ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αλληλεγγύη...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ισως να μην το παρατήρησαν πολλοί, αλλά αν το προσέξει κανείς θα του κάνει εντύπωση. Αναφερόμαστε στις εικόνες της τηλεόρασης που δείχνουν εκατοντάδες πολίτες σε πόλεις της Ανατολικής Γερμανίας να συνεργάζονται συμμετέχοντας στην προσπάθεια για την αντιμετώπιση των κινδύνων και για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν οι καταστροφικές πλημμύρες. Μπορεί να κάνουμε λάθος, αλλά δεν είδαμε ίδιες εικόνες στην υπόλοιπη Γερμανία - τη Δυτική - ούτε στην Αυστρία, όπου, επίσης, είχαμε τεράστιους κινδύνους και καταστροφές από πλημμύρες. Να είναι τυχαίο, ή μήπως η ανάπτυξη της αλληλοβοήθειας και της κοινωνικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας έχει να κάνει και με το σοσιαλιστικό παρελθόν της περιοχής;

Τι ξέρει ή δεν ξέρει ο Ξηρός;

Από το πρωτοσέλιδό του κιόλας «Το Βήμα» χτες, μας διαβεβαιώνει ότι «τα είπε όλα ο Σάββας Ξηρός και πως επιμένει (ο Ξηρός) ότι, οι Γιωτόπουλος και Κουφοντίνας δεν έχουν σχέση με μυστικές υπηρεσίες»!!! Συνάδελφος που διάβασε το κείμενο αρκέστηκε σε δύο απλές και λογικές παρατηρήσεις: Πρώτον, ότι οι διαβεβαιώσεις του δεν έχουν καμιά αξία, αφού αν οι προαναφερθέντες είχαν σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες, είναι φυσικό οι υπόλοιποι της παρέας να μην το ξέρουν. Γιατί, αν δούλευαν για λογαριασμό μυστικών υπηρεσιών, δεν είναι δυνατόν να το ξέρει ο Ξηρός. Η μόνη περίπτωση που η διαβεβαίωση του Ξηρού έχει κάποια αξία, είναι μόνο αν ο ίδιος ήταν άνθρωπος των μυστικών υπηρεσιών και άρα να γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι οι άλλοι δύο δεν έχουν καμιά σχέση. `Η μήπως δεν είναι έτσι, παπαγαλάκια μου;

«Ξεκαρδίζονται» στα γέλια...

Ηταν τόσο απλό -κάτι σαν το «αυγό του Κολόμβου»- κι όμως κανείς δεν είχε σκεφτεί ότι για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας, που πλήττει τα λαϊκά νοικοκυριά, δε χρειαζόταν παρά μια κυβερνητική προτροπή προς τους καταναλωτές να μποϊκοτάρουν τα ακριβά προϊόντα. Το σκέφτηκαν και το έκαναν οι Χριστοδουλάκης - Τσοχατζόπουλος, (το νέο «τρομερό δίδυμο» της κυβέρνησης, που συνδυάζει αρμονικά την «εκσυγχρονιστική εφευρετικότητα», με την «παπανδρεϊκή λαϊκότητα») και, από τούδε και στο εξής, «τρέμετε κερδοσκόποι»! Κι ας λένε μερικοί κακεντρεχείς και «άπιστοι Θωμάδες» ότι η κυβερνητική προτροπή για καταναλωτικό μποϊκοτάζ στην ακρίβεια έχει προκαλέσει τα «ξεκαρδιστικά γέλια» των κάθε λογής απατεώνων, που δρουν ασύδοτα και κερδοσκοπούν νομίμως στην «ελεύθερη» αγορά...

«Ποντίκι» του 1896

Με ένα φύλλο αλλιώτικο από τ' άλλα κυκλοφόρησε χτες «Το Ποντίκι». Είναι ολόκληρο αφιερωμένο στους ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ 1896, με περιγραφές, στοιχεία, ρεπορτάζ, σχόλια, φωτογραφίες, ακόμα και ωδές! Κι όλα αυτά από μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Αργ. Εφταλιώτης, ο Κ. Αννινος και άλλοι. Το υλικό της έκδοσης είναι ολόκληρο παρμένο από το λεύκωμα «η Ελλάς κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896» το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε την ίδια χρονιά που έγιναν οι αγώνες και το οποίο ανατυπώθηκε και κυκλοφορεί ήδη από «Το Ποντίκι».

Μαζί με το ενδιαφέρον αυτό φύλλο της εφημερίδας, λάβαμε με χαρά κι ένα επίκαιρο βιβλίο του Βρετανού συγγραφέα και δημοσιογράφου Patrick Seale (Πάτρικ Σίλι) για τον Αμπού Νιντάλ, που κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις «ΠΟΝΤΙΚΙ».

Η κερδοσκοπία

Ο Ν. Χριστοδουλάκης σε ρόλο σύγχρονου Ιανού, ή μήπως έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση φθηνού δημαγωγού, ο οποίος απλώς επιχειρεί να εξαπατήσει την κοινή γνώμη για τις όντως τεράστιες ευθύνες που έχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο θέμα της ακρίβειας; Μήπως η πολιτική της αντιστρατεύεται τις επιδιώξεις του κεφαλαίου; Αυτή δεν είναι που ενισχύει την «ελεύθερη αγορά» γιατί αυτό απαιτούν οι μεγαλοεπιχειρηματίες;

Τι θα μπορούσε να σκεφτεί ο Ελληνας πολίτης που άκουσε τον νεοφιλελεύθερο υπουργό του ΠΑΣΟΚ, με ύφος πολέμαρχου, να επιτίθεται κατά των κερδοσκοπικών επιχειρηματικών κυκλωμάτων (λες και το κεφάλαιο μπορεί να είναι και μη κερδοσκοπικό), να απειλεί ότι θα δημοσιοποιήσει λίστες με ονόματα επιχειρήσεων που υπερτιμολογούν τα εμπορεύματά τους και να καλεί τους πολίτες σε μποϊκοτάζ... Ο κ. Χριστοδουλάκης σε ρόλο αρχαγγέλου (Μιχαήλ, Γαβριήλ, δεν έχει σημασία) με την πύρινη ρομφαία ανά χείρας να απειλεί τους κερδοσκόπους που λεηλατούν τα λαϊκά εισοδήματα... Μα πρόκειται για υποκρισία χειρίστου είδους, για κακόγουστη φάρσα, που δεν πείθει κανέναν. Η κυβέρνηση του κεφαλαίου, ο υπουργός του κεφαλαίου, να κατηγορεί το κεφάλαιο για κερδοσκοπία...

Φυσικά, η κερδοσκοπία είναι πάντα στο αίμα του κεφαλαίου, αποκτώντας ακόμα πιο επιθετική και αχαλίνωτη μορφή σε συνθήκες όπου τα πάντα είναι υποταγμένα στο δόγμα της ...«ελεύθερης αγοράς». Τι όμως σημαίνει στην πράξη αυτή η ελευθερία; Είναι η θεσμοθετημένη ελευθερία του κεφαλαίου, σε μια περίοδο μάλιστα που η τιμή της εργατικής δύναμης συμπιέζεται ασφυκτικά, να λεηλατεί τους εργαζόμενους-καταναλωτές μέσα από τις συνεχείς και αυθαίρετες αυξήσεις των τιμών. Αλλά το ίδιο ισχύει, βεβαίως, με κάθε μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, αφού η πολιτική των κυβερνήσεών του επιδιώκει πάντα να διευκολύνει την κερδοφορία του.

Δεν είναι βεβαίως η πρώτη φορά που, τα τελευταία χρόνια, βρισκόμαστε μπροστά σε κερδοσκοπικές επιθέσεις από την πλευρά του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου, το οποίο ελέγχει την αγορά. Το ίδιο γίνεται πάντα. Το Μάρτη του 1998, αμέσως μετά την υποτίμηση της δραχμής. Το 1999, το έτος όπου υπογράφηκαν οι «συμφωνίες κυρίων» - άλλη υποκρισία κι αυτή. Κατά την πρόσφατη ενεργειακή κρίση, που αποτέλεσε μια βολική δικαιολογία για το πετρελαϊκό κύκλωμα να διατηρεί σε υψηλά επίπεδα τις τιμές των καυσίμων και να κερδοσκοπεί ασύστολα, αλλά και για τις άλλες επιχειρήσεις να αυξάνουν τις τιμές στο όνομα των υψηλών τιμολογίων των καυσίμων. Με αφορμή τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ, μια πορεία που συνοδεύτηκε με μεγάλη άνοδο των τιμολογίων τους. Και, τέλος, με τη διαδικασία εισαγωγής του ευρώ, που αποδείχτηκε μια πρώτης τάξης ευκαιρία στους επιχειρηματίες να κάνουν όργια σε βάρος των απροστάτευτων εργαζομένων. Οι κήνσορες του «μποϊκοτάζ» θα πρέπει να μας εξηγήσουν, με βάση ποια λογική το μπουκαλάκι του νερού, που είχε 50 δραχμές, πουλιέται σήμερα σε τιμές που ξεπερνούν και το 1 ευρώ (340 δρχ.); Ποιος το επιτρέπει; Ποιος είναι κυβέρνηση;

Η κερδοσκοπία δεν είναι ...φυσικό φαινόμενο. Η κερδοσκοπία έχει ονοματεπώνυμο (τους επιχειρηματίες), έχει προστάτες (το πολιτικό σύστημα). Ενάντια σε αυτούς θα πρέπει να στρέψουν την οργή τους οι εργαζόμενοι.