ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 14 Ιούλη 2002
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Απαντήσεις και θριαμβολογίες ή ερωτηματικά και ανησυχίες;

«Μαζεμένο» σε δυο γιάφκες ήταν το οπλοστάσιο της «17Ν». Στη φωτογραφία κάποια από τα ευρήματα της Αστυνομίας

Eurokinissi

«Μαζεμένο» σε δυο γιάφκες ήταν το οπλοστάσιο της «17Ν». Στη φωτογραφία κάποια από τα ευρήματα της Αστυνομίας
Σχετικά με την υπόθεση του Σάββα Ξηρού τόσο οι επίσημες πληροφορίες, οι οποίες παρέχονται από τις αστυνομικές αρχές, όσο και οι ανεπίσημες και τα σενάρια, που και αυτές οι αρχές τις διαρρέουν, εγείρουν ήδη πάμπολλα ερωτηματικά. Τα ερωτηματικά αυτά πληθαίνουν ακόμη περισσότερο, αν λάβει κανείς υπόψη του ορισμένα αναμφισβήτητα δεδομένα, που συνδέονται με τη γενικότερη υπόθεση της τρομοκρατίας, αλλά και με τη συγκεκριμένη υπόθεση. Με βάση λοιπόν αυτά τα ερωτηματικά, αντί των θριαμβολογιών για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας, καλό θα ήταν να υπάρξει προβληματισμός όσον αφορά στην παραπέρα αξιοποίησή της.

Ποια είναι αυτά τα δεδομένα; Σε ένα γενικότερο επίπεδο (και για να μην ξεχνιόμαστε) υπενθυμίζουμε:

1) Μετά την 11η του Σεπτέμβρη έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα αντιτρομοκρατικής υστερίας, το οποίο οδηγεί στην πράξη σε ένταση του αυταρχισμού και σε περιορισμό δικαιωμάτων και ελευθεριών.

2) Η ύπαρξη της τρομοκρατίας εξυπηρετεί σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, τις δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν τη διαιώνιση του παραπάνω κλίματος. Με άλλα λόγια, κίνητρο να συντηρούν την υπόθεση τρομοκρατία έχουν - εκτός από εκείνους που την έχουν επιλέξει σαν υποτιθέμενη «μορφή πάλης κατά του συστήματος» - και οι βασικοί παγκόσμιοι πυλώνες αυτού του συστήματος.

3) Η Ελληνική Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία συνεργάζεται για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας με ξένες μυστικές υπηρεσίες κρατών που ανήκουν στην πιο πάνω κατηγορία και που αποτελούν τις ηγέτιδες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της κρατικής τρομοκρατίας.

4) Κυρίως οι ΗΠΑ, με δεδομένη την αντίληψή τους «όποιος δεν είναι υπέρ μου, είναι τρομοκράτης», πιέζουν έως και εκβιάζουν απροκάλυπτα να υπάρξουν «συλλήψεις τρομοκρατών» στην Ελλάδα, ανασύρουν πρώην στελέχη τους στην εδώ πρεσβεία τους που δηλώνουν ότι γνωρίζουν τους εγκέφαλους - αρχηγό και συγγραφέα - των τρομοκρατών, ενώ ουδείς αμφιβάλλει ότι ο νέος πρέσβης τους, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τον Μπερνς, συμπεριφέρεται ως νέος Πιουριφόι, γεγονός που δημιουργεί ανησυχία για κλίμα ενοχοποίησης αθώων πολιτών.

5) Από τη γενικότερη τακτική της αστυνομίας ανά τον κόσμο και ανά τους αιώνες, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από τη χρησιμοποίηση του πράκτορα της ΕΥΠ Κρυστάλλη, είναι γνωστό ότι η αστυνομία επιδιώκει μέσω πρακτόρων της να διεισδύει στις τρομοκρατικές οργανώσεις και ότι οι μυστικές υπηρεσίες (όταν δεν τις δημιουργούν) συχνά τις χρησιμοποιούν. Είναι επίσης γνωστό ότι η αστυνομία, πέρα από την επίσημη πληροφόρηση που παρέχει, χρησιμοποιεί για να πετύχει τους στόχους της και ελεγχόμενες από την ίδια διαρροές. Αυτά ισχύουν τόσο για την Ελληνική Αστυνομία, όσο και για τις ξένες υπηρεσίες συνεργάτες της.

Περίπτωση Ξηρού

Πιο ειδικά όσον αφορά στη συγκεκριμένη υπόθεση έχουμε τα ακόλουθα δεδομένα:

1) Τις τελευταίες μέρες πριν τη σύλληψη Ξηρού διάφορα δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές σηκώνουν το θέμα τρομοκρατία, επιδιώκοντας από κοινού, λες και είναι συντονισμένα, να διαμορφώσουν την αντίληψη στην κοινή γνώμη ότι «είμαστε κοντά στη "17 Νοέμβρη"», ότι λείπουν μόνο ορισμένα στοιχεία για να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες, ότι επίκεινται συλλήψεις.

2) Ο Ξηρός, υψηλόβαθμο στέλεχος μιας «ακαταμάχητης» επί τριάντα περίπου χρόνια οργάνωσης, κατά την επίσημη εκδοχή της αστυνομίας, πήγε να τοποθετήσει βόμβες δίχως καμία μεταμφίεση, έχοντας επάνω του πιστωτική κάρτα με το όνομά του, μια τηλεκάρτα που πρόδιδε τις τηλεφωνικές επαφές του, αρμαθιά κλειδιά από γιάφκες, μια τσάντα με ένα πιστόλι που είχε στην κατοχή της η «17 Νοέμβρη» (το μόνο που δεν έκανε ο Ξηρός κατά την τρομοκρατική επιχείρηση ήταν να ανεμίζει τη σημαία της «17 Νοέμβρη») και τέλος του σκάει η βόμβα στα χέρια, οπότε και οι συνεργάτες του τον εγκαταλείπουν αβοήθητο, μαζί με όλο το «αποδεικτικό υλικό» που έχει επάνω του, στα χέρια της αστυνομίας.

3) Τρεις μέρες μετά τη σύλληψη του Ξηρού ανακαλύπτεται σε πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας η κεντρική γιάφκα της «17 Νοέμβρη», ή ακριβέστερα το μουσείο της οργάνωσης, μια και σε αυτήν βρέθηκε συγκεντρωμένος όλος ο γνωστός εξοπλισμός της και τα τεκμήρια ενοχοποίησής της, ακόμα και το ιστορικό της αρχείο. Ακολούθησε δεύτερη γιάφκα.

Τι ερωτήματα προκύπτουν από τα παραπάνω:

α) Αποτελεί απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η επιχείρηση Ξηρού έλαβε χώρα λίγο μετά, σχεδόν ταυτόχρονα με τα δημοσιεύματα -ούτε ένα, ούτε δύο - που όλα κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση, περί τρομοκρατίας, με έμφαση στο ότι οι Αμερικανοί θα πιέσουν αφόρητα την Ελλάδα αν ο Σημίτης δεν κάνει συλλήψεις;

β) Οσο αφελής ή τουλάχιστον απρόσεκτος και να ήταν ο ίδιος ο Σάββας Ξηρός, στο βαθμό μάλιστα που διαρρέεται ότι παρακολουθούνταν από καιρό, ποιοι τον οδήγησαν στο «λάθος», στη συνέχεια τον εγκατέλειψαν στην τύχη του και, με δεδομένα όλα αυτά που είχε επάνω του, επιδίωξαν να «καρφώσουν» μέχρι ενός ορίου την ίδια την «οργάνωσή» τους;

γ) Αποκλείεται ο Σάββας Ξηρός να ήταν ενεργούμενο και η όλη επιχείρηση ελεγχόμενη;

δ) Και αν αυτή η επιχείρηση αποτέλεσε - πράγματι- το έναυσμα για να αρχίσει να ξεδιπλώνεται το κουβάρι της τρομοκρατίας, μήπως και αυτό το ξεδίπλωμα θα είναι ελεγχόμενο και συνεπώς περιορισμένο;

ε) Πώς είναι δυνατόν μια οργάνωση όπως η «17 Νοέμβρη» να έχει συγκεντρωμένη σε δυο διαμερίσματα στο κέντρο της Αθήνας όλη της την ιστορία;

στ) Κι αν πρόκειται για ελεγχόμενη βομβιστική επιχείρηση και ανακάλυψη, πώς είναι δυνατόν να εντοπιστούν οι πραγματικοί εγκέφαλοι της τρομοκρατίας, πόσο μάλλον αν αυτοί έστω από μια περίοδο και μετά συνδέονται, όπως συνέβη σε πάμπολλες περιπτώσεις ανά τον κόσμο, με τις μυστικές υπηρεσίες με τις οποίες συνεργάζονται οι ελληνικές αρχές για να εξαρθρώσουν, όπως λένε, την τρομοκρατία;

ζ) Αν αποδειχτεί ότι ο Ξηρός ουδεμία είχε σχέση με την όποια Αριστερά (όλοι τον εμφανίζουν ως άτομο «απολίτικο»), οπότε και καταρρέει ο μύθος της «αριστερής προέλευσής» της από μια περίοδο και μετά, τότε ας μας απαντήσουν οι «διώκτες»: Πού ανήκει πολιτικά η τρομοκρατία και τι εξυπηρετούσε, όχι πλέον έμμεσα και ασυνείδητα, αλλά άμεσα και συνειδητά;

η) Μετά από τόσες μέρες η κυβέρνηση έκανε στροφή, από βήματος του κυβερνητικού εκπροσώπου μάλιστα (και ενώ προηγήθηκαν οι «διαρροές» των «αρμόδιων αρχών» περί «αριστερής προέλευσης της τρομοκρατίας») και δήλωσε ότι με βάση τα μέχρι τώρα στοιχεία προκύπτει ότι στην περίπτωση της «17Ν» έχουμε να κάνουμε «με κοινούς εγκληματίες και πρέπει να μπει στην πραγματική της διάσταση αυτή η ιστορία». Και βέβαια πρόκειται για εγκληματίες. Αλλά σε ποιους χρειαζόταν η θεωρία της «αριστερής προέλευσης» για τη διάπραξη των εγκλημάτων τους; Ποιοι την καλλιεργούσαν; Προφανώς όσοι νιώθουν αλλεργία στην εκτίμηση του ΚΚΕ ότι «οι μηχανισμοί τύπου "17Ν" είτε κατασκευάζονται από μυστικές υπηρεσίες είτε αξιοποιούνται από αυτές». Μήπως η θεωρία περί «κοινού ποινικού εγκλήματος» είναι πολύ βολική για όσους δε θέλουν να έρθουν στο φως τέτοιους είδους διασυνδέσεις;

στ) Οσο το σίριαλ συνεχίζεται, πέρα από την πολιτική του αξιοποίηση από το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι πολύ πιθανό (με φόντο τις «αποκαλύψεις» περί «αρχηγού», «υπαρχηγού» κλπ.) να χρησιμοποιηθεί - και μάλιστα για απροσδιόριστο διάστημα - για να ενταθεί από τη μια η πίεση για συνέχιση του αυταρχικού κατήφορου και από την άλλη, γιατί όχι και με τη συνδρομή «ανώνυμων μαρτύρων», να γίνει ένα βήμα παραπέρα στην κατασκευή ενόχων και στη σπίλωση αθώων πολιτών, με απώτερο στόχο την τρομοκράτηση των κατά τις ΗΠΑ «τρομοκρατών», δηλαδή όσων αντιστέκονται στην πολιτική τους;

***

Ολα αυτά τα ερωτήματα, που εύλογα μπορεί να θέσει ο κάθε υποψιασμένος πολίτης, ο κάθε πολίτης που αρνείται να εγκλωβιστεί στο κίβδηλο δίλημμα ασφάλεια ή ελευθερίες και δικαιώματα, πόσο μάλλον που αρνείται να προτάξει την «ασφάλεια» απέναντι τελικά στη δημοκρατία, θα πρέπει να μας οδηγήσουν:

1. Στο να αποδεχόμαστε αν όχι καχύποπτα, τουλάχιστον με κάθε επιφύλαξη και κριτικό πνεύμα, τόσο τις επίσημες ανακοινώσεις των αρχών, όσο και κυρίως τις ανεπίσημες διαρροές τους και αυτές των ξένων συνεργατών τους.

2. Να βρισκόμαστε, ιδιαίτερα τούτη την περίοδο, σε επιφυλακή, έτσι ώστε να μη χρησιμοποιηθεί και αυτή η επιχείρηση και τα όποια ευρήματα προκύψουν από αυτήν ως πρόσχημα για μια παραπέρα επίθεση κατά των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών και κυρίως ως πρόσχημα, βοηθούντος και του τρομονόμου, για διώξεις όσων αντιπαλεύουν τους πρωτοπόρους παγκόσμιους τρομοκράτες, τις ΗΠΑ.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ