ICON

Αποψη από πρόσφατες κινητοποιήσεις των αγροτών

Ολοι, επίσης, αντιλαμβάνονται ότι το αγροτικό πρόβλημα έχει επιδράσεις και παρενέργειες στην οικονομία και στην κοινωνία, καθώς:

• Η συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος μειώνει την αγοραστική δύναμη του αγροτικού πληθυσμού και, προκαλώντας αλυσιδωτές επιδράσεις, στερεί μεροκάματα από τους επαγγελματίες, πελάτες και τζίρο από τους βιοτέχνες και τους εμπόρους, μειώνει την επενδυτική δραστηριότητα και καθυστερεί την περιφερειακή ανάπτυξη.
• Το ξεκλήρισμα χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών, καθώς και το κλείσιμο επιχειρήσεων που ενεργοποιούνται στον πρωτογενή τομέα, διογκώνει το οξυμένο πρόβλημα της ανεργίας, που πλήττει και ταλαιπωρεί την εργατική τάξη της χώρας μας και δυσκολεύει τον αγώνα της για την κοινωνική αλλαγή.
• Η εγκατάλειψη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας ερημώνει την ελληνική ύπαιθρο, μια επικίνδυνη εξέλιξη που εγκυμονεί πολλούς - ακόμα και εθνικούς - κινδύνους. Ταυτόχρονα, τροφοδοτεί το φαινόμενο της αστυφιλίας, που συνέβαλε στη δημιουργία των σημερινών «αβίωτων πόλεων», με τα μύρια όσα προβλήματα, όπως των ναρκωτικών, της εγκληματικότητας, της περιβαλλοντικής ρύπανσης, του κυκλοφοριακού, της αποξένωσης κ.ά.

Τον τελευταίο καιρό είναι πολλοί που παραδέχονται ότι η έκταση και η ένταση του αγροτικού προβλήματος στην Ελλάδα οφείλεται στην εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ως ένα βαθμό το αποδέχονται και κάποιοι από εκείνους που, παλιότερα, ισχυρίζονταν ότι η ΚΑΠ αποτελεί τη σωτηρία της ελληνικής αγροτιάς.

Πράγματι, η ΚΑΠ ευθύνεται για τη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και το μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, καθώς επιβάλλει:

• Χαμηλές τιμές για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα.
• Περιορισμούς στις καλλιέργειες και ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή. Κι είναι πρωτοφανές φαινόμενο - δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο - μια πολυκρατική οντότητα, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, ν' απαγορεύει στους αγρότες ενός κράτους μέλους της να παράγουν πολλή και καλή σοδειά και, μάλιστα, να τους τιμωρεί με βαριά πρόστιμα «συνυπευθυνότητας», αν τολμήσουν να παραβούν τις απαγορεύσεις της!

Εξήγηση, βεβαίως, υπάρχει - η ΕΕ θέλει ν' αγοράζει πιο φτηνά τ' αγροτικά προϊόντα από τρίτες χώρες - αλλά δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία αποδοχής αυτής της απαγόρευσης. Πολύ περισσότερο που επιβάλλεται στη χώρα μας, η οποία, λόγω ευνοϊκών εδαφικών και κλιματολογικών συνθηκών, εμπειρίας και ικανοτήτων του αγροτικού δυναμικού της, έχει τεράστιες δυνατότητες ν' αναπτύξει μια παραγωγική και ποιοτική αγροτική οικονομία προς όφελος των αγροτών μας, του λαού μας και των λαών της Ευρώπης.

Η κυβέρνηση και η ΝΔ που συμφωνεί πλήρως με την ΚΑΠ, λένε κυνικά προς τους Ελληνες αγρότες: Αυτή είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν αλλάζει. Οσοι αντέξετε, θα σωθείτε, οι υπόλοιποι στον «Καιάδα». Και, βεβαίως, οι μόνοι που μπορούν ν' αντέξουν είναι οι λίγοι μεγαλοαγρότες, ενώ η πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών θα χαθούν.

Υπάρχουν, όμως, και μερικοί οι οποίοι, ενώ γνωρίζουν ότι «πηγή του κακού» για τους Ελληνες αγρότες είναι η ΚΑΠ, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και υποστηρίζουν πως το ελληνικό αγροτικό πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι δεν προωθούνται οι κατάλληλες αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών και δεν προχωράει ο αναπροσανατολισμός των κατοίκων της υπαίθρου σε άλλες, μη παραγωγικές, «δράσεις» όπως π.χ. ο αγροτουρισμός.

Κάποιοι, μάλιστα, από δαύτους, θυμίζοντας τη «μαντάμ Σουσού», κατηγορούν τους Ελληνες αγρότες ως αναχρονιστικούς και αυτόχειρες, επειδή δεν αφήνουν το βαμβάκι, τα σιτηρά κι άλλες εκτατικές δυναμικές καλλιέργειες, για να ασχοληθούν με την παραγωγή «ποιοτικών», ακριβών αγροτικών προϊόντων, που θα καταναλώνονται από την «υψηλή ευρωπαϊκή κοινωνία», όπως π.χ. τα βατόμουρα, τα σπαράγγια, το «φουά - γκρα» κ.ά.

Γνωρίζουν, όμως οι «ντούροι Ευρωπαίοι» ότι αν προχωρήσει αυτή η διαδικασία στη χώρα μας θ' αφήσει πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες ξεκληρισμένους αγρότες, καθώς κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως είναι δυνατόν, εν μια νυκτί, να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια απέραντη «φάρμα» εκτροφής χηνών για την παραγωγή «φουά - γκρα», ή σ' ένα τεράστιο λιβάδι με βατόμουρα και σπαράγγια.

Το πρόβλημα, λοιπόν, για τους Ελληνες αγρότες είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφάσισε την εφαρμογή μιας πολιτικής που οδηγεί στη δραστική μείωση της αγροτικής παραγωγής και στη συρρίκνωση του αγροτικού δυναμικού της χώρας μας.

Τ' αφεντικά των Βρυξελλών και οι ντόπιοι διαχειριστές και υπηρέτες αυτής της πολιτικής ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί ν' αναπτυχθεί ως σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, με αγροτικό δυναμικό που να υπερβαίνει το 5% - να σημειώσουμε ότι πριν η χώρα μας μπει στην ΕΟΚ το αγροτικό δυναμικό της ήταν στο 30% του συνολικού παραγωγικού δυναμικού και σήμερα έχει κατεβεί στο 18%, περίπου - και παίρνουν απανωτά και σκληρά μέτρα για το μαζικό ξεκλήρισμα, για τον αφανισμό της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Το αν τα καταφέρουν εξαρτάται από την αντίσταση των αγροτών. Γιατί μόνο η ανάπτυξη των αγώνων για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μπορεί να σώσει τους Ελληνες αγρότες από την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Αγώνες, που για να έχουν αποτελεσματικότητα πρέπει να είναι ενωτικοί και δυναμικοί, να έχουν σωστό περιεχόμενο, καθαρό στόχο και σαφή προοπτική και να εξασφαλίζουν τη συμπαράσταση και τη συμπαράταξη των άλλων λαϊκών στρωμάτων του χωριού και της πόλης.

Οι πρώτες κινητοποιήσεις που ήδη ξεκινούν στη Θεσσαλία δείχνουν ότι και φέτος θα έχουμε σκληρές αναμετρήσεις της μαχόμενης αγροτιάς με την αντιαγροτική πολιτική.

Πιο έμπειροι και πιο αποφασιστικοί τώρα οι αγρότες θα είναι σε θέση ν' αντιμετωπίσουν καλύτερα και τις επιθέσεις της κυβέρνησης και τις «τρικλοποδιές» της ΝΔ, που θέλει να τους χρησιμοποιήσει σαν «σκάλα» για το ανέβασμά της στην πολυπόθητη κυβερνητική εξουσία. Και στο τέλος αυτοί θα είναι οι νικητές...