ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ο Ανδρέας και το κρέας εν Πάτμω

Με την έναρξη της... κάθαρσης της 17Ν φρέσκο κρέας μυρίζει. Τσακώνονται σύντροφοι τώρα οι χασάπηδες των λαών μεταξύ τους και οι τοπικοί ντελάληδες της φρεσκοσφαγμένης πραμάτειας, προσελκύουν πελάτες στην ανθρωποφαγική αγορά.

Με λίγη προσοχή ο δημόσιος λόγος των ημερών λέει πολύ περισσότερα απ' όσα ίσως επιθυμούν οι φωνές της... λογικής, της ανάλυσης, της απροκάλυπτης σκοπιμότητας. Ετσι ο Ανδρέας (Ανδριανόπουλος) έγινε πλέον ο μόνιμος νεκροθάφτης της Αριστεράς και πρωτίστως του ΚΚΕ στα «ΝΕΑ». Στην «Ελευθεροτυπία» ο Γ. Καρελιάς επιμένει πως η 17Ν των Ξηρών, της Αλήθειας και των Σωτήρων της Σωτηροπούλου απαρτίζεται από πρώην Κνίτες καίτοι οι πρωταγωνιστές του έργου «Ο Χρυσοχοΐδης εξολοθρευτής» επιμένουν να δηλώνουν απολίτικοι ή ακομμάτιστοι.

Τώρα που μπήκαν στο παιχνίδι των εντυπώσεων για να πουληθούν σάπιες πολιτικές ως φρέσκο, κόκκινο μάλιστα, ανθρώπινο κρέας, οι κιλότες, τα βρακιά και τα φυσικά εκχυλίσματα αστικοκοσμικών αναθυμιάσεων, ο κ. Βέλτσος τα βάζει με τον κ. Σωμερίτη που ζητάει πιστοποιητικά πατριωτικής ρουφιανοσύνης απ' όσους ήξεραν και δε μίλαγαν στις «οργανωμένες, έντιμες, φιλελληνικές μυστικές υπηρεσίες!..

Εχουμε φτάσει μέσα σε πενήντα μέρες στη δεκαετία του '50. Ο πολιτικός κόσμος απολογείται στον απολογούμενο «τρομοκράτη», οι επιχειρηματίες γλείφουν το μέλι του Κουφοντίνα και οι αντικομμουνιστές αρθρογραφούν ντετεκτιβίστικα ζωγραφίζοντας εκβιαστικά αλλά και επαγγελματικά ένα σφυροδρέπανο πίσω από κάθε βρωμιά. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να στριμωχτεί βίαια στο δίλημμα: ή κάποιος ήξερε άρα είναι 17νοεμβρίτης ή δεν καταλάβαινε οπότε είναι εξ ορισμού ηλίθιος. Οι άλλοι, οι πολλοί, πρέπει να σιωπούν για να μην μπλέξουν ή να καρφώνουν για να προοδεύσουν.

Ο πρώτος στόχος της «κάθαρσης» επετεύχθη. Κυριαρχούν στα ΜΜΕ τα τρομοκρατικά ψευτοδιλήμματα, με υπόκρουση τα εμβατήρια της ΕΥΠ άλλων εποχών. Ως το... Μεταξά η απόσταση πρέπει να είναι μικρή και η τρεχάλα αποτελεσματική, αφού κατά τη Νέα Τάξη Πραγμάτων όπου ακούς τρομοκράτη στην Ελλάδα πρέπει να βλέπεις έναν κομμουνιστή που ξέφυγε από τα έργα τέχνης και τους μαθηματικούς υπολογισμούς ενός Αλέκου του Μέγα.

Το καθόλου παράξενο αλλά σιβυλλικά αποσιωπούμενο σύντροφοι, είναι πως η σφαγή των πολιτικών ζώων και των πολιτών, γίνεται πίσω, πάνω, γύρω, μέσα από την ιερή Πάτμο. Εχει άρωμα Αποκάλυψης. Οχι του Ιωάννου. Του Μίλερ που διαπράττει το λάθος να χρησιμοποιεί πληθυντικό κι όχι το γνήσιο ενικό του αφεντικού. Αυτό τον φώναξε να του εξηγήσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Οταν πίνανε ουζάκια στο σπίτι του αδερφού του στην Πάτμο, φαίνεται πως δεν τον έπεισε να λέει ξεκάθαρα ότι «εγώ ο Ράμπο έπιασα τον Σάββα και θα πιάσω και τον Μήτσο και θέλω ανδριάντα στους λειψούς τουλάχιστον εγκεφάλους φυτεμένο γερά».

Με το Κυπριακό να χαίνει μολυσμένη πληγή, τον ευρωστρατό να χωλαίνει, την Παλαιστίνη να πεθαίνει, το Ιράκ να περιμένει και το βαμβάκι να ξεμένει από κυβερνητικές αλχημείες, ουδείς θα προσέξει ή και θα συνδυάσει με τα τεκταινόμενα τα αρχεία '64-'68 που δόθηκαν κουτσουρεμένα τώρα στη δημοσιότητα. Αποκάλυψη τώρα λοιπόν: Λέει τότε ο κ. Λαμπουίς, πρέσβης των ΗΠΑ.

«Η απομάκρυνση του Πατριαρχείου (από την Κωνσταντινούπολη) θα παρουσίαζε σοβαρότερο πρόβλημα, δεν πρέπει όμως να αποκλειστεί, εφόσον θα μείωνε το συναίσθημα ήττας των Τούρκων από την απώλεια της θέσης τους στην Κύπρο και θα οδηγούσε σε λύση χωρίς άλλο αίμα.

Ενας σημαντικός πολιτικός, μη μέλος της κυβέρνησης, μου υπέδειξε το ενδεχόμενο μετατροπής της νήσου Πάτμου σε έδρα του Πατριαρχείου με την παραχώρηση σ' αυτό της νήσου από την Ελλάδα και την οικονομική ενίσχυσή του διεθνώς.

Λίγοι Ελληνες μιλάνε ιδιωτικά για τέτοιους όρους, που είναι όμως έντονα μη δημοφιλείς στους περισσότερους, καθώς κάθε διευθέτηση που θα περιλάμβανε την απομάκρυνση του Πατριαρχείου πρέπει να προωθηθεί προσεκτικά και αθόρυβα και προτάσεις γι' αυτό επ' ουδενί πρέπει να προέλθουν από εμάς».

Μπίγκο!!!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 3ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Μέτωπο αγώνων στην ακρίβεια και στην υποκρισία της κυβέρνησης

Μέτωπο στην ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς, στην κυβερνητική τρομοπολιτική της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας του μεγάλου κεφαλαίου, ορθώνουν στις 3 Σεπτέμβρη οι εργαζόμενοι της Αθήνας, οι συνταξιούχοι, η νεολαία και όλα τα λαϊκά στρώματα. Η πρωτοβουλία του Συντονιστικού των Σωματείων της Αθήνας να διοργανώσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τρίτη 3 Σεπτέμβρη στις 7 μμ στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά) έρχεται να δώσει αγωνιστική διέξοδο στη συσσωρευμένη οργή και αγανάχτηση εκατοντάδων χιλιάδων εργατικών νοικοκυριών που «καίγονται» από τη λαίλαπα της ακρίβειας, που βλέπουν το εισόδημά τους να κονιορτοποιείται κάτω από τις μυλόπετρες του «ανταγωνισμού» των πολυεθνικών και της κερδοσκοπίας των μεγαλεμπόρων.

Η παρέμβαση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος σε ένα φλέγον πρόβλημα για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αποκαλύπτει ταυτόχρονα τις βαθύτερες και πραγματικές αιτίες του νέου κύματος ανατιμήσεων, δείχνει τους πραγματικούς ενόχους αυτής της κατάστασης, απαντά στην υπόγεια προσπάθεια που επιχειρείται, να φορτωθούν οι ευθύνες σε κάποιους αόρατους και ασύλληπτους μηχανισμούς, ακόμα και στην αγοραστική συμπεριφορά των ίδιων των καταναλωτών.

Η νέα αυτή επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα είναι η άλλη όψη της εισοδηματικής πολιτικής της κυβέρνησης, που καθηλώνει μισθούς και συντάξεις, που στηρίζει τους βιομηχάνους στην επιβολή μισθών και μεροκάματων πείνας. Ερχεται σαν συνέχεια της κυβερνητικής και ευρωενωσιακής πολιτικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης υγείας και παιδείας, της κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης.

Οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης έχουν όνομα, είναι συγκεκριμένοι. Οπως συγκεκριμένα είναι και τα ταξικά συμφέροντα που υπηρετούν. Γι' αυτό το κάλεσμα του Συντονιστικού «να μη λείψει κανείς» από το συλλαλητήριο είναι το καμπανάκι, για μια πλατιά λαϊκή συσπείρωση ενάντια σε μια ομάδα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων που λυμαίνονται τον τόπο και το λαό μας. Είναι προσκλητήριο αγώνα και αντίστασης απέναντι σε μια πολιτική που δεν αλλάζει, δε φτιασιδώνεται, δεν παίρνει γιατρειά, αλλά μόνο ανατρέπεται.

Στο κάλεσμά του για το συλλαλητήριο της 3ης του Σεπτέμβρη, το Συντονιστικό Σωματείων Αθήνας σημειώνει: «Η εργατική λαϊκή οικογένεια, εξαιτίας της αντεργατικής και της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής, βιώνει μια πρωτοφανή υποβάθμιση του βιοτικού της επιπέδου. Οι αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις στα εργασιακά, κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, στην παιδεία, στην υγεία, στην πρόνοια, οι ιδιωτικοποιήσεις και η καθήλωση του μεροκάματου των μισθών και των συντάξεων στη χρόνια λιτότητα, έχουν οδηγήσει τους εργαζόμενους στη σχετική και στην απόλυτη εξαθλίωση. Ο εργασιακός μεσαίωνας των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων της μερικότητας, οδηγεί σε μερική ζωή τον εργαζόμενο και προσπορίζει τεράστια κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται ακόμα πιο πολύ με τις αλματώδεις τελευταίες καθημερινές ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης και με τις προς τα πάνω στρογγυλοποιήσεις του ευρώ».

Αποκαλύπτοντας την πραγματική ουσία της κυβερνητικής πολιτικής και τα επικοινωνιακά της κόλπα, το Συντονιστικό υπογραμμίζει: «Αυτό είναι το αποκρουστικό πρόσωπο του κυβερνητικού "οράματος" της διαβόητης ανταγωνιστικότητας, της οικονομίας που θέλει να απαξιώσει και να κάνει όσο γίνεται πιο φθηνή την εργατική δύναμη, προς δόξα της ανταγωνιστικότητας των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτές τις επιδιώξεις, η κυβέρνηση αξιοποιεί κατά κόρο και το σίριαλ της τρομοκρατίας στην κατεύθυνση του περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, της έντασης του αυταρχισμού και της αυθαιρεσίας σε βάρος των εργαζομένων.

Μετά απ' όλα αυτά, είναι πραγματικά προκλητική υποκρισία, η κυβέρνηση να "κακίζει" αυτή την κατάσταση που η ίδια δημιουργεί και να καλεί σε σαμποτάζ της αγοράς των ακριβών εμπορευμάτων. Βεβαίως αυτή η κυβερνητική κίνηση μπορεί να εξυπηρετεί και εξυπηρετεί σκοπιμότητες σε σχέση με τα περιβόητα προγράμματα σταθερότητας, με το ευρώ, τον "ευρωτιμάριθμο" και τους "δείκτες" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με κυβερνητικές ανησυχίες για την αγοραστική δύναμη του εργατικού εισοδήματος. Το κυριότερο όμως, μ' αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση επιδιώκει τις δικές της πολιτικές ευθύνες για τις ανατιμήσεις να τις μεταθέσει στην αγοραστική συμπεριφορά των καταναλωτών».

«Οι εργαζόμενοι - προειδοποιεί το Συντονιστικό - δεν πρέπει να πέσουν σε τέτοιες κυβερνητικές παγίδες. Αντίθετα θα πρέπει να ορθώσουν το δικό τους μέτωπο των αποφασιστικών ταξικών αγώνων, ενάντια στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής που είναι η γενεσιουργός αιτία της αναπαραγωγής και όξυνσης και των προβλημάτων της ακρίβειας και της ασύδοτης δράσης του κεφαλαίου».

Μέσα απ' αυτό το μέτωπο οι εργαζόμενοι χρειάζεται να απαιτήσουν και να προβάλλουν τα δικά τους αιτήματα για:

- Πάγωμα των τιμών στα είδη λαϊκής κατανάλωσης.

- Μείωση της έμμεσης φορολογίας σ' αυτά τα είδη.

- Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις.

- Μείωση του εργάσιμου χρόνου. Καθιέρωση συνεχούς 7ωρου -5ήμερου - εβδομαδιαίου 35ωρου, με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα

- Κοινωνική ασφάλιση και παιδεία αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα, όπου δε θα υπάρχει κανένας λόγος και αιτία να πληρώνει από την τσέπη της η λαϊκή οικογένεια.

Τέλος, το Συντονιστικό της Αθήνας καλεί τους εργαζόμενους να δώσουν συνέχεια στην πάλη τους, «Με προμετωπίδα όλα αυτά, καθώς και κάθε άλλο αίτημα των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και τώρα και στις 7 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη απ' αφορμή τη ΔΕΘ και στη συνέχεια, μέσα από τα συνδικάτα πλαισιώνοντας τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, να ορθώσουμε μέτωπο ταξικών, αποφασιστικών και αποτελεσματικών πολύμορφων αγώνων, που είναι επείγουσα ανάγκη, να γίνουν και ταξική πολιτική ψήφος στις επερχόμενες δημοτικές και βουλευτικές εκλογές και να βρίσκουν την αντανάκλασή τους και στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων σε κοινωνικό, συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο».

Γ.Ζ.