Στη συνέντευξη Τύπου των γιατρών του ΙΚΑ παραβρέθηκε και ο Β. Γεωργαντάς, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ. Και στη σύντομη παρέμβασή του ήταν τσεκουράτος: «Οι συνταξιούχοι ήταν και είναι κοντά σας στους αγώνες που κάνετε γιατί σας θεωρούν δικούς τους ανθρώπους και γιατί είναι δίκαιο, δικαιότατο το αίτημά σας για μονιμοποίηση των συμβασιούχων. Ομως η κυβέρνηση προωθεί μια επίθεση σε βάρος του ελληνικού λαού σε όλα τα επίπεδα. Η Κοινωνική Ασφάλιση οδεύει στη διάλυση με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης και σεις θα μείνετε πια άνεργοι. Γι' αυτό λοιπόν δεν πρέπει να περιοριστείτε μόνο στα δικά σας και σας λένε "συντεχνίες". Πρέπει να συντονίσετε τον αγώνα σας με εκείνους που συγκροτούν το μέτωπο αντίστασης στα σχέδια αυτά που υπηρετούν το κεφάλαιο. Η αλληλεγγύη ενός κλάδου με τον άλλο είναι όπλο μοναδικό. Είδατε πως όταν εκφράστηκε η αλληλεγγύη στους ναυτεργάτες χτύπησαν τους νέους».

Μίλησε η πείρα των απομάχων της δουλιάς, αλλά όχι και της ζωής. Πάντως, η αλήθεια είναι πως και η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών, αλλά και ο «Ρ» είχαν επισημάνει απ' την αρχή αυτή την αναγκαιότητα.

Λίγες μέρες απομένουν μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες για τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία. Σε λιγότερο από δίμηνο, οι Γάλλοι θα ολοκληρώσουν τις αλλαγές στην πολιτική τους ηγεσία: Προεδρία και κυβέρνηση. Μετά από ασφυκτική πίεση της απερχόμενης κυβέρνησης συνασπισμού του Λιονέλ Ζοσπέν μειώθηκε η προεδρική θητεία από 7 σε 5 χρόνια, προκειμένου να συμπέσει η εκλογική αναμέτρηση και να «μειωθούν, όπως έλεγε τότε ο Ζοσπέν, οι πιθανότητες αναγκαστικής συγκατοίκησης Προέδρου και κυβέρνησης που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, φαινόμενο που έχει οδηγήσει σε παράλυση την εκτελεστική εξουσία».

Σήμερα, λίγους μόλις μήνες μετά, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι πρώην συγκυβερνώντες του, υπερασπίζουν με θέρμη το θεσμό της «πολιτικής συγκατοίκησης». Γιατί; Μα γιατί η σαρωτική νίκη του Ζακ Σιράκ στις προεδρικές με αφορμή την αντι-λεπενική έξαρση, συνεχίζει να δίνει «αέρα» στο δεξιό συνασπισμό που φέρεται να έχει, σχεδόν, βέβαιη και την κοινοβουλευτική επικράτηση. Τώρα, λοιπόν, η «συγκατοίκηση» από επιζήμια για τη χώρα, έχει αναχθεί σε πεμπτουσία της δημοκρατίας από την «Ενωμένη Αριστερά». Οχι, όμως, και από τους πολίτες, που, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, εκτιμούν, και πάλι, ότι οι θέσεις της «Ενωμένης Αριστεράς» και της δεξιάς «Ενωσης για την Προεδρική Πλειοψηφία» δε διαφέρουν. Η κεντροαριστερά, κατά τις εκτιμήσεις, προετοιμάζεται για άλλη μία ήττα.

Διαβάσαμε στη χτεσινή «Μακεδονία» το παρακάτω σχόλιο και το αναδημοσιεύουμε ολόκληρο:

«Μεταξύ των χιλιάδων φίλων του Γιώργου Νταλάρα που κατέκλυσαν προχθές το Θέατρο Γης και ο υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Αγάπιος Σαχίνης. Η συναυλία άρχισε, η βροχή έκανε ένα σύντομο πέρασμα, ο Νταλάρας έδωσε το σύνθημα και 5.000 φωνές ενώθηκαν σε μια σπάνια και αξιοθαύμαστη χορωδία. Ηταν το κομμάτι της συναυλίας με τα πιο αγαπημένα τραγούδια, όταν ο Γιώργος Νταλάρας αφιέρωσε ένα τραγούδι στον Αγάπιο Σαχίνη. "Εχω έναν καφενέ στου λιμανιού την άκρη, τον έχτισε το δάκρυ αυτών που μένουνε και περιμένουνε..." σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Μάνου Λοΐζου. Η αφιέρωση έγινε, παρόντος του δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, ο οποίος τίμησε την εκδήλωση, αλλά δεν έμεινε ως το τέλος. Τι να γίνει, συμπάθειες είναι αυτές και μάλιστα αμοιβαίες!».