Εχετε, επομένως, δύο επιλογές μπροστά σας. Η πρώτη είναι να ευχαριστήσετε την Κομισιόν και την κυβέρνηση, που δε θα μας επιβάλλουν τα «ακόμη σκληρότερα μέτρα», αλλά θα αρκεστούν μόνο στα «δρακόντεια». Και η δεύτερη, να ξεσηκωθείτε και να συμπαραταχτείτε με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ...
Υ.Γ. Με την ευκαιρία, θυμίζουμε τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, όταν οι κυβερνώντες και οι πρασινο-ροζ «παλιάτσοι» τους στη ΓΣΕΕ, πανηγύριζαν για τον αντιασφαλιστικό νόμο και την επίλυση του προβλήματος για τα επόμενα 30 χρόνια...
«Προχωρούν μαζί στο Κυπριακό ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ - Συναίνεση και ομοψυχία στη Βουλή», «Επιτέλους συναίνεση - Σε χαμηλούς τόνους, με συναινετική διάθεση των κομμάτων - πλην ΚΚΕ - έγινε η συζήτηση για το Κυπριακό», «Ολα τα κόμματα, πλην ΚΚΕ, χαιρέτισαν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση - Καταχειροκροτήθηκε ο πρωθυπουργός - Ασυνήθιστη συμφωνία σε επίπεδο αρχηγών». Τα προηγούμενα είναι οι τίτλοι τριών χθεσινών εφημερίδων - της «Καθημερινής», των «Νέων» και της «Ημερησίας» αντίστοιχα - για την προχθεσινή, προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή. Αναλόγου περιεχομένου ήταν και τα ρεπορτάζ των υπόλοιπων εφημερίδων. Και όχι άδικα, βέβαια, αφού αυτή ήταν η εικόνα της προχθεσινής συζήτησης.
Αν εμείς πούμε, τώρα, τέσσερα κόμματα δυο πολιτικές, θα μας «κολλήσουν» πάλι τη ρετσινιά των δογματικών;
Οποιος άκουγε το Νίκο Κωνσταντόπουλο, προχθές, στη διάρκεια της προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, θα δημιουργούσε την εντύπωση, ότι ο Κ. Ανάν με το αμερικανοβρετανικής έμπνευσης «σχέδιό του», καθώς και οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ, εργάζονται νυχθημερόν, για τη δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις παλιότερες, σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ. Κι αν αναρωτιέστε, γιατί -αφού έτσι έχουν τα πράγματα- παραμένει το Κυπριακό άλυτο 30 περίπου χρόνια τώρα, ο Ν. Κωνσταντόπουλος έχει έτοιμη την απάντηση: Φταίνε οι οπαδοί της «μη λύσης» και κυρίως το ΚΚΕ..! Αντε και μερικοί εθνικιστές, που θέλουν σώνει και καλά, να κάνουν την Κύπρο ελληνική περιφέρεια... Πάλι καλά, που γλίτωσε η υπάρχουσα τότε Σοβιετική Ενωση...
Προφανώς, η Σύνοδος Κορυφής της Κοπεγχάγης και οι ιστορικές -σύμφωνα με τους οπαδούς των «ευρωμονόδρομων»- αποφάσεις της, έχουν προκαλέσει πανηγυριώτικη θολούρα και σύγχυση στην ηγεσία του ΣΥΝ...
Υ.Γ. Αλήθεια, η προτροπή του Ν. Κωνσταντόπουλου, να μην επαναληφθούν τα λάθη με το Μακεδονικό, περιλαμβάνει και την αυτοκριτική του ΣΥΝ, για την τότε στάση του; Αν ναι, γιατί δεν είπε τίποτε σχετικό;
«Τρομοκρατική πράξη είναι η τέλεση ενός ή περισσοτέρων εγκλημάτων η οποία λαμβάνει χώρα, με τρόπο ή σε έκταση ή υπό συνθήκες τέτοιες, που να είναι δυνατόν να βλάψουν μια χώρα ή ένα διεθνή οργανισμό». Τα παραπάνω, φαίνεται να αποτελούν τον ορισμό της τρομοκρατίας, σύμφωνα με το νέο, σκληρότερο «αντιτρομοκρατικό» νόμο, ο οποίος βρίσκεται στη φάση της επεξεργασίας του, σύμφωνα με πρόσφατη συνέντευξη του υπουργού Δικαιοσύνης, Φ. Πετσάλνικου.
Και μπορεί, βέβαια, ο υπουργός Δικαιοσύνης, όπως και οι υπόλοιποι κυβερνώντες, να μοιράζουν απλόχερα διαβεβαιώσεις, σχετικά με το σεβασμό των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αλλά τόσο ο προαναφερόμενος ορισμός, όσο και η γενικότερη κυβερνητική πρακτική, μόνον ανησυχίες δημιουργούν. Για παράδειγμα, η πρόσφατη κατάληψη του κτιρίου της ΓΑΔΑ από απεργούς αστυνομικούς, και τυπικά παράνομη ενέργεια ήταν, και θα μπορούσε να θεωρηθεί από κάποιους, ότι έλαβε χώρα με τέτοιο τρόπο και υπό τέτοιες συνθήκες, που ήταν δυνατό να βλάψει τη χώρα. Επομένως, γιατί να μη χαρακτηριστεί τρομοκρατική, ακόμη και η κινητοποίηση αυτή, σύμφωνα με τον προαναφερόμενο ορισμό; Για να μην αναφέρουμε, πως στη γειτονική μας Ιταλία συλλαμβάνουν ήδη στελέχη του κινήματος κατά της «παγκοσμιοποίησης», με βάση τον αντίστοιχο «τρομονόμο»...
Τέτοιες γιορτινές μέρες, υποτίθεται ότι ο καθένας χαλαρώνει, ηρεμεί και προσπαθεί ενόψει της επερχόμενης χρονιάς να αντιμετωπίσει με αισιοδοξία το μέλλον. Δεν πρέπει να του το χαλάει κανείς.
Γιατί, βέβαια, όταν ανακοινώνει και υπενθυμίζει ο Σημίτης ότι «θα συνεχίσει» την πολιτική του και θα παραμείνει στην κυβέρνηση μέχρι το 2004», τότε «πάει περίπατο» και η αισιοδοξία και η καλή διάθεση!
Εκτος αν πράγματι πιστεύουν οι κυβερνώντες - είναι ικανοί πιστέψτε μας - πως οι εξελίξεις στην Κοπεγχάγη έχουν αλλάξει τις διαθέσεις του κόσμου απέναντι στην κυβέρνηση.
Θα τους λυπησουμε, αλλά ο Έλληνας πολίτης έχει κριτήρια και μπορεί να καταλάβει και τι έγινε στην Κοπεγχάγη και τι συμβαίνει καθημερινά στη ζωή του. Επίσης και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να κατανοήσει πολύ καλά ποιοι και πώς τον «δουλεύουν».
Το μόνο θετικό από τη χθεσινή συνέντευξη είναι ότι ο πρωθυπουργός την έδωσε στους ανταποκριτές του ξένου Τύπου. Γιατί, βέβαια, όταν περιέγραφε την οικονομική πολιτική της χώρας μόνο από κατοίκους μιας άλλης χώρας θα μπορούσε να γίνει πιστευτός. Εδώ, γνωριζόμαστε...
ΠΑΝΤΩΣ ΗΤΑΝ εξαιρετική διαπίστωση αυτή του πρωθυπουργού που ανέφερε ότι η Τουρκία έχει «λάβει το μήνυμα της Κοπεγχάγης». Αν είναι έτσι, μπορεί να μας εξηγήσει για ποιον ακριβώς λόγο τα αεροπλάνα της κάνουν περισσότερες «βόλτες» στο Αιγαίο;
Το ενδεχόμενο η Τουρκία να έχει και άλλες σχέσεις σ' αυτόν τον πλανήτη εκτός από τις «ευρωπαϊκές προοπτικές» της, όπως για παράδειγμα τις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, το έχει σκεφθεί;
'Η μήπως θέλει να παραβλέψουμε ποια ακριβώς συμφέροντα εξυπηρετούνται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ποιοι «σέρνουν» το χορό, ποιοι επιδιαιτητεύουν και πώς; Αλλωστε και να θέλουμε, δεν μπορούμε. Βλέπετε και η ελληνική κυβέρνηση στα ίδια πλαίσια κινείται.Αλλού είναι η διαφορά μας. Εμείς καταγγέλλουμε και αγωνιζόμαστε ενάντια στον πραγματικό εχθρό, που είναι ο ιμπεριαλισμός, ενώ όλοι οι άλλοι (ένοχοι και συνένοχοι, έστω και κάποιοι ...αφελείς) παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και με τα ψέματα επιχειρούν να στήσουν την πραγματικότητα της λεγόμενης νέας τάξης.
Η αλήθεια βγαίνει μόνη της και την ξέρουν όλοι. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στοχεύει τον κόσμο όλο, μαζί και τους συμμάχους του ιμπεριαλιστές. Κατά περίπτωση, φτιάχνει και τα άλλοθι, που λίγο τον ενδιαφέρουν πόσο πιστευτά είναι, στο βαθμό που του προωθούν τη δουλιά της τρομοκράτησης ολόκληρου του πλανήτη. Μάλιστα, ίσως και να επιδιώκει, έως ένα βαθμό, τη σαθρότητα των επιχειρημάτων, προκειμένου να περάσει την ατμόσφαιρα «ό,τι θέλω κάνω». Ακόμα πιο απλά, με δικά του λόγια, «όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου...».
Ιμπεριαλιστικός κόσμος. Ιμπεριαλιστική λογική. Οποιος παγιδευτεί μέσα τους, αρχίζει τις ιδεοληψίες και τις αυταπάτες του τύπου «να είμαστε με τους ισχυρούς»,«προχωράμε προς υπεριμπεριαλισμό», «να διαλέξουμε καλούς ιμπεριαλιστές, όπως την ΕΕ» και όλα τα άλλα άλλοθι επιλογής ζωής, που ακούγονται ή επιβάλλονται στις μέρες μας. Μαθήματα υποταγής των λαών, για να γίνει ακριβώς πιο αποτελεσματική και ανώδυνη για το εκμεταλλευτικό σύστημα η εγκαθίδρυση της «νέας τάξης».