Ο Μαρξ αποκαλύπτει με σαφήνεια ότι αυτή (η αλλοτρίωση) προκαλείται έτσι κι αλλιώς από τις σχέσεις εργαζομένων - κεφαλαίου στο προτσές της καπιταλιστικής παραγωγής. Το πρόβλημα εμφανίζεται από καταβολής, θα λέγαμε, καπιταλισμού, παρόλο που τότε η εμβέλεια των όποιων ΜΜΕ ήταν ελάχιστη, συγκρινόμενη με το σήμερα. Αυτό μήπως σημαίνει ότι στις μέρες μας τα ΜΜΕ στα χέρια του κεφαλαίου δεν επιτελούν τον ιδεολογικό τους ρόλο προς όφελος του ιμπεριαλισμού; Κάθε άλλο. Αντίθετα, θα λέγαμε ότι ο ρόλος τους είναι διττός. Ας επιχειρήσουμε, όμως, να προσδιορίσουμε πιο διεξοδικά την υπόστασή τους - το ρόλο τους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για επιχειρήσεις, που αυτοτελώς μοναδικό σκοπό έχουν το κέρδος, θα πρέπει, όμως, να επισημάνουμε και την ιδιάζουσα θέση τους στον καπιταλιστικό κύκλο. Διότι, μέσω των διαφημίσεων, προσπαθούν και καταφέρνουν σε μεγάλο βαθμό να πραγματοποιούν τις πωλήσεις των παραχθέντων προϊόντων των καπιταλιστών, έτσι ώστε να πραγματοποιείται η συσσώρευση του κεφαλαίου για τον καθένα από αυτούς ξεχωριστά. Εύλογο, λοιπόν, είναι να πλασάρουν ό,τι μπορεί να πουληθεί ευκολότερα.

Ταυτόχρονα, όμως, παίζουν και τον ιδεολογικό τους ρόλο και σε πολιτικό επίπεδο, γιατί βέβαια δεν πρέπει να αμφισβητηθεί η «υπεροχή» του συστήματος, δηλαδή του καπιταλισμού. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα σε συνθήκες έντασης των ταξικών συγκρούσεων. Αλήθεια, πόσες φορές είδαμε εκπροσώπους του ΚΚΕ στις εκπομπές των μεγάλων ιδιωτικών καναλιών την προεκλογική περίοδο; Ελάχιστες. Αντίθετα, χορτάσαμε από ανώδυνες υποσχεσιολογίες και κοκορομαχίες δεκάδων εκπροσώπων αστικών κομμάτων. Αλλά και αυτήν την περίοδο, που υπάρχει ένταση των αγώνων των εργαζομένων για την αποτροπή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (Ασφαλιστικό, εργασιακά κλπ.), αυτοί (ΜΜΕ) τι προβάλλουν; Αρκεί να δει κανείς τα δελτία ειδήσεών τους. Φόνους, δίκες, ηθοποιούς, μοντέλα, γάτες, σκύλους κλπ. πολύ «ενδιαφέροντα». Δεν υπάρχουν γι' αυτούς μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν εκατομμύρια νοικοκυριά, δεν υπάρχουν ανεργία, ακρίβεια, περιθωριοποίηση, δεν υπάρχουν προβλήματα στην Υγεία, στην Παιδεία και, κυρίως, δεν υπάρχουν αγώνες των εργαζομένων. Ενδεικτική ήταν η εικόνα των δελτίων την Πρωτομαγιά. Οταν σ' όλη τη χώρα χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωναν, αυτοί το μόνο που βρήκαν να πουν ήταν για την ταλαιπωρία ορισμένων που πήγαιναν να ...πιάσουν το Μάη. Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει δεκάδες παραδείγματα διακρίσεων σε βάρος του ΚΚΕ και των αγώνων των εργαζομένων, για να τεκμηριώσει του λόγου το αληθές.

Τυχαία, όμως, αποκλείουν το ΚΚΕ και τις θέσεις του, ενώ προβάλλουν κατά κόρον το ΣΥΝ και κάτι περίεργους από ΑΕΚΑ, ΚΕΔΑ κλπ., που δεν εκπροσωπούν παρά μόνον τον εαυτό τους; Οχι, βέβαια. Ξέρουν ότι ο βασικός ταξικός αντίπαλος είναι το ΚΚΕ και η ιδεολογία του, ενώ οι άλλοι διαγκωνίζονται και εκλιπαρούν ως σύγχρονοι σφουγγοκωλάριοι για λίγα λεπτά προβολής, μπας και επιβιώσουν. Τους προβάλλουν, λοιπόν, ως καλούς αριστερούς που αποδέχονται το σύστημα (ΕΕ, παγκοσμιοποίηση κλπ.), για να θολώσουν τα νερά, να αποπροσανατολίσουν τα τμήματα των εργαζομένων, που αντικειμενικά ριζοσπαστικοποιούνται.

Η μαρξιστική θεωρία αποκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο των ΜΜΕ στα χέρια του κεφαλαίου, τις πραγματικές αιτίες της αποξένωσης - αλλοτρίωσης των εργαζομένων στον καπιταλισμό. Τα πιο πρωτοπόρα και χειραφετημένα τμήματα των εργαζομένων, οργανωμένα, μέσα από το κόμμα τους, το Κομμουνιστικό Κόμμα, καταδείχνουν το δρόμο της υπέρβασης της αλλοτρίωσης, το δρόμο άρσης των αιτίων της. Και αυτός δεν είναι άλλος από το δρόμο του ταξικού αγώνα. Μόνο μέσα σε συνθήκες όξυνσης των αντιθέσεων του καπιταλισμού, έντασης των ταξικών αγώνων και συγκρούσεων με το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι και ο λαός, με την καθοδήγηση του Κόμματός τους, χειραφετούνται και αποκρούουν την επίθεση σε όλα τα επίπεδα από τα αστικά ΜΜΕ.

Αυτή είναι η διέξοδος!