ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ

Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στον δημοσιογράφο Γιάννη Ε. Διακογιάννη

Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στον δημοσιογράφο Γιάννη Ε. Διακογιάννη, που δημοσιεύτηκε χτες, έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Στη συνέντευξη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρεται, μεταξύ των άλλων, στις επερχόμενες τοπικές εκλογές και στη θέση του ΚΚΕ στο δεύτερο γύρο, στις συνεργασίες, στο Κυπριακό και στο θέμα του Ευρωστρατού, καθώς και στη θέση της κυβέρνησης στα δύο πολύ σοβαρά αυτά θέματα, στο παλαιστινιακό, αλλά και στο φαινόμενο Λεπέν. Λόγω του ενδιαφέροντος των θεμάτων που αναφέρονται στη συνέντευξη, ο «Ριζοσπάστης» τη δημοσιεύει σήμερα ολόκληρη.

- Σε ποια διαδήλωση θα θέλατε να συμμετάσχετε;

- «Θα ήθελα να συμμετάσχω στον αγώνα που γίνεται στην Κολομβία. Να είμαι στη Βολιβία, στην Αργεντινή, στην Παλαιστίνη. Θα ήθελα, επίσης, να μπορώ να πάρω μέρος σε κινητοποιήσεις που γίνονται στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Υπάρχει όμως και η Ελλάδα και νομίζω ότι πέρα από τη διεθνιστική μας δράση, που είναι δεδομένη, μεγάλη προσφορά θα είναι να συμβάλουμε στην άνοδο του λαϊκού κινήματος και στην αποτελεσματικότητά του στην Ελλάδα.

- Ας μπούμε κατευθείαν στο θέμα των προσεχών δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών... Αλήθεια, τι θα κάνετε στο δεύτερο γύρο;

- Από τον Ιούνιο του 2000 έχουμε διατυπώσει επίσημα ότι και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο πρέπει να καταψηφιστούν οι συνδυασμοί που στηρίζουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και στον πρώτο και στο δεύτερο γύρο. Στα ψηφοδέλτια που συμμετέχει το ΚΚΕ με άλλους συνεργαζόμενους, εφόσον βρίσκονται στο δεύτερο γύρο, εννοείται ότι έχουμε επιλογή. Και πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των δήμων και των νομαρχιών, όπου η επιλογή θα είναι μία και καθαρή: ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχει το ΚΚΕ με άλλες ριζοσπαστικές δυνάμεις. Αν δεν είμαστε στο δεύτερο γύρο, θα καλέσουμε ανοιχτά όλο το λαό να καταψηφίσει και τους δύο».

- Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;

- Λευκό, άκυρο, ό,τι θέλει ο καθένας. Αλλά να μην μπει στη λογική, για να πέσει το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζω τη ΝΔ ή για να μην έρθει η ΝΔ ξαναμένω στο ΠΑΣΟΚ».

- Σας έχει κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ ότι υπάρχουν μυστικές συμφωνίες με τη ΝΔ...

- Το ΠΑΣΟΚ, επειδή ξέρει πάρα πολύ καλά ότι μας χωρίζει άβυσσος από την πολιτική της ΝΔ, όπως και από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλο επιχείρημα, παρά τις δήθεν μυστικές συμφωνίες. Ας μας τις αποδείξει»...

- Στο όλο θέμα «παρενέβησαν» και αξιοποιήθηκαν οι δηλώσεις του κ. Χαρίλαου Φλωράκη...

- Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που κακομεταχειρίζονται τις δηλώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη. Με τη δήλωση που έκανε ο Χαρίλαος Φλωράκης θέλησε να προκαλέσει ένα σοκ στην ελληνική κοινωνία, ακριβώς για να φανεί η ανάγκη απεγκλωβισμού και από τα δύο κόμματα».

- Υπάρχει κι ένα ακόμη ερώτημα: Γιατί δεν έγινε δυνατό να επιτευχθεί μία μεγαλύτερη συνεργασία ανάμεσα σε όλα τα λεγόμενα μικρά κόμματα;

- Η συνεργασία δεν μπορεί να βασίζεται στην αντιπολίτευση, που ασκείται απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα ούτε στη λογική του δέους απέναντι σ' αυτά. Πρέπει να στηρίζεται σε συμφωνία και στο διά ταύτα. Εμείς δεν είμαστε αντι-ΠΑΣΟΚ ή αντι-ΝΔ. Είμαστε εναντίον της ταξικής πολιτικής που ακολουθούν. Υπάρχουν κόμματα, όπως η ηγεσία του Συνασπισμού, που επιδιώκει συμμαχίες με ένα στενό περιεχόμενο, εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, για να επιπλεύσουν οι μικροί. Είναι τυχοδιωκτική αυτή η πολιτική.

Ομως, η ηγεσία του δεν είναι ειλικρινής ούτε σε αυτή τη θέση, αφού διακηρύσσει ότι μπορεί και να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική μάχη θα τη δώσει μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα».

- Δε σας φοβίζει το φαινόμενο Λεπέν;

- Νομίζω ότι η φασιστική πολιτική είναι μέρος αυτού που λέμε νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η αστική τάξη έχει ανάγκη και τις φασιστικές κινήσεις, είτε για να δημιουργεί ψευτοσυσπειρώσεις τύπου κεντροαριστεράς, τάχα για να πολεμήσει το φασισμό, είτε για να βοηθήσει στην άνοδο του φασισμού, όταν έχει εξαντλήσει τα άλλα συνηθισμένα μέτρα και μέσα καταστολής.

Επομένως, ο αγώνας σήμερα έπρεπε να είναι κατά των κεφαλαίων και των κερδών, κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ετσι μπορεί να αντιμετωπιστεί και η "φασίζουσα" τάση».

Ανώδυνη η κυβερνητική αντίσταση σε Κυπριακό - Ευρωστρατό

Απαντώντας σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το Κυπριακό και τον Ευρωστρατό η Αλέκα Παπαρήγα σημειώνει:

- Η ελληνική κυβέρνηση τρενάρει τα θέματα αυτά μέχρι τις εκλογές και επιχειρεί να δώσει την εντύπωση ότι αντιστέκεται. Και μπορεί να κάνει και ορισμένες ανώδυνες αντιστάσεις. Αλλά αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να πει καθαρό όχι. Δε θα προβάλει καμία αντίσταση στην περίπτωση που και επισήμως διχοτομηθεί η Κύπρος. Θα πει «το αποφάσισε η κυπριακή ηγεσία, εμείς δεν μπορούσαμε να παρέμβουμε». Ακολουθεί την πολιτική της στρουθοκαμήλου και με τη στάση της επιτρέπει να προωθούνται σχέδια, τα οποία δημιουργούν προβλήματα και στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας και απεμπολούν πλήρως το Κυπριακό.

- Δε νομίζετε ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα; Πριν από 25 χρόνια, για παράδειγμα, ο κόσμος διαδήλωνε στους δρόμους φωνάζοντας «Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αμερικάνος δε θα μένει».

- Εμάς μας απασχολούσε και πριν από 30 χρόνια, μας απασχολεί και σήμερα. Φοβάμαι όμως ότι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν τις απασχολεί καθόλου και μάλιστα θεωρούν ξεπερασμένους αυτούς τους αγώνες και την αντίσταση κατά του ιμπεριαλισμού. Το αντίπαλο δέος των λαών πρέπει να σχηματιστεί. Με τη λογική της μοιρολατρίας όχι μόνο δε θα κερδίσουμε τίποτα, αλλά θα ζήσουμε δεινά που ίσως σήμερα δεν τα φανταζόμαστε.

- Ρωτάνε ορισμένοι, τι λόγο έχει ο Ελληνας να συμπαραστέκεται στον Παλαιστίνιο;

- Χίλιους λόγους. Και δεν το λέω απλώς σαν θέμα αλληλεγγύης. Εάν καταφέρουν οι Παλαιστίνιοι να νικήσουν, θα είναι ένα πολύ σημαντικό χτύπημα στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Πέρα από το ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν δίκιο, αυτή η νίκη θα κάνει αμέσως πιο δυνατό και το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και στις γειτονικές περιοχές.

- Εχουν όμως δίκιο όταν σκοτώνουν αθώους;

- Μπορεί κανείς να έχει διαφορετική άποψη και να κάνει κριτική σ' αυτό που λέμε «μορφές πάλης». Σε καμία περίπτωση όμως εμείς δε δεχόμαστε ότι το Ισραήλ έχει δίκιο να επεμβαίνει, χρησιμοποιώντας σαν πρόσχημα τις ομάδες αυτοκτονίας και τα ισραηλινά θύματα. Απόλυτη ευθύνη για ό,τι συμβαίνει, και για τα θύματα του Ισραήλ και για τα θύματα των Παλαιστινίων, έχει η νέα τάξη πραγμάτων, το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και εκείνες οι χώρες που κρατάνε ίσες αποστάσεις. Και τέλος, πρέπει να καταλάβουμε ότι όταν ένας λαός εξαντλήσει όλα τα περιθώρια της πάλης του κι όταν δεν έχει την απαιτούμενη συμπαράσταση από την πλευρά άλλων κυβερνήσεων κλπ., τότε για να συγκεντρώσει την προσοχή της κοινής γνώμης καταφεύγει και σε τέτοιες μορφές πάλης.

Πρώτη και πολλοστή φορά

Είναι η πρώτη φορά που - τουλάχιστον - μεταπολιτευτικά το ΚΚΕ καλεί τους οπαδούς του να ψηφίσουν άκυρο, λευκό ή αποχή σχολίασε χτες το πρωί ο Π. Τσίμας τη δήλωση της Αλ. Παπαρήγα στα χτεσινά «Νέα» ότι στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών -εφόσον δε συμμετέχει η παράταξη που στηρίζει το ΚΚΕ- το Κόμμα θα καλέσει όλον το λαό να καταψηφίσει και τους δύο.

Κι όταν ρωτήθηκε τι σημαίνει αυτό πρακτικά, η Αλ. Παπαρήγα απάντησε: «Λευκό, άκυρο, ό,τι θέλει ο καθένας. Αλλά να μην μπει στη λογική, για να πέσει το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζω τη ΝΔ ή για να μην έρθει η ΝΔ ξαναμένω στο ΠΑΣΟΚ».

Είναι η πρώτη φορά αλήθεια, όπως είπε ο δημοσιογράφος Π. Τσίμας, που το ΚΚΕ τηρεί αυτή τη στάση στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών;

Ασφαλώς όχι.

Πάντως, η πρώτη φορά που το ΚΚΕ τήρησε αυτή τη στάση ήταν στις δημοτικές εκλογές του 1986. (Α' γύρος στις 12.10.1986 και Β' γύρος στις 19.10.1986).

Τα αποτελέσματα του Α' γύρου ήταν τα εξής: Θ. Κατριβάνος -επικεφαλής τότε της ευρύτερης αριστερής Συμπαράταξης - 17,59%, Μ. Εβερτ (ΝΔ) 44,6%, Δ. Μπέης (ΠΑΣΟΚ) 29,17%, Κ. Φιλίνης (παλιό «Εσωτερικό») 3,89% και Γ. Αβέρωφ (ΔΗΑΝΑ) 1,49%.

Την Τρίτη 14.10.1986 ο ίδιος ο Π. Τσίμας σε άρθρο του στο «Ριζοσπάστη» και με τίτλο: «Το καθαρό μήνυμα των εκλογών» έγραψε: «Αν λοιπόν δε δικαιούται κανείς να μιλά για θρίαμβο δικαιούται ωστόσο να μιλάει για μια μεγάλη επιτυχία και - κυρίως - για μια σημαντική και ελπιδοφόρα δυναμική της Αριστεράς. Το 23,3% της Θεσσαλονίκης, το 17,6% της Αθήνας, το 16,4% του Πειραιά, οι μεγάλες επιτυχίες σε δεκάδες δήμους, όπου η Αριστερά διεκδικεί τη νίκη της στο Β' γύρο, τα μεγάλα ποσοστά, γύρω από το 20%, που συγκέντρωσε η Αριστερά σε δεκάδες περιπτώσεις δήμων, όπου η δύναμή της ήταν μέχρι πρόσφατα χαμηλή, όλα αυτά αποδείχνουν ότι η Αριστερά αποτελεί πια έναν ισχυρό, αυτοτελή πόλο συσπείρωσης και ελπίδας...».

Την ίδια μέρα (14.10.1986) συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ και αποφάσισε για τη θέση του Κόμματος στο Β' γύρο: «Η ΚΕ του ΚΚΕ συμφωνεί πλήρως με τις εκτιμήσεις και τις ως τώρα ενέργειες του Πολιτικού Γραφείου, αναφέρεται στην απόφαση. Υστερα από τη στάση που τήρησε η κυβέρνηση, η ΚΕ αποφάσισε ομόφωνα να σταλεί ένα κατηγορηματικό μήνυμα αντίθεσης στα εκβιαστικά διλήμματα από τον πρώτο δήμο της χώρας, που έχει τη μεγαλύτερη πολιτική σημασία. Γι' αυτό το σκοπό, αποδεσμεύει τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος, και τους καλεί να εκφράσουν την αντίθεσή τους αυτή με την ψήφο τους, στο δεύτερο γύρο των εκλογών στο Δήμο της Αθήνας, με όποιον τρόπο θεωρούν πιο πρόσφορο. Με τη στάση του αυτή, το ΚΚΕ καταγγέλλει τη μεθοδολογία των εκβιαστικών διλημμάτων που επιβάλλει ο ληστρικός εκλογικός νόμος που στηρίζουν από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αποδοκιμάζει τη γενικότερη αντιλαϊκή οικονομική πολιτική που προβάλλουν από κοινού ΠΑΣΟΚ και Ν. Δημοκρατία. Εκφράζει την αντίθεσή του σε μια πολιτική που οδηγεί σε χειροτέρευση των συνθηκών της ζωής στις μεγάλες πόλεις».

Στις 17.10.1986 και με τίτλο «Σε αρμονία με το μήνυμα της Κυριακής» ο Π. Τσίμας ανέλυσε ως εξής την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ: «Δεν είναι μια απόφαση "τεμαχισμένη" κατά πόλεις. Είναι μια ενιαία πολιτική στάση, που απορρίπτει σε ολόκληρη τη χώρα τα χυδαία εκβιαστικά διλήμματα του εκλογικού νόμου. Αρνείται τον εξανδραποδισμό της Αριστεράς. Αποκρούει τα εκ του πονηρού αντιδεξιά κηρύγματα, χτυπάει το δικομματισμό, υπερασπίζεται την υπόθεση της απλής αναλογικής και την προώθηση της συμμαχίας της Αριστεράς. Αυτό είναι το νόημα της απόφασης ν' αποδεσμευτούν οι οπαδοί και οι φίλοι του κόμματος και να ψηφίσουν σύμφωνα με τη δική τους κρίση στο Δήμο της Αθήνας, ώστε από τον πρώτο δήμο της χώρας να δοθεί η πιο ηχηρή απάντηση στα διλήμματα και το δικομματισμό...».

Και στις 19.10.1986 - ανήμερα του Β' ύρου - ο Π. Τσίμας, είχε άρθρο στο «Ριζοσπάστη» με τίτλο «Οχι αντιδεξιά. Αριστερά», στο οποίο μεταξύ των άλλων σημείωνε: «H άρνηση του ΚΚΕ να χαράξει την πολιτική του πάνω στα χνάρια του σχήματος Δεξιά - αντιδεξιά, αυτού του επαχθούς κληροδοτήματος άλλων καιρών στη συνείδηση ενός μέρους της Αριστεράς, δεν αποτελεί πρωτοτυπία. Το καινούριο είναι ότι αυτό που ήταν για μας από καιρό ξεπερασμένο, ξεπερνιέται και στη συνείδηση των μεγάλων μαζών. Οτι αποτελεί πια κοινή συνείδηση πως μια "αντιδεξιά" πολιτική δύναμη, μπορεί κάλλιστα να διαχειρίζεται την κρίση σε βάρος των εργαζομένων, να εκτρέπεται σε αντιδημοκρατικότατη συμπεριφορά, να αγκαλιάζεται όχι μόνο από τους μηχανισμούς της αστυνομικής βίας και της διοικητικής αυθαιρεσίας, αλλά και με τους σκοτεινότατους μηχανισμούς τύπου Κρυστάλλη - Αλεξάκη και Σία. Οτι γίνεται τώρα κατανοητό, πως το ζήτημα δεν είναι ποιες δυνάμεις αυτοαναγορεύονται δημοκρατικές, αλλά σε τι είδους δημοκρατία αναφέρονται. Και ότι η κούφια αντιδεξιά δημαγωγία δε στρέφεται κατά της Δεξιάς, αλλά κατά της Αριστεράς»...

Εκτοτε η θέση του ΚΚΕ στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών ήταν πανομοιότυπη με εκείνη του Οκτώβρη του 1986 για την Αθήνα. Και για του λόγου το αληθές, δεν έχει παρά να ανατρέξει ο οποιοσδήποτε - ιδιαίτερα μάλιστα αν έχει ασθενήσει πολύ η μνήμη του όπως του κ. Τσίμα - σε δημοσιευμένες αποφάσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για τη στάση του στο β' γύρο των εκλογών και το 1994, και το 1998, που είχαμε δημοτικές εκλογές. Πρόκειται για μια θέση πραγματικά αριστερή που δεν μπλέκεται σε διλήμματα και που με τόσο πειστικά επιχειρήματα υποστήριξε και ανέπτυξε ο Π. Τσίμας, ως συντάκτης τότε του «Ριζοσπάστη».

Κρίμα, για τον εξευτελισμό, τουλάχιστον, της μνήμης...

Γ. Μ.