Υπό φυσιολογικές συνθήκες ή καλύτερα τις συνήθεις εδώ και δεκαετίες, οι Δημοκρατικοί θα έπρεπε να έχουν εύκολη αποστολή κατά τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, για την αναπλήρωση των μισών εδρών του Κογκρέσου. Χωρίς καν να ιδρώσουν ή να αναλωθούν σε πολυέξοδες προεκλογικές εκστρατείες, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την απόλυτη πλειοψηφία και των δύο ανώτατων νομοθετικών σωμάτων.

Κατ' αρχάς, δεν υπάρχει άλλο κόμμα εκτός των δύο μονομάχων. Η δομή και κυρίως οι προσταγές του Συντάγματος απαγορεύουν επί της ουσίας, σε κάποια άλλη δύναμη εκτός των δύο «παραδοσιακών» κομμάτων που νέμονται την εξουσία, σχεδόν από την ίδρυση του αμερικανικού κράτους, να διεκδικήσει ουσιαστικό και κεντρικό ρόλο στην πολιτική ζωή και κυρίως στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Επιπροσθέτως, εξαιτίας της μακράς παράδοσης που θέλει το εκλογικό σώμα να υπερψηφίζει τους υποψήφιους του κόμματος που δε βρίσκεται στην κυβέρνηση, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ασκεί καλύτερο έλεγχο και αντιπολίτευση, παραδίδοντας τον άλλο πυλώνα της εξουσίας στο αντίπαλο κόμμα.

Οι κυριότεροι όμως λόγοι για τους οποίους το Δημοκρατικό Κόμμα θα μπορούσε να έχει σαρωτική επικράτηση στις εκλογές της Τρίτης, δεν είναι άλλοι από τις γάγγραινες που κατατρώγουν την αμερικανική κοινωνία, όπως η συνεχιζόμενη περιδίνηση της οικονομίας, η αύξηση της ανεργίας μετά από πάρα πολλά χρόνια, τα σκάνδαλα των μεγάλων επιχειρήσεων με πρωταγωνιστές μάλιστα και ύπατους Αμερικανούς αξιωματούχους, το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης με τις τιμές των φαρμάκων να συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία όπως και ο αριθμός των Αμερικανών που εκπίπτουν της δυνατότητας περίθαλψης, η μείωση του εισοδήματος των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων, η πτώχευση των μεγάλων εταιριών που κόστισαν δισ. στους μικρούς επενδυτές και προκάλεσαν την απώλεια των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων για χιλιάδες.

Κι όμως... ουδείς γνωρίζει ποιος θα έχει τον έλεγχο των δύο νομοθετικών σωμάτων κι αυτό, γιατί όπως είχε πει χρόνια πριν, ο επί δεκαετίες ΓΓ του ΚΚ των ΗΠΑ και εκλιπών σήμερα, Γκας Χολ... «οι διαφορές μεταξύ των δύο κομμάτων είναι ότι οι μεν πίνουν Κόκα Κόλα και οι δε Πέπσι Κόλα».

Αν κάποτε αυτή η παρατήρηση κρινόταν ως «μηδενιστική καθώς δεν μπορεί να διακρίνει τις αποχρώσεις που κάνουν τη διαφορά», σήμερα καθομολογείται από όλους... ακόμη και από τους ίδιους τους Αμερικανούς, που δεν μπαίνουν πια, καν στον κόπο να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία. Ο λόγος; Οι Δημοκρατικοί στην πλειονότητά τους, ως προς την πολιτική που προωθούν διαφέρουν ελάχιστα εάν όχι καθόλου. Το πλέον εξόφθαλμο παράδειγμα είναι η συμπεριφορά των Δημοκρατικών Βουλευτών και Γερουσιαστών μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι οποίοι απεμπόλησαν το ρόλο που τους επιτάσσει το ίδιο το Σύνταγμα και συναίνεσαν σε όλες τις προτάσεις της αμερικανικής πλειοψηφίας. Ανάλογη στάση κράτησαν και κατά την πρόσφατη ψηφοφορία όπου κρινόταν εάν θα δοθεί το «πράσινο φως» στον Τζορτζ Ουόκερ Μπους για επίθεση κατά του Ιράκ. Παρ' ότι, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, το 60% των Δημοκρατικών βουλευτών ψήφισαν κατά και 21 εκ των Γερουσιαστών.

Εντελώς ξαφνικά λοιπόν, οι αναλυτές των εκλογών, συνειδητοποίησαν ότι για πρώτη φορά ένα θέμα που άπτεται της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, συνιστά το επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας και μάλιστα αυτή η συζήτηση ωφελεί τους Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους που κάνουν καμπάνια υπέρ του πολέμου, ακριβώς γιατί από το Δημοκρατικό Κόμμα, παρότι κάποιοι εκ των βουλευτών του όπως η Μπάρμπαρα Λι, βουλευτής του Οκλαντ, έχουν ταχθεί αναφανδόν κατά του πολέμου, οι περισσότεροι έχουν κυριολεκτικά χαθεί μέσα στη θάλασσα των συμφερόντων που προασπίζονται και αντιπροσωπεύουν.

Σε αντίστοιχο λοιπόν κλίμα με αυτό που πρωτοφανώς επικράτησε και στη Γερμανία... όχι μόνο γιατί οι Δημοκρατικοί δεν αρθρώνουν ουσιαστικό λόγο αλλά κυρίως γιατί εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανοί εξέφρασαν το περασμένο Σαββατοκύριακο την πλήρη αντίθεσή τους όχι μόνο με τον πόλεμο. Σύμφωνα με άπαντες τους αναλυτές δεν επρόκειτο, απλά για ένα ακόμη αντιπολεμικό συλλαλητήριο αλλά για κινητοποίηση κατά της «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» ενώ το καινοφανές στοιχείο είναι ότι στις διαδηλώσεις πήρε μέρος και ένα μεγάλο τμήμα των Αμερικανών που δεν κινητοποιούνται εύκολα εξαιτίας κυρίως του φόβου, να λάβουν μέρος σε διαδηλώσεις, όπως π.χ. στο Σιάτλ. Καταδεικνύεται λοιπόν, μία συνολική αναταραχή που επικρατεί στην αμερικανική κοινωνία, εξαιτίας της πορείας της χώρας και δείχνει ότι πια οι Αμερικανοί κινητοποιούνται και δεν παραμένουν θεατές των γεγονότων. Αυτό το γεγονός, πια, προκαλεί τη ΜΟΝΗ ανησυχία στην καθεστηκυία τάξη των ΗΠΑ και όχι το ποιος θα έχει τον έλεγχο του Κογκρέσου.

ΤΖΑΚΑΡΤΑ.-

Τριάντα έξι τραυματίες και αρκετές υλικές ζημιές ήταν ο πρώτος απολογισμός της ισχυρής σεισμικής δόνησης που συνέβη το Σάββατο τα ξημερώματα, στη βορειοδυτική Ινδονησία. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο σεισμός έγινε αισθητός, κυρίως, στην επαρχία Ατσεχ και στην ευρύτερη περιοχή Σιγκέλ. Αμερικανικά και αυστραλιανά γεωδυναμικά ινστιτούτα υποστήριζαν ότι το μέγεθος της δόνησης άγγιξε τους 7,7 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ ενώ το ινδονησιακό γεωδυναμικό ινστιτούτο μιλούσε για 5,6 Ρίχτερ.