των Κούρδων, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στο Ναϊρόμπι της Κένυας, υπό την εντολή της CIA, προκάλεσε το πρώτο λαϊκό ξέσπασμα στην Ελλάδα. Πριν προλάβει να κοπάσει το γεγονός, ξέσπασε ο βρώμικος πόλεμος του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας, με την τυπική (υπογραφή) και ουσιαστική (γήινος, εναέριος και θαλάσσιος χώρος, αεροδρόμια, λιμάνια και ΑΒΑΚΣ) συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης. Ο λαϊκός αναβρασμός φούντωσε και ξέσπασαν διαδηλώσεις και πορείες προς την αμερικανική Πρεσβεία. Η ελληνική κυβέρνηση έδειχνε να πορεύεται προς την εκπλήρωση μιας διατεταγμένης πορείας, που υπάκουε στα κελεύσματα της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η σταγόνα που ξεχείλισε το λαϊκό ποτήρι της αγανάκτησης ήταν η ανακοίνωση της κυβερνητικής πρόσκλησης του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον στην Ελλάδα. Αυτή την αποφασιστική στιγμή, το λαϊκό κίνημα έδειξε το σφρίγος του και οι Ελληνες έδειξαν ότι στο νου και στην ψυχή λειτουργούν τα νάματα των αρχαίων και νεότερων προγόνων τους. Δυστυχώς, κι αυτήν τη φορά υπήρξαν και υπάρχουν Εφιάλτες, Πηλιογούσηδες και Τσολάκογλου, μετενσαρκωμένοι σε έναν εσμό αρουραίων της αγελαίας πολιτικής και δημοσιογραφίας. Ομως, η τιμή και η αξιοπρέπεια της Ελλάδας δεν κρίθηκε στα σκοτεινά και ανήλιαγα γραφεία των σύγχρονων δοσίλογων. Κρίθηκε στο μετερίζι των δρόμων της αδούλωτης Αθήνας. Αυτήν την τιμή και αυτήν την αξιοπρέπεια καλείται να συνεχίσει να υπερασπίζεται αταλάντευτα το μαχόμενο κίνημα ειρήνης. Μπροστά στις επικείμενες εθνικές εκλογές ξεκαθαρίζει ότι δεν αποβλέπει, αυτό καθεαυτό, σε ψήφους ούτε σε κυβερνητική εξουσία. Αυτή είναι δουλιά των κομμάτων.

Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι μένει αμέτοχο στις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις, που σημαδεύουν οι εκλογές. Ως κοινωνικό μήνυμα κριτικής και παρέμβασης, υποχρεώνεται να κρίνει πρόσωπα και πράγματα, που αποτελούν και συνθέτουν το σύνολο της πολιτικής ζωής της Ελλάδας. Το μαχόμενο κίνημα ειρήνης έχει ένα πλαίσιο πολιτικών και φιλοσοφικών αρχών, το οποίο υπερασπίζεται έναντι οιουδήποτε. Με βάση ακριβώς αυτό το πλαίσιο αρχών, υποχρεώνεται να αναγνωρίσει εκείνους τους πολιτικούς αγωνιστές, που περπάτησαν μαζί του στον πρόσφατο αντιπολεμικό, αντιστρατοκρατικό, αντι-ιμπεριαλιστικό αγώνα της ελευθερίας και της ειρήνης. Υποχρεώνεται να αναγνωρίσει εκείνη την πολιτική δύναμη, εκείνο το πολιτικό κόμμα, που αταλάντευτα υποστήριξε και υποστηρίζει το ίδιο πλαίσιο των πολιτικών και φιλοσοφικών του αρχών. Υποχρεώνεται να επισημάνει την πολιτική δύναμη, που στήριξε και στηρίζει έμπρακτα το δύσκολο αγώνα του. Σε όλη τη χρονική περίοδο, μέχρι τις επικείμενες εθνικές εκλογές, πρέπει να συνεχίσει εντονότερα τον πετυχημένο του αγώνα. Πρέπει να στήσει τα μετερίζια του στις γειτονιές της Ελλάδας και να επιβάλει τα θέματα ειρήνης, ελευθερίας και αξιοπρέπειας στους πολιτικούς διαλόγους. Μέσα στη δίνη των πολιτικών αντιπαραθέσεων, πρέπει να επιβάλει τη δική του πολιτική ουσία. Προπάντων, πρέπει να προσέξει να μην παγιδευτεί από δήθεν ειρηνόφιλους του παρελθόντος, που εξαργύρωσαν τις ιδέες τους στον πάγκο της αγοράς. Προσοχή στους αγοραίους ντελάληδες..!