ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Μεταγραφές» και αλισβερίσια

Γρηγοριάδης Κώστας

Ανεβαίνουν τις τελευταίες μέρες οι τόνοι της ανούσιας δικομματικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ, έχοντας στόχο τον αποπροσανατολισμό των ψηφοφόρων και τη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Και μπορεί, ο Κ. Σημίτης να... ξαναθυμήθηκε τη χούντα και την... επάρατο, αλλά οι διάφορες «μεταγραφές» και αλισβερίσια, μεταξύ των δύο «μονομάχων», μπροστά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, είναι πάμπολλα. Κι αν νομίζετε, πως μόνον η ΝΔ έκανε «μεταγραφές» (π.χ. Γ. Τζαννετάκος) κάνετε μεγάλο λάθος. Διαβάστε μερικά παραδείγματα: Ο δικηγόρος Αλ. Κούγιας διεκδίκησε το 1998 το Δήμο Πετρούπολης, υποστηριζόμενος από τη ΝΔ. Σήμερα είναι υποψήφιος σύμβουλος στη Γλυφάδα με τον Σ. Σφακιανάκη, που έχει το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ. Ο Μ. Βερνάρδος, «αντάρτης» της ΝΔ στον Κορυδαλλό, το 1998, σήμερα βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο του κυβερνητικού Στ. Χρήστου. Ο Ν. Καψωμένος, πρώην υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του «πράσινου» Β. Γιαννακόπουλου. Ο Γ. Μαρκάτος στου Ζωγράφου, εντάχθηκε στο συνδυασμό του Δ. Πέτα. Και στη Νέα Μάκρη, στον υποστηριζόμενο από το κυβερνών κόμμα συνδυασμό του Ι. Λουίζου μετέχουν περισσότεροι «γαλάζιοι», παρά «πράσινοι»...

Δικομματική ... υποδοχή

Απ' ό,τι φαίνεται, πάντως, δεν είναι μόνον τα όρια μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δυσδιάκριτα και ασαφή. Κάπως έτσι είναι και κάποια άλλα. Αλλιώς δεν εξηγείται η ...δικομματική υποδοχή, που έγινε τις προάλλες στα Μελίσσια, του Μ. Γλέζου και των υποψηφίων του συνδυασμού των «Ενεργών Πολιτών», που τον συνόδευαν. Ανάμεσα σε όσους υποδέχτηκαν το κλιμάκιο του συνδυασμού, ήταν ο σημερινός δήμαρχος Μελισσίων, ο υποψήφιος «αντάρτης» δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ, ο επίσημος υποψήφιος της ΝΔ, τον οποίο υποστηρίζει και ο ΣΥΝ, και ο «αντάρτης» υποψήφιος της ΝΔ.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Τότε και τώρα

Μια και ο Κ. Σημίτης ανέτρεξε χτες στην πρόσφατη ιστορία της χώρας και τις προάλλες ο γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Κ. Λαλιώτης, έκανε τη γνωστή πρόταση απαξίωσης και ευνουχισμού των εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου, τους αφιερώνουμε την παρακάτω δήλωση, η οποία έγινε στις 13 Νοέμβρη 1983, δηλαδή στη δέκατη επέτειο της εξέγερσης: «Το Πολυτεχνείο ήταν και είναι η κορυφαία αγωνιστική πράξη της ασυμβίβαστης αντίθεσης του λαού και της νεολαίας στη βία, στο φασισμό, στην ξενοκίνητη δικτατορία, στη συνθηκολόγηση, στο σκοταδισμό και στον εμπαιγμό.

Η φωνή του Πολυτεχνείου για "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία, για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Προκοπή" δεν ήταν και δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Είναι μια υποθήκη, που γράφτηκε με αίμα. Είναι βίωμα και στάση ζωής μιας ολόκληρης γενιάς.

Το Πολυτεχνείο ήταν και είναι μια γιγάντια στιγμή λαϊκής απελευθέρωσης, που συμπυκνώνει τη ρήξη με το καθεστώς της υποτέλειας και της εξάρτησης. Παράλληλα, όμως, είναι και ρήξη με τους συμβιβασμούς της καθημερινής ζωής και του ατομισμού. Δημιουργεί τους όρους μιας ατομικής και συλλογικής χειραφέτησης και δράσης.

Το Πολυτεχνείο δεν παραδόθηκε. Δεν είναι κατάθεση θυσίας και μόνο. Είναι κατάθεση αξιών ζωής, που περιφρονούν ακόμα και το φόβο του θανάτου.

Είναι η νέα πνοή ζωής, κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης που ενώνει. Είναι το χρέος και ο όρκος της δικαίωσης. Ο δρόμος που χάραξε ο Νοέμβρης είναι πάντα επίκαιρος».

Η δήλωση ανήκει στον Κ. Λαλιώτη, τότε υφυπουργό Νέας Γενιάς. Τα σχόλια περιττεύουν...

Οχι πάλι...

Δε συγχωρούνται

σφάλματα

δε συγχωρούνται

λάθη

με όλα ετούτα

που τραβάς

και μ' όσα

έχεις πάθει,

θα είσαι ασυγχώρητη

άμα ψηφίσεις πάλι

όσους σε ξεζουμίζουνε,

καημένη βιοπάλη!

* * *

Δε συγχωρούνται

σφάλματα

τους γνώρισες,

τους είδες

μην πέφτεις

σε διλήμματα

ψεύτικα και παγίδες

και μη ξανά

την ψήφο σου

πετάξεις όπου λάχει,

γιατί, λαέ,

θα φορτωθείς

νέα δεινά στη ράχη!

Ο οίστρος

Αντιλαϊκό προσχέδιο

οι εργαζόμενοι της χώρας δεν είχαν καμιά απολύτως ανάγκη να περιμένουν το προσχέδιο του προϋπολογισμού, για να δουν τα χαρακτηριστικά της οικονομικής πολιτικής που σχεδιάζει να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Η κυβερνητική πολιτική στα καυτά θέματα που αφορούν τα λαϊκά στρώματα είναι δεδομένη και χαραγμένη από την ίδια τη φύση και το χαρακτήρα της κυβέρνησης. Από το ρόλο της σε όλο το φάσμα των πολιτικών για την ενίσχυση της ΟΝΕ, τις αναδιαρθρώσεις του συστήματος, την εξασφάλιση μεγαλύτερων προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο. Γι' αυτό και ζητήματα όπως η εισοδηματική πολιτική, οι δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα του δημοσίου, η φορολογία των λαϊκών νοικοκυριών, η ακρίβεια, η ανεργία κινούνται σε κλίμακες που αρχίζουν από το «κακό» και καταλήγουν στο...«χειρότερο».

Αυτό το «χειρότερο», έχει γίνει η μόνιμη επωδός των εκπροσώπων του οικονομικού επιτελείου και του ίδιου του πρωθυπουργού, προσπαθώντας μ' ένα σμπάρο να χτυπήσουν δυο τρυγόνια. Αφ' ενός, προϊδεάζοντας ότι «τα πάντα είναι στον αέρα» να εξασφαλίσουν την ανοχή των εργαζομένων, κινδυνολογώντας πως κάθε άλλο σενάριο είναι πολλαπλάσια σε βάρος τους. Αφ' ετέρου να πέσουν στα μαλακά, τα έτσι κι αλλιώς, αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα του...«μη χειρότερου» σεναρίου. Από εκεί και πέρα η επίκληση των «αστάθμητων παραγόντων» που επικαλείται η κυβέρνηση, είναι μόνο το κερασάκι στη νέα επίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Γιατί, η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση στις καπιταλιστικές χώρες, είναι στοιχείο πέρα για πέρα σταθμητό, για κάθε οικονομία που είναι χειροπόδαρα δεμένη στο άρμα της ΕΕ και της ΟΝΕ. Οπως υπολογίσιμες είναι και οι επιπτώσεις για κάθε χώρα που συντάσσεται με τους πολεμικοστρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και την προετοιμαζόμενη επίθεση στο Ιράκ.

Οι φάσεις μέσα από τις οποίες περνάει η οικονομία του κεφαλαίου είναι λίγο - πολύ γνωστές. Μετά από περιόδους οικονομικής ανόδου, νομοτελειακά έρχεται η φάση της κρίσης, η... αντιμετώπιση της οποίας συχνά συνοδεύεται από ακόμα πιο έντονη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και πολεμικές συγκρούσεις. Το σύνολο δε των επιπτώσεων από τέτοιου είδους «διεξόδους» που αναζητά το σύστημα, το πληρώνουν πάντα και ολοσχερώς τα μόνιμα θύματα της κοινωνίας, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αυτή τη ρότα έχουν χαράξει και οι ντόπιοι κυβερνώντες και την ακολουθούν απαρέγκλιτα. Στην κρίση, απαντούν με σκληρότερη λιτότητα. Στη μείωση των κερδών, με παραπέρα λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων. Στη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, με αύξηση των ανέργων, με περισσότερους φόρους, με λιγότερες δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τον πολιτισμό. Με ό,τι, δηλαδή, προβλέπεται και από το προσχέδιο του προϋπολογισμού. Η εμμονή τους, μάλιστα, σ' αυτή την πολιτική είναι τέτοια, που δεν καταλαβαίνουν πλέον από απλές φουσκοθαλασσιές. Μόνο λαϊκές τρικυμίες μπορούν να ταρακουνήσουν τους ίδιους και τα σχέδιά τους. Και μια καλή, πολύ καλή, ευκαιρία, είναι οι κάλπες της Κυριακής. Οπου κάθε θιγόμενος από αυτές τις επιλογές, μπορεί και πρέπει να στείλει το μήνυμά του. Προς την κυβέρνηση και προς τους άλλους επίδοξους φορείς εφαρμογής της ίδιας πολιτικής.