ΚΙΛΚΙΣ (Αποστολή: Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ, Αννα ΑΝΑΝΙΑΔΟΥ).--

Αθώους κήρυξε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κιλκίς τους αγωνιστές του αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος που κατηγορούνταν για παρακώλυση συγκοινωνιών, επειδή, στις 14 Απρίλη του 1999, έκαναν μπλόκο σε ΝΑΤΟική φάλαγγα που πήγαινε στη Γιουγκοσλαβία την περίοδο που βομβαρδιζόταν ανηλεώς από τα ΑμερικανοΝΑΤΟικά αεροπλάνα. Πρόκειται για τους: Νικόλαο Νεδόπουλο, Γεώργιο Μακρίδη, Ηλία Μανουσαρίδη, Κωνσταντίνο Σεϊτανίδη και Βασίλειο Τζήκα που είχαν παραπεμφθεί χωρίς να συλληφθούν, με βάση τον αριθμό του αυτοκινήτου τους που κατέγραψαν αστυνομικοί.

Οπως παραδέχτηκε και ο εισαγγελέας του δικαστηρίου Νικόλαος Καλύδης, οι κατηγορούμενοι έπραξαν το καθήκον τους κινητοποιούμενοι και εμποδίζοντας τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα καθ' όσον με τη μετακίνησή τους μέσα από τη χώρα παραβιαζόταν το Σύνταγμα, αφού δεν είχε ληφθεί σχετική απόφαση της Βουλής όπως προβλέπεται.

Η πρόεδρος του δικαστηρίου Μαγδαληνή Καρανάσιου (μέλη του οποίου ήταν επίσης οι δικαστές Χαράλαμπος Μαυρίδης, Χρυσή Μπάκου), ανακοινώνοντας την απόφαση, ανέφερε: «Το δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη τον ισχυρισμό των κατηγορουμένων ότι ενεργούσαν με βάση δικαίωμα που τους παρείχε το ίδιο το Σύνταγμα και την πεποίθηση που προέκυψε ότι πραγματικά είχαν, ότι ενεργούν με βάση αυτό το δικαίωμα και σε συνδυασμό με τα άρθρα 20 και 32 του Ποινικού Κώδικα, κρίνει ότι δεν πρέπει να καταλογιστεί σε αυτούς η πράξη, επειδή τελούσαν σε συγνωστή νομική πλάνη, γι' αυτό και τους κηρύσσει αθώους».

Το δικαστήριο κατακλύστηκε και «περικυκλώθηκε» από εκατοντάδες νεολαίους της ΚΝΕ και άλλους αγωνιστές που έφθασαν από τη Θεσσαλονίκη και μαζί με πολλούς Κιλκισιώτες αγωνιστές πραγματοποίησαν πορεία για να καταλήξουν στα δικαστήρια όπου και περίμεναν την απόφαση. Με τραγούδια και συνθήματα, οι εκατοντάδες διαδηλωτές απαιτούσαν να σταματήσουν οι διώξεις: «Οχι στις διώξεις των αγωνιστών, όχι στο εδώλιο η πάλη των λαών». Οταν η απόφαση του δικαστηρίου ανακοινώθηκε από τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που παρακολούθησε τη δίκη, προκάλεσε τα ζωηρά χειροκροτήματα των συγκεντρωμένων και συνθήματα, όπως: «Τιμημένο ΚΚΕ», «Οχτώ δεκαετίες αγώνες και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» κ.ά.

Περήφανη ήταν η ολιγόλογη «απολογία» όλων των κατηγορούμενων αγωνιστών του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος, οι οποίοι, ουσιαστικά, μετατράπηκαν σε κατήγορους ενάντια στην κυβερνητική υποτέλεια στα ΑμερικανοΝΑΤΟικά αφεντικά. Αναφερόμενοι στη συμμετοχή τους στο μπλόκο, που εξανάγκασε τη ΝΑΤΟική φάλαγγα (γαλλικά στρατεύματα) να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, οι κατηγορούμενοι αγωνιστές υπογράμμισαν πως θα είναι πάντα μπροστά για να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή νομιμότητα. Θα τονίσουν χαρακτηριστικά, ανάμεσα στα άλλα:

Νίκος Νεδόπουλος: «Παλεύουμε για την ειρήνη. Κι αυτή υπερασπίζαμε από τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα που πήγαιναν να σκοτώσουν αθώους, το γιουγκοσλαβικό λαό. Σ' αυτόν τον αγώνα μας εμψύχωνε ο ελληνικός λαός».

«Νομίζω πως έκανα μια σωστή πράξη», θα τονίσει συγκινημένος ο δεύτερος κατηγορούμενος αγωνιστής της ειρήνης Γιώργος Μακρίδης, ενώ ο Ηλίας Μανουσαρίδης θα πει: «Ηταν πατριωτικό και διεθνιστικό καθήκον να βάλουμε φραγμό στη ΝΑΤΟική βία. Ακόμα κι αν ήταν "νομότυπη" η διέλευση των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, το ίδιο θα έκανα! Οφείλουμε να βάλουμε φραγμό στη Νέα Ιμπεριαλιστική τάξη, που ανοίγει πολέμους. Και οι μόνοι που μπορούν να βάλουν φραγμό είναι οι λαοί με τον αγώνα τους...». Ο Κωνσταντίνος Σεϊτανίδης θα επιμείνει: «Σωστά πράξαμε»... Τέλος, ο Βασίλειος Τζήκας θα υπογραμμίσει: «Σήμερα εδώ θα έπρεπε να δικάζεται η ηγεσία του ΝΑΤΟ. Εκείνοι ήταν που εμπόδιζαν και δημιουργούσαν προβλήματα στη χώρα μας και στους γειτονικούς λαούς. Εμείς, απλώς, υπερασπίζαμε την πατρίδα μας».

Καταθέτοντας ως μάρτυρας υπεράσπισης ο βουλευτής του ΚΚΕ Αγγελος Τζέκης, αφού επισήμανε ότι αυτή η υπόθεση δε θα έπρεπε να φθάσει στο δικαστήριο, τόνισε πως οι διαδηλωτές ασκούσαν το δικαίωμα και την υποχρέωση υπεράσπισης του Συντάγματος. Πρόκειται για πολιτική πράξη, που στόχο είχε να σταματήσει τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα, όπως γινόταν όλη εκείνη την περίοδο. Και το έκαναν αυτό με τα σώματα και την ψυχή τους οι διαδηλωτές. Δείχνοντας, έτσι, έμπρακτα και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στο δοκιμαζόμενο λαό της Γιουγκοσλαβίας.

Δεύτερος μάρτυρας υπεράσπισης κατέθεσε ο Αγάπιος Σαχίνης, που, αντιστρέφοντας την κατηγορία για παρεμπόδιση από τους φιλειρηνιστές, είπε: «Στην πραγματικότητα ήταν οι ΝΑΤΟικοί που παραβίαζαν και πήγαιναν να επιβληθούν στον ελληνικό λαό». Καταλήγοντας και απευθυνόμενος στο δικαστήριο, ο μάρτυρας θα αναφέρει: «Η απόφαση του δικαστηρίου σας πρέπει να είναι τέτοια που να εξοπλίζει τους πολίτες για να αντιστέκονται και να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία και τη συνταγματική νομιμότητα. Η συμπεριφορά των πολιτών της χώρας και του θεσσαλονικιώτικου λαού, σ' όλη τη διάρκεια του ΝΑΤΟικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, είναι η απόδειξη άσκησης του δικαιώματος και του χρέους να υπερασπίζονται τα δικαιώματα της χώρας και του λαού».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γ. Χουρμουζιάδης σημείωσε ότι οι αγωνιστές απαντούσαν με τον τρόπο αυτό - το σταμάτημα της ΝΑΤΟικής φάλαγγας - και σε μια υποχρέωση απέναντι σε μια παραβίαση του Συντάγματος. Ενώ, εξηγώντας γιατί η κυβέρνηση δεν έφερε πρόταση στη Βουλή, όπως ορίζει το Σύνταγμα, επισήμανε πως ήταν βέβαιο ότι θα καταψηφιζόταν και γι' αυτό δεν την έφερε.

Τελευταίος μάρτυρας υπεράσπισης κατέθεσε ο δήμαρχος Πολυκάστρου Δημήτριος Κουλίνας, ο οποίος συμμετείχε στην κινητοποίηση με όλο το δημοτικό συμβούλιο, τότε. «Ηταν μια διαδήλωση σαν όλες, αλληλεγγύης στο γιουγκοσλαβικό λαό. Και δεν έγινε καμιά παρανομία από τους κινητοποιούμενους, αλλά είναι οι ΝΑΤΟικοί που έχουν προκαλέσει ζημιά και ζητάμε να αποκατασταθεί», θα πει.

Την υπεράσπιση των κατηγορουμένων αγωνιστών αποτελούσαν οι δικηγόροι Χρυσούλα Γιαταγάνα, πρώην εισαγγελέας, Σόνια Μελανεφίδου και Στέλιος Βαλκανάς. Στις αγορεύσεις τους, εκτός των άλλων, επισήμαναν και τα παρακάτω: Οτι κατηγορούμενοι είναι η κυβέρνηση, εν προκειμένω, που παρανόμησε, και η ΝΑΤΟφροσύνη (Χρ. Γιαταγάνα). Οτι είναι πολιτική δίκη και τυχόν καταδίκη θα σήμαινε ότι καταδικάζουμε το φιλειρηνικό -αντιπολεμικό κίνημα (Σ. Μελανεφίδου). Οι πολίτες αντέδρασαν πολιτικά εκφράζοντας τα αισθήματα όλου του ελληνικού λαού. Ενώ, σχετικά με τα όρια και τα μέσα που χρησιμοποιούνται στην αντίδραση του λαού, επισημάνθηκε πως, τελευταία, γίνεται προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων (Στ. Βαλκανάς).