Παιχνίδι με τη λέξη «ασφάλεια» - που όμως έχει πολλές ερμηνείες - έκανε χτες βράδυ ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Κ. Σημίτης, κατά τη διάρκεια της κεντρικής ομιλίας του στα εγκαίνια της 67ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, το βήμα της οποίας αξιοποίησε για να σκιαγραφήσει την πολιτική που θα εφαρμόσει η κυβέρνησή του μέχρι τη λήξη της θητείας της. Επιχειρώντας να απαντήσει στο δίκαιο αίτημα για τερματισμό της αντιλαϊκής πολιτικής λιτότητας, που διατυπώνεται από όλο και ευρύτερα τμήματα του εργαζόμενου λαού - με παρόμοια αιτήματα υποδέχτηκαν τον πρωθυπουργό και οι διαδηλωτές οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί στο χώρο της ΔΕΘ - ο Κ. Σημίτης δήλωσε πως η κυβέρνησή του θέτει ως άμεση προτεραιότητα την «ασφάλεια της χώρας» από τις συνέπειες της κρίσης που παρατηρούνται στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και σ' άλλες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Αφού αναφέρθηκε στην παρατεινόμενη ύφεση σε ΗΠΑ και Ευρώπη (που προκάλεσαν άνοδο της ανεργίας) και στο στασιμοπληθωρισμό στη Λατινική Αμερική (που προκάλεσε έξαρση του δημόσιου χρέους, μαζικές απολύσεις εργαζομένων και φτώχεια), ο πρωθυπουργός είπε πως για την κυβέρνησή του, «σ' αυτό το περιβάλλον, η ασφάλεια για την Ελλάδα και τους Ελληνες είναι κορυφαίος και αναγκαίος στόχος». Εφτασε μάλιστα στο σημείο να εμφανίσει τη χώρα μας σαν «λιμάνι» θωρακισμένο από τις φουρτούνες, που πλήττουν ακόμη και τις πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου, λέγοντας πως χάρη στην εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης «η Ελλάδα για 7η συνεχή χρονιά έχει ρυθμούς ανάπτυξης υψηλότερους του μέσου ευρωπαϊκού» και πως «αυτή την υπεροχή είμαστε αποφασισμένοι να την κρατήσουμε και για τα επόμενα χρόνια».

Ο πρωθυπουργός δεν έκρυψε την πρόθεση της κυβέρνησής του να συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και αντί της ευημερίας, που είχε υποσχεθεί στους εργαζόμενους (όταν τους ζητούσε να στηρίξουν με θυσίες τον «εθνικό στόχο» για ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ), τους κάλεσε τώρα να συνεχίσουν τις θυσίες με αντάλλαγμα την «ασφάλεια» της χώρας! Απέκλεισε έτσι το ενδεχόμενο χαλάρωσης των πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας (θεωρώντας κάτι τέτοιο «λαϊκίστικο» και «ανεύθυνο» απέναντι στις δεσμεύσεις που απορρέουν για τις χώρες-μέλη της ΟΝΕ), λέγοντας πως η κυβέρνησή του θα προσπαθήσει να αποτρέψει τις συνέπειες των «διεθνών κρίσεων» με:

• «Σύνεση στις διεκδικήσεις» (σ.σ. μισθών- συντάξεων και όχι των κερδών και των υπερκερδών) και συγκράτηση των δημόσιων δαπανών
• «Εμμονή στην ισχυρή ανάπτυξη για να αποτρέψουμε την ύφεση»
• «Ετοιμότητα της έγκαιρης αντίδρασής μας για να αποφύγουμε τις συνέπειες των διεθνών κρίσεων».

Και προκαλώντας τη νοημοσύνη των εργαζομένων, που διεκδικούν τον τερματισμό της λιτότητας και ουσιαστική αναβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, με πραγματικές αυξήσεις των εισοδημάτων τους και των δαπανών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ο πρωθυπουργός υποστήριξε πως τα αιτήματα αυτά ...«εξυπηρετούνται» με «το σχέδιο της πραγματικής οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης» και «το όραμα μιας ολοκληρωμένης ανάπτυξης με απασχόληση, κοινωνική δικαιοσύνη και διαφύλαξη του περιβάλλοντος»!

Σκιαγραφώντας τις προτεραιότητες της κυβέρνησής του στην οικονομία, ο Κ. Σημίτης κάλεσε τους εργαζόμενους αλλά και τους επιχειρηματίες (δηλαδή τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους), που συνέβαλαν στο να οικοδομηθεί «μια ισχυρότερη οικονομία για τη χώρα μας», να εργαστούν τώρα «σε ένα νέο περιβάλλον για τους μόνιμους στόχους μας» (υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, χαμηλό πληθωρισμό και την ανταγωνιστικότητα), ώστε... «να κερδίσουμε τη μάχη της ευημερίας». Ο πρωθυπουργός δήλωσε αισιόδοξος για τις «προοπτικές της Ελλάδας και της ελληνικής οικογένειας» και ξεκαθάρισε πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να αγωνίζεται ώστε «να διασφαλίσουμε ότι οι κατακτήσεις των τελευταίων ετών είναι και θα παραμείνουν μη αναστρέψιμες».

Αφού διατύπωσε την άποψη, πως «όλοι έχουν ρόλο και ευθύνη, απαιτήσεις και προσδοκίες σε αυτή την κοινή πορεία για την πραγματική σύγκλιση», δεν παρέλειψε να κάνει και το σχετικό... καταμερισμό δουλιάς στην εκπλήρωση του στόχου - δηλαδή την κατοχύρωση των μέχρι τώρα «κατακτήσεων» (σ.σ. υπερκέρδη για το κεφάλαιο - ανεργία και υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου για τους εργαζόμενους). Ετσι, ο πρωθυπουργός χρέωσε:

• Στην κυβέρνηση να προωθήσει ταχύτερα τις «διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, τα έργα υποδομής στην περιφέρεια, τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης» κλπ., δηλαδή τη θέσπιση και εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που προσφέρουν «γην και ύδωρ» στο μεγάλο κεφάλαιο.
• Στους εργαζόμενους, να συνεχίσουν να προσφέρουν την εργατική τους δύναμη με μισθούς πείνας και να συνεισφέρουν στην αύξηση της παραγωγικότητας (δηλαδή του βαθμού εκμετάλλευσής τους) με αντάλλαγμα ...«τη δίκαιη απαίτηση περισσότερης απασχόλησης και μεγαλύτερης συμμετοχής στην ευημερία, με την προσδοκία ενός σίγουρου και αξιόπιστου ασφαλιστικού συστήματος αλλά και την υπεύθυνη διαπραγμάτευση για την κατανομή της».
• Στις επιχειρήσεις, να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα παχυλά κέρδη και υπερκέρδη που τους εξασφαλίζει η εφαρμοζόμενη πολιτική και - για το καλό τους - να επενδύουν ένα μέρος των κερδών τους ώστε να συμβάλουν στην αύξηση της «απασχόλησης αλλά και στη διαμόρφωση ισχυρών ελληνικών επιχειρήσεων που μπορούν να σταθούν ανταγωνιστικά στην ενιαία πλέον ευρωπαϊκή αγορά».

Υπεραμυνόμενος της συγκεκριμένης πολιτικής, χαρακτήρισε «λάθος» την αντίληψη ότι «η πολιτική αυτή είναι κατάλληλη μόνο για τις μεγάλες επιχειρήσεις», για να υποστηρίξει στη συνέχεια, πως «η πολιτική του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού, της ανταγωνιστικότητας, της διεθνούς παρουσίας και συνεργασίας είναι απαραίτητη - ίσως και περισσότερο - για την ελληνική μικρομεσαία επιχείρηση». Προσπαθώντας να χρυσώσει το χάπι της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, εμφάνισε σαν μέτρα στήριξης και ενίσχυσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων (μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών, ανέργων, αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ κλπ.) τον αντιασφαλιστικό νόμο, τις εισοδηματικές πολιτικές λιτότητας αλλά και τις εξαγγελθείσες πρόσφατα φορολογικές ρυθμίσεις! Για την τελευταία υποστήριξε - παρά το γεγονός ότι τα μέτρα τα χειροκρότησαν μόνον οι βιομήχανοι - ότι «η μεταρρύθμιση οδηγεί σε περισσότερη φορολογική δικαιοσύνη και δικαιότερη ανακατανομή του εισοδήματος». Απορρίπτοντας μάλιστα το αίτημα για ουσιαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων, που διεκδικούν οι εργαζόμενοι και δε θέλουν οι κυβερνώντες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, ο Κ. Σημίτης υποστήριξε πως «η σύγκλιση δε νομοθετείται με την υπογραφή αυξήσεων, αλλά οικοδομείται σταδιακά μόνο με την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας»!

Στο επίκεντρο της πρωθυπουργικής κοροϊδίας βρέθηκαν χτες και οι αγρότες, όπως άλλωστε και όλες τις προηγούμενες φορές. Ο πρωθυπουργός βέβαια στο κείμενο της ομιλίας του δεν είχε κάτι να τάξει στους αγρότες... Προέταξε, ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση της ΕΕ με κριτήριο τη στήριξη ανά στρέμμα... Ε, αφού είναι έτσι, λύθηκαν όλα τα προβλήματα των αγροτοκτηνοτρόφων, το εισόδημά τους πάει μια χαρά και δεν έχουν πλέον λόγους να διαμαρτύρονται! Αλλά το ερώτημα είναι: Με τέτοια αρχή στο απόσπασμα της ομιλίας του για τους αγρότες, πώς να περιμένουν τίποτα καλύτερο οι αγρότες;

Οσο για τη συνέχεια της ομιλίας του πρωθυπουργού, ξαναειπώθηκε το χιλιοειπωμένο και στις προηγούμενες ΔΕΘ και παντού: «Εχουμε εξασφαλίσει πόρους για μέχρι το 2006». Και η κοροϊδία συνεχίστηκε με το χειρότερο εφιάλτη που θα δουν στον ξύπνο τους οι αγρότες και λέγεται αναθεώρηση της ΚΑΠ. Εδώ ο πρωθυπουργός αύξησε τους τόνους κοροϊδίας, λέγοντας πως η κυβέρνηση επιδιώκει την περιστολή των επιδοτήσεων στους μεγαλοπαραγωγούς σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ώστε να στηριχτούν οι μικροί και μεσαίοι παραγωγοί.

Τελικά... πρέπει να καταλήξει ο πρωθυπουργός για το τι πρέπει να γίνουν οι μικρομεσαίοι αγρότες, πριν ξεκινήσει τις δύσκολες διαπραγματεύσεις της νέας ΚΑΠ: Να γίνουν επιχειρηματίες μεγάλοι αγρότες και να πληγούν από τη νέα ΚΑΠ ή να μείνουν όπως είναι για να γλιτώσουν... Πάντως... επιχειρηματίες, μεταποιητές και βιομήχανοι δεν μπορούν να γίνουν και όλοι δα οι... μικρομεσαίοι αγρότες για να έχουν τη στήριξη του Γ΄ ΚΠΣ και των προγραμμάτων ανάπτυξης που αφειδώς υπόσχονται κυβέρνηση και πρωθυπουργός.