Ενα ακόμα εργαλείο για την παραπέρα ενίσχυση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης αποτελεί ο προϋπολογισμός και για την επόμενη χρονιά, κάτι που αποδεικνύεται και από τα στοιχεία που περιέχονται στα κείμενα που εγκρίθηκαν χτες από το Υπουργικό Συμβούλιο. Αυτό όμως κάθε άλλο παρά εμπόδισε τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών να δημοσιοποιήσει τον προϋπολογισμό, προβάλλοντας λίγες αλήθειες και πολλά ψέματα. Ο Ν. Χριστοδουλάκης με σαφήνεια προσδιόρισε τους τομείς εκείνους, που, παρά τα ασφυκτικά πλαίσια λιτότητας που επιβάλλει το Πρόγραμμα Σταθερότητας, θα χρηματοδοτηθούν απρόσκοπτα και κατά προτεραιότητα και σε βάρος των άλλων, κοινωνικών τομέων. Πρόκειται για τομείς όπως:

• Τα Ολυμπιακά έργα «έτσι ώστε η χώρα μας να είναι έτοιμη το 2004 να επιτελέσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες».
• Η διασφάλιση των κεφαλαίων για την πραγματοποίηση των συγχρηματοδοτούμενων με την Κοινότητα έργων του Γ΄ ΚΠΣ, κονδύλια που στην πραγματικότητα κατευθύνονται στο μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές.
• Η προσπάθεια μείωσης του δημόσιου χρέους, κυρίως μέσω της εκποίησης περιουσιακών στοιχείων του δημόσιου (πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων), τα οποία, σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού, θα ανέλθουν το 2003 στο 2% του ΑΕΠ (περίπου 3 δισ. ευρώ).

Αυτές είναι και οι βασικές προτεραιότητες του νέου προϋπολογισμού, που, για να πραγματοποιηθούν, συμπιέζονται ασφυκτικά οι κοινωνικές δαπάνες. Φυσικά ο Ν. Χριστοδουλάκης δεν ομολόγησε το αυτονόητο. Αντίθετα έκανε μια εναγώνια προσπάθεια, σε επίπεδο προπαγανδιστικού λόγου, να προσδώσει κοινωνικά στοιχεία, σε έναν προϋπολογισμό από τους πλέον σκληρούς και αντιλαϊκούς των τελευταίων χρόνων.

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, σε μια εποχή που η ακρίβεια τσακίζει κόκαλα, θα πρέπει να βολευτούν, το 2003, με ονομαστικές αυξήσεις 2,5%! Δεν το είπε, αλλά το «φωτογράφισε» επαρκώς. Οπως δήλωσε, «το 2002 υπήρξε ένα έτος μιας αρκετά υψηλής εισοδηματικής πολιτικής, η οποία πλησίασε το 9% σε σύνολο μισθολογικών αυξήσεων». Ως εκ τούτου «η εισοδηματική πολιτική του επόμενου έτους είναι φυσικό να λαμβάνει υπόψη της αυτές τις εξελίξεις και να κινείται με στόχο έτσι ώστε να διαμορφώσει εισοδήματα που να ανταποκρίνονται και στις εξελίξεις του πληθωρισμού...». Κατά τον υπουργό πάντα, ο στόχος πληθωρισμού για το 2003 είναι 2,5%! Παρ' όλα αυτά ισχυρίστηκε πως «αναμένεται ότι ο πραγματικός μισθός το 2003 στην Ελλάδα θα αυξηθεί περίπου κατά 2,1%», ενώ στην ΕΕ θα σημειωθεί αύξηση του πραγματικού μισθού κατά 0,8%! «Ξέχασε» όμως να αναφέρει ότι το 2002 οι πραγματικοί μισθοί στην Ελλάδα μειώθηκαν, καθώς και ότι στη χώρα μας το 17% των εργαζομένων (στοιχεία Γιουροστάτ) έχει άθλιες αμοιβές.

Οι δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και μάλιστα ο σκληρός πυρήνας των δαπανών αυτών, οι τομείς της Υγείας και της Παιδείας, καρατομούνται μέσω της... αξιολόγησής τους. Οπως ανακοίνωσε ο ίδιος ο υπουργός, σε συνεννόηση με το αγγλικό υπουργείο Οικονομικών (το οποίο μεταφέρει τη θατσερική... τεχνογνωσία) «βρισκόμαστε στην ολοκλήρωση της πιλοτικής εφαρμογής με το Υπουργείο Παιδείας, και ελπίζω, πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους, θα επεκταθεί και στους μεγάλους προϋπολογισμούς άλλων υπουργείων».

Οι αναφορές στα διαφημιζόμενα «ειδικά κεφάλαια» του προϋπολογισμού για τους αγρότες, τους μικρομεσαίους και την περιφερειακή «σύγκλιση» μέσα στην ίδια την Ελλάδα, αγγίζουν τα όρια της απάτης. Η κυβέρνηση δεν ικανοποιεί κανένα από τα οξυμένα προβλήματα των αγροτών και των μικρομεσαίων. Απλώς, για λόγους και μόνο προπαγανδιστικούς, παραθέτει τα διάφορα τρέχοντα προγράμματα που αφορούν τους αγρότες, μαζί με την κρατική επιχορήγηση προς τον ΟΓΑ και αυτά τα ονομάζουν «μέριμνα» προς την αγροτική ύπαιθρο... Τους μικρομεσαίους, τους... χρηματοδοτούν με 3,1 δισ. ευρώ (πρόγραμμα ανταγωνιστικότητας), αν και πρόκειται για χρήματα που αφορούν την ενίσχυση των μεγάλων επιχειρήσεων. Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στοιχεία, η Ηπειρος και το Β. Αιγαίο, οι πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρώπης, «συγκλίνουν» (με κυβερνητικό διάταγμα;) με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Οι αλχημείες, όμως, στην προσπάθειά τους να επιδείξουν τα -ανύπαρκτα - κοινωνικά στοιχεία του προϋπολογισμού, επεκτείνονται και στη «χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους», όπου, σύμφωνα με τα στοιχεία και δηλώσεις του Ν. Χριστοδουλάκη, «το 2003 θα είναι η χρόνια εκείνη, όπου η Ελλάδα πρακτικά γεφυρώνει την απόσταση που τη χωρίζει από την ΕΕ». Μόνο που στη «χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους» περιλαμβάνουν και τις δαπάνες των ιδιωτών για υπηρεσίες Παιδείας και Υγείας... Επανέλαβε και πάλι τις γνωστές - και αναληθείς βέβαια - διακηρύξεις ότι με τη φορολογική μεταρρύθμιση του 2003 οι μεγάλοι ωφελημένοι ...θα είναι οι οικογένειες με παιδιά και οι μικρομεσαίοι. Και λέει κάτι τέτοιο, τη στιγμή που η κυβέρνηση - και ο ίδιος προσωπικά - έχει εξαπολύσει πογκρόμ κατά των μικρομεσαίων, με την υποχρεωτική ένταξή τους στη ρύθμιση της εξαετίας 1993-1998.

Αλλού (στα θέματα της φορολογικής επιβάρυνσης) προχώρησε στην παράθεση μιας σειράς αυθαίρετων στοιχείων - σύμφωνα με αυτά το 48% της φορολογικής επιβάρυνσης προέρχεται από τις επιχειρήσεις και το 38% από μισθωτούς - συνταξιούχους - προκειμένου να αντιστρέψει τη διάχυτη στην ελληνική κοινωνία άποψη ότι τα φορολογικά βάρη αφορούν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, τα μισθωτά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και τους συνταξιούχους.