Από την κινητοποίηση ενάντια στη διέλευση των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη Γιουγκοσλαβία

Η κυβέρνηση με τους μηχανισμούς της διώκει όσους αντιστάθηκαν πολύμορφα στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, το 1999. Διώκει πολίτες που σήκωσαν κεφάλι και αποφάσισαν να βάλουν εμπόδια στη διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων από τη χώρα μας. Η πρώτη δίκη θα γίνει στο Κιλκίς στις 26 Νοέμβρη του 2002 και οι κατηγορίες αφορούν την παρακώλυση συγκοινωνιών και την πρόκληση διακεκριμένης φθοράς. Κατηγορούμενοι είναι οι Κ. Σεϊτανίδης, Ν. Νεδόπουλος, Π. Μακρίδης, Η. Μανουσαρίδης, Θ. Βαρδαλής και Β. Τζήκας που μαζί με εκατοντάδες ακόμη διαδηλωτές, στις 15 Απρίλη του 1999, έστησαν μπλόκο σε ΝΑΤΟική (γαλλική) φάλαγγα οχημάτων που μετέφερε οπλισμό μέσω της χώρας μας. Το μπλόκο στήθηκε στο ύψος της Γέφυρας του Πολυκάστρου στο δρόμο προς το τελωνείο των Ευζώνων.

Θυμίζουμε ότι είχε ζητηθεί και απορρίφθηκε από τη Βουλή, η άρση της ασυλίας του βουλευτή του ΚΚΕ Αγγελου Τζέκη, προκειμένου να διωχτεί διότι συμμετείχε στο «έγκλημα» της παρακώλυσης.

Η δίκη θα γίνει λίγες μέρες μετά το γιορτασμό της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που έδειξε την αναγκαιότητα του αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού του αγώνα λαού και νεολαίας.

Είναι τυχαία άραγε η χρονική συγκυρία;

Τρομονόμοι θεσπίστηκαν με στόχο το λαϊκό κίνημα. Δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες περιορίζονται κατ' εντολή της Νέας Τάξης και των συμφερόντων της. Και όλα αυτά επιδιώκεται να περάσουν στα μαλακά κάτω από την κουκούλα της «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας που θέλουν να μας φορέσουν οι αρχιτρομοκράτες των λαών, οι Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές.

Στο κλητήριο θέσπισμα του εισαγγελέα πλημμελειοδικών Κιλκίς, αναφέρεται ότι οι 6 πολίτες καλούνται να παρουσιαστούν στις 26 Νοέμβρη του 2002 στο τριμελές πλημμελειοδικείο Κιλκίς προκειμένου να δικαστούν, διότι κατηγορούνται «ως υπαίτιοι του ότι στο 532ο χιλιόμετρο της Νέας Εθνικής Οδού Αθηνών - Ευζώνων (αερογέφυρα Πολυκάστρου) την 15 Απριλίου 1999 από κοινού, με πρόθεση, παρεμπόδισαν τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία. Συγκεκριμένα κατόπιν συναποφάσεως τοποθέτησαν τα αυτοκίνητα που οδηγούσαν, επί του οδοστρώματος στο ύψος της γέφυρας του Πολυκάστρου, κάθετα και κατά τρόπο που να μην είναι δυνατή η κυκλοφορία των οχημάτων στο ρεύμα πορείας προς Ευζώνους, διακόπτοντας την κυκλοφορία από ώρα 16.15μμ έως 21.45μμ».

Στην πρώτη κλήση που είχαν λάβει προκειμένου να απολογηθούν για τις πράξεις τους, αναφέρονταν στις κατηγορίες ότι «απέκλεισαν το ρεύμα προς Ευζώνους με αποτέλεσμα να ακινητοποιήσουν φάλαγγα 16 στρατιωτικών οχημάτων Γαλλικής δύναμης του ΝΑΤΟ που προοριζόταν για FYROM, προερχόμενη από Λιμένα Θεσσαλονίκης». Στο κλητήριο θέσπισμα, αυτό αποσιωπάται. Οπως επίσης αποσιωπάται το γεγονός ότι στη συγκεκριμένη κινητοποίηση συμμετείχαν χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι με ό,τι μέσο βρήκαν κατευθύνθηκαν στη γέφυρα του Πολυκάστρου και τελικά επέβαλαν την επιστροφή της ΝΑΤΟικής φάλαγγας στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης.

Λίγες μέρες μετά την κινητοποίηση, αντιπροσωπεία της ΚΟΘ του ΚΚΕ, είχε επισκεφθεί τον τότε προϊστάμενο της εισαγγελίας Πρωτοδικών Κιλκίς ο οποίος δεσμεύτηκε ότι θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο. Τελικά η διαδικασία διώξεων ξεκίνησε με στόχο τους αγωνιζόμενους πολίτες. Την ίδια ακριβώς περίοδο που η εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης έβαζε στο αρχείο τη μήνυση που κατατέθηκε στις 21 Απρίλη του 1999, εναντίον των Πρωθυπουργού και Υπουργών Αμυνας και Εξωτερικών, διότι παραβίασαν κατάφωρα τις θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας και ειδικότερα του άρθρου 27 παρ. 2 του Συντάγματος στην οποία αναφέρει ρητά ότι: «άνευ νόμου ψηφιζομένου διά της απολύτου πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών δεν είναι δεκτή στην ελληνική επικράτεια ξένη στρατιωτική δύναμη, ούτε δύναται να διαμένει εν αυτή ή να διέλθει δι' αυτής». Και τέτοιος νόμος ποτέ δεν ψηφίστηκε στην ελληνική Βουλή.

Οι 6 διωκόμενοι συναγωνιστές, που οδηγούνται σε δίκη το Νοέμβρη, στο απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσαν στην πρώτη κλήση τους από την εισαγγελία του Κιλκίς, ξεκαθάρισαν πως δεν προέβησαν σε καμία παράνομη πράξη. Αντίθετα άσκησαν νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους. Διαμαρτυρήθηκαν για τη διέλευση από τη χώρα μας στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ που εκείνη την περίοδο μακέλευαν το γιουγκοσλαβικό λαό. Και σημείωναν: «Η επίδικη κινητοποίηση, καθώς και παρόμοιες άλλες την εποχή εκείνη που έγιναν, ήταν σύμφωνες με τις συνταγματικές διατάξεις του αρθρ. 27 του Συντάγματος παράγραφος 2. Η κινητοποίηση αυτή για την οποία κατηγορούμαι, αποτελούσε σύμφωνα με την παραπάνω συνταγματική διάταξη και εκδήλωση υπεράσπισης της Εθνικής μας ανεξαρτησίας».

Και έτσι ακριβώς είναι. Διότι την περίοδο εκείνη ήταν σε εξέλιξη ο βρώμικος πόλεμος του ΝΑΤΟ εναντίον του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Καθημερινά υπήρχαν προγραμματισμένες διελεύσεις στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ που έφταναν στο λιμάνι ή στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και από εκεί αναχωρούσαν οδικώς ή σιδηροδρομικώς για την ΠΓΔΜ, με τελικό προορισμό το Κόσσοβο. Δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες, πολεμικά οχήματα και υλικό, πέρασαν μέσω της χώρας μας και ειδικότερα μέσω της Θεσσαλονίκης. Αυτή η διαδικασία, με μικρότερη ένταση, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Απέναντι στην εμπλοκή της χώρας μας, το αντιπολεμικό κίνημα αντέδρασε - και συνεχίζει να αντιδρά - με όρους μαζικούς. Ανέπτυξε έντονη δράση προκειμένου να ευαισθητοποιήσει όλους τους πολίτες με στόχο την ακόμη πιο μαζική αντίσταση στον βρώμικο πόλεμο και γενικότερα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία της χώρας μας και διέσωσε την εθνική αξιοπρέπεια. Αντιστάθηκε.

Και σήμερα η αντίσταση πρέπει να χτυπηθεί. Αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των «συμμάχων».

Ομως ο λαός δεν πρέπει να το επιτρέψει. Ο κάθε δημοκράτης, πατριώτης, ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε πολίτης πρέπει να ορθώσει το ανάστημά του. Και όλοι μαζί με μια φωνή να διατρανώσουν αγωνιστικά: ο αγώνας και το δίκιο δε δικάζονται.