ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΥΠΟΘΕΣΗ «17 ΝΟΕΜΒΡΗ»

Σε πλήρη εφαρμογή ο τρομονόμος

Eurokinissi

Με τις απολογίες των Πάτροκλου Τσελέντη (αριστερά)και Νίκου Παπαναστασίου (δεξιά) συνεχίστηκαν οι... διαρροές

Με βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών αίρεται το τηλεφωνικό απόρρητο και το απόρρητο των επιστολών που αφορά τους έγκλειστους κατηγορούμενους στις φυλακές για την υπόθεση της «17Ν», καθώς επίσης και του Δ. Κουφοντίνα(!). Ομως η άρση του απορρήτου αφορά και τις Μαρί Τερέζ Πεϊνό, Αγγελική Σωτηροπούλου και Αλήθια Κορτέζ, συντρόφους των Αλ. Γιωτόπουλο, Δ. Κουφοντίνα και Σ. Ξηρού αντίστοιχα.

Τον τελευταίο καιρό βιώνουμε μια προσπάθεια νομιμοποίησης στη συνείδηση της κοινωνίας του τρομονόμου, ενός νόμου που θεσμοθέτησε τη μεγαλύτερη φαλκίδευση των δημοκρατικών δικαιωμάτων από τη μεταπολίτευση και μετά, με αφορμή την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Ο κίνδυνος βρίσκεται στην επέκταση και εφαρμογή των διατάξεων αυτού του τρομονομοθετήματος σε όσους αμφισβητούν την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες ζωής και είναι αλληλέγγυοι στους καταπιεζόμενους λαούς.

Το χτεσινό «μενού» των διαρροών περιλάμβανε τις απολογίες των Πάτροκλου Τσελέντη «Αλέκου» ή «Ταινία» και Νίκου Παπαναστασίου «Νικήτα». Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός είναι ο Π. Τσελέντης, ο οποίος μιλάει για τη δομή της οργάνωσης, κάνει λόγο για την ηγετική ομάδα και αρνείται τη μονοαρχηγία.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η απολογία του και όταν... θυμάται κάποια πράγματα με τη βοήθεια... της Αστυνομίας. Χαρακτηριστικά, για τη δολοφονία Μομφερράτου μεταξύ άλλων αναφέρει: «Με τη βοήθεια της Αστυνομίας θυμήθηκα ότι συμμετείχα στη δολοφονία του εκδότη Νίκου Μομφερράτου». Επίσης, σε άλλο σημείο της απολογίας του επισημαίνει: «Την επίθεση κατά του Τζορτζ Κάρος δεν τη θυμόμουν καθόλου, αλλά μου τη θύμισαν στην Αστυνομία».

Eurokinissi

«Ως προς τη δομή της οργάνωσης, αναφέρει ο Π. Τσελέντης, κατάλαβα ότι αποτελούνταν από ομάδες 3-4 ατόμων και υπήρχε μία ομάδα πάνω από εμάς. Δεν είχα την εντύπωση ότι υπήρχε μονοαρχηγία, αλλά η εντύπωσή μου ήταν ότι υπήρχε ηγετική ομάδα».

Αλλά και για την εκπαίδευση ο Π. Τσελέντης στην απολογία του αναφέρει ότι «δεν υπέστην καμία εκπαίδευση στα πλαίσια της "17 Νοέμβρη" ως μέλος. Κατά το διάστημα αυτό δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου ότι κάποιοι άλλοι - επειδή εμένα με θεωρούσαν δειλό - πήγαιναν κάπου αλλού και εκπαιδεύονταν. Μάλιστα τέτοιες φήμες που ανέφερε ο Τύπος, εμείς τις διασκεδάζαμε».

Για το προφίλ του φερόμενου ως καθοδηγητή της «17Ν» είπε ότι είναι άτομο «με ανώτερο μορφωτικό επίπεδο και αριστερή κουλτούρα».

Ο Ν. Παπαναστασίου δεν ακολουθεί, όπως θεωρούνταν, τη γραμμή σιωπής του Αλ. Γιωτόπουλου. Ο Ν. Παπαναστασίου απολογούμενος στον εφέτη - ανακριτή παραδέχεται ότι γνώριζε τους Γιάννη και Παύλο Σερίφη (συναντήθηκαν στη Γερμανία) και τον Χρ. Ξηρό, τον οποίο γνώρισε σε εξωκοινοβουλευτικούς πολιτικούς κύκλους το 1984. Σ' αυτές τις συγκεντρώσεις μιλούσαν για την πολιτική κατάσταση, ενώ σε μια απ' αυτές παραβρίσκονταν και ο Αλ. Γιωτόπουλος.

«Δε δέχομαι τις κατηγορίες, ανέφερε ο Ν. Παπαναστασίου, και η μόνη σχέση που έχω εγώ μετά πράγματα που απασχολούν την κοινή γνώμη τελευταία είναι το ότι μου είναι γνωστοί τρεις από τους ανθρώπους οι οποίοι εμπλέκονται. Είναι οι Γιάννης Σερίφης, Παύλος Σερίφης και Χριστόδουλος Ξηρός».

Ο Μαρξισμός δεν είπε την τελευταία του λέξη

Αρθρο του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» προχτές Πέμπτη 29 Αυγούστου

Το ξέσπασμα του Α. Ανδριανόπουλου με απειλητικές θέσεις σχετικά με τον ιστορικό ρόλο και το μέλλον της Αριστεράς στην πολιτική ζωή και ειδικά του Κομμουνιστικού Κόμματος, που αποτελεί και την κύρια οργανωμένη και σταθερή έκφρασή της, δικαιολογημένα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Παρακολουθώντας ωστόσο την εξέλιξη των θεωρητικών και πολιτικών αναζητήσεων του Α. Ανδριανόπουλου, διακρίνουμε μια ολοκλήρωση, χωρίς όμως να προσθέτει τίποτα το καινούριο ή το πρωτότυπο. Ακολουθεί την πεπατημένη των προκατόχων του. Κατηγορεί, για παράδειγμα, τους προκατόχους του για «αψυχολόγητες, ακατανόητες και άχρηστες» διώξεις για την εξόντωση της Αριστεράς, αλλά την ίδια στιγμή επανέρχεται στον ίδιο στόχο. Την εκμηδένιση της Αριστεράς από την πολιτική ζωή. Επανέρχεται, δηλαδή, στην πανάρχαια τακτική πειθαναγκασμού όσων δεν προσκυνούν τα ιερά και τα όσια του συστήματος με την ιδεολογική, πολιτική, ακόμη και φυσική τρομοκρατία και βία. Γιατί, πώς αλλιώς θα μπορούσε να δοθεί λύση στο κύριο ζήτημα που θέτει, ότι δηλαδή η Αριστερά εξασφάλισε «μια περίεργη ασυλία μέσα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα». Ο κύριος Ανδριανόπουλος κάνει πως δε γνωρίζει ότι οι φυλακές και τα ξερονήσια δεν εμφανίστηκαν στην ελληνική ιστορία μετά την Κατοχή και στη διάρκεια της χούντας. Εχουν μακρόχρονη ιστορία.

Δεν έφτασε βέβαια ακόμα να προτείνει τίποτε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δημιουργεί όμως το έδαφος, ως άλλος Σάββας Κωνσταντόπουλος. Προς το παρόν αρκείται στην καλλιέργεια της θεωρίας ότι Αριστερά σημαίνει τρομοκρατία, βόλεμα σε κρατικές θεσούλες και με μια προσφορά αρνητική για τον τόπο.

Αλλά τι είναι εκείνο που τόσο ενοχλεί σήμερα τον κ. Ανδριανόπουλο και τον κάνει να ξεσπαθώνει και να προσκαλεί σε έναν ανελέητο πόλεμο με το κομμουνιστικό κίνημα; Αποκαλύπτεται ο ίδιος με όσα ισχυρίζεται στο παρακάτω απόσπασμα, σε σχετικό άρθρο του: «Είμαστε μία από τις ελάχιστες χώρες στη Δύση, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, που στο πολιτικό μας στερέωμα διατηρούμε ακόμα ισχυρό ένα αρχαϊκής δομής και προέλευσης κομμουνιστικό κόμμα». Ισως έχει δίκιο. Εδώ στην Ελλάδα υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα που δεν αποδέχεται τη βαρβαρότητα της «νέας τάξης» των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που δε συμβιβάζεται με την ιδέα ότι είναι δυνατό να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο ο καπιταλισμός, που κρατά ζωντανά τα οράματα και τις ιδέες ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Να, τι ακριβώς ενοχλεί τον κύριο Ανδριανόπουλο και την τάξη του. Ο,τι ακριβώς ενοχλούσε και τους προκατόχους του, όταν το ΚΚΕ πάλευε για το 8ωρο, το μοίρασμα της γης στους αγρότες, για δωρεάν παιδεία και υγεία για το λαό, για τα δικαιώματα των γυναικών, για κοινωνικές ασφαλίσεις, για δημοκρατικές ελευθερίες, για ειρήνη, όταν αποδείκνυε με μελέτες ότι η Ελλάδα δεν είναι ψωροκώσταινα και ενέπνεε κορυφαίους διανοητές, δημιουργούς και πνευματικούς ανθρώπους να στρατεύονται στον αγώνα, προσφέροντας στους καταφρονεμένους ηθικά και πνευματικά όπλα για να διεκδικούν μια αξιοπρεπή ζωή.

Σε παλιότερες τοποθετήσεις του ο Α. Ανδριανόπουλος είχε ισχυριστεί ότι ο Μαρξισμός δεν είπε ακόμα την τελευταία του λέξη, απαντώντας προφανώς σε όσους πανηγύριζαν ότι ξέμπλεξαν με το «φάντασμα του κομμουνισμού». Πιθανόν σήμερα, περισσότερο προβληματισμένος και πιο ανήσυχος από τη γενική κρισιακή εικόνα του καπιταλιστικού κόσμου και τα αδιέξοδά του, έκρινε ότι ήρθε η ώρα για μια πιο γενικευμένη επίθεση ενάντια στη θεωρία του Μαρξισμού και στο κομμουνιστικό κίνημα. Ο φόβος, βλέπετε, φυλάει τα έρμα. Θα συμφωνήσουμε, όμως, έστω και από διαφορετική σκοπιά, ότι ο Μαρξισμός δεν είπε την τελευταία του κουβέντα.

Δημοσιεύματα του Τύπου

To «Βήμα» αναφέρει ότι στο κρησφύγετο της «17Ν» στην οδό Πάτμου βρέθηκαν απόρρητα έγγραφα της ΕΛ.ΑΣ., ατομικοί φάκελοι αστυνομικών, ευχετήριες κάρτες πρώην ΓΓ του υπουργείου Δημόσιας Τάξης προς άγνωστους μέχρις στιγμής παραλήπτες, στρατιωτικοί οδηγοί για δολιοφθορές, «σημαδεμένες» φωτογραφίες αστυνομικών που εμφανίζονται να συνοδεύουν στα δικαστήρια ένα «συνήθη ύποπτο», σουηδικά διαβατήρια δύο γυναικών κι ένα σημειωματάριο, στο οποίο εμφανίζονται συναλλαγές δεκάδων εκατομμυρίων δραχμών. Παράλληλα επισημαίνει πως στην τελική φάση είναι η έρευνα της ΕΛ.ΑΣ. για τον εντοπισμό μέλους της «17Ν». Σε άλλο σημείο η εφημερίδα αναφέρεται σε επιστολή της Αθηνάς Αντυπα και του Φ. Λύκου, τα ονόματα των οποίων αναφέρθηκαν σε δημοσίευμά της, με αφορμή τη δημοσιοποίηση της κατάθεσης του φίλου του Σ. Ξηρού, Ζ. Βελισσαρόπουλου. Σε αυτήν τονίζουν ότι «ουδεμία απολύτως εμπλοκή του ονόματός μας υφίσταται εις ουδεμία ποινική δικογραφία».

Η «Καθημερινή» επισημαίνει ότι οι αρχές διαθέτουν στοιχεία σε βάρος δυο αδερφών που η δράση τους συνδέεται με τη «17Ν», την «Αντικρατική Πάλη», τον ΕΛΑ και τους «Επαναστατικούς Πυρήνες». Ο ένας αδερφός, ο Κώστας, αναφέρεται στις απολογίες των Σ. Ξηρού και Σ. Κονδύλη και εκτιμάται ότι διαδραμάτισε ενεργό ρόλο ως στρατολόγος νέων μελών στις τρομοκρατικές οργανώσεις. Ο αδερφός του θεωρείται ο άνθρωπος που διέδωσε στις τρομοκρατικές οργανώσεις την τεχνογνωσία των εκρήξεων με τηλεχειρισμό.

Η «Απογευματινή» σημειώνει ότι επιθεώρηση στρατηγικών αναλύσεων «Jane's Intelligence Review» επισημαίνει πως «στην ηγεσία της "17Ν" υπάρχουν 20 πρόσωπα χωρίς αρχηγό. Πιάστηκε μόνο ένας πυρήνας που έχει τον Κουφοντίνα και όχι ο πυρήνας του "Σαρδανάπαλου"».

Τα «Νέα» επισημαίνουν ότι η αντιτρομοκρατική ερευνά το βαθμό γνωριμίας του Αλ. Γιωτόπουλου και του Χρήστου Τσουτσουβή. Εκτιμάται ότι ήρθαν σε επαφή αμέσως μετά την αποχώρηση του δεύτερου από τον ΕΛΑ και πως συνεργάστηκαν το 1980 στη διπλή δολοφονία των αστυνομικών Πέτρου και Σταμούλη.