Δεν είχαν την παλικαριά, ούτε καν αυτήν την ώρα, να αναγνωρίσουν πως αν κάποιος προσπαθεί να ενημερώσει τον κόσμο, λιώνει τα πόδια του στη μια εξόρμηση πίσω απ' την άλλη, οργανώνει συνελεύσεις σωματείων, πασχίζει να οργανώσει μια κινητοποίηση, να ακουστεί η φωνή αυτών που χάνουν και ξαναχάνουν, αυτός είναι μόνον οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Δεν τους έχει κάτσει καλά απ' την αρχή αυτή η προσπάθεια. Τρία χρόνια τώρα, δίνουν λυσσαλέα τη μάχη για να μην προχωρήσει ένα μέτωπο από εργάτες για εργάτες. Και χτυπούν πάντα με όπλο τους φτηνές προβοκάτσιες και ψέματα που έχουν κοντά ποδάρια. Τώρα ξέρουμε, γιατί με τόση λύσσα την παραμονή της μεγάλης επίθεσης επιδίωξαν να πείσουν την εργατική τάξη πως, αν από κάποιον κινδυνεύει, αυτός δεν είναι το κεφάλαιο, η κυβέρνησή του και οι εργατοπατέρες, αλλά αυτό το πονηρό και σκοτεινό ΚΚΕ.

Τι δεν ακούσαμε, τι δεν είδαμε γραμμένο με ξύλινους τίτλους σαν εκτίμησή τους για το πόσο διαλυτική είναι η πολιτική του ΚΚΕ, πόσο σκοτεινά τα σχέδια της ηγεσίας του, πόσο ιεροί είναι οι θεσμοί, πόσο αναντικατάστατος ο διάλογος - απάτη. Και ξάφνου, τώρα που πια είναι απλωμένος όλος ο τραχανάς, τώρα που η κυβέρνηση δεν κρύβει λόγια, τώρα που ο Πολυζωγόπουλος χαρακτηρίζει «παραμετρικές αλλαγές» τη σφαγή, τώρα που ο ΣΥΝ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στη συναλλαγή με το ΠΑΣΟΚ και το κράξιμο των συνδικαλιστών του από τους εργαζόμενους, τώρα που οι βιομήχανοι προκαλούν ανοιχτά, διεκδικώντας αυτοί στη διαπραγμάτευση για τη σύμβαση, τώρα που η κυβέρνηση βγάζει στο δρόμο στρατό για ασκήσεις κατά διαδηλωτών, τώρα που η Ευρωπαϊκή τους Ενωση ωμά μιλά για «παράταση του εργάσιμου βίου» και για αρπαγή των αποθεματικών των Ταμείων, τώρα που το ΠΑΜΕ ευθέως προκαλεί τη ΓΣΕΕ να συμπεριφερθεί στοιχειωδώς σαν συνδικαλιστική οργάνωση, να αποχωρήσει από την απάτη του διαλόγου και να κηρύξει απεργία. Τώρα, που ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κλέβει το ψωμί του Πρωτόπαππα ως γνησιότερος κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τώρα ...σιωπή από τους φίλους της εργατικής τάξης. Εκκωφαντική σιωπή. Ακόμα χειρότερα, ορισμένοι επιμένουν ακόμα και τώρα σε παραινέσεις προς το ΚΚΕ!

Σε τι διαφέρουν από αυτούς, που το ίδιο βράδυ που γίνονταν κοντά 50 συλλαλητήρια σ' όλη τη χώρα έσπευδαν να απαγορέψουν το γράψιμο έστω και μιας γραμμής στις διάφορες φυλλάδες; Σε τι διαφέρουν απ' όλους αυτούς, που, όχι μόνο αποσιώπησαν όλον αυτόν τον καιρό κάθε δραστηριότητα του ΠΑΜΕ, αλλά και εμφανίστηκαν κυβερνητικότεροι της κυβέρνησης;

Να φταίει, άραγε, το πέρασμα απ' το χειμώνα στην άνοιξη; Τους επηρεάζει ίσως; Αγαπούν το χειμώνα; Θέλουν τα πάντα παγωμένα; Φοβούνται την ανάταση και τον ξεσηκωμό; Είναι η τρίτη, κατά σειρά, χρονιά, που τέτοια περίοδο χτυπούν και φεύγουν. Και χτυπούν στοχοπροσηλωμένα. Την ώρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στριμωγμένη, την ώρα που μέσα στην εργατική τάξη κάτι πάει να κουνηθεί, μόλις το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις ξανοίγουν τη δράση τους για την προώθηση της πολιτικής του μετώπου, για τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων, τότε ακριβώς χτυπούν. Ετσι έκαναν και τώρα. Και θα ξανάρθουν μετά να μιλήσουν για ενότητα της Αριστεράς. Μοιραίοι στο ρόλο τους, σ' έναν κατήφορο χωρίς πάτο. Και καλά, εμείς το χτύπημα το αντέχουμε. Οι εργάτες τι τους φταίνε;