Και εξηγούμαι: Εάν η Ελλάδα είχε προσχωρήσει στο σοβιετικό μπλοκ μετά το Δεύτερο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, θα σήμαινε ότι: 1ο) Το Αιγαίο θα ήταν σοβιετοκρατούμενο. 2ο) Η Ανατολική Μεσόγειος θα ελεγχόταν από το σοβιετικό στόλο με σταθερό αεροπλανοφόρο την Κρήτη. 3ο) Στο Ιόνιο θα πλαγιοκοπούσε την Ιταλία και 4ο) θα γινόταν προβληματική η διέλευση του δυτικοσυμμαχικού στόλου προς την Ασία. Αυτές οι αιτιάσεις θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν από έναν ειδήμονα στρατιωτικό, σε αντίθεση με μένα που δεν είμαι. Ομως, και μόνο μ' αυτές, γίνεται στον καθένα αντιληπτό ότι θα άλλαζε ο ρους της μεταπολεμικής ιστορίας, έστω και μόνο (πράγμα αδύνατο) στην περιοχή. Αρκεί αυτός ο καθένας να διέθετε μυαλό, έστω και ...κουκούτσι.

Στην απολογία του φανερού και πεμπτοφαλαγγίτικου ευρω-ατλαντισμού, υπάρχει το λεξιλόγιο «περί Δεκεμβριανής κομμουνιστικής ανταρσίας προς κατάληψη της εξουσίας, που σώθηκε από τον ηρωισμό των χωροφυλάκων του "Μακρυγιάννη"». Ερωτώνται οι φρειδερόπληκτοι ήρωες: Ποια εξουσία ήθελε να καταλάβει το ΚΚΕ με τον ΕΛΑΣ; Αυτήν, που ήδη είχε αμέσως με την αποχώρηση των Γερμανών; Είναι γνωστό ότι για να μεταβεί ένας πολίτης από μια συνοικία των Αθηνών σε μια άλλη έπρεπε να έχει άδεια από το οικείο φρουραρχείο του ΕΛΑΣ. Υπάρχει εδώ και μια αποσιώπηση και διαστρέβλωση, που δε λέγεται από τους θιασώτες της χίτικης αγγλοκρατίας. Είναι η απόκρυψη του υπερεξοπλισμένου για την εποχή αγγλικού στρατού, που, χωρίς αυτόν, το αυτοεξόριστο σκυλολόι του αστισμού δε θα τολμούσε να έρθει στην Ελλάδα. Αντί αυτού, παρουσιάζεται το γκρουπούσκουλο των χωροφυλάκων του στρατοπέδου «Μακρυγιάννη», ως ο εθνοσωτήρας νικητής της «Μάχης της Αθήνας».