Η παραπλανητική έκφραση το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» και η «Ευρώπη των λαών» σηματοδοτείται σταδιακά, από την κατάργηση θεσμών και αξιών και την υιοθέτηση των επιθετικών δογμάτων και της επιθετικής ιμπεριαλιστικής επιδρομής κατά των κοινωνικών κατακτήσεων, των ατομικών και συλλογικών ελευθεριών, την υπονόμευση και αυτής ακόμη της αστικής δημοκρατίας και των διεθνών αρχών δικαίου.
Αυτή η διαδικασία ακολουθείται παράλληλα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ), αλλά και σε κοινωνικούς τομείς, όπως στην Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Πρόνοια.
Η ενίσχυση της εμπορευματοποίησης της Υγείας γίνεται, με την προσπάθεια να λειτουργήσουν τα «δημόσια» νοσοκομεία ως επιχειρήσεις, με την εισαγωγή του «management», την αυτοχρηματοδότηση, τη μετακύληση της αναγκαίας χρηματοδότησής τους (πολύ περισσότερο απ' ό,τι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια) στα ασφαλιστικά ταμεία και στους ασθενείς, στη λογική των «ίδιων πόρων». Είναι μια παράλληλη διαδικασία με κοινά χαρακτηριστικά, που θέλει την ΤΑ να μην εξαρτάται από τους πόρους της κεντρικής διοίκησης, να λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια, με την επιβολή πρόσθετης φορολογίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, με την εφαρμογή και στην ΤΑ των «σύγχρονων» managers, που θα την ενσωματώσουν σ' αυτή τη λειτουργία. Ετσι, τα μεν λεγόμενα δημόσια νοσοκομεία καλύπτουν τις λειτουργικές τους δαπάνες σε ποσοστό 81% από τα νοσήλια, και έχουν περιορισμένη κρατική χρηματοδότηση (3,5% για το 2001), η δε ΤΑ χρηματοδοτείται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους που δεν ξεπερνούν το 2,5% του κρατικού προϋπολογισμού.
Εχει όμως ανοίξει το δρόμο για τη λειτουργία δημοτικών επιχειρήσεων στους τομείς της Υγείας και της Πρόνοιας, στην προσπάθειά της να ιδιωτικοποιήσει το δημόσιο σύστημα Υγείας και να εμπορευματοποιήσει ακόμα περισσότερο τις υγειονομικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Δράση στους αντίστοιχους τομείς έχει αναπτυχθεί ή προγραμματίζεται ν' αναπτυχθεί από διάφορους δήμους της χώρας.
Η δραστηριότητα των δήμων στον τομέα της Υγείας, που πολλές φορές γίνεται κάτω από την όξυνση των λαϊκών προβλημάτων και αναγκών, μπορεί σ' ένα βαθμό προσωρινά ν' ανακουφίζει τους ανασφάλιστους και τους πλέον φτωχούς, όμως πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν απαντά στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού, που είναι ένα δημόσιο, λαϊκό, δωρεάν σύστημα Υγείας, με παροχές σε όλους, με αποκλειστικό κριτήριο την προστασία της υγείας, την πρόληψη, την προαγωγή της Δημόσιας Υγείας και την περίθαλψη και που θα βρίσκεται κάτω από άμεσο λαϊκό έλεγχο.
Επίσης καλλιεργείται η ανοχή και ο συμβιβασμός της εργατικής τάξης με την άθλια κατάσταση που κυριαρχεί σήμερα σε βάρος της και ασφαλώς σε βάρος των άλλων λαϊκών στρωμάτων, μειώνοντας τον πήχη των απαιτήσεών της, αμβλύνοντας ταυτόχρονα και τις αγωνιστικές της διαθέσεις.
Συγκαλύπτεται η ταξική ουσία και ο αντιλαϊκός χαρακτήρας των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και στη λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στην Υγεία και στην Πρόνοια.
Η ΤΑ μετατρέπεται σε κυματοθραύστη της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στην κρατική εξουσία, στο κεφάλαιο και στα άλλα κόμματα που συμφωνούν ή συναινούν με αυτή την αντιδραστική πολιτική.
Στον τομέα της Υγείας αγωνιστικοί στόχοι σε μια τέτοια κατεύθυνση ταυτίζονται με την πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Υγείας-Πρόνοιας, είτε μέσα από την κυβέρνηση, είτε μέσα από την ΤΑ.
Κεντρικός στόχος ενός τέτοιου αγώνα είναι: Δημόσιο, ενιαίο, δωρεάν σύστημα Υγείας- Πρόνοιας χωρίς διακρίσεις και φραγμούς αλλά με ιδιαίτερη μέριμνα για τη μητρότητα, την παιδική και την τρίτη ηλικία, τα ΑμΕΑ και τους χρόνια πάσχοντες.
Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η Υγεία πρέπει να είναι αποκλειστική υποχρέωση του κράτους, και όχι των ασφαλιστικών ταμείων, ή πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Σ' αυτό το σύστημα Υγείας μπορούν να αναπτυχθούν υγειονομικές υπηρεσίες, με κύριο προσανατολισμό στην πρόληψη, στη σχολική υγιεινή, στην υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλιάς και κατοικίας, στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, με αντίστοιχη ανάπτυξη Κέντρων Υγείας και δικτύου οικογενειακών γιατρών, προστασίας του περιβάλλοντος, ολόπλευρης ενίσχυσης του βιοτικού επιπέδου της εργατικής τάξης και του λαού.
Ενας τέτοιος στόχος πάλης που ικανοποιεί τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να γίνει πόλος συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, αυτών που δε βολεύονται στα πλαίσια της πολιτικής των κομμάτων του κεφαλαίου, που θέλουν να παλέψουν ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και στο χώρο της Υγείας- Πρόνοιας, οι οποίες προωθούνται και στη χώρα μας.