Γρηγοριάδης Κώστας

Τα νέα τζάκια γνήσιο ΠΑΣΟΚικό δημιούργημα και ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του, περιλαμβάνουν -με χρυσά γράμματα- πολλούς εργολάβους, οι οποίοι είναι προφανώς διαποτισμένοι με τις ιδέες του «σοσιαλισμού» και στήριξαν το κίνημα, το οποίο ανταπέδωσε τη βοήθειά τους -να μη χαρακτηριστούν κι αχάριστοι οι άνθρωποι- με υπογραφές συμβάσεων δισεκατομμυρίων. Ομως, τα έργα που παρέδωσαν και παραδίδουν μπάζουν από όλες τις πλευρές και η ποιότητά τους είναι ευθέως ανάλογη με χώρες που θυμίζουν Μπανανία και συχνά τις υπερβαίνουν. Τα παραδείγματα πάμπολλα. Η κατάσταση του οδικού δικτύου σ' όλη την επικράτεια είναι ενδεικτική. Ας αφήσουμε όμως τους δρόμους κι ας έρθουμε στον Κηφισό. Το ερώτημα που θέτουν οι πράσινοι παραθυράκιδες είναι αν ήταν επιβαλλόμενο το έργο. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Ομως, υπάρχουν μια σειρά από ερωτήματα, όπως αν έπρεπε να ξεκινήσει από το συγκεκριμένο σημείο ή την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, όπως επισήμαναν διακεκριμένοι μηχανικοί. Αλλά κι αν παραβλέψουμε την παράμετρο αυτή υπάρχει σειρά παραβλέψεων, που μπορεί να θεωρηθούν εγκληματικές, και σε άλλες χώρες θα έριχναν κυβερνήσεις ή τουλάχιστον θα οδηγούσαν σε παραιτήσεις αρμόδιων υπουργών. Ή έστω την επέμβαση εισαγγελέων.

Ας ξεκινήσουμε με τα μπάζα, που άφησαν και ήταν η αιτία των καταστροφών στην πρώτη πλημμύρα. Διώχτηκε μήπως κανείς; Ούτε το αυτί τους δεν ίδρωσε. Μάλιστα, ακούστηκε ότι οι εργολάβοι μπορούν να ζητήσουν αποζημιώσεις από το κράτος, αν έπαθαν ζημιές από τις βροχές. Παγκόσμια ελληνική πρωτοτυπία στις συμβάσεις μεταξύ κράτους και εργολάβων. Μήπως, όμως, καθαρίστηκε το ποτάμι, που λειτουργεί κι ως αποδέκτης παντός αντικειμένου από τον καθέναν, αφού δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος για το συχνό καθαρισμό του και γενικά τον έλεγχο της κατάστασής του; Τα φρεάτια καθαρίζονται όποτε δεήσουν οι υπεύθυνοι της ΕΥΔΑΠ, οι οποίοι κατά τ' άλλα ενασχολούνται με τις επιδόσεις τους στο χρηματιστήριο. Οι δήμοι που θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο αδυνατούν αντικειμενικά, λόγω ελλείψεως πόρων και αρμοδιοτήτων, να παρέμβουν ουσιαστικά και αρκούνται σε επικουρικό έργο. Ομως και τα έκτακτα μέτρα που εξαγγέλθηκαν θύμιζαν φαρσοκωμωδία. Είδαμε από τις τηλεοράσεις τσουβάλια με άμμο στις όχθες του ποταμού, που σε πολλά σημεία δε θα τα έστηναν με τον τρόπο αυτό, ούτε πρόσκοποι. Κι επειδή μάλλον δεν επρόκειτο για άγνοια, μάλλον οικονομία στα τσουβάλια θα έκαναν, για να μη φουσκώσουν κι άλλο τον πληθωρισμό!! Την πρώτη φορά τα έβαλαν με την ΕΜΥ, γιατί δεν είχε κάνει έγκαιρα την πρόβλεψη. Ομως, η πλημμύρα της Τρίτης; Οι φαντάροι ειδοποιήθηκαν στις 21.20, όταν ήταν ήδη πολύ αργά. Οσο για τον υπεύθυνο της πολιτικής προστασίας απουσίαζε στη Μύκονο για διακοπές και αντικαταστάθηκε. Ομως, στην επιτροπή αυτή υπήρχαν κι άλλοι και προφανώς κάποιος τον αντικαθιστούσε, άρα η καρατόμηση έγινε για το θεαθήναι και δεν έπεισε κανέναν. Εξ άλλου ο νέος πρόεδρος δεν έχει την παραμικρή επιστημονική κατάρτιση και η μεγαλύτερη «επιτυχία» στην καριέρα του ήταν το φιάσκο της οδού Νιόβης, για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή.

Οι επικοινωνιολόγοι του ΠΑΣΟΚ και τα δημοσιογραφικά βαποράκια τους ονόμασαν τα καιρικά φαινόμενα ακραία. Μα έχασαν τελείως την αίσθηση των λέξεων και των εννοιών; Μιας ώρας βροχή ακραίο καιρικό φαινόμενο; Αν αναλογιστούμε, αυτό που έγινε στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη να γινόταν στην Αθήνα, τότε μόνο σκηνές Αποκάλυψης μπορούμε να σκεφτούμε. Οι πλημμύρες όμως θα συνεχιστούν και οι αιτίες είναι γνωστές. Τα δάση της Αττικής οικοπεδοποιήθηκαν κι όσα απέμειναν είναι αδύνατο να συγκρατήσουν τα βρόχινα νερά. Αν συνυπολογίσουμε ότι η πρωτεύουσα της χώρας έχει το χαμηλότερο ποσοστό πράσινου ανά κάτοικο στην Ευρώπη, μια και τα πάντα είναι τσιμέντο και άσφαλτος, πώς θα κρατηθούν; Υπάρχει λύση; Ο Ν. Ράπτης σ' ένα εκπληκτικό βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1981 με τον τίτλο «Ας μιλήσουμε για σεισμούς, πλημμύρες και τραμ» έκανε σημαντικές προτάσεις και δυστυχώς, ούτε συζητήθηκαν από τους αρμοδίους και φυσικά δεν υλοποιήθηκαν από καμιά κυβέρνηση. Ισως δεν υπήρχε η σχετική έγκριση από τους εργολάβους. Η πρόταση αυτή έχει να κάνει με την έννοια κράτησης του βρόχινου νερού σε χώρους αποθήκευσης στα ψηλά της λεκάνης, την ώρα της πλημμύρας και της σταδιακής και ελεγχόμενης απορροής του, από τους χώρους αποθήκευσης, τις ώρες μετά την πλημμύρα. Οι χώροι αποθήκευσης μπορεί να είναι από τις ταράτσες των σπιτιών και τις ακάλυπτες επιφάνειες των οικοπέδων μέχρι μεγάλες δεξαμενές ή ακόμα και μικρές τεχνητές λίμνες. Οι προτάσεις του Ν. Ράπτη έχουν πολλές λεπτομέρειες για το πού και το πώς. Μήπως, επιτέλους, οι κυβερνώντες μπορεί να κάνουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά. Οποτε λήξουν οι διακοπές τους.

Το καταναλωτικό κίνημα στη χώρα μας ούτε μαζικό είναι, ούτε παράδοση έχει. Παρ' όλα αυτά πριν λίγες μέρες το μποϊκοτάζ που έγινε, με αφορμή την κερδοσκοπία που παρατηρείται στη μετά δραχμή εποχή, και η σχετική καμπάνια βοήθησε πολλούς πολίτες να απόσχουν από αγορές καταναλωτικών ειδών. Η επιτυχία ήταν μεγάλη. Ομως, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε μάλλον θυμίζει τουφεκιά στον αέρα, παρά πυρά με συγκεκριμένο στόχο. Εξηγούμαστε. Είναι παράδοξο κυβερνητικά στελέχη, αρμόδια για την οικονομική πολιτική να παροτρύνουν τους πολίτες για μποϊκοτάζ, όταν οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την ασυδοσία στην αγορά με το εφαρμοζόμενο δόγμα της απελευθέρωσης των τιμών. Είναι οι ίδιοι που και την ίδια μέρα έσπευσαν να καθησυχάσουν τους βιομηχάνους και τους εμπόρους, λέγοντας πως η κυβέρνηση πιστεύει ότι η ζήτηση και η προσφορά θα δώσει λύση στο ζήτημα. Τόση δουλικότητα λοιπόν; Ας άφηναν να περάσει τουλάχιστον μια μέρα. Οσο για κάποιους κρατικοδίαιτους εργατοπατέρες που έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή στο μποϊκοτάζ, ήταν τα ίδια πρόσωπα που έβαλαν πλάτη σε βάρος των εργαζομένων να περάσει το πιο άθλιο ασφαλιστικό σύστημα που είχε ποτέ η χώρα, υλοποιώντας τις προτάσεις του αλήστου μνήμης πρωθυπουργικού συμβούλου Σπράου που τα έβαζε με τους εργαζόμενους, γιατί ζουν πολύ. Το εργατικό κίνημα θα πρέπει να ενσωματώσει και να διεκδικήσει προωθημένες θέσεις για το καταναλωτικό ζήτημα και να μην αφήσει να διαχειριστούν μια τόση σοβαρή υπόθεση πάσης μορφής δεκανίκια του συστήματος.

ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ

Για τα όσα έγιναν ή δεν έγιναν στο Γιοχάνεσμπουργκ θα αναφερθούμε με λεπτομέρειες στο επόμενο φύλλο. Προς το παρόν επιβεβαιώθηκε ότι ισχύει σταθερά αυτό που έχουμε γράψει κατ' επανάληψη. Οι αειφορικές φούσκες επινοήθηκαν, για να γίνεται κουβέντα. Κουμάντο κάνουν οι ισχυροί, οι οποίοι με τους υπάρχοντες συσχετισμούς δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να βοηθήσουν τον Τρίτο Κόσμο ή να βάλουν φρένο στις πολυεθνικές. Οσοι μας λένε άλλα, είτε είναι αφελείς, είτε μας δουλεύουν. Ή τουλάχιστον προσπαθούν.

ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Το βιβλίο αυτό του Ν. Ράπτη για το οποίο μιλάμε στη διπλανή στήλη είναι μια ιδιωτική έκδοση του 1981 και θεωρούμε ότι είναι από τα πιο ενδιαφέροντα βιβλία που γράφτηκαν για το θέμα αυτό, γιατί, εκτός από τις τεχνικές γνώσεις, ο συγγραφέας εξετάζει τα ζητήματα από την οπτική των εργαζομένων και προτείνει εφικτές λύσεις, αναδεικνύοντας τα ζητήματα με ολοκληρωμένο τρόπο, αποφεύγοντας τους πολλούς τεχνικούς όρους,έτσι ώστε να είναι προσιτό στον καθένα. Κρίνουμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο πρέπει να εκδοθεί και πάλι και να φτάσει σε περισσότερες αποδέκτες, αφού εμπλουτίσει ο συγγραφέας τη θεματολογία του, με τις εμπειρίες των πρόσφατων σεισμών και πλημμυρών. Σ' ένα «πακτωλό» άχρηστων εκδόσεων είναι κρίμα τέτοια βιβλία να απουσιάζουν.