11 Σεπτέμβρη. Τίποτα δεν είναι ίδιο από εκείνη την Τρίτη. Τα ερωτηματικά που αιωρούνται, χιλιάδες. Μερικά είναι σίγουρο δε θα λάβουν ποτέ απάντηση, ούτε καν από τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Ωστόσο η πρόκληση είναι μεγάλη με την ευκαιρία της συζήτησης και ορισμένα από αυτά τα ερωτηματικά θέσαμε στην Μέριλιν Μπέχτελ, μέλος της Εθνικής Γραμματείας και υπεύθυνη του τμήματος των Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, που βρέθηκε στην Αθήνα για να συμμετάσχει στη Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων.

-- Οκτώ μήνες από την 11η Σεπτέμβρη και ο τρόμος βασιλεύει ανά την αμερικανική επικράτεια (τεχνηέντως άραγε); Πώς αντιδρούν οι Αμερικανοί σ' αυτό το κλίμα τρόμου που έχει διαμορφωθεί;

-- Πρώτα και κύρια, πιστεύουμε ότι η πλειοψηφία, πιθανώς όχι όλες οι προειδοποιήσεις για πιθανές επικείμενες τρομοκρατικές επιθέσεις είναι μέρος της «προπαγάνδας του πολέμου». Ασφαλώς θέλουν να διατηρήσουν την ψύχωση, να συντηρήσουν το φόβο, αφού η κυβέρνηση Μπους χρησιμοποιεί την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για να προωθήσει μία σειρά μέτρων, που σχεδίαζαν έτσι και αλλιώς να προωθήσουν, όπως κατασταλτικά μέτρα, αποψίλωσης όλων των δικαιωμάτων. Βρήκαν λοιπόν, πρόσφορο έδαφος ή μάλλον το καταλληλότερο έδαφος για την προώθηση των σχεδίων τους.

Οσο για τους Αμερικανούς, αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη, ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο -εάν εξαιρέσει κανείς αυτές τις εθνικιστικές εκδηλώσεις που προβλήθηκαν εντέχνως και εν πολλοίς από τα ΜΜΕ- είναι ότι οι Αμερικανοί αντέδρασαν. Αντέδρασαν από τις πρώτες κιόλας ημέρες, ακόμη και στην ίδια τη Νέα Υόρκη, όπου πολλοί, περιλαμβανομένων των μελών και φίλων των οικογενειών αυτών που έχασαν τη ζωή τους στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, ύψωσαν τη φωνή τους, δηλώνοντας ολοκάθαρα ότι «ο πόλεμος δεν είναι ο τρόπος να απαντήσουμε». Οτι η αντίδραση της κυβέρνησης Μπους είναι λανθασμένη και ότι ο μοναδικός δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι να εργαστούμε και να παλέψουμε για την ειρήνη και τη δικαιοσύνη σε όλο τον πλανήτη. Αυτή η διάθεση φανερώθηκε σε όλες τις φιλειρηνικές εκδηλώσεις, στα γκράφιτι στους τοίχους των πόλεων κ.α.

Από εκείνη τη μέρα ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εντάσσονται στο φιλειρηνικό κίνημα και αναζητούν νέες μορφές πάλης. Και ο αγώνας που αναπτύσσεται δεν περιορίζεται απλά και μόνο ενάντια στον πόλεμο, αλλά διευρύνεται και γίνεται αγώνας για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, αγώνας για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ατομικών ελευθεριών που βρίσκονται υπό διωγμό εξαιτίας του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Πάντως, πρέπει να το ομολογήσουμε ότι πολλοί ακόμη είναι αποσβολωμένοι, υπό την επήρεια του σοκ, ανίκανοι να αντιδράσουν εξαιτίας των γεγονότων της11ης Σεπτέμβρη. Και πραγματικά είναι μεγάλο το σοκ.

-- Κάνατε λόγο για το κίνημα το οποίο αναπτύσσεται. Για μαζικότητα. Εάν κανείς θυμηθεί ένα κίνημα που ήδη φαίνεται να εκρήγνυται στο Σιατλ, αλλά από εκείνη τη στιγμή διασπάται. Και τις διαφορετικές οπτικές γωνίες προσέγγισης, ειδικά αναφορικά με τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, που κάποιες φορές οδήγησαν σε κατακερματισμό των δυνάμεων, όπως στην περίπτωση των διαδηλώσεων στην Ουάσιγκτον. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζει το κίνημα στις Ηνωμένες Πολιτείες;

-- Ας ξεκινήσουμε με τις διαδηλώσεις ενάντια στον πόλεμο, που έγιναν το περασμένο φθινόπωρο. Αρχικά είχαν προγραμματιστεί να γίνουν ενάντια στην Κοινή Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Υπήρξαν πολλές απόψεις για τον τρόπο που θα έπρεπε να προσεγγίσουμε ή να αντιδράσουμε. Είναι κάτι που μας πήρε πολύ χρόνο να καταλήξουμε, καθώς υπήρχαν πολλές μαζικές οργανώσεις που ήθελαν να γίνει η συγκέντρωση σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, δηλαδή με τη μεγάλη διαδήλωση, τους αποκλεισμούς δρόμων και τετραγώνων προκειμένου να διασπαστεί ο αποκλεισμός της αστυνομίας, όπως είχαν σχεδιάσει οι αρχές. Θεωρήσαμε ότι αυτή η προσέγγιση δε θα είναι παραγωγική, ειδικά σε περίπτωση σύγκρουσης με τις αστυνομικές δυνάμεις, λίγες μέρες μετά την 11η Σεπτέμβρη, στην ίδια την αμερικανική πρωτεύουσα, την Ουάσιγκτον. Η περίοδος ήταν πολύ ευαίσθητη.

Σκεφτήκαμε να γίνουν μία σειρά διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα και να υπάρξει μία συνέχεια στις αρχικές αυθόρμητες ειρηνικές κινητοποιήσεις που έλαβαν χώρα, σχεδόν αμέσως, στις μεγαλύτερες πόλεις. Ετσι, ρίξαμε το βάρος μας, σε αυτό το σημείο και εξακολουθούμε να το ρίχνουμε. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να διευρυνθεί το κίνημα, να γίνει υπόθεση όσων περισσότερων Αμερικανών. Οχι μόνο αυτών, που βρίσκονται στο δρόμο διαδηλώνοντας, αλλά και ευρύτερα, συμπεριλαμβανομένων όσων η ζωή τους έχει επηρεαστεί εξαιρετικά αρνητικά από τα γεγονότα και κυρίως από την πληθώρα των μέτρων και των νόμων που υιοθετεί η κυβέρνηση Μπους.

Ετσι, φτάσαμε στις πρόσφατες κινητοποιήσεις που έγιναν και πάλι σε όλη τη χώρα με κορυφαίες τις κινητοποιήσεις στην Ουάσιγκτον, όπου περισσότεροι από 100.000 διαδήλωσαν κατά του πολέμου στην Παλαιστίνη, στην Κολομβία, παντού, αλλά και στο Σαν Φρανσίσκο όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 35.000.

-- Από τη μία πλευρά γνωρίζουμε, και εσείς μας βεβαιώνετε, ότι ένα ευρύ τμήμα της αμερικανικής κοινωνίας αντιδρά, ποικιλοτρόπως. Πώς όμως εκλαμβάνεται η όλη υπόθεση των αποκαλύψεων ότι η κυβέρνηση Μπους γνώριζε εκ των προτέρων τι πρόκειται να συμβεί την 11η Σεπτέμβρη και κυρίως ο ξαφνικός «πόλεμος» που ξέσπασε στο Κογκρέσο μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, λίγο καιρό πριν τις εκλογές;

-- Καταρχήν πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αποδεχόμαστε τον όρο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας». Ειδικά όταν εξαπολύεται στο όνομα του αμερικανικού λαού.

Ο αποκαλούμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», είναι απλά η προώθηση και εγκαθίδρυση με βίαιο τρόπο εκ μέρους της αμερικανικής κυβέρνησης, του καθεστώτος της υπερδύναμης παγκοσμίως και μάλιστα έτσι, ώστε να είναι οριστική. Η προώθηση γίνεται μέσω δύο στρατηγικών προσεγγίσεων: αφ' ενός εξασφαλίζοντας όλους των ενεργειακούς πόρους και γνωρίζουμε την ανάμειξη των ίδιων των μελών της κυβέρνησης, όπως του Μπους, του αντιπρόεδρου Ντικ Τσένι, αλλά και της υπουργού Εθνικής Ασφαλείας Κοντολίζα Ράις, τόσο με τις πολυεθνικές του πετρελαίου, όσο και με τους ενεργειακούς κολοσσούς. Και αφ' ετέρου με τη δημιουργία ασφυκτικού κλοιού κατά των υφιστάμενων σοσιαλιστικών χωρών, όπως παραδείγματος χάριν η Κίνα ή την κατάταξη της ΛΔ Κορέας και της Κούβας στον «άξονα του κακού».

Αυτοί είναι οι πραγματικοί λόγοι για τους οποίους εξαπολύθηκε ο πόλεμος και ειδικά στην Κεντρική και Νότια Ασία, ώστε να γίνει οριστική αυτή η πρωτοκαθεδρία -που ως ένα βαθμό την έχουν οι ΗΠΑ- και να απωθήσουν ή τερματίσουν οτιδήποτε εκλαμβάνουν ως απειλή στην προώθηση αυτών των σχεδίων.

-- Ωστόσο πρέπει να παρατηρήσουμε ότι αυτός ο «πόλεμος» γίνεται και εντός των τειχών. Το νέο υπερυπουργείο για την Εσωτερική Ασφάλεια, παραδείγματος χάριν...

-- Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι το κίνημα και η αντίσταση του αμερικανού λαού εκλαμβάνεται από την κυβέρνηση ως «απειλή» και φυσικά προωθούνται όλα τα κατασταλτικά μέτρα ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η «απειλή» και να προωθηθεί το ίδιο είδος κυριαρχίας, των πολυεθνικών και σε εθνικό επίπεδο. Εξάλλου, ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος, αλλά και όλο το επιτελείο του, δεν είναι τίποτε άλλο από τους εκπροσώπους της άκρας Δεξιάς και του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Πέρα λοιπόν από μία σειρά νομοθεσιών και της Πατριωτικής Πράξης (Patriot Act) η κυβέρνηση Μπους προωθεί και μία σειρά διαταγών της εκτελεστικής εξουσίας, ούτως ώστε να κάνει απόλυτη κατάληψη όλης της εξουσίας, με την παράλληλη κατάλυση όλων των δικαιωμάτων. Οπως παραδείγματος χάριν για τις απεργίες, που μπορεί πια να τις ποινικοποιήσει για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Επίσης, υφέρπει και μία ρατσιστική χροιά, το λιγότερο, στα μέτρα για την εσωτερική ασφάλεια, αφού στιγματίζονται και φωτογραφίζονται πολλές μειονότητες εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, ως ύποπτοι μόνο λόγω καταγωγής ή χρώματος δέρματος.

-- Υπάρχει μία ακόμη διάσταση των γεγονότων της 11ης Σεπτέμβρη: η οικονομία. Πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος Μπους αποδέχτηκε δημοσίως το γεγονός ότι η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε κρίση, αλλά απέδωσε το μεγαλύτερο μέρος αυτής της κρίσης στα γεγονότα. Κάτι που δεν ισχύει, καθώς η κρίση προϋπήρχε. Εντούτοις, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η 11η Σεπτέμβρη συντέλεσε ως σανίδα σωτηρίας στην αμερικανική οικονομία, και εάν ναι, με ποιον τρόπο;

-- Ορμώμενη από το πρώτο σκέλος της ερώτησης, νομίζω ότι αληθεύει, καθώς τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη επέτρεψαν στην κυβέρνηση Μπους να λάβει μία σειρά μέτρα, τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και στο εσωτερικό, που πραγματικά ήθελε να εισάγει εδώ και πάρα πολύ καιρό, εξαρχής, φασιστικά. Δε θέλουμε να υπερτονίσουμε τον όρο φασιστικό, καθώς πιστεύουμε ότι ο φασισμός δεν είναι επικείμενος - ωστόσο μας ανησυχεί πολύ, καθώς αυτός διαφαίνεται ότι είναι ο τόνος ή καλύτερα η κατεύθυνση των μέτρων.

Οπωσδήποτε η οικονομία ήταν σε κρίση πολύ καιρό πριν από την 11η Σεπτέμβρη. Πάντως να διευκρινίσουμε ότι σε συγκεκριμένες βιομηχανίες και τομείς της οικονομίας τα γεγονότα είχαν μεγάλο αντίκτυπο. Για παράδειγμα στον τομέα του τουρισμού ή της αεροπορικής βιομηχανίας, όπου οι συνέπειες ήταν βαρύτατες. Δεν ήταν λίγοι οι εργαζόμενοι που έχασαν την εργασία τους, ως άμεσο αποτέλεσμα των γεγονότων, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπήρξε και οργή εκ μέρους των εργαζομένων, όπως στην αεροπορική βιομηχανία, όπου οι εταιρίες κατόρθωσαν να αποσπάσουν τα ποσά που ήταν αναγκαία για τη διάσωσή τους, αλλά παρ' όλα αυτά οι περικοπές στις θέσεις εργασίας έγιναν!

Από την άλλη πλευρά πολλοί τομείς, όπως της βιομηχανίας όπλων, προσδοκούν σε ρεκόρ κερδών πια, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση προχώρησε και σε μία σειρά μέτρων «επανεθνικοποίησης», στο όνομα της ασφάλειας, που δε θα μπορούσε να τις προωθήσει χωρίς το πρόσχημα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

-- Το τοπίο έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ποιες είναι οι προκλήσεις, οι δυσκολίες ή και οι ευκαιρίες που αντιμετωπίζει τώρα το ΚΚ των ΗΠΑ;

-- Νομίζω ότι οι άνθρωποι πια προβληματίζονται ολοένα και περισσότερο και υπάρχουν πολλές πλευρές, ώστε να προσεγγίσει κανείς τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Εντούτοις, πιστεύουμε ότι ο αμερικανικός λαός περισσότερο από ποτέ βρίσκει τις ιδέες τις οποίες υποστηρίζουμε και διαδίδουμε και κυρίως τον αγώνα μας, ότι εμπεριέχει αυτό το σπόρο της αλήθειας που αναζητά. Οπως, παραδείγματος χάριν, την ανάλυση που κάνουμε για την κατάσταση και τον τρόπο με τον οποίο πρέπει ο αμερικανικός λαός να αντιδράσει και να προχωρήσει στο μέλλον. Αυτό το γεγονός, προσδοκούμε ότι θα αποτελέσει το έναυσμα για την ανάπτυξη και διεύρυνση του Κόμματος, αλλά κυρίως να κινητοποιήσει το λαό αποτελεσματικά, ώστε να διεκδικήσει...

-- Να το συγκεκριμενοποιήσουμε... Να επαναφέρω και τη διαπάλη που υπάρχει μεταξύ των δύο κομμάτων που νέμονται την εξουσία ενόψει των επικείμενων εκλογών το Νοέμβρη. Ποιοι είναι οι στόχοι του Κόμματος για το άμεσο, αλλά και στο απώτερο μέλλον;

-- Για μας οι εκλογές του Νοέμβρη είναι εξαιρετικά σημαντικές, υπό τον όρο ότι τις αντιμετωπίζουμε ως ένα είδος δημοψηφίσματος για την ακολουθούμενη πολιτική από την κυβέρνηση Μπους τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Φυσικά σημαίνει και την εξουσία σε έναν από τους πόλους της νομοθετικής εξουσίας, καθώς θα ανανεωθεί πλήρως η σύνθεση της Βουλής των Αντιπροσώπων, καθώς και πολλές θέσεις κυβερνητών, αλλά και τοπικών αρχόντων. Ειδικά όσον αφορά στη Βουλή των Αντιπροσώπων ως όργανο νομίζουμε ότι κρατούν το κλειδί, αυτή τη στιγμή, για τις εθνικές αποφάσεις. Ταυτοχρόνως και οι πολιτειακοί και τοπικοί άρχοντες αποτελούν και αυτοί με τη σειρά τους ένα σημαντικό παράγοντα της διοίκησης της Ομοσπονδίας.

Πρώτος και κύριος στόχος, λοιπόν, είναι να υπάρξουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ανεξάρτητοι υποψήφιοι και κυρίως προερχόμενοι από το εργατικό κίνημα. Κατά δεύτερο να υποστηρίξουμε τις υποψηφιότητες αυτές, με θέσεις υπέρ του εργατικού και προοδευτικού κινήματος, όπως του οικολογικού, του ειρηνικού κ.ά.

Κατα τρίτον να κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε η άκρα δεξιά να ηττηθεί.Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις ενδέχεται να σημαίνει ότι θα στηρίξουμε κάποιους υποψηφίους που ίσως δεν είναι οι καλύτεροι που θα θέλαμε να είναι.Αλλά είναι κρίσιμο να ηττηθεί η άκρα δεξιά όπως αυτή εκφράζεται δια του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.Για παράδειγμα ανάμεσα στα μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος έχουμε την βουλευτή της Καλιφόρνιας Μπάρμπαρα Λι, που ήταν το μοναδικό πρόσωπο που ύψωσε το ανάστημά της και καταψήφισε την απόφαση για τον πόλεμο και γι'αυτό θα την στηρίξουμε.

Προσδοκώντας τα μελλούμενα μπορώ να πω ότι αισιοδοξώ, παρά την πολύ μεγάλη κρίση την οποία η υφήλιος διέρχεται και την απειλή ακόμη και ενός πυρηνικού πολέμου να αιωρείται, τη στρατικοποίηση του διαστήματος με τον «Υιό του Πολέμου των Αστρων». Εντούτοις, θεωρούμε ότι τόσο ο αμερικανικός λαός όσο και οι λαοί του κόσμου θα αντιδράσουν και αντιδρούν. Και τελικά μπορούμε να νικήσουμε όχι μόνο αυτή την τωρινή κρίση, αλλά και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε να προωθηθεί μία ατζέντα διαφορετική, υπέρ της ειρήνης, της δικαιοσύνης, των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Και νομίζουμε ότι η μέρα εκείνη δε θα αργήσει!