Με την εμπειρία της τρίχρονης δράσης και καθημερινού αγώνα στα γιαπιά και στους δρόμους, πάντα στην κατεύθυνση υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, δίνει από αύριο έναν άλλο αγώνα, για να γίνει ακόμα πιο ισχυρό και δυνατό και να παλέψει με περισσότερες δυνάμεις. Με την εκλογοαπολογιστική συνέλευση, που έχει προγραμματιστεί για αύριο (Θέατρο ΠΕΡΟΚΕ, ώρα έναρξης 8.30 το πρωί) και τις εκλογές, που θα γίνουν το επόμενο διάστημα για την ανάδειξη της νέας διοίκησης, οι οικοδόμοι της Αθήνας καλούνται να οργανώσουν σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την αντίστασή τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των εργοδοτών.

Αυτή την ταξική κατεύθυνση ακολούθησε το Συνδικάτο και όλο το προηγούμενο διάστημα και ήταν στην πρωτοπορία του εργατικού κινήματος. Στάθηκε στο πλευρό των οικοδόμων στα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Με καθημερινή επαφή με τους οικοδόμους στους χώρους δουλιάς, στα μεγάλα τεχνικά έργα, στο Ολυμπιακό Χωριό, στο έργο του Μετρό, αλλά και στις μικρές συμβατικές οικοδομές έδωσε δεκάδες μάχες, ενάντια στην ασυδοσία των εργοδοτών. Ηταν στο πλευρό των οικοδόμων, όταν έμεναν απλήρωτοι και ανασφάλιστοι και δούλευαν εξαντλητικά ωράρια, όταν πλήρωναν με το αίμα τους την ασυδοσία των εργοδοτών, όταν αλλοδαποί εργάτες γίνονταν αντικείμενο της πιο άθλιας εκμετάλλευσης. Ηταν μπροστά στους γενικότερους αγώνες ενάντια στη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Στάθηκε αλληλέγγυο και σε αγώνες άλλων χώρων και κλάδων. Αυτή η καθημερινή αγωνία και δράση του Συνδικάτου για τα προβλήματα των εργαζομένων είναι που το έχει κάνει από τις πιο μαζικές και μαχητικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των οικοδόμων.

Ζητήματα του απολογισμού δράσης, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος, την αγωνιστική εμπειρία, αλλά και την προοπτική για το επόμενο διάστημα που πρέπει να έχει το Συνδικάτο -το οποίο πρέπει να βγει ακόμα πιο δυνατό από τις εκλογές- συζητήσαμε με μέλη της απερχόμενης διοίκησης.

Μέσα από δύσκολους δρόμους και καιρούς για το κίνημα, ο κλάδος μας και εμείς σαν συνδικαλιστές βγήκαμε πιο ατσαλωμένοι και έμπειροι έχοντας περισσότερες εμπειρίες και συμπεράσματα για τη δράση μας, επισημαίνει ο Γιώργος Θεοδώρου, γραμματέας του Συνδικάτου. Σε αντίθεση με τη γραμμή συμβιβασμού και της υποχώρησης που ακολουθείται από τις κυβερνητικές - εργοδοτικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, εμείς κρατήσαμε ψηλά τη σημαία του ταξικού αγώνα, αναπτύξαμε αγώνες, συγκρουστήκαμε με τις δυνάμεις καταστολής έξω από τα υπουργεία, τη Βουλή. Αναδείξαμε την ταξική φύση των προβλημάτων. Αυτή η τακτική είχε θετικά αποτελέσματα για το εργατικό κίνημα, γιατί απέναντι στη γραμμή του συμβιβασμού αντιτάξαμε τη σύγκρουση και τον αγώνα. Απέναντι στη γραμμή του κοινωνικού διαλόγου προτάξαμε διάλογο με όρους κινήματος.

Ειδική αναφορά κάνει στη συνέχεια ο Γ. Θεοδώρου στους αγώνες ενάντια στην ανατροπή της Κοινωνικής Ασφάλισης, στους οποίους, όπως τονίζει, το Συνδικάτο έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Μαζί με την Ομοσπονδία και το ΠΑΜΕ προχωρήσαμε στην κατάληψη του υπουργείου Εμπορίου και δύο φορές του ΙΚΑ, στην ολοήμερη κατάληψη του υπουργείου Εργασίας και στον αιφνιδιασμό στο Μέγαρο Μαξίμου και την ανάρτηση πανό και συμμετείχαμε στα συλλαλητήρια και στις απεργίες που έγιναν.

Μπροστά στις εκλογές του Συνδικάτου, ο συνδικαλιστής ξεκαθαρίζει ότι είναι ανάγκη μέσα από αυτές να βγει δυνατό το Συνδικάτο. Είναι, όπως σημειώνει, καθήκον όλων οι εκλογές να είναι μαζικές, να ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο. Δεν πρέπει να υπάρχει οικοδόμος που να μην ψηφίσει. Αλλωστε, συμπληρώνει, για τις εκλογές αυτές «ενδιαφέρονται» αυτοί που θέλουν τον αποπροσανατολισμό και θεωρούν τα Συνδικάτα ξεπερασμένα και από μετερίζι αγώνα θέλουν να τα μετατρέψουν σε χειροκροτητή της κυβερνητικής πολιτικής. Γι' αυτό κάθε αποτέλεσμα θα μετρήσει και πρώτα απ' όλα η συμμετοχή. Αν αυξήσουμε τους ψηφίσαντες αυτό θα είναι επιβράβευση της διοίκησης και αποδοχή των οικοδόμων στη δράση και τον προσανατολισμό που είχαμε. Θα δυναμώσει περισσότερο το Συνδικάτο και θα προβάλει ισχυρά εμπόδια στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης.

Παραθέτοντας ο Γραμματέας τον προσανατολισμό δράσης του Συνδικάτου κάνει σαφές, ότι πρέπει να ανοιχτούν μέτωπα με τα προβλήματα και να δυναμώσει η οργάνωση, απορρίπτοντας τις λογικές του «ρεαλιστικού» των δυνάμεων του αποπροσανατολισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πρέπει να αναπτύξουμε την πάλη ενάντια στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων και να περάσουμε στην επίθεση. Να αναδείξουμε και να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες της οικογένειας των οικοδόμων. Να συντονίσουμε τα βήματά μας με όλες τις δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο, την εργοδοσία, τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, να χτίσουμε το μέτωπο της αντίστασης, της σύγκρουσης, της ανατροπής.

Ο κλάδος των οικοδόμων, τα προηγούμενα χρόνια, επλήγη από δεκάδες ατυχήματα και θρήνησε πολλούς νεκρούς εργάτες, που άφησαν τη ζωή τους πάνω στη σκαλωσιά από την παντελή έλλειψη μέτρων ασφάλειας και την εργοδοτική τρομοκρατία που επικρατεί. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) -τα οποία ελέγχονται για την εγκυρότητά τους από την άποψη ότι δεν καλύπτουν το σύνολο της πραγματικότητας- τα δύο προηγούμενα χρόνια 2000 και 2001 μόνο στο χώρο των κατασκευών η εργατική τάξη θρήνησε 152 νεκρούς συναδέλφους, ενώ εκατοντάδες τραυματίστηκαν, εκ των οποίων πολλοί ήταν αυτοί που σακατεύτηκαν. Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουν η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Οικοδόμων, καθώς ακόμα δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή, από τις αρχές του 2002 μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους 24 οικοδόμοι στο λεκανοπέδιο της Αττικής και 55 έχουν τραυματιστεί σοβαρά. Οπως επανειλημμένα έχει καταγγείλει το Συνδικάτο, οι μηχανισμοί ελέγχου είναι από ανεπαρκείς έως ανύπαρκτοι, δεν υπάρχουν ουσιαστικοί έλεγχοι, ώστε να επιβάλλονται μέτρα προστασίας για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Αλλωστε, η ανυπαρξία μέτρων υγιεινής και ασφάλειας είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν το σύνολο των εργαζομένων στη χώρα, με αποτέλεσμα το έτος 2001 να καταγραφούν 188 νεκροί εργάτες, αριθμός ρεκόρ τουλάχιστον για την τελευταία 25ετία, όπως το ίδιο το υπουργείο Εργασίας παραδέχτηκε. Εξίσου αποκαλυπτικό είναι οι πάνω από 3.500 εργάτες που έχασαν τη ζωή τους στους χώρους δουλιάς από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Η τραγική αυτή κατάσταση δεν είναι τυχαία και έχει τις ρίζες της στο ότι οι εργοδότες δεν είναι διατεθειμένοι να μειώσουν το κέρδος τους με δαπάνες για μέτρα προστασίας. Μπροστά στην αύξηση των κερδών τους αδιαφορούν για τη ζωή των οικοδόμων και των οικογενειών τους και θα συνεχίσουν να το κάνουν όσο η κυβέρνηση όχι μόνο τους επιτρέπει να ασυδοτούν, αλλά λαμβάνει και μέτρα ενίσχυσης της εργοδοτικής ασυδοσίας, φροντίζοντας, ταυτόχρονα, οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας να βρίσκονται σε καθεστώς μόνιμης υπολειτουργίας.

Εναν ξεχωριστό αγώνα δίνει το Συνδικάτο για τους αλλοδαπούς εργάτες, οι οποίοι, όπως μας επισημαίνει ο Κώστα Χατζάρας, αποτελούν μεγάλο μέρος του κλάδου, ειδικά αυτό το διάστημα που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη τα ολυμπιακά έργα. Ομως αν και ένα μεγάλο μέρος είναι μέλη του Συνδικάτου, η συντριπτική πλειοψηφία είναι έξω.

Είναι σημαντικό, σημειώνει στη συνέχεια ο συνδικαλιστής, να τους κάνουμε όλους μέλη, ώστε να ενταχτούν στο οργανωμένο κίνημα, για να σταματήσουν οι εργοδότες να τους ξεζουμίζουν. Πρέπει, ταυτόχρονα, να συμβάλουμε για να διεκδικήσουν σχολεία για τα παιδιά τους, κατοικία, ασφαλιστικά δικαιώματα κ.ά. Οπως επισημαίνει στη συνέχεια, κάτω από την πίεση των εργοδοτών δουλεύουν 7 μέρες τη βδομάδα 13 - 19 ώρες την ημέρα. Γι' αυτό το Συνδικάτο πρέπει να δουλέψει στην κατεύθυνση της συμμετοχής όλων στους κοινούς αγώνες, ώστε να περιοριστούν τα εξαντλητικά ωράρια, να εφαρμοστούν οι συλλογικές συμβάσεις και οι υπόλοιπες κατακτήσεις του κλάδου. Οπου έγινε προσπάθεια το προηγούμενο διάστημα αρκετοί μπήκαν σε εργοταξιακές επιτροπές και πολλοί από αυτούς ήταν στην πρώτη γραμμή διεκδίκησης και λύσης προβλημάτων.

Τα τελευταία χρόνια η Αθήνα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο με τα μεγάλα τεχνικά και Ολυμπιακά έργα. Η αύξηση του αριθμού των έργων όμως κορύφωσε και την εργοδοτική ασυδοσία σε όλους τους τομείς για τους οικοδόμους. Κάτω από τη συνεχή καθημερινή πίεση του Συνδικάτου δόθηκαν πολλές μάχες, με στάσεις εργασίας, απεργίες, επισχέσεις εργασίας και κατορθώθηκε σε πολλές περιπτώσεις να σπάσουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Η προσπάθεια να στηθούν εργοταξιακές επιτροπές και παραρτήματα έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συσπείρωση των εργαζομένων και τη διεκδίκηση και κατάκτηση αιτημάτων. Δεν είναι τυχαίο ότι τη στιγμή που η ΓΣΕΕ υπέγραψε 3,5% αυξήσεις στην ΕΓΣΣΕ, οι οικοδόμοι της Αθήνας, σε πολλές περιπτώσεις και με πιλότο το αίτημα της Ομοσπονδίας για 6% αυξήσεις, απέσπασαν με συνεχείς αγώνες σημαντικές αυξήσεις, επέβαλαν την εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας, ακύρωσαν παράνομες απολύσεις και συνέβαλαν στον περιορισμό της ανασφάλιστης εργασίας.

Οπως μας λέει ο Γιάννης Τασιούλας, με εμπειρία στο έργο της Αττικής Οδού αλλά και στο ΜΕΤΡΟ, η κατάσταση που επικρατούσε στην αρχή στα μεγάλα έργα ήταν χαώδης καθώς οι συνθήκες ασφάλειας ήταν ανύπαρκτες, ενώ υπήρχαν εξαιρετικά χαμηλές οικονομικές απολαβές και άθλιες εργασιακές σχέσεις.

Με τη βοήθεια του Συνδικάτου στην Αττική Οδό συγκροτήσαμε εργοταξιακή επιτροπή, με την οποία σιγά σιγά κάναμε κάποιες κινήσεις, σπάσαμε την εργοδοτική τρομοκρατία και οι εργαζόμενοι συσπειρώθηκαν. Οι επιτυχίες μας αυτές μας βοήθησαν να αναδείξουμε στους εργαζόμενους την ανάγκη της συνολικής σύγκρουσης με την πολιτική που δημιουργεί τα προβλήματα. Η ανταπόκριση των εργαζομένων απέναντι στο Συνδικάτο είναι θετική, καθώς ήταν σε καθημερινή βάση δίπλα στα προβλήματά τους.

Το Συνδικάτο απέδειξε όμως και με τη δράση του ότι όποιος αγωνίζεται σε ταξική κατεύθυνση έχει αποτελέσματα. Οπως για παράδειγμα στο ΜΕΤΡΟ, που πετύχαμε αύξηση κατά 35% για την 8η ώρα εργασίας. Πέρσι υπογράψαμε κοινό υπόμνημα αιτημάτων τέσσερα σωματεία που φέτος έγιναν έξι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα σε πολλά εργοτάξια μεγάλων έργων να υπάρχει για παράδειγμα για τους χειριστές μείωση των ωρών εργασίας σε 37 από 40. Ολα αυτά σε μια εποχή που η κυβέρνηση προωθεί το πάγωμα μισθών και την επέκταση του ωραρίου εργασίας.

Το έργο του Ολυμπιακού Χωριού, που ξεκίνησε πριν ενάμιση χρόνο, απέδειξε πόσο μεγάλες διαστάσεις μπορεί να πάρει η ασυδοσία της εργοδοσίας, αν δεν υπάρχει η αντίδραση των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο, όμως μας λέει ο Γιώργος Φιλιούσης, μέλος της διοίκησης του Συνδικάτου, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι το ονομάσανε «εργοτάξιο κάτεργο». Κάτω από αντίξοες συνθήκες, τόνισε, τον περασμένο Νοέμβρη στήσαμε εκεί παράρτημα του Συνδικάτου, το οποίο από τη μια ενόχλησε τους εργοδότες και από την άλλη συσπείρωσε τους εργαζόμενους. Αυτό γιατί υπήρχαν τεράστια και οξυμένα προβλήματα.

Περιγράφοντας την κατάσταση, ο συνδικαλιστής αναφέρει χαρακτηριστικά: Τα ωράρια, οι εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικά δικαιώματα όλα καταπατούνταν. Στην αρχή δεν υπήρχε άνθρωπος που να δουλεύει 7ωρο, όλοι δούλευαν από 9 ώρες και πάνω, τα ένσημα πετσοκόβονταν από πολλές τεχνικές εταιρίες και εργολάβους. Δεν κολλούσαν κανένα ένσημο για υπερωρίες, Σάββατα. Τα δε μέτρα ασφάλειας ήταν σε τραγική κατάσταση γι' αυτό και υπήρχε αυτή η συχνότητα των ατυχημάτων. Τις πρώτες 50 μέρες λειτουργίας του εργοταξίου είχαμε περίπου 80 ατυχήματα και μέσα σε αυτά ήταν και ο πρώτος νεκρός. Σήμερα οι νεκροί έφτασαν τους 4 και οι βαριά τραυματισμένοι τους 10 και εκατοντάδες ελαφρά.

Το ότι ενόχλησε το παράρτημα και η δράση του, συμπληρώνει ο Γ. Φιλιούσης, φαίνεται και από την εκστρατεία συκοφάντησης των συνδικαλιστών και της οργανωμένη πάλης. Δύο προσπάθειες έκαναν οι εργοδότες να σπάσουν, κυριολεκτικά, το παράρτημα. Τα οξυμένα προβλήματα όμως συσπείρωσαν τους εργαζόμενους και γι' αυτό στις πρώτες εκλογές που έγιναν 1.000 οικοδόμοι ψήφισαν στο παράρτημα.

Ιδιαίτερο βάρος έδωσε τα προηγούμενα τρία χρόνια η διοίκηση του Συνδικάτου για να συσπειρώσει τους νέους σε ηλικία οικοδόμους, ώστε να κατευθυνθούν στη γραμμή του αγώνα και της πάλης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Οπως μας λέει ο Κώστας Ζιώγας, νέος οικοδόμος και μέλος της διοίκησης, μέσα σε όλη τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο συνδικαλιστικό κίνημα, που οδηγεί τη νεολαία στο συμβιβασμό, το Συνδικάτο αντιτάσσει ως διέξοδο τον αγώνα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Είναι από τα λίγα συνδικάτα, σημειώνει, που προσπαθεί και έχει καθημερινό μέλημα να εντάξει όσο γίνεται περισσότερους νέους στις γραμμές του. Στα πλαίσια αυτά έχει στήσει κεντρική επιτροπή νέων, αλλά και επιτροπές σε διάφορα παραρτήματα, με σκοπό να τους εντάξει στην πρωτοπορία του αγώνα. Από την αρχή έχει διαθέσει πολλούς πόρους για πολιτιστικές και άλλες δημιουργικές εκδηλώσεις, προβάλλοντας ένα άλλο πρότυπο ζωής από αυτό που πλασάρεται καθημερινά.

Η προσπάθεια του Συνδικάτου, καταλήγει Κ. Ζιώγας, έχει αποτελέσματα και αυτό εκφράστηκε και με την ανάδειξη πολλών νέων στις εκλογές των παραρτημάτων, αλλά και στις υποψηφιότητες πολλών στα ψηφοδέλτια για τις εκλογές που έρχονται.