Eurokinissi

Νεκρούς αφήνουν πίσω τους οι Ισραηλινοί στρατιώτες

Η φωνή του Γιάσερ Αραφάτ, μέσα από την τηλεφωνική γραμμή, συνοδευόμενη από μία μοναδική φωτογραφία του που τον απεικόνιζε στο υπόγειο σκοτεινό δωμάτιο του προεδρικού μεγάρου, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η πρωτοφανής ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του μεγάρου και της Ραμάλα γενικότερα, αντηχούσε, χθες, ακατάπαυστα σε όλα τα αραβικά ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα, προκαλώντας κύματα αγανάκτησης και οργής. Η απόφαση της ισραηλινής ηγεσίας να προχωρήσει σε μια τέτοια «προσωπική» πλέον επίθεση εναντίον του Παλαιστινίου ηγέτη ως απάντηση στις επιθέσεις αυτοκτονίας των τελευταίων ημερών, άνοιξε ένα νέο κύκλο βίας, στην ήδη ταλανισμένη Μέση Ανατολή, του οποίου οι συνέπειες είναι πραγματικά αδύνατον να εκτιμηθούν.

Η ισραηλινή ηγεσία διαβεβαιώνει ότι δε σκοπεύει να «βλάψει βιολογικά» τον Παλαιστίνιο ηγέτη, αλλά να τον «απομονώσει» και να εξολοθρεύσει τα δίκτυα των τρομοκρατών. Η αλήθεια, σύμφωνα με αναλυτές, είναι ότι η ισραηλινή ηγεσία υπό τον Αριέλ Σαρόν αυτό που επιδιώκει είναι να εξοντώσει ηθικά και πολιτικά την Παλαιστινιακή Αρχή και το κυρίαρχο σύμβολο αυτής, τον Γιάσερ Αραφάτ, προκειμένου να τη «σβήσει από το χάρτη». Για πολλούς, ο στόχος του Αριέλ Σαρόν για πλήρη ανακατάληψη των παλαιστινιακών εδαφών δεν έπαψε ποτέ να υφίσταται και τώρα είναι, ίσως, η κατάλληλη ευκαιρία για να τον επιδιώξει με τον ιδανικότερο τρόπο.

Επικαλούμενος τα αντίποινα για τις επιθέσεις αυτοκτονίας, και εκμεταλλευόμενος την υποστήριξη των ΗΠΑ και τη σιωπή της ΕΕ, θα επιμείνει, τονίζουν, σε έναν πόλεμο «εξουθένωσης» του παλαιστινιακού λαού, ο οποίος, ας μην ξεχνά κανείς ότι διανύει, ήδη, το 16ο μήνα της δεύτερης Ιντιφάντα. «Πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει ένας λαός απέναντι σε μια υπερσύγχρονα εξοπλισμένη στρατιωτική δύναμη;» φέρεται να σκέφτεται η ισραηλινή ηγεσία, σύμφωνα με αυτούς τους αναλυτές. Αλλωστε, δε θα μπορούσε ο Αριέλ Σαρόν, ασχέτως των δηλώσεων τόσο του ίδιου όσο και των υποστηρικτών του, των ΗΠΑ, να αποδεχτεί την τελική μορφή της σαουδαραβικής πρότασης που υιοθέτησε ομοφώνως ο Αραβικός Σύνδεσμος.

Ουσιαστικά η απόφαση αυτή δεν είναι τίποτε άλλο από μια συνόψιση των υπαρχουσών αποφάσεων του ΟΗΕ για το Παλαιστινιακό, οι οποίες προβλέπουν ξεκάθαρα την επιστροφή των προσφύγων, την, άνευ όρων, αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα κατειλημμένα εδάφη, την ίδρυση ανεξάρτητου κυρίαρχου παλαιστινιακού κράτους. Και το αντάλλαγμα που προσφέρουν οι αραβικές χώρες δεν είναι τίποτε παραπάνω από το αυτονόητο: αν αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός από τα κατειλημμένα εδάφη, δεν υπάρχει πλέον λόγος ύπαρξης της ισραηλινο-αραβικής διένεξης, άρα ακολουθεί εξομάλυνση των ισραηλινο-αραβικών σχέσεων.

Οι ισραηλινές ηγεσίες, όμως, επέμειναν σε ερμηνείες, κατά το δοκούν, αυτών των αποφάσεων και ουδέποτε τις αποδέχτηκαν. Γι' αυτό, άλλωστε, και προχώρησαν στον εποικισμό των κατειλημμένων εδαφών προκειμένου να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα και να διαπραγματεύονται επ' αόριστον «το δικαίωμα ύπαρξης των εποικισμών» και κατ' επέκταση των «αμφισβητούμενων» και όχι των κατειλημμένων εδαφών. Σε «αυτόν τον πόλεμο των εποικισμών» αρνούνται να πάρουν μέρος οι Ισραηλινοί έφεδροι που δε δέχονται να υπηρετήσουν στα κατεχόμενα εδάφη.

Αυτόν τον πόλεμο, που φυσικά υποκρύπτει και τα συμφέροντα και των συμμάχων Αμερικανών, αποφάσισε να εντείνει και συνεχίσει ο Αριέλ Σαρόν. Μόνο, που -όπως υπογραμμίζουν πλέον αναλυτές- η κατάσταση έχει φθάσει σε οριακά επίπεδα. Μην αφήνοντας κανένα περιθώριο ελιγμού στην παλαιστινιακή ηγεσία, η ισραηλινή τακτική γέννησε και έθρεψε στο έπακρο την Ιντιφάντα. Ωθώντας, με κάθε μέσο, στον πολιτικό και ηθικό εξευτελισμό τον «συνομιλητή» Αραφάτ, κατάφερε να συσπειρώσει τον παλαιστινιακό λαό και την αραβική κοινή γνώμη στο πλευρό του.

Με βομβαρδισμένες όλες τις παλαιστινιακές εγκαταστάσεις ασφαλείας και αποκλεισμένες όλες τις παλαιστινιακές πόλεις, με την κατοχή και τον καθημερινό εξευτελισμό του παλαιστινιακού λαού να οξύνεται, δεν μπορεί παρά να ακούγεται φαιδρό το αίτημα για «πλήρη έλεγχο των μαχητών». Πώς θα μπορούσε ένας αποκλεισμένος Αραφάτ να το πράξει αυτό; Και με ποιο προσωπικό και πολιτικό κόστος απέναντι στον εξαγριωμένο και απελπισμένο, πλέον, λαό του; Και όλα αυτά, ενώ οι ισραηλινές προκλήσεις, με τις δολοφονίες «ακριβείας» και τους καθημερινούς εξευτελισμούς, δεν είχαν τελειωμό;

Οποια και αν είναι η κατάληξη της ασφυκτικής ομηρίας του Παλαιστινίου ηγέτη στο μοναδικό, σκοτεινό, δωμάτιο του προεδρικού μεγάρου που απέμεινε όρθιο, το σίγουρο είναι ότι ο παλαιστινιακός λαός, πιο ενωμένος και πιο απελπισμένος από ποτέ άλλοτε, δε θα σιγήσει. Ηδη δε σιγεί ούτε η αραβική κοινή γνώμη, που μοιάζει πλέον να ξεχειλίζει από οργή αναγκάζοντας τις ηγεσίες της να αποφασίσουν ομοφώνως, στη Βηρυτό, ότι τάσσονται κατά μιας επίθεσης στο Ιράκ (που παρεμπιπτόντως προχώρησε σε συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης κυριαρχίας με το Κουβέιτ). Επιπλέον, η ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση αποτέλεσε την πρακτική απόρριψη της κοινής αραβικής πρότασης, της πρώτης ενιαίας αραβικής θέσης για το Παλαιστινιακό, που, αναγκαστικά, φέρνει, έστω και σε διπλωματικό επίπεδο, αντιμέτωπους τον ενωμένο αραβικό κόσμο με το Ισραήλ προκαλώντας μεγάλα προβλήματα, όχι μόνο στα δύο αυτά μέρη, αλλά και στις ΗΠΑ που προετοιμάζονται για τη δεύτερη φάση του «αντιτρομοκρατικού πολέμου».

Για τον παλαιστινιακό λαό, η συνέχιση της Ιντιφάντα, με οποιοδήποτε μέσο, εφόσον δεν πρόκειται για έναν «ισοβαρή» πόλεμο ανάμεσα σε δύο εξίσου εξοπλισμένες δυνάμεις, δεν είναι επιλογή. Δεν μπορεί να επιλέξει την υποταγή και την κατοχή με αβέβαιο το μέλλον της ίδιας της ύπαρξής του. Είναι μονόδρομος επιβίωσης και αξιοπρέπειας.

Το Ισραήλ θα πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά του από όλες τις παλαιστινιακές πόλεις, συμπεριλαμβανομένης, βεβαίως και της Ραμάλα, όπου βρίσκεται το -αποκλεισμένο από ισραηλινές δυνάμεις...- στρατηγείο του Παλαιστίνιου ηγέτη, Γιάσερ Αραφάτ. Σ' αυτή την απόφαση, που συνοδεύεται από μία παράλληλη έκκληση για άμεση παύση πυρός, κατέληξε χτες, το μεσημέρι, με 14 ψήφους υπέρ και μία αποχή, η μαραθώνια συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών με την υποστήριξη... των ΗΠΑ και την αντίθεση της Συρίας, η οποία και φαίνεται πως ήταν η μόνη από τα 15 μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας που μποϊκόταρε το ψήφισμα ζητώντας την υιοθέτηση αυστηρότερου, για το καθεστώς του Τελ Αβίβ, κειμένου.

Η απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ (που στηρίχτηκε σε πρόταση της Νορβηγίας) καλεί τις «δύο πλευρές να κινηθούν άμεσα σε παύση πυρός», ζητεί από τους Ισραηλινούς στρατιώτες να αποχωρήσουν από όλες τις παλαιστινιακές πόλεις, της Ραμάλα συμπεριλαμβανομένης, ενώ, τέλος, απευθύνει κάλεσμα σε Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς «να συνεργαστούν πλήρως με τον Αμερικανό ειδικό απεσταλμένο Αντονι Ζίνι με σκοπό την πραγματοποίηση εκεχειρίας και την έναρξη διαπραγματεύσεων για πολιτική επίλυση της κρίσης».

• Αργά χτες το μεσημέρι, πολυπληθής αντιπροσωπεία μελών του ελληνικού Κοινοβουλίου πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα.