ΕΡΓΑΤΙΚΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Στο συνολικό ποσό υπολογίζεται και το ποσό της εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών μόνο για ένα έτος. Αυτό σημαίνει ότι, αν υπολογιστεί η συνολική εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών, τότε το ύψος των χρεών του κράτους και των εργοδοτών προς τα Ταμεία είναι ακόμα μεγαλύτερο. Η ληστεία των αποθεματικών του ΙΚΑ αναφέρεται στην περίοδο 1951 - 1975. Με βάση το νόμο ν.465/70 το κράτος ασκεί «κοινωνική πολιτική», μέσω του ΙΚΑ, για την οποία προβλέπονται κονδύλια που οφείλει να καταβάλλει προς το Ταμείο. Η «τριμερής χρηματοδότηση» αναφέρεται στις θεσμοθετημένες οφειλές του κράτους προς ΙΚΑ και ΟΑΕΕ από το 1993 μέχρι σήμερα. Το χρέος του κράτους για το ΤΕΑΔΥ είναι μόνο για την περίοδο 1974 - 2000.

ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ

Ο μόνος που παίρνει «προίκα» είναι το κεφάλαιο

Το έγκλημα σε βάρος της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης ολοκληρώνεται. Το σχέδιο που μήνες έκοβε-έραβε η κυβέρνηση παίρνει σάρκα και οστά. Οι τελικές αποφάσεις της κυβερνητικής επιτροπής και του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, προχτές Πέμπτη, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Συγκροτούνται οι βάσεις για ένα Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ), που υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου στην εποχή του «απασχολήσιμου», του ευρώ και των υψηλών ποσοστών ανεργίας. Οι εργοδότες παίρνουν προίκα πλουσιοπάροχη. Και σ' αυτό το προικοσύμφωνο, υπάρχει η βούλα των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Δεν είναι τυχαίο ότι στο κείμενο του υπουργείου Εργασίας «Οι βασικές αρχές οργάνωσης και λειτουργίας του νέου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης», η κυβέρνηση κομπορρημονεί ότι «για πρώτη φορά καταγράφεται η ύπαρξη Εθνικής Κοινωνικής Συμφωνίας, που θα καθορίζει το σύνολο των όρων και των προϋποθέσεων των μισθωτών». Πράγματι ο διάλογος της απάτης είχε αποτελέσματα. Οι πλειοψηφίες έδωσαν το άλλοθι που επιδίωκε η κυβέρνηση. Ομως ο εργαζόμενος λαός δεν είπε την τελευταία λέξη. Η κυβέρνηση μπορεί πολλά να συμφώνησε με τις πλειοψηφίες, αλλά δε συμφώνησαν οι εργαζόμενοι.

Μετά και την ολοκλήρωση των αντιασφαλιστικών μέτρων και με την παράμετρο της «χρηματοδότησης» του συστήματος, γίνεται πλέον απροκάλυπτο ότι 10 χρόνια ύστερα από τον νόμο Σιούφα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δίνει άλλη μια γενναία προίκα στο κεφάλαιο. Τα μέτρα, είτε αφορούν το ύψος των συντάξεων, είτε τα όρια ηλικίας, είτε τα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα, είτε την οργανωτική δομή του συστήματος, με κάθε τρόπο, αφαιρούν, περικόβουν, ασφαλιστικές κατακτήσεις.

Με βάση τους αντιασφαλιστικούς νόμους της «επάρατου Δεξιάς» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δημιουργεί ένα Ενιαίο Ταμείο Μισθωτών (ΕΤΑΜ) στο οποίο θα μπουν αναγκαστικά όλοι οι εργαζόμενοι μετά την 1/1/2008. Το ταμείο αυτό, θα είναι μια θλιβερή «σκιά» ακόμα και του σημερινού ΙΚΑ. Και αν σήμερα το 70% των συντάξεων του ΙΚΑ βρίσκεται στα κατώτερα επίπεδα, σ' αυτά τα επίπεδα και ακόμα παρακάτω, θα προστεθούν οι εργαζόμενοι των ΔΕΚΟ, των τραπεζών και των υπολοίπων ταμείων του ιδιωτικού τομέα.

Και αν ακόμα κάποιοι αμφιβάλλουν, οι αποφάσεις της κυβέρνησης, στις οποίες συμφώνησαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι ξεκάθαρες. «Συνομολογήθηκε - υπογραμμίζεται στο κείμενο του υπουργείου Εργασίας - ότι όλοι οι εργαζόμενοι που έχουν ενταχθεί στο σύστημα ασφάλισης ως τις 31.12.1992 θα προσαρμόσουν τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα, μέσα από τη σταδιακή μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης από το 80% στο 70% και τη σταδιακή προσαρμογή του συντάξιμου μισθού από τις αποδοχές του τελευταίου μήνα, στο μέσο όρο των αποδοχών της τελευταίας πενταετίας».

Οσο για τους ασφαλισμένους μετά την 1.1.1993, γι' αυτούς έχει φροντίσει η ΝΔ. Τα δεδομένα γι' αυτούς είναι τα ίδια και χειρότερα. Σύνταξη στα 65 για άντρες και γυναίκες. Παραμονή στην εργασία μέχρι τα 67 αντί πινακίου φακής. Περισσότερα χρόνια εισφορών και λιγότερα χρόνια απολαβή της σύνταξης. Εκμετάλλευση μέχρι το θάνατο. Σε μια αποθέωση της υποκρισίας το ΠΑΣΟΚ την κατηγορεί τη ΝΔ για τους νόμους που ψήφισε την ίδια στιγμή που τους κρατά σε ισχύ και τους επεκτείνει!

Με αυτό τον τρόπο η επιδίωξη και η εντολή της ΕΕ για έναν «πρώτο πυλώνα» που θ' αντιστοιχεί σε σύνταξη προνοιακού επιπέδου γίνεται πραγματικότητα. Και γίνεται με τα χέρια και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί ο αποχαρακτηρισμός των ΒΑΕ αλλά και η ενοποίηση των επικουρικών, μέσω των οποίων θα δοθεί ακόμη ένα χτύπημα στις επικουρικές συντάξεις και συνολικά στις κατηγορίες εργαζομένων που υπάγονται στα ΒΑΕ.

Στη μέγκενη των ανατροπών μπαίνουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Το κράτος εργοδότης ενώ πλειοδοτεί σε φοροαπαλλαγές, χρηματοδοτήσεις και ενισχύσεις στους επιχειρηματίες, με τα νέα μέτρα «στύβει» τους δημόσιους υπάλληλους κλέβοντας τον ιδρώτα και τις εισφορές τους. Κατ' αρχήν οι διορισθέντες πριν το 1982 που δε συμπληρώνουν 35ετία μέχρι το 2008, χάνουν όλα τα δικαιώματα που τους έχουν απομείνει πλην της 35ετίας χωρίς όριο ηλικίας. Αυτοί που θα βγαίνουν στη σύνταξη μετά το 2008, θα δουν τη σύνταξή τους να μειώνεται σταδιακά. Η μείωση θα είναι από δύο πλευρές. Και από το ποσοστό αναπλήρωσης (από 80% στο 70%) αλλά και από το ύψος των συντάξιμων αποδοχών που το 2012 θα υπολογίζονται στην πενταετία. Ο συνυπολογισμός - σταδιακά - των 60.000 δραχμών στις συντάξιμες αποδοχές δεν αλλάζει σε τίποτα την αντεργατικότητα των μέτρων, πολύ περισσότερο που συνοδεύεται από ένα ετήσιο χαράτσι ύψους 51 δισεκατομμυρίων δραχμών. Σ' αυτά πρέπει να προσθέσουμε τη δραστική μείωση της επικουρικής σύνταξης από το 36% στο 20%, την περικοπή του εφάπαξ αλλά και την επιβολή της 37ετίας χωρίς όριο ηλικίας.

Παρελθόν αποτελεί ουσιαστικά και η λεγόμενη πρόωρη συνταξιοδότηση. Για κάθε χρόνο, το ποσοστό της μείωσης είναι 3%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στην 25ετία η πραγματική σύνταξη θα είναι κάτω του 50% των συντάξιμων αποδοχών.

Διαστάσεις απάτης παίρνει και η περίφημη χρηματοδότηση του συστήματος. Η απόφαση της κυβέρνησης όχι μόνο δεν εξασφαλίζει ενισχυμένη χρηματοδότηση, όχι μόνο δεν κατοχυρώνει σταθερούς πόρους για το σύστημα, αλλά επιβεβαιώνει ότι το κράτος δεν προτίθεται να επιστρέψει τα κλεμμένα αποθεματικά, ούτε να καλύψει το κόστος της «κοινωνικής πολιτικής». Συνολικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κράτος και εργοδότες έχουν αρπάξει από τα ταμεία τουλάχιστον 28 τρισεκατομμύρια δραχμές (βλέπε πίνακα) για τα οποία η κυβέρνηση κάνει κοινώς την πάπια..! Αντίθετα με τις εισφορές των εργαζομένων συνεχίζει να το παίζει «κοινωνικά ευαίσθητη» ενώ θα καλύπτει μόνο ένα μέρος - όπως έκανε μέχρι τώρα - από τις υποχρεώσεις της για την τριμερή χρηματοδότηση για τους νεοεισερχόμενους στην εργασία.

Συγκεκριμένα η απόφαση της κυβερνητικής επιτροπής προβλέπει την απόδοση 430 δισεκατομμυρίων δραχμών το 2003. Το τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια δε μας είπε η κυβέρνηση. Με αυτά τα 430 δισ. η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι θα καλύψει την επιχορήγηση στο ΙΚΑ για άσκηση της κοινωνικής πολιτικής (270 δισ.), την τριμερή χρηματοδότηση (100 δισ.) και τα υπόλοιπα 60 δισ. για την κάλυψη των ελλειμμάτων στο μέλλον.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη λογιστική αλχημεία. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το πραγματικό ετήσιο κόστος της «κοινωνικής πολιτικής» σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς φτάνει τα 380 δισ. δραχμές. Οι υποχρεώσεις του κράτους για την τριμερή χρηματοδότηση (νόμος 2084/92) - σύμφωνα με τα δεδομένα του ΙΚΑ το 1999 - ανέρχονται στα 220 δισ. δραχμές. Αν σ' αυτά υπολογιστεί και το ΕΚΑΣ (70 δισ.) ετησίως, τότε με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς το κράτος θα έπρεπε να αποδώσει στο ΙΚΑ το 2003, τουλάχιστον 670 δισεκατομμύρια. Υπόσχεται ότι θα αποδώσει 430 δισ. και υποκριτικά δηλώνει ότι ενισχύει το σύστημα.

Στην πράξη ενισχύει τον οικονομικό στραγγαλισμό της κοινωνικής ασφάλισης. Τη συνέχιση της διασπάθισης των αποθεματικών του ΙΚΑ, μαζί και των επικουρικών ταμείων. Τα παίρνει από τους εργαζόμενους και τα δίνει στο μεγάλο κεφάλαιο. Τα δίνει μέσω της κεφαλαιοποίησης των επικουρικών. Τα δίνει με τη συγκάλυψη της εισφοροδιαφυγής που φτάνει ετησίως το 1 τρισεκατομμύριο δραχμές. Με την ανοχή του απέναντι στην εισφοροκλοπή. Με τη μείωση - διά νόμου- των ασφαλιστικών εργοδοτικών εισφορών. Τα δίνει χοντρά σε λίγους και τα παίρνει από τους πολλούς.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ