Ενέργειες απάνθρωπες, που θυμίζουν τις ναζιστικές θηριωδίες και φανερώνουν τους πραγματικούς στόχους της ισραηλινής ηγεσίας: Να εξαφανίσουν κάθε φωνή διαμαρτυρίας, όπως και οτιδήποτε άλλο παραπέμπει σε αντίσταση και στα απαράγραπτα δικαιώματα των Παλαιστινίων, να έχουν τη δική τους πατρίδα. Κι όλ' αυτά, με τις πλάτες και την απλόχερη βοήθεια των ΗΠΑ, έχοντας εξασφαλισμένη την ανοχή της ΕΕ και των υπολοίπων κυβερνήσεων του «πολιτισμένου» κόσμου, οι οποίες παρακολουθούν... ψύχραιμες, μοιράζοντας υποκριτικά ευχές και συστάσεις για αυτοσυγκράτηση.
Ακόμη και η έκθεση των απεσταλμένων της Διεθνούς Αμνηστίας, που επισκέφθηκαν περιοχές όπου επιχειρεί ο ισραηλινός στρατός, είναι άκρως αποκαλυπτική για την επιχείρηση γενοκτονίας της ισραηλινής ηγεσίας:
«Οι ισραηλινές δυνάμεις - σημειώνει η έκθεση - προέβησαν σε ενέργειες για τις οποίες δεν υπήρχε καμία σαφής ή προφανής στρατιωτική ανάγκη. Πολλές απ' αυτές, όπως οι παράνομοι φόνοι, η καταστροφή περιουσιών και η αυθαίρετη κράτηση, ο βασανισμός και η κακομεταχείριση, παραβίασαν το Διεθνές Δίκαιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Εκτός από Παλαιστίνιους ενόπλους, ο ισραηλινός στρατός σκότωσε και έβαλε στο στόχαστρο ιατρικό προσωπικό και δημοσιογράφους, ενώ πυροβόλησε με τυχαίο τρόπο εναντίον κατοικιών και ανθρώπων στους δρόμους. Πραγματοποιήθηκαν μαζικές αυθαίρετες συλλήψεις, με τρόπο σχεδιασμένο έτσι, ώστε να εξευτελίζονται οι κρατούμενοι».
Οταν ο Γολγοθάς των Παλαιστινίων και η ισραηλινή κατοχή κρατά για τρεις και πλέον δεκαετίες τώρα. Οταν έχουν θρηνήσει χιλιάδες και χιλιάδες θύματα και η ζωή τους έχει μετατραπεί σε καθημερινή κόλαση, ο κάθε καλόπιστος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τα παρακάτω λόγια του Αιγύπτιου νομπελίστα συγγραφέα Μαχφούς, σχετικά με τις επιθέσεις αυτοκτονίας: «Αυτές οι επιθέσεις είναι το τελευταίο όπλο που έχει απομείνει στον παλαιστινιακό λαό, ο οποίος υφίσταται τη χειρότερη μορφή κατοχής στον κόσμο. Μπροστά στην ισραηλινή βαρβαρότητα, μπορούμε άραγε να καταδικάζουμε τον παλαιστινιακό λαό, επειδή αναζητά μέσω του θανάτου την αίσθηση της ζωής, που έχει χάσει;».
Μπόλικοι ήταν οι πανηγυρισμοί, κυρίως στον οικονομικό Τύπο, από την τοποθέτηση του Λ. Παπαδήμου στη θέση του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Παρά τις καλλιεργούμενες, όμως, αντίθετες προσδοκίες, ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να κερδίσει τίποτε από το γεγονός, πως «ένας Ελληνας καταλαμβάνει την υψηλή αυτή θέση» και εισέρχεται στους σκοτεινούς διαδρόμους της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οπως δεν κέρδισε τίποτε και από τη μέχρι σήμερα, βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που πρεσβεύει και εφάρμοσε ο κ. Παπαδήμος στην Τράπεζα της Ελλάδας. Αλλωστε, τη μέχρι σήμερα συνεπή φιλομονοπωλιακή πολιτική και πρακτική του επιβράβευσαν και οι Βρυξέλλες, επιλέγοντάς τον να υπηρετήσει τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου από τη νέα θέση.