ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 7 Δεκέμβρη 2002
Σελ. /40
Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι το μόνο περιστατικό. Το αντίθετο, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της καθημερινής πρακτικής των εκσυγχρονιστών κυβερνώντων και των κάθε λογής «υπαλλήλων» τους. Γι' αυτό, άλλωστε και το αναφέρουμε.

Την περασμένη Πέμπτη συνεδρίασε το ΔΣ του ΙΚΑ και ενώ οι πάντες γνωρίζουν, ότι για την καθυστέρηση απονομής των συντάξεων φταίει η έλλειψη προσωπικού και η συσσώρευση χιλιάδων αιτήσεων σε ορισμένα υποκαταστήματα, ο διοικητής του Ιδρύματος πρότεινε τη δική του λύση: Να γίνει μελέτη του προβλήματος.

Θα πείτε, έτσι κάνουν οι κυβερνώντες. Ο,τι δε θέλουν να λύσουν, το παραπέμπουν σε επιτροπές και μελέτες. Δίκιο έχετε. Αλλά το παράδειγμα έχει κι άλλη πλευρά. Ο κ. Μ. Νεκτάριος δεν πρότεινε μόνο την πραγματοποίηση μιας ακόμη μελέτης. Σύμφωνα, με τις λογικές του «σύγχρονου μάνατζμεντ» η μελέτη πρέπει να ανατεθεί απευθείας σε ιδιώτες. Και, βέβαια, θα κοστίσει. Πόσο; Μόνον... 120.000 ευρώ, δηλαδή, 41 εκατ. δραχμές περίπου. Λες και λείπουν τα στελέχη του ΙΚΑ, ακόμη κι αν πραγματικά χρειαζόταν μια τέτοια μελέτη. Λες και δεν έχουν κατατεθεί, ήδη, προτάσεις, για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι και υπηρεσιακά στελέχη του Ιδρύματος.

Αυτά γίνονται, όμως, όταν οι λύκοι φυλάνε τα πρόβατα...

Εντείνεται ο αντιαμερικανισμός

Δεν είχαμε την παραμικρή αμφιβολία, αλλά μια και το γεγονός επιβεβαιώνεται από σχετική, παγκόσμια έρευνα της κοινής γνώμης και, μάλιστα, από αμερικανικό ερευνητικό κέντρο, στο οποίο προΐσταται η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Ολμπράιτ, αξίζει να σημειωθεί.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το Ερευνητικό Κέντρο «Pew», οι κάτοικοι των περισσοτέρων χωρών διαφωνούν με την αμερικανική πολιτική και διακατέχονται από αντιαμερικανικά αισθήματα. Το Κέντρο πραγματοποίησε έρευνες της κοινής γνώμης σε 44 χώρες και διαπίστωσε αυξημένη δυσαρέσκεια και αντίθεση στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ακόμη και σε φιλικές προς την Ουάσιγκτον χώρες. Χαρακτηριστική περίπτωση η Τουρκία, όπου -σύμφωνα με την έρευνα - η θετική γνώμη παρουσιάζει κατακόρυφη πτώση και συγκεντρώνει μόνο το 30% των ερωτώμενων, ενώ το 55% τοποθετείται αρνητικά, παρότι το 2000 τα ποσοστά αυτά ήταν ακριβώς αντίθετα. Επίσης, η Γερμανία, όπου το ποσοστό των πολιτών που διατηρεί θετική γνώμη για τις ΗΠΑ έπεσε 17 ολόκληρες μονάδες, τα δύο τελευταία χρόνια (από 78% στο 61%). Το αρνητικό κλίμα εντείνεται πολύ περισσότερο, βέβαια, όταν πρόκειται για χώρες με έντονα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, όπως η Αργεντινή, καθώς και για χώρες της Ασίας και της Αφρικής, όπου κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο.

Οι ... σκληρές διαπραγματεύσεις

Μετά τις προχτεσινές εξελίξεις καταλάβαμε, επιτέλους, τι εννοούσε ο Κ. Σημίτης, όταν μιλούσε για «σκληρές διαπραγματεύσεις» σχετικά με το «σχέδιο Ανάν». Αναφερόμαστε στο προχτεσινό «πινγκ πονγκ» και στο ...σκληρό «πήγαινε έλα» της επίδοσης των απαντήσεων των δύο πλευρών στην επιστολή Κόφι Ανάν.

Αναρωτιόμαστε, όμως, ποιες άλλες, παρόμοιας διαπραγματευτικής ...σκληρότητας, κινήσεις και ενέργειες περιλαμβάνει ακόμη το σίριαλ, ώστε να πειστεί η κοινή γνώμη σε Κύπρο και Ελλάδα, ότι οι κυβερνώντες παλεύουν το ζήτημα...

Αλήθεια, έχουν περάσει τρεις μέρες και ακόμη δεν είδαμε την παραμικρή απάντηση από τους προαναφερομένους, στα όσα είπε ο Αλβαρο ντε Σότο στο Ραδιοφωνικό Ιδρυμα Κύπρου. Για όσους δεν τη θυμούνται, την επαναλαμβάνουμε: Ερωτηθείς σχετικά ο εκπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ δήλωσε: «Τα περισσότερα στοιχεία του σχεδίου είναι προϊόν των διαπραγματεύσεων που ο ίδιος είχε (σ.σ. ο Κ. Ανάν) με τις δύο πλευρές στα τρία χρόνια που ασχολείται με το θέμα, αλλά και αντλούνται και από τα στοιχεία που ο ΟΗΕ συνέλεξε από τις δύο πλευρές στις συνομιλίες. Δεν προέκυψαν από το διάστημα».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, το «σχέδιο Ανάν» είναι προαποφασισμένο και, μάλιστα, περιέχει τη συμβολή των δύο πλευρών. Δεν έχουν τίποτε να πουν οι κυβερνώντες;

Η Κύπρος θα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς ουρές και αστερίσκους, δήλωσε, προχτές, ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας Γιώργος Βασιλείου, μιλώντας με μεγάλη σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Είμαστε περίεργοι, να δούμε τι θα λέει, μετά τις 14 Δεκέμβρη, όταν θα 'χει τελειώσει η Σύνοδος Κορυφής της Κοπεγχάγης...

Τα χρυσοφόρα...

ΜΑΛΛΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ είναι το όνομα του «επενδυτή», που επιλέγουν οι κυβερνώντες για την «Ολυμπιακή». «Golden Aviation» το όνομα αυτού, «Χρυσή Αεροπορία» σε ελεύθερη μετάφραση...

Οντως, κάποιος θα την πληρώσει ...«χρυσή» αυτήν την ιστορία και μην έχετε αμφιβολία ότι συζητάμε για τον Ελληνα φορολογούμενο. Αλλωστε, δε θα είναι πρώτη φορά...

Οσο για την ανάγκη ύπαρξης εθνικού αερομεταφορέα, αυτά για τους αρμόδιους παραμένουν ψιλά γράμματα.

ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ κόστος των συντάξεων, διαπιστώνει ο ΟΟΣΑ και ζητά κίνητρα για την παραμονή των μεγαλύτερων ηλικιακά εργαζομένων στην αγορά εργασίας.

Αυτά ενώ, ήδη, στις ευρωπαϊκές χώρες (και στη δική μας) τα ασφαλιστικά συστήματα έχουν προσαρμοστεί προς το χειρότερο. Γιατί δε λένε ότι θέλουν καταργηθεί η σύνταξη καλύτερα; Να ξέρουμε τι συζητάμε τουλάχιστον.

ΟΛΟ ΝΑ λήξει το θέμα του τέως μας λένε ότι επιδιώκουν και όλο στην επικαιρότητα είναι. Πώς γίνεται αυτό; Ρωτήστε καλύτερα τον υπουργό Οικονομίας και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που φροντίζουν να κάνουν δηλώσεις επί δηλώσεων...

Να μην τους αδικούμε, βέβαια, ενδιαφέρονται κι άλλοι για το θέμα. Γενικώς, απ' ό,τι καταλαβαίνουμε, τα επιτελεία του δικομματισμού προτιμούν κι έναν πρώην άνακτα στο πολιτικό «παιγνίδι». Ισως, για ποικιλία και μόνον...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ πρόβλημα είναι το κόστος ζωής και η ακρίβεια στην έρευνα του ΙΝΚΑ για τις απόψεις των καταναλωτών. Οχι πως χρειαζόμαστε την έρευνα για να το καταλάβουμε, αλλά είναι ενισχυτικό και επιβεβαιώνει τις απόψεις μας για τη σοβαρότητα του προβλήματος.

Μόνον ο Ακης Τσοχατζόπουλος δε συμμερίζεται την άποψη και συνεχίζει να απορεί, πού στο καλό ανακάλυψαν οι καταναλωτές την ακρίβεια.

Να δείτε, που το υπουργείο Ανάπτυξης και τα επικοινωνιακά στελέχη του θα βάλουν κάτω τα ...μαθηματικά και με τους λογαριασμούς, που μόνον αυτοί ξέρουν να κάνουν, θα μας ...αποδείξουν ότι πληθωρισμός μείον αυξήσεις στους μισθούς μας κάνει διψήφιο νούμερο και, μάλιστα, θετικό για τους εργαζόμενους.

Διότι, ως γνωστόν, αν η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που τους βολεύει, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Γιατί «φουσκώνουν» τον τέως

Εστω ότι προς στιγμήν γινόταν αποδεκτός ο ισχυρισμός του Κ. Γλίξμπουργκ, ότι δεν έχει πρόθεση να γίνει πολιτικός. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο, όμως, αν μετά την πρωτοφανή τηλεοπτική (και όχι μόνον) προβολή της συνέντευξής του, εξακολουθεί να εμμένει σ' αυτήν τη θέση! Είναι ιδιαίτερα δύσκολο στον καθένα να αντισταθεί στον πειρασμό να παίξει σε ένα παιχνίδι, που στρώνουν τα μεγάλα αφεντικά για «χάρη του». Πόσο, μάλλον, σε έναν τέως βασιλιά, ο οποίος, στο κάτω κάτω, τίποτα δεν έχει να χάσει.

Η σκανδαλώδης και προκλητική δωρεάν διαφήμιση του έκπτωτου μονάρχη προχτές το βράδυ από όλα τα κανάλια, τα οποία μετέδωσαν σε ζωντανή σύνδεση ολόκληρη (!) την 45λεπτη συνέντευξή του, προφανώς, μόνον αθώα δεν ήταν. Ούτε είναι τυχαίο ότι εξακολούθησε και χτες να είναι πρώτο θέμα στα τηλεοπτικά δελτία και σε μεγάλες φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Μόνον αφελείς δεν μπορούν να διακρίνουν ότι οι αρχιτέκτονες του πολιτικού συστήματος «φουσκώνουν» όσο μπορούν τον Γλίξμπουργκ, προκειμένου να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους και οφέλη. Κατ' αρχήν, η εστίαση της επικαιρότητας στο πρόσωπο του τέως είναι ένας πρώτης τάξης αποπροσανατολιστικός αντιπερισπασμός από τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα (Κυπριακό, ακρίβεια, φτώχεια, κ.ο.κ.). Είναι ευνόητο ότι δεν πρόκειται για στιγμιαίο αποπροσανατολισμό, αλλά για οργανωμένη επιχείρηση, με ορίζοντα τουλάχιστον μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Από την άλλη, είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σημίτη «καίγεται» να χρησιμοποιήσει τον Γλίξμπουργκ, τόσο για να αποσπάσει δημοκρατικά εύσημα μέσα από θλιβερές αντιμοναρχικές κορόνες, όσο και για να πλήξει την πορεία της ΝΔ προς την κυβερνητική εξουσία.

Ελάχιστα ενδιαφέρει τους εκσυγχρονιστές, που έσπευσαν να πληρώσουν προκαταβολικά «τα ψιλά» των 4,6 δισ. δρχ., ότι με την προκλητική τακτική τους βγάζουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας τόσο μαύρες φιγούρες. Ούτε ότι «νομιμοποιούν» την αναβίωση των φιλομοναρχικών αισθημάτων και αντιλήψεων. Είναι συνειδητή επιλογή τους και απαίτηση της «νέας εποχής» η μετατόπιση ολοένα και δεξιότερα του άξονα της πολιτικής ζωής. Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό, έχει θέση, όχι μόνον ο Γλίξμπουργκ, αλλά και ένα ακροδεξιό κόμμα, στο οποίο θα διοχετεύεται εντέχνως η λαϊκή δυσαρέσκεια και θα λειτουργεί ως άλλοθι «μετριοπάθειας» για το δικομματισμό.

Επιτακτική, όσο ποτέ λοιπόν, προβάλλει η ανάγκη για δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων και της ενίσχυσης της δράσης για το Λαϊκό Μέτωπο ως το μονόδρομο για τους εργαζόμενους, ώστε να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Διαφορετικά, το μέλλον θα είναι εφιαλτικό...


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ