Για παράδειγμα: Μια ελληνοκεντρική προσέγγιση του ζητήματος αφήνει τεράστια περιθώρια να γίνει το Κυπριακό αφετηρία ενός δηλητηριώδους εθνικισμού και ενός υποτιθέμενου πατριωτισμού του τύπου «Γρίβα μ' σε θέλει ο Βασιλιάς»...

Από την άλλη, ειδικά στην εποχή ενός ιδιότυπου κοσμοπολιτισμού που διανύουμε, κοσμοπολιτισμού σαν αυτόν του κυρίου Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος έχει διακηρύξει ότι «δεν έχει κανένα ταμπού σε ό,τι αφορά την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας», ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτός ο κοσμοπολιτισμός συνιστά «διεθνιστική» προσέγγιση του Κυπριακού. Θεωρούν δηλαδή ότι είναι «διεθνισμός» η υποταγή στο υποτιθέμενο διεθνές δίκαιο των ισχυρών, ισχυρίζονται ότι είναι «διεθνισμός» να χτυπούν παλαμάκια σε κάθε κωλοτούμπα που κάνει η ελληνική άρχουσα τάξη απέναντι στις ΗΠΑ ή στην ΕΕ.

Εναν τέτοιο «διεθνισμό» (σε πολλά εισαγωγικά η λέξη) παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες και στο Κυπριακό από ορισμένα πολιτικά κόμματα, που χειροκροτούν μια πολιτική που καμώνεται τη «ρεαλίστρια». Πρόκειται για έναν «ρεαλισμό» που τον είδαμε και με τους S-300, που θα πήγαιναν στην Κύπρο, αλλά πήγαν στην Κρήτη, είναι ο ίδιος «ρεαλισμός» που επιδείχτηκε με τη συμφωνία της Μαδρίτης, είναι, τέλος τέλος, ο «ρεαλισμός» που λέει καλά κάνουν τα ΝΑΤΟικά τανκς και αλωνίζουν την Ελλάδα καθώς πηγαίνουν να σφάξουν τη Γιουγκοσλαβία.

***

Για παράδειγμα:

• Πριν 10 χρόνια έγινε μια συμφωνία στο μακρινό Οσλο για το Παλαιστινιακό. Τα κόμματα όφειλαν και πήραν θέση. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ χειροκρότησαν. Το ΚΚΕ διαφώνησε ότι επρόκειτο για μια συμφωνία λύσης του Παλαιστινιακού. Είδαμε ποιος δικαιώθηκε...
• Πριν 7 χρόνια έγινε μια συμφωνία στο Ντέιτον για το Γιουγκοσλαβικό. Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ χειροκρότησαν. Το ΚΚΕ είπε ότι πρόκειται για συμφωνία διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας. Είδαμε ποιος δικαιώθηκε...
• Το '91 το διεθνές πρόβλημα της επέμβασης στο Ιράκ μετέτρεψε τη Σούδα σε ορμητήριο των ΗΠΑ και έστειλε Ελληνες στον πόλεμο.
• Σήμερα η «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία των ΗΠΑ - εκτός όλων των άλλων - έχει οδηγήσει Ελληνες στο Αφγανιστάν.

Με δυο λόγια, λοιπόν: Δεν υπάρχει τίποτα σήμερα στον κόσμο που να μη μας αφορά.

***

Η λύση λοιπόν του Κυπριακού πρέπει να είναι μια λύση δίκαιη, μια λύση βιώσιμη, μια λύση λειτουργική. Λύση που θα σημαίνει Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη. Και ακόμη, μόνον εφόσον ικανοποιούνται αυτά τα κριτήρια θα υπάρξουν οι ασφαλιστικές δικλείδες, όσο αυτό είναι δυνατό, ώστε ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, ο ελληνικός και ο τουρκικός λαός, να μην εμπλακούν σε περιπέτειες που κάποιοι θα θελήσουν να προκαλέσουν.

Το «σχέδιο Ανάν» με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Αυτό το σχέδιο, λοιπόν, τα ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια; Είναι ένα σχέδιο δίκαιο; Είναι βιώσιμο; Είναι λειτουργικό;

Οποιος έχει στοιχειωδώς διαβάσει το συγκεκριμένο σχέδιο και εφόσον δε βαρύνεται από λογής λογής σκοπιμότητες, μόνο μια απάντηση μπορεί να δώσει: «Οχι», το σχέδιο δεν οδηγεί ούτε σε δίκαιη, ούτε σε βιώσιμη, ούτε σε λειτουργική λύση για την Κύπρο. «Ούτως ή άλλως - έλεγε στη συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ ο Ε. Βενιζέλος - το σχέδιο Ανάν προβλέπει ένα κράτος με περιορισμένη κυριαρχία»! Προβλέπει ένα κράτος «αδύναμο», με «ισχυρά συστατικά κράτη», όπου θα ισχύει το «και μαζί και χώρια»!

Αυτή είναι η αλήθεια. Την ομολογούν οι ίδιοι...

***

Είναι προφανές: Την απόφαση θα την πάρουν οι Κύπριοι, αλλά πίσω από αυτό το σχήμα ουδείς δικαιούται να αποσείσει τις δικές του ευθύνες σαν Πόντιος Πιλάτος. Το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου πήρε τις δικές του αποφάσεις, χάραξε την τακτική του. Εντούτοις, επαναλαμβάνουμε, ουδείς δικαιούται να επιβάλει σιωπητήριο για ένα μέγιστο διεθνές πρόβλημα που, αφ' ενός, αποδιεθνοποιείται για να «λυθεί» στα πλαίσια της «νέας τάξης», αφ' ετέρου, έχει ευθεία αντανάκλαση και στην Ελλάδα.

Δυο επιλογές υπάρχουν επομένως: `Η μια Κύπρος υπό καθεστώς συγκαλυμμένης διχοτόμησης, μια Κύπρος υπό κηδεμονία και υπό καθεστώς ιδιότυπου προτεκτοράτου, μια Κύπρος με ένα λαό υποχείριο στα παιχνίδια του «διαίρει και βασίλευε» των ισχυρών, μια Κύπρος αβύθιστο αεροπλανοφόρο των ιμπεριαλιστών, ή μια Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη και ελεύθερη. Τέτοια Κύπρο δεν προάγει το «σχέδιο Ανάν». Αν θα το διαπραγματευτούν το σχέδιο οι Κύπριοι είναι μια απόφαση που υποχρεούνται και οφείλουν να τη λάβουν, όπως και την έλαβαν. Το «πώς» θα διαπραγματευτούν είναι επίσης μια απόφαση που δικαιούνται να λάβουν.

Σε ό,τι αφορά εμάς, πάντως, οφείλουμε, υποχρεούμαστε και δικαιούμαστε να τονίσουμε για μια ακόμα φορά ότι το αίτημα για μια Κύπρο «ενιαία, ανεξάρτητη και ελεύθερη» είναι «αδιαπραγμάτευτο»!

Αυτή είναι η θέση των κομμουνιστών στην Ελλάδα. Καμία σχέση με τα πανηγύρια όσων χειροκροτούν το «σχέδιο Ανάν», αποδεικνύοντας ότι αντιμετωπίζουν την Κύπρο σαν ένα «περιττό βάρος» με το οποίο θέλουν να τελειώνουν. Και είναι απολύτως βέβαιο, ότι η ζωή θα κρίνει (δυστυχώς σύντομα κατά τη γνώμη μας) ποια από τις δυο θέσεις είναι η ορθή...