Καμία επανάπαυση δεν πρέπει να υπάρχει. Η απεργία της 3ης Απρίλη άνοιξε δρόμους για την κλιμάκωση. Η απόφαση, όμως, της ΓΣΕΕ, με ευθύνη της ΠΑΣΚΕ, να μη γίνει απεργιακή κινητοποίηση, βάζει μπροστά σε νέες ευθύνες, το Κόμμα, τους κομμουνιστές. Να συμβάλουμε να πάρουν την υπόθεση οι εργαζόμενοι στα χέρια τους καθώς θα πέσουν λυτοί και δεμένοι για να μη πετύχει η απεργία στις 18 Απρίλη στην οποία ήδη προχωρούν πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις.

Τα παραπάνω επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα σε συνέντευξη που έδωσε χτες στον «902» ο Κ. Παρασκευάς. Παραθέτουμε τη συνέντευξη:

Δημοσιογράφος:Το ΚΚΕ έχει ταχθεί και κατά των μέτρων Γιαννίτση, Ρέππα και κατά του διαλόγου γι' αυτά τα μέτρα. Μετά και τη χτεσινή απεργιακή κινητοποίηση το ΚΚΕ αισθάνεται πολιτικά δικαιωμένο από αυτές τις πολιτικές επιλογές του;

Κ. Παρασκευάς: Αισθανόμαστε ότι ορθά πράξαμε από την αρχή που καταγγείλαμε αυτά τα μέτρα και πιστεύουμε ότι οι θέσεις που προτείνουμε ανταποκρίνονται στα συμφέροντα των εργαζομένων. Ανταποκριθήκαμε στην ανάγκη ανάπτυξης του αγώνα ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Αυτή η στάση μας βρίσκει ανταπόκριση σε σημαντικά τμήματα των εργαζομένων. Απ' αυτήν την άποψη και σήμερα τονίζουμε ότι και οι χτεσινές κυβερνητικές δηλώσεις και όλα τα μέτρα της κυβέρνησης έχουν σαν αποκλειστικό τους σκοπό να ξεγελάσουν, να φορτώσουν με νέα βάρη όλους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Πρόκειται για σκληρά βαθιά αντιλαϊκά μέτρα, πρέπει να απορριφθούν, αυτή είναι η δική μας έκκληση. Οι εργαζόμενοι έχουν σημαντικό, μεγάλο και σκληρό αγώνα μπροστά τους κι απ' αυτούς εξαρτάται η αναχαίτιση, η αντιμετώπιση αυτής της επίθεσης, η ανατροπή αυτής της πολιτικής. Μετά τη χτεσινή απόφαση της ΓΣΕΕ με ευθύνη των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ, να μη γίνει απεργιακή κινητοποίηση, το κόμμα, όλοι οι κομμουνιστές μπαίνουν μπροστά σε νέες ευθύνες. Να συμβάλουμε τώρα ώστε οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους για νέα απεργιακή κινητοποίηση, για πάρα πέρα κλιμάκωση.

- Η χτεσινή (σ.σ. προχτεσινή) απεργία ανοίγει δρόμο στη συνέχιση του αγώνα;

- Βεβαίως, ανοίγει δρόμους για παραπέρα κλιμάκωση. Μπορούμε να πούμε ότι το μήνυμα της απεργιακής κινητοποίησης είναι ακριβώς αυτό: ότι σήμερα υπάρχουν δυνατότητες, αυξημένες συγκριτικά με πριν, να κλιμακωθεί αυτός ο αγώνας, να δυναμώσει, να μαζικοποιηθεί ο αγώνας, να αποκτήσει πιο ουσιαστικό περιεχόμενο από την άποψη των αιτημάτων, δηλαδή να γίνει ακόμα πιο κατηγορηματική η αντίθεση στα μέτρα και η διεκδίκηση αιτημάτων και στόχων που θα ικανοποιούν τις σύγχρονες και συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Αυτή πρέπει να είναι η γραμμή, η κατεύθυνση της πάλης και ταυτόχρονα θέλουμε να πούμε ότι στο μήνυμα υπάρχει και μια άλλη, μια σημαντική πλευρά. Οτι οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ έχει σήμερα τη δυνατότητα και την ικανότητα να σηκώσει το βάρος του αγώνα και της κλιμάκωσης της κινητοποίησης. Δηλαδή, είχαμε μια κινητοποίηση που έγινε με πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ, σε αντίθεση με τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ οι οποίες σαμποτάρισαν την οργάνωση και την κλιμάκωση του αγώνα, έστρωσαν το χαλί στην κυβέρνηση, μέχρι τώρα, για το πέρασμα αυτών των μέτρων. Το ΠΑΜΕ πήρε αυτή την πρωτοβουλία, οργάνωσε μια απεργιακή κινητοποίηση, όχι μια οποιαδήποτε κινητοποίηση, σημαντικά τμήματα των εργατοϋπαλλήλων ανταποκρίθηκαν σ' αυτό το κάλεσμα και σήμερα υπάρχει δυνατότητα να αγκαλιαστούν ευρύτερα τμήματα και να μεγαλώσει η απαίτηση για κλιμάκωση αυτών των αγώνων απ' όλα τα συνδικάτα. Η απεργία στις 3 του Απρίλη έχει και άλλα ποιοτικά στοιχεία. Μεγάλωσε το κύρος, ενισχύθηκε ο ρόλος του ΠΑΜΕ. Εγιναν θετικά βήματα στην κατεύθυνση της χειραφέτησης τμημάτων της εργατικής τάξης, από την εργοδοσία, από τις συμβιβασμένες και ξεπουλημένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα.

- Το ΚΚΕ είναι γνωστό ότι στηρίζει το ΠΑΜΕ ολόψυχα και με όλες του τις δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εχει αλλάξει το τοπίο στο συνδικαλιστικό κίνημα από χτες, οι συντονισμένες απεργίες από τη Θράκη ως την Κρήτη δείχνουν ότι το ΠΑΜΕ αποχτά μια άλλη δυναμική;

- Βεβαίως το ΠΑΜΕ αποκτά μια άλλη δυναμική, είναι μια σημαντική κατάκτηση αυτή που χτες επιτεύχθηκε και δίνει τη δυνατότητα να ασκηθεί μεγαλύτερη πίεση ώστε να ενταχθούν και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις σ' αυτή την κατεύθυνση πάλης για την απόρριψη των μέτρων. Ομως η ανάγκη αυτή - κλιμάκωσης του αγώνα - δε θα πρέπει να εναποτεθεί στην καλή θέληση κάποιων συνδικαλιστικών δυνάμεων που τώρα διαφοροποιούνται, αλλά θα πρέπει να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, δηλαδή να παρθούν πρωτοβουλίες από τα κάτω στα πρωτοβάθμια σωματεία, σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στους χώρους δουλιάς να οργανωθούν επιτροπές αγώνα ώστε έτσι κι αλλιώς να μπορέσει αυτός ο αγώνας, για να έχει επιτυχία, να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργατοϋπαλλήλων.

- Πάντως και το απέναντι μέτωπο - των δυνάμεων που στηρίζουν αυτή την πολιτική - δεν είναι τόσο αρραγές. Η ΝΔ με τη ΔΑΚΕ φαίνεται πως δε θέλει επιπλέον συζητήσεις για το Ασφαλιστικό και ίσως πλέον τα πράγματα να αλλάξουν και σε επίπεδο ΓΣΕΕ, συν ότι η κυβέρνηση δέχεται κριτική κι απ' τα δεξιά με την άποψη ότι δήθεν δεν παίρνει τα αναγκαία μέτρα. Οτι είναι απαλά τα μέτρα που παίρνει, προσωρινά και αφήνει να πάρει άλλη κυβέρνηση τις αποφάσεις.

- Τι δεν πρέπει να φεύγει από την προσοχή μας. Οτι και οι πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στηρίζουν τη γενική κατεύθυνση αυτής της πολιτικής, που έχουν έναν ανάλογο προσανατολισμό στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα πλαίσια της αποδοχής του συστήματος, είναι υποχρεωμένες να παίρνουν υπόψη τους τις εξελίξεις. Για λόγους μικροκομματικούς και κάτω από την πίεση των εργαζομένων υποχρεώνονται σ' αυτή τη φάση να διαφοροποιούνται στη γενική κατεύθυνση με την οποία συμφωνούν με την κυβέρνηση, διαφοροποιούνται σε επιμέρους ζητήματα και αυτές οι διαφοροποιήσεις εκδηλώνονται και στο επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος. Δε θα πρέπει λοιπόν από την αντίληψη, από την προσοχή των εργαζομένων να διαφεύγει αυτή η τακτική αυτών των κομμάτων, ωστόσο θα πρέπει να αξιοποιούνται οι οποίες μικροδιαφοροποιήσεις υπάρχουν, ώστε ο αγώνας των εργαζομένων να αποχτάει μεγαλύτερη μαζικότητα, μεγαλύτερη δυναμική. Κι αν υπογραμμίζουμε αυτό, ότι στη γενική κατεύθυνση συμφωνούν, το υπογραμμίζουμε γιατί πρέπει οι εργατοϋπάλληλοι να έχουν ανοιχτά τα μάτια τους, γιατί αυτές οι δυνάμεις ακόμα κι όταν διαφοροποιούνται, η διαφοροποίησή τους αυτή διακρίνεται από ασυνέπεια και αστάθεια. Δεν πρέπει να υπάρχει κανένας εφησυχασμός, καμιά επανάπαυση, πολύ περισσότερο που πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως θα ασκηθούν μεγάλες πιέσεις και από την κυβέρνηση και από την ηγεσία της ΝΔ και από άλλους. Θα πέσουν λυτοί και δεμένοι για να μη πετύχει η απεργία στις 18 του Απρίλη. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να αναλάβει και να σηκώσει το βάρος, ανεξάρτητα από δυσκολίες και εμπόδια, για την οργάνωση και επιτυχία της απεργίας.

- Η κυβέρνηση ανακοίνωσε το ποσό των χρημάτων μέχρι το 2008. Εμφανίζονται κάπως περισσότερα τα χρήματα; Να υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση κάνει ένα μικρό βήμα πίσω ή έδωσε ένα ποσό παραπάνω για να κερδίσει την ουσία των μέτρων;

- Η κυβέρνηση κάνει μια αλχημεία, έναν ελιγμό, για να μπορέσει να εξαπατήσει τους εργαζόμενους και να προωθήσει τα κύρια στοιχεία της πολιτικής της, μιας πολιτικής που έχει στόχο την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, μέσα από τη μείωση των συντάξεων, της αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την κατάργηση των βαριών και ανθυγιεινών επαγγελμάτων, δηλαδή την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Γι' αυτούς τους λόγους αρνείται να καταβάλλει χρήματα για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος, αρνείται να καταβάλλουν οι εργοδότες χρήματα για τη στήριξη του συστήματος σύμφωνα με τις ανάγκες που έχει ο εργαζόμενος, η λαϊκή οικογένεια. Το ερώτημα είναι «σε ποιες παροχές αντιστοιχούν σήμερα οι χρηματοδοτήσεις που εξαγγέλλει η κυβέρνηση». Εδώ πρόκειται για μια τεράστια αλχημεία. Αποσυνδέει τη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, το συνδέει με το ΑΕΠ. Θέτουμε αλλιώς το ζήτημα. Ποιος εγγυάται ότι με το 1% που λέει ότι θα δίνει κάθε χρόνο θα εξασφαλιστεί αυτή η χρηματοδότηση; Ποιος εγγυάται ότι σε συνθήκες κρίσης που σήμερα βαδίζουμε, ότι το ΑΕΠ θα ανεβαίνει; Κάνει κάποια παζάρια γύφτικα η κυβέρνηση, λογαριασμούς δηλαδή που δεν πατούν σε καμιά πραγματικότητα, ότι με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση. Είναι αλχημεία και απάτη και θέλουμε να υπογραμμίσουμε το εξής: Σε συνθήκες όπου αυξάνεται η ανεργία, σε συνθήκες που γενικεύεται η ελαστική απασχόληση, ακόμα και με αυτά που εξαγγέλλει η κυβέρνηση δε διασφαλίζεται βιωσιμότητα στο ασφαλιστικό σύστημα. Θα χειροτερέψει η κατάσταση στο επόμενο διάστημα. Ας αφήσουν αυτά τα κόλπα. Με αυτό τον τρόπο παραγραφούν οφειλές δισεκατομμυρίων της προηγούμενης περιόδου, τόσο κρατικές οφειλές, όσο και εργοδοτικές. Υπογραμμίζουμε ότι μιλούν μόνο για το ΙΚΑ και δεν κάνουν κουβέντα για τα άλλα, με σκοπό να διασπάσουν τώρα, να διχάσουν το συνδικαλιστικό κίνημα, να λένε δήθεν ότι καλύπτουν ένα μεγάλο τμήμα των εργαζομένων και στη συνέχεια να πελεκήσουν και τ' άλλα τμήματα. Επομένως, οι εργαζόμενοι χρειάζεται να δουν το εξής: Τι σημαίνει σήμερα χρηματοδότηση. Κατά τη γνώμη μας σημαίνει εξόφληση όλων των οφειλών κράτους και εργοδοτών, αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, αύξηση των κρατικών εισφορών σύμφωνα με τις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος και σημαίνει, όσον αφορά τις πηγές, φορολογία των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου.

- Για να κλείσουμε, τι γίνεται από δω και πέρα;

- Δεν πρέπει να υπάρξει καμιά καθυστέρηση για την κλιμάκωση των αγώνων. Χρειάζεται από τώρα, από σήμερα, οι εργαζόμενοι να πάρουν πρωτοβουλίες, να κάνουν εκτίμηση και απολογισμό αυτού του αγώνα, να τεθούν τα ζητήματα της κλιμάκωσης του αγώνα σε όλα τα συνδικάτα, να γίνει συνεχής και συστηματική ενημέρωση των εργαζομένων, να στηθούν επιτροπές αγώνα και να κλιμακωθεί με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δραστηριότητες, με πάρα πολλές μορφές, ο αγώνας συνδυασμένα τόσο για τα ασφαλιστικά, όσο για τα ζητήματα των εισοδημάτων της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης και των κλαδικών, που αφορούν την κατάσταση και τη θέση της λαϊκής οικογένειας και ταυτόχρονα να εκφραστεί η αλληλεγγύη από τους ίδιους τους εργαζόμενους στον παλαιστινιακό λαό που σφαγιάζεται αυτή τη στιγμή. Μ' αυτόν τον τρόπο να δώσουν αποφασιστική απάντηση τόσο στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, όσο και στις δυνάμεις εκείνες στο συνδικαλιστικό κίνημα που αναλαμβάνουν εγκληματικές ευθύνες για τη στήριξη της αντεργατικής αντιλαϊκής επίθεσης.