Associated Press

Αμερικάνικο F16 απογειώνεται από τη βάση Ιντσιρλίκ στην Τουρκία

Η εποχή μετά τον Σαντάμ στο Ιράκ φέρεται να απασχολεί πολύ περισσότερο τα μέλη του ΟΗΕ και ειδικά του Συμβουλίου Ασφαλείας, παρά η ίδια η επίθεση κατά του Ιράκ και οι ολέθριες συνέπειές της. Οι πιέσεις των ΗΠΑ φαίνεται ότι τελεσφόρησαν. Κυρίως όμως τα μελλοντικά οφέλη της μοιρασιάς ήταν αυτά που προκάλεσαν τη «συναίνεση», όπως τουλάχιστον αυτή εκδηλώθηκε στην «αναπάντεχη»(;) υποχώρηση σημαντικών κρατών - κλειδιών της περιοχής, όπως η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος, και την ανάλογη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ετσι, η φερόμενη ως «σύγκρουση εντός των κόλπων του ΟΗΕ» δείχνει να εξομαλύνεται και να προωθείται μία πολεμική λύση, προσεχώς... Ο χρόνος εξακολουθεί να παραμένει το μέγα και πιο κρίσιμο ερωτηματικό.

Ηδη από το Σάββατο οι δηλώσεις των μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ότι η διεθνής κοινότητα είναι έτοιμη να υποστηρίξει τις ΗΠΑ και τη Βρετανία στην εκστρατεία τους κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, καθώς και στις πιέσεις προς το Ιράκ να εξαναγκάσουν το καθεστώς της Βαγδάτης να επιτρέψει την άνευ όρων επιστροφή των επιθεωρητών, ειδάλλως θα υποστεί πιθανόν στρατιωτικό χτύπημα. Τέσσερα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας - η Κίνα αντιτίθεται, αλλά σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία δε θα προβάλει βέτο - φαίνεται έτοιμα να εκδώσουν «απόφαση» υπό μορφή «τελεσιγράφου», που θα αφήνει περιθώριο στο Σαντάμ Χουσεΐν μόλις εβδομάδες ώστε να ανοίξει διάπλατα τα σύνορα στους επιθεωρητές. Επίσης εκ του συνόλου των 10 μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα 9 φέρονται να στηρίζουν την απόφαση, εκτός της Συρίας.

Με αυτό το κλίμα «συναίνεσης» δείχνουν να συντάσσονται και οι αραβικές χώρες, που, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Telegraph», ασκούν μεγάλες πιέσεις στη Βαγδάτη να δεχτεί τους επιθεωρητές, «καθώς διέκριναν στη στάση του Προέδρου Μπους μία τελευταία ευκαιρία για αποφυγή μιας επέμβασης»! Συντασσόμενη πλήρως με αυτό το κλίμα, η Σαουδική Αραβία μάλιστα προχώρησε ένα βήμα ακόμη.

Αφήνοντας πίσω τους πύρινους λόγους για τους οποίους η χώρα του αντιτίθεται σφοδρά, ο Σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών, πρίγκιπας Σαούντ αλ Φαϊζάλ κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στο CNN, υποσχέθηκε ότι η Σαουδική Αραβία θα παραχωρήσει βάσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες για μία επιχείρηση εναντίον του Ιράκ, εφόσον αυτή θα είναι η τελευταία επιλογή και θα υπάρχει έγκριση του ΟΗΕ και επανέλαβε τις εκκλήσεις του προς τη Βαγδάτη να αποδεχτεί την επιστροφή των επιθεωρητών του ΟΗΕ για τον έλεγχο του οπλοστασίου του και παραδέχτηκε ότι η χώρα του θα είναι υποχρεωμένη να συμμορφωθεί με το άρθρο 7 του Χάρτη του ΟΗΕ, το οποίο εξουσιοδοτεί τη χρήση βίας, σε περίπτωση που απειλείται η παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.

Παράλληλα, η κυβέρνηση Μπους συνεχίζει να ασκεί έντονες πιέσεις στον ΟΗΕ για να εξαναγκαστεί το Ιράκ να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του διεθνούς οργανισμού και σύντομα. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Κόλιν Πάουελ, τόνισε ότι είναι ζήτημα εβδομάδων να ετοιμαστεί ένα ψήφισμα που θα υποχρεώνει τη Βαγδάτη να συμμορφωθεί με τις προηγούμενες απαιτήσεις του ΟΗΕ και επανέλαβε την έμμεση προειδοποίηση του Αμερικανού Προέδρου, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, ότι εάν ο ΟΗΕ αποτύχει, οι Ηνωμένες Πολιτείες προτίθενται να αναλάβουν δράση μόνες τους.

Σύμφωνα με το βρετανικό BBC, ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας αναμενόταν να συναντηθεί χτες με το το Σύρο υπουργό Εξωτερικών Φαρούκ αλ Σάρα, ο οποίος την Κυριακή τάχθηκε αναφανδόν κατά της επίθεσης, υποστηρίζοντας ότι το Ισραήλ έχει αγνοήσει 28 αποφάσεις που εξέδωσε το Συμβούλιο Ασφαλείας σχετικά με την αντιπαράθεσή του με τους Παλαιστινίους.

Εντούτοις, σύμφωνα με το βρετανικό «Guardian», το κυριότερο μέλημα όλων, και κυρίως του ΟΗΕ, δεν είναι η επίθεση, αλλά η αναρχία που μπορεί να προκληθεί εντός του Ιράκ τη στιγμή που ο Οργανισμός δεν είναι προετοιμασμένος να υποστηρίξει ένα σχέδιο για τη «μετα-Σαντάμ» εποχή τη στιγμή που οι εκκλήσεις Μπους για «ανατροπή» του Σαντάμ Χουσεΐν συνεχίζονται. Το κρισιμότερο είναι ο χρόνος... οι Αμερικανοί πιέζουν για μία επίθεση το «χειμώνα», αντιθέτως οι Ευρωπαίοι επιθυμούν μία επίθεση κατά την άνοιξη, όπου η βέβαιη αστάθεια που θα προκληθεί στην αγορά του πετρελαίου δε θα προκαλέσει «τριγμούς», εξαιτίας της εξάρτησης της Ευρώπης από τις εισαγωγές του πετρελαίου.