Η ανάγκη να γίνει «κτήμα» του αγροτικού κόσμου η εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ για την αγροτική ανάπτυξη της χώρας τονίστηκε στην πανθεσσαλική σύσκεψη στελεχών του Κόμματος, που πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα. Στη σύσκεψη έγινε ουσιαστική συζήτηση για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην αγροτιά και στην ύπαιθρο και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το αγροτικό κίνημα, αλλά και για το πώς και γιατί επηρεάζονται όλα αυτά από τις γενικότερες κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς.

Παρεμβαίνοντας στη σύσκεψη η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι η πρόταση του Κόμματος μπορεί και πρέπει να γίνει υπόθεση του αγροτικού κόσμου, αλλά και των αγώνων της αγροτιάς. Τόνισε, όμως, ότι για να γίνει αυτό πρέπει οι κομμουνιστές να γνωρίζουν καλά τις θέσεις του ΚΚΕ, για να μπορούν να τις εκλαϊκεύουν πειστικά. Η Αλέκα Παπαρήγα στάθηκε με έμφαση στην ανάγκη αλλαγής των συνειδήσεων μέσα στον αγροτικό κόσμο, που θα γίνει μέσα από τους αγώνες. Και υπογράμμισε πως θα πρέπει να καταστεί καθαρό ότι λύσεις για την αγροτιά χωρίς αμφισβήτηση του συστήματος και της κυρίαρχης πολιτικής δεν υπάρχουν (Αποσπάσματα από την παρέμβαση της Γενικής Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ δημοσιεύτηκαν στο «Ρ» της περασμένης Τρίτης).

Τους συμμετέχοντες στη σύσκεψη απασχόλησε το πώς η πρόταση του Κόμματος θ' ακουστεί «καθαρή» και πειστική στο χωριό και πώς θα «περπατήσει» μέσα στους αγώνες που αναπτύσσονται. Τονίστηκε, δε, ότι πρέπει να ξεκαθαρίζεται στους αγρότες και στον ελληνικό λαό πως η υλοποίηση αυτής της πρότασης δεν είναι υπόθεση της σημερινής κυβέρνησης, ή μιας άλλης κυβέρνησης του δικομματισμού και του διπολισμού, αλλά συνδέεται με την πάλη της αγροτιάς, σε μετωπική συμπαράταξη με την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, για ν' αλλάξουν οι κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί στη χώρα μας, να συγκροτηθεί ένας άλλος πόλος διακυβέρνησης, για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής στα πλαίσια της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας.

Το «ποια» είναι, «γιατί» χρειάζεται, «πώς» κι από «ποιον» θα υλοποιηθεί η εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ για την αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας, αναλύθηκε στην εισήγηση που παρουσίασε στη σύσκεψη ο Σπύρος Στριφτάρης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η εισήγηση που παρουσίασε στην πανθεσσαλική σύσκεψη ο Σπ. Στριφτάρης στάθηκε σε τρία βασικά θέματα:

Πρώτον, στην κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα στην αγροτιά και γενικότερα στην ύπαιθρο, σε σχέση και με τις εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεύτερον, στην εναλλακτική πρόταση του Κόμματος για την αγροτική οικονομία, η οποία, εν πολλοίς, στηρίζεται στον παραγωγικό συνεταιρισμό.

Τρίτον, στα μέτωπα πάλης-συσπείρωσης που πρέπει να συγκροτηθούν και τα οποία θα μπολιάζουν τους αγώνες για μικροκατακτήσεις, με τους γενικότερους κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους που πρέπει να έχει και να προβάλλει το λαϊκό κίνημα.

Οσον αφορά στις σημερινές εξελίξεις στην αγροτιά και στην ύπαιθρο, στην εισήγηση σημειώνεται ότι προχωρεί η διαδικασία ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς και συγκέντρωσης γης και παραγωγής στα χέρια λίγων ιδιωτικών αγροτικών επιχειρήσεων και μεγαλοαγροτών.

Επισημαίνεται, δε, πως το γεγονός ότι σήμερα στην Ελλάδα η συντριπτική πλειοψηφία όσων απασχολούνται με την αγροτική παραγωγή είναι μικροί και μεσαίοι αγρότες κι όχι μεγαλοαγρότες, οφείλεται σε τρεις, κυρίως, λόγους:

Πρώτον, επειδή το μεγάλο κεφάλαιο δεν είχε ενδιαφέρον να κάνει άμεσες επενδύσεις στη γεωργία, γιατί εκμεταλλευόταν τους αγρότες μέσω της εμπορίας αγροτικών προϊόντων και εφοδίων.

Δεύτερον, γιατί δεν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης για ν' απορροφηθούν οι χρεοκοπημένοι, ξεκληρισμένοι και περιθωριοποιημένοι παραγωγοί.

Τρίτον, διότι αναπτύχθηκαν μεγάλοι αγροτικοί αγώνες, τα τελευταία χρόνια.

Τονίζεται, όμως, ότι οι σημερινές εξελίξεις - «Ατζέντα 2000», ενδιάμεση αναθεώρηση της ΚΑΠ, διεύρυνση της ΕΕ με άλλες 10 χώρες κ.ά. - είναι σίγουρο ότι θα επιταχύνουν τους ρυθμούς ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς, με στόχο το οριστικό ξεμπέρδεμα μαζί της.

Κι αναφέρονται πολιτικές και μέτρα που οδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση, όπως η ίδρυση τράπεζας γης, η ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ, η διάλυση των δημοσίων Οργανισμών Βάμβακος, Καπνού, Εγγειων Βελτιώσεων, η μετατροπή των συνεταιρισμών σε Ανώνυμες Εταιρίες, η προώθηση των Ομάδων Παραγωγών, τα κριτήρια ένταξης σε προγράμματα βελτίωσης και «νέων αγροτών» κ.ά.

Αναφέρεται, ταυτόχρονα, η εισήγηση στην ερήμωση των χωριών που συνεπάγεται το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και στην άμεση και ζωτική ανάγκη για βελτίωση των συνθηκών ζωής όσων παραμένουν ακόμα εκεί, με εξασφάλιση δωρεάν και υψηλής στάθμης υπηρεσιών Υγείας στα νομαρχιακά νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, οικογενειακό γιατρό και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με δημόσια, δωρεάν, σύγχρονη Παιδεία, με ανθρώπινη σύνταξη, με πολιτιστική κι αθλητική αναβάθμιση.

Η πρόταση του ΚΚΕ για τη γεωργική ανάπτυξη παίρνει υπόψη της, όπως περιγράφεται στην εισήγηση, ότι η γεωργία:

1. Μπορεί να εξασφαλίσει, σε μεγάλο βαθμό, υγιεινά και φτηνά διατροφικά αγαθά, σε μια περίοδο, μάλιστα, που οι πολυεθνικές επιβάλλουν ακριβά και ανθυγιεινά προϊόντα και, ταυτόχρονα, αυξάνουν το χρέος και την εξάρτηση της χώρας μας.

2. Συμβάλλει, υπό προϋποθέσεις, στην απασχόληση και παραμονή του πληθυσμού στην ύπαιθρο, αμβλύνοντας τη μάστιγα της ανεργίας.

3. Αποτελεί βασικό παράγοντα της μεταποιητικής βιομηχανίας - τρόφιμα, κλωστοϋφαντουργία, καπνοβιομηχανία - με ό,τι αυτό σημαίνει για θέσεις εργασίας, ισοζύγιο πληρωμών κλπ.

4. Είναι δυνατόν να συνδυαστεί με την προστασία του περιβάλλοντος.

Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η γεωργική ανάπτυξη πρέπει να γίνει χωρίς περιορισμούς και με αναδιάρθρωση στην κατεύθυνση αύξησης της ζωικής παραγωγής.

Κριτήρια θα είναι:

-- Οι αυξανόμενες ανάγκες του λαού.

-- Οι δυνατότητες που δίνουν οι φυσικές συνθήκες, η επιστήμη, η τεχνολογία, η πείρα και η εργατικότητα του δυναμικού.

-- Ο συνδυασμός εξασφάλισης του βιοτικού επιπέδου του μικρομεσαίου αγρότη με τα συμφέροντα όλου του λαού.

-- Οι δυνατότητες που θα υπάρχουν στη διεθνή αγορά, σ' έναν ισότιμο καταμερισμό εργασίας.

Στον αντίποδα της μεγάλης καπιταλιστικής αγροτικής εκμετάλλευσης, που υιοθετούν τ' άλλα κόμματα, το ΚΚΕ προτείνει τον παραγωγικό συνεταιρισμό, που μπορεί ν' αποτελέσει τον πυρήνα της ανάπτυξης της γεωργίας.

Στην εισήγηση τονίζεται με έμφαση ότι μόνο στη Λαϊκή Εξουσία και στη Λαϊκή Οικονομία μπορεί να επιβιώσει ο παραγωγικός συνεταιρισμός και εξ αρχής διευκρινίζεται ότι ουδεμία σχέση θα έχει με τον σημερινό συνεταιρισμό και τις Ομάδες Παραγωγών, που κινούνται στα πλαίσια της καπιταλιστικής παραγωγής και αγοράς και χρησιμοποιούνται για το «πέρασμα» της αντιαγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της κυβέρνησης.

Αναλύεται, δε, διεξοδικά το πώς θα στηθεί και θα λειτουργεί, ποιον θα ωφελεί και ποιον θα βλάπτει. Ως προς τη συγκρότηση και λειτουργία του παραγωγικού συνεταιρισμού, αναφέρεται:

• Συγκροτείται σε εθελοντική βάση, με τη συνένωση μικρών και μεσαίων αγροτών, οι οποίοι προσφέρουν γη και κεφάλαιο σ' όλες τις φάσεις της παραγωγής, από την καλλιεργητική φροντίδα, την παραγωγή ζώων και την προμήθεια γεωργικών εφοδίων, μέχρι τη συσκευασία, τυποποίηση, μεταποίηση και εμπορία της αγροτικής παραγωγής.
• Οι συνεταίροι αμείβονται με βάση την εργασία που προσφέρουν και τη γη.
• Διοικείται δημοκρατικά και με διαφάνεια και ελέγχεται για όλες τις δραστηριότητές του από τους συνεταίρους, αλλά και από το κράτος.

Μέτρα από τη μεριά του κράτους που είναι αναγκαία για να στηριχτούν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θα είναι:

-- Κίνητρα στους μικρομεσαίους αγρότες για να συμμετέχουν στα πρώτα στάδια και μεσοπρόθεσμα δάνεια ν' αποκτηθεί υποδομή.

-- Σύστημα τιμών και επιδοτήσεων που όχι μόνο θα εξασφαλίζει ανεκτό εισόδημα στους αγρότες, αλλά και θα ευνοεί την αναδιάρθρωση της παραγωγής, με στόχο την αύξηση της ζωικής.

-- Χρηματοδότηση από τις δημόσιες επενδύσεις για έργα υποδομής, για την έρευνα και την τεχνολογία, τη δωρεάν εκπαίδευση των αγροτών.

-- Κίνητρα στους νέους να επιστρέψουν στο χωριό και ν' ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή.

-- Ασφάλιση της παραγωγής και του κεφαλαίου (φυτικό και ζωικό), σε κρατικό ασφαλιστικό φορέα.

-- Βελτίωση της ζωής στο χωριό με δωρεάν Δημόσια Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, με καλή αγροτική σύνταξη, με πολιτιστική αναβάθμιση κλπ.

Τα άμεσα οφέλη που θα προκύπτουν για τον συνεταιρισμένο αγρότη προέρχονται από το γεγονός ότι η συγκέντρωση γης και κεφαλαίου μειώνει το κόστος παραγωγής - καθώς κάνει δυνατή την οικονομικότερη χρήση των νέων τεχνικών και τεχνολογιών και την πλήρη αξιοποίηση των μηχανών, απαλλάσσει τον αγρότη από το να αγοράζει μόνος του μηχανήματα και εργαλεία και να κατασκευάζει αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά έργα - και αυξάνει την παραγωγικότητα της γης και της εργασίας.

Ταυτόχρονα, απαλλασσόμενος από την αισχρή εκμετάλλευσή του από το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεσάζοντες - καθώς θα έχουν χτυπηθεί τα μονοπώλια και κοινωνικοποιηθεί τα βασικά μέσα παραγωγής - ο συνεταιρισμένος αγρότης θα μπορεί να προμηθεύει με φτηνά αγροτικά προϊόντα τον ελληνικό λαό.

Στην εισήγηση τονίζεται ότι η μικρομεσαία αγροτιά, στην πορεία των αγώνων της για την επίλυση των προβλημάτων που δημιουργεί και οξύνει η αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται, πρέπει να κατανοεί ότι έχει συμφέρον από τον παραγωγικό συνεταιρισμό, αλλά και από την οικοδόμηση του Λαϊκού Μετώπου, να καταλαβαίνει ότι μόνο με Λαϊκή Εξουσία μπορούν να λυθούν τα μεγάλα προβλήματά της. Γι' αυτό και είναι προς το δικό της συμφέρον η συμπόρευση και η συμμαχία με την εργατική τάξη και τους μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες.

Η συμμαχία αυτή δεν πρέπει να κατανοείται ως κάτι το μελλοντικό, αλλά ως καθημερινό καθήκον, καθώς θα οικοδομείται στη βάση κοινών αιτημάτων, οργάνωσης κοινών αγώνων, σύμπτυξης ενός κοινωνικού μετώπου που διεκδικεί να βάλει τη σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις και στο θέμα της εξουσίας.

Μέσα από την κοινή πάλη εργατικής τάξης και μικρομεσαίας αγροτιάς ο καθημερινός αγώνας γίνεται πιο αποτελεσματικός, αυξάνεται η μαχητικότητα κι ανεβαίνει η πολιτική συνείδηση.

Αναφερόμενη στην Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), η εισήγηση επισήμανε ότι η πείρα που αποκτήθηκε από το ξεκίνημα δε γενικεύτηκε, δεν αξιοποιήθηκε για το στέριωμα και την καταξίωσή της.

Και τονίστηκε ότι πρέπει να εξηγηθεί στους αγρότες η αναγκαιότητα ενός ρεύματος μέσα στο αγροτικό κίνημα που δεν έχει σχέση με τις υπάρχουσες δομές του, αλλά τις υπερβαίνει, καθώς όχι μόνον οργανώνει και συντονίζει τους αγώνες, αλλά και συσπειρώνει σε πολιτική βάση όσους θέλουν ν' αντιπαλέψουν τις πολιτικές που εφαρμόζονται και συμφωνούν να δουλέψουν για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για καταδίκη του δικομματισμού και για τη δημιουργία του αντίπαλου πόλου στην πολιτική ζωή του τόπου.