Κόκκινο συναγερμό για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα και ανοιχτή πρόκληση στα δικαιώματα εκατομμυρίων Ευρωπαίων εργαζομένων συνιστά η Εκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις συντάξεις, που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα.

Η Εκθεση που θα συζητηθεί κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας και θα υποβληθεί στη Σύνοδο Κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων την άνοιξη στις Βρυξέλλες, προδιαγράφει νέα επέλαση κατά των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, προτρέπει σε νέα πιο επώδυνα αντιασφαλιστικά μέτρα και στοχεύει στην αύξηση του εργάσιμου βίου, τη μείωση των συντάξεων και των παροχών, την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης, ενώ εξαρτά τη δημόσια χρηματοδότηση από τη δημοσιονομική πολιτική.

Τη νέα αντιασφαλιστική επέλαση καταδικάζει το ΚΚΕ, ενώ το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να δώσουν μαχητική απάντηση με πρώτο σταθμό τη διαδήλωση στο Ναύπλιο στις 24 Γενάρη, κατά τη διάρκεια του Συμβουλίου των υπουργών Εργασίας.

Η Εκθεση δεν αποτελεί απλώς επισκόπηση των συνταξιοδοτικών συστημάτων στη βάση των εθνικών εκθέσεων που υποβλήθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβρη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά καθορίζει το συμπεφωνημένο πλαίσιο (11 κοινοί στόχοι), την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθούν τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα. Επί της ουσίας νομιμοποιεί τη στρατηγική που έχει χαράξει το ευρωπαϊκό κεφάλαιο σε αυτόν τον τομέα και προβάλει τις απαιτήσεις του.

Αλλωστε ήδη από το Φλεβάρη του 2002 η Ευρωπαϊκή Στρογγυλή Τράπεζα (οι εκπρόσωποι των 45 μεγάλων πολυεθνικών της ΕΕ) υπογράμμιζε ότι «η Ευρωπαϊκή ενσωμάτωση και η οικονομική ανταγωνιστικότητα δυσχεραίνεται από τα υπάρχοντα συνταξιοδοτικά προγράμματα» και υπαγόρευε συγκεκριμένα μέτρα. Μεταξύ αυτών ζητούσε «να τονωθεί η αγορά των ιδιωτικών συντάξεων και να ενθαρρυνθούν τα άτομα να αναλαμβάνουν τα ίδια την ευθύνη για τις συντάξεις τους. Να μπει τέλος σε πολιτικές που ανεβάζουν προς τα πάνω το κόστος των συντάξεων...», αλλά και νέα μείωση των εισφορών, και δημιουργία συντονισμένων φορολογικών κανόνων για συντάξεις και συνταξιοδοτικά ταμεία.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που αξιολογώντας την Εκθεση η αρμόδια κοινοτική επίτροπος Α. Διαμαντοπούλου κάνει λόγο για «ορόσημο για το συντονισμό της πολιτικής της ΕΕ».

Στην πραγματικότητα πρόκειται για συντονισμό του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου ενάντια στα δικαιώματα και τις καταχτήσεις όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων. Στα πλαίσια αυτά η Επιτροπή ζητά από «τα περισσότερα κράτη - μέλη να καταβάλουν ακόμη περισσότερες προσπάθειες» και επιπλέον «θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα ανταποκρίνονται στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες», δηλαδή... «στο «αυξανόμενο ποσοστό μερικής απασχόλησης, των μη μισθωτών και των προσωρινά εργαζόμενων»..!

Μάλιστα κάνει γνωστό ότι ήδη πολλά κράτη - μέλη εξετάζουν την εφαρμογή και νέων αντιασφαλιστικών μέτρων «για να επιτευχθεί ο στόχος της Βαρκελώνης να αυξηθεί δηλαδή ο μέσος όρος ηλικίας εγκατάλειψης της αγοράς εργασίας κατά πέντε έτη έως το 2010...».

Ενας άλλος κορυφαίος στόχος της ευρωπαϊκής πολιτικής αναδεικνύεται η ενίσχυση των ιδιωτικών συντάξεων και για το σκοπό αυτό τα κράτη - μέλη πρέπει να φροντίσουν για νέα φορολογικά κίνητρα και να βρεθεί ο τρόπος για «να αυξηθεί η συμμετοχή στα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά συστήματα, ώστε τα συστήματα αυτά να καθιερωθούν με συλλογικές συμβάσεις, που πολλές φορές καλύπτουν ολόκληρους κλάδους».

Στο στόχαστρο της υπερεξουσίας των Βρυξελλών μπαίνουν και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών, αν και αυτός ο στόχος μετατίθεται στο μέλλον, καθώς αναγνωρίζεται ότι «εξακολουθεί να υπάρχει η αναγκαιότητα» για συνταξιοδοτικά δικαιώματα «που χορηγούνται για τις περιόδους ανατροφής των παιδιών και με τα παράγωγα δικαιώματα (συντάξεις επιζώντων).» Το ερώτημα που τίθεται είναι: Ως πότε;

Για την Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάνει σαφές ότι παρά την ψήφιση του πρόσφατου αντιασφαλιστικού νόμου «θα χρειαστούν επιπλέον σημαντικά μέτρα» για να «σταθεροποιηθεί η αύξηση των δαπανών», οι οποίες θεωρούνται υψηλές, αν και οι συντάξεις είναι πενιχρές. Δίνεται κατεύθυνση για σημαντικές αλλαγές και στην αγορά εργασίας, στην ενίσχυση δηλαδή των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ενώ η ανάπτυξη των επικουρικών και επαγγελματικών ταμείων αντιμετωπίζεται ευθέως υπό το πρίσμα της «μείωσης των πιέσεων στα δημόσια οικονομικά». Δηλαδή οι αυξημένες εισφορές των εργαζομένων και μέσω της ιδιωτικής ασφάλισης, για την Επιτροπή, είναι ο δρόμος με τον οποίο το κράτος θα μειώσει τις δαπάνες του για το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.