Τούτη τη φορά φαίνεται ότι ο Κ. Λαλιώτης τα καταφέρνει καλύτερα και μάλλον δεν πρόκειται να δούμε πληθώρα υποψήφιων «ανταρτών» του ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Βεβαίως, υπάρχουν μερικές «εστίες ανακατωσούρας» - π.χ., δε λύθηκε, ακόμα, το πρόβλημα των αντιδράσεων για τα «χρίσματα» που δόθηκαν στη Λάρισα - αλλά το μέγεθος του «προβλήματος» δε συγκρίνεται μ' εκείνο που παρουσιάστηκε σε προηγούμενες εκλογές. Ομως, δεν είναι μόνο η ικανότητα του Κ. Λαλιώτη να «βολεύει» τους πάντες, που συμβάλλει στη μείωση των αντιδράσεων - «μανούλα» στην «κομματική ίντριγκα», αλλά και στον «φτηνό πολιτικαντισμό», ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ - είναι και η απροθυμία των εχόντων οιανδήποτε σχέση με το κυβερνών κόμμα να εκτεθούν, καθότι γνωρίζουν πως είτε ως «επίσημοι», είτε ως «ανεπίσημοι» υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, πολύ δύσκολα θα κερδίσουν σ' αυτές τις εκλογές...
Τα μάθατε; Κατά έξι ολόκληρες θέσεις υποβιβάστηκε η Ελλάδα στο διεθνή πίνακα της «ανταγωνιστικότητας», μέσα σ' ένα χρόνο, σύμφωνα με το «Institute for Managment Development» (IDM)! Ως μείζον εθνικό θέμα χαρακτήρισαν αμέσως το γεγονός οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου και απαίτησαν, εδώ και τώρα, την υιοθέτηση δραστικών μέτρων τόνωσης της ανταγωνιστικότητας, για να... σωθεί η ελληνική οικονομία, συμπληρώνοντας ότι αποτελεί ντροπή να βρισκόμαστε κάτω και από την Εσθονία...
Τι περιλαμβάνουν τα μέτρα που απαίτησαν; Πρώτα και κύρια να περιοριστούν ακόμα περισσότερο οι μισθοί και να αυξηθεί η «αποδοτικότητα» των εργαζομένων, δηλαδή να ενταθεί στο έπακρο η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Να ελαστικοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι εργασιακές σχέσεις. Να εμπλουτιστούν οι παρεχόμενες διευκολύνσεις και να χρηματοδοτούνται με περισσότερο δημόσιο χρήμα οι ιδιωτικές «επενδύσεις». Να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή η παραχώρηση των δημοσίων επιχειρήσεων σε ιδιώτες, το τσεκούρωμα του Ασφαλιστικού, η αντιλαϊκή μεταρρύθμιση του φορολογικού, της Υγείας, κλπ., κλπ. Με δυο λόγια, όλα εκείνα τα μέτρα, που θα κάνουν την ολιγαρχία του πλούτου ακόμη πλουσιότερη και τους εργαζόμενους ακόμη περισσότερο φτωχούς.
Προφανώς, δε φτάνει στο ντόπιο κεφάλαιο η θέση του πρωταθλητή κερδοφορίας στην ΕΕ, θέλει και την ανάλογη στην παγκόσμια κατάταξη. Είναι θέμα «ανταγωνιστικότητας», βλέπετε...
Οσο τον κάθε
μασκαρά
περνάμε
για «σωτήρα»
δε θα αλλάξουμε
ποτέ
του τόπου μας
τη μοίρα,
όσο την ψήφο
δίνουμε
στων πόθων μας
τους Γιούδες
ποτέ δε θα 'ρθει
ανάσταση,
τρέφουμε
ελπίδες φρούδες!
* * *
Οσο «μεσσίες»
ψάχνουμε
να βρούμε
σαν κρετίνοι
τα «ωσαννά»
θα γίνονται
την άλλη μέρα
«θρήνοι»
και διαρκώς
θα έχουμε
κι εμείς
και η Ελλάδα
μια θλιβερή
κι ατέλειωτη
Μεγαλοεβδομάδα!