Motion Team

Ο αγώνας για την υπεράσπιση της περιουσίας, κατά μία έννοια, του ελληνικού λαού, η αντίσταση στα σχέδια της κυβέρνησης να εκχωρήσει στους πλουτοκράτες και στους Ρώσους ευκαιριακούς νεοκαπιταλιστές έναν τέτοιου μεγέθους βιομηχανικό-εμπορικό όμιλο - άκρως ανταγωνιστικό για να χρησιμοποιήσουμε τους όρους τους - χαρακτηρίζονται έγκλημα που πρέπει να παταχτεί αμείλικτα. Ετσι, για να μην παίρνουν θάρρος και άλλοι.

Τα παραπάνω γεγονότα, που διαδραματίστηκαν πριν από δύο περίπου μήνες, εξελίχθηκαν σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η κυβέρνηση, το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, ειδικοί τρομολόγοι σ' όλους τους τόνους και σ' όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά παράθυρα θριαμβολογούν ότι εξαρθρώνουν την «τρομοκρατία». Ωστόσο, για την κρατική τρομοκρατία, που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, με τις επιστρατεύσεις, τις δικαστικές απαγορεύσεις, κουβέντα! Οπως κουβέντα δεν κάνουν και για την αντίστοιχη εργοδοτική τρομοκρατία στα σούπερ μάρκετ, στις βιοτεχνίες, στα πολυκαταστήματα. Ακόμα και στα σύγχρονα γκέτο, όπως στα διυλιστήρια του υποψήφιου «στρατηγικού εταίρου» Λάτση.

Η κυβέρνηση φρόντισε πριν σύρει τους απεργούς στα δικαστήρια, να κατασυκοφαντήσει τους εργαζόμενους στα ΕΛΠΕ και το συνδικαλιστικό κίνημά τους, ότι με τις απεργίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ανταγωνιστών. Εννοούν εδώ κατά κύριο λόγο τον όμιλο Βαρδινογιάννη! «...Ο φίλος σας ο Βαρδινογιάννης θα τρίβει τα χέρια του...», δηλώνει ο διευθύνων σύμβουλος των ΕΛΠΕ στο γραμματέα του σωματείου, ευθύς μετά την κήρυξη της 15ήμερης απεργίας! Εδώ ταιριάζει απόλυτα η λαϊκή παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης». Πάει πολύ, αυτοί, κυβέρνηση, «αντιμαχόμενοι» υπουργοί, διορισμένοι διευθύνοντες σύμβουλοι, που έχουν ψυχή τε και σώματι παραδοθεί, με το αζημίωτο βέβαια, στους πλουτοκράτες, να κατηγορούν εμάς γι' αυτά που εκείνοι πράττουν. Ελεος!

«...Απαξιώνετε με τις απεργίες σας τον όμιλο. Παραδοσιακοί μας πελάτες απομακρύνονται», μας κατηγορούν οι αδιάφθοροι... Εννοούν εδώ το χάσιμο της σύμβασης αγοράς πετρελαιοειδών με τη SHELL και ενδεχόμενα αύριο-μεθαύριο με την ΒΡ. Κάνουν τον ανήξερο οι κατήγοροί μας, ότι το χάσιμο της σύμβασης με τη SHELL οφείλεται σε λαθεμένους (;) χειρισμούς της διοίκησης των ΕΛΠΕ. Η σύμβαση χάθηκε πολύ πριν αρχίσουν οι απεργίες, από πέρσι το Δεκέμβρη. Αν χαθεί κι η σύμβαση με την BP, όπως μας απειλούν, τότε βγαίνει το συμπέρασμα ότι σκόπιμα «χάνονται» οι συμβάσεις, ώστε κινδυνολογώντας να μας κάνουν να υποχωρήσουμε, να αποδεχτούμε σαν αναγκαίο κακό την ιδιωτικοποίηση και την έλευση του από Ελευσίνα μεριά «στρατηγικού εταίρου».

Τα ΕΛΠΕ τα απαξιώνει η συγκεκριμένη κυβερνητική πολιτική και η απαξίωση έχει αρχίσει από το 1988 που άνοιξε ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση. Τότε που εμείς οι «απροσάρμοστοι» προειδοποιούσαμε, αλλά οι προειδοποιήσεις μας επισκιάζονταν από το μέγεθος της «μετοχολογίας» και της ψευδαίσθησης, της ψευτοθεωρίας του λαϊκού καπιταλισμού! Τα απαξιώνουν επίσης οι ανεξέλεγκτες εργολαβίες, οι αναθέσεις έργων, η σκόπιμη ανοργανωσιά, οι σπατάλες, η τακτική του διευθύνοντος συμβούλου, που υποτίθεται ότι ήρθε για να διορθώσει τα κακώς κείμενα, φροντίζοντας ωστόσο την προώθηση της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης.

Μας κατηγορούν ότι με τις απεργίες μας εμποδίζουμε την ανάπτυξη της εταιρίας και τη διείσδυση στα Βαλκάνια και αλλού. Κάνουν πως ξεχνούν ότι οι εργαζόμενοι στα Διυλιστήρια από τη 10ετία του '80 στις διεκδικήσεις τους έβαζαν και το ζήτημα της ανάπτυξης. Γενικά το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι ενάντια στις όποιες αναπτυξιακές προσπάθειες. Ωστόσο, το ζήτημα εδώ είναι προς όφελος τίνος γίνεται η όποια ανάπτυξη. Γίνονται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, της χώρας γενικότερα ή γίνονται για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου;

Σαφώς υπέρ του κεφαλαίου γίνονται. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αρκετό: Τα Διυλιστήρια Ασπροπύργου όχι απλά θεωρούνται αλλά είναι από τα 2-3 καλύτερα και «ανταγωνιστικότερα» διυλιστήρια σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με εγκαταστημένη τεχνολογία που ελάχιστα διαθέτουν. Αναπτύχθηκαν έτσι δίχως ΜΙΑ δραχμή από τον κρατικό προϋπολογισμό, μεγάλο μέρος των επενδύσεων έγινε με αυτοχρηματοδότηση από τα κέρδη, κέρδη που παράγονται από την κλεμμένη υπεραξία των εργαζομένων, και σήμερα προσπαθούν να τα εκχωρήσουν σε κρατικοδίαιτους Ελληνες καπιταλιστές και σε υπόπτων συμφερόντων εταιρία, που εκφράζει η δημιουργούμενη από το πουθενά ρωσική LukOil.

Για μας τους κομμουνιστές είναι καθαρό ότι ανάπτυξη προς όφελος των συμφερόντων των εργαζομένων και της χώρας δεν μπορεί να υπάρξει στα πλαίσια του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού. Γι' αυτό προτάσσουμε στην εργατική τάξη, στα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα, σ' όλους όσοι αγωνιούν για το μέλλον αυτού του τόπου, την ανάπτυξη και συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου, που θα συγκροτείται με τους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους αγώνες και θα αγωνίζεται για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο κοινωνίας και οικονομίας, με στόχο τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Μόνο τότε η θέση μας για ΕΛΠΕ 100% στο δημόσιο αποκτά ουσία στα πλαίσια ενός κοινωνικοποιημένου τομέα ενέργειας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο πρέπει να ξεφύγει από τη λογική της αναπτυξιολογίας, γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος, στο όνομα της ανάπτυξης, σήμερα ή αύριο, να πέσει στην παγίδα αποδοχής της ιδιωτικοποίησης τελικά.

Κάθε προσπάθεια, κάτω από το βάρος οποιασδήποτε αρνητικής εξέλιξης, για πισωγύρισμα θα 'χει καταστροφικές για το κίνημα στα πετρέλαια συνέπειες. Από την άποψη αυτή τεράστιες ευθύνες θα φέρουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αν συμβάλουν με τη στάση τους, ώστε η κυβέρνηση να βρει διέξοδο από τη δύσκολη, όσο κι αν δεν το ομολογεί, κατάσταση στην οποία βρίσκεται στο ζήτημα της ιδιωτικοποίησης.

Οι εργαζόμενοι στα ΕΛΠΕ διαπίστωσαν, αυτό το διάστημα των αγώνων, ποιοι ήταν δίπλα τους και ποιοι όχι. Στις επικείμενες νομαρχιακές-δημοτικές εκλογές πρέπει να καταδικάσουν με την ψήφο τους τόσο τους κυβερνητικούς συνδυασμούς, όσο και τους αντίστοιχους της ΝΔ, ενισχύοντας ταυτόχρονα τους συνδυασμούς που υποστηρίζει το ΚΚΕ και οι σύμμαχοί του.