Να ξεκινήσουμε με την άποψη πως το ΝΑΤΟ είναι επικίνδυνο και ασύμφορο, όχι μόνο για την ειρήνη και για τις χώρες εναντίον των οποίων στρέφεται, αλλά και για τους λαούς των χωρών - μελών του. Να χρησιμοποιήσουμε για στήριξη της άποψης αυτής τη γνώμη δύο πλέον αρμοδίων από εμάς. Ο ένας γράφει στο βιβλίο του «Ολέθρια Παραχώρηση»: «Η διατήρηση του ΝΑΤΟ, και μάλιστα ανανεωμένου, είναι μια επιλογή αμερικανικής έμπνευσης, που εξυπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ... Το ΝΑΤΟ όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνον δε μας προστάτευσε από την τουρκική απειλή, αλλά συχνά χρησιμοποιήθηκε, με τη βοήθεια της Κυρίαρχης Δύναμης, ως όχημα για την προώθηση των επεκτατικών βλέψεων της Τουρκίας στο Αιγαίο». Πρόκειται για τον πτέραρχο Νίκο Στάπα, επίτιμο Αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας.

Ο άλλος αρμόδιος γράφει στο δικό του βιβλίο «Ελλάδα - Τουρκία Ο Πεντηκονταετής Πόλεμος». «Ο Ρότζερς, Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Ευρώπη, ...ακολουθούσε πιστά τη γραμμή της Ουάσινγκτον, αυτός είναι ο άτυπος κανόνας της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Οι ΗΠΑ σαν κυρίαρχη δύναμη ...μέσω των ανθρώπων της στρατιωτικών και διπλωματών, που κατέχουν καίριες θέσεις στους μηχανισμούς του ΝΑΤΟ, περνούν γραμμή, ώστε να εξυπηρετούνται πρωτίστως τα συμφέροντά της. Οι αρχές του Οργανισμού που τόσο γλαφυρά περιγράφονται στο προοίμιο του καταστατικού του αποτελούν απλώς ένα φανταχτερό περιτύλιγμα». Πρόκειται για τον πτέραρχο Νίκο Κουρή, επίτιμο Αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τέως Αρχηγό ΓΕΑ και υφυπουργό Εθνικής Αμυνας του ΠΑΣΟΚ επί τριετία.

Στην Πράγα πρόσφατα επικυρώθηκαν σοβαρές προειλημμένες αποφάσεις. Θα επιχειρήσουμε να τις δούμε σε σχέση με τα δρώμενα της εποχής μας και σε συνδυασμό με τις βλέψεις των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ και κύρια των ΗΠΑ που είναι οι επικυρίαρχοί του.

Εάν διαβάσει κανείς τη διακήρυξη των ηγετών του, που συνήλθαν στην Ουάσιγκτον το 1999, θα βρει τους στόχους του Συμφώνου για «τη νέα χιλιετία», όπως είπαν. Εάν μάλιστα θυμηθεί και τη διακόσμηση (ντεκόρ) της αίθουσας συσκέψεών τους, με τους θυρεούς, τα σύμβολα και το ύφος των ομοτράπεζων, δε γίνεται να μην ανατρέξει στην Αρχαία Ρώμη και στο Βερολίνο του Χίτλερ. Και εκείνοι μιλούσαν σε ανάλογες αίθουσες με παρόμοια διακόσμηση και το ίδιο ύφος για νέες εποχές και χιλιόχρονη διάρκεια. Αυτά θυμήθηκε μία Γερμανίδα υπουργός και αποκάλεσε τον Μπους «Χίτλερ», με το γνωστό αποτέλεσμα. Για την αυτοκρατορική νοοτροπία και συμπεριφορά και για την PAX AMERICANA αρθρογραφούν πρώτα απ' όλους οι Αμερικανοί διανοούμενοι και μετά οι άλλοι. Εμείς πιστεύουμε πως δε θα χρειαστούν τόσα χρόνια για να κάτσει ο κάθε παγκόσμιος κατεργάρης, ληστής και τρομοκράτης στον πάγκο του και να απολαύσει τα αγαθά του δικού του μόνον κόπου και όχι των άλλων.

Ας δούμε όμως τους νέους στόχους του οργανισμού με τη νέα δομή, τις νέες απειλές, τα νέα όπλα, τους νέους συμμάχους, αλλά τους ίδιους καρπωτές, ρυθμιστές και αφέντες. Δηλαδή τη μικρή εκείνη μερίδα των κυβερνητών των ΗΠΑ και των άλλων ισχυρών κρατών της Γης και εκείνων εν ονόματι και προς το συμφέρον των οποίων δρουν. Συνειδητά λέμε «ισχυρών» κρατών και όχι «πλουσίων». Γιατί πιο πλούσια είναι σε αγαθά η Νιγηρία, το Ιράκ, οι περί την Κασπία χώρες και όλες οι άλλες πετρελαιοπαραγωγές, με τις απολυταρχικές και δικτατορικές κυβερνήσεις και τους φτωχούς λαούς. Δε χρειάζεται να αναλύσουμε γιατί αυτοί οι λαοί πένονται και οι χώρες τους παραπαίουν. Ενώ οι Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, με πρώτη βέβαια τις ΗΠΑ ξεζουμίζουν τα εδάφη αυτών των περιοχών. Οπως εκμεταλλεύονται και τον ιδρώτα των υπολοίπων λαών που τα εδάφη τους δεν έχουν κοιτάσματα με πετρέλαιο.

Κύριος στόχος του ΝΑΤΟ - όπως προέκυψε στην Ουάσιγκτον - είναι ο έλεγχος των πηγών ενέργειας και των δρόμων ροής των φυσικών πόρων. Δηλαδή των περιοχών με πετρέλαιο και φυσικό αέριο και των περιοχών που τα υλικά αυτά θα φτάσουν μέσω αγωγών στους τελικούς λήπτες.

Οι ρυθμιστές του ΝΑΤΟ αμέσως μετά τη διάλυση του συμφώνου της Βαρσοβίας και την ανατροπή των κομμουνιστικών καθεστώτων στις χώρες εκείνες, κάπως ζαλισμένοι (όπως και όλοι όσοι είχαν βολευτεί με τις υπηρεσίες που παρείχαν στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο) άρχισαν με αγωνία να ψάχνουν για εχθρό τέτοιο που θα δικαιολογούσε τη διατήρησή του. Αρχικά στον πανικό τους σκέφτηκαν τον ισλαμισμό. Εξηγείται επειδή τότε η Περσία, με τους φανατικούς επαναστάτες σιίτες, σκούπιζε (με υπερβάλλοντα ζήλο είναι η αλήθεια) κάθε τι μη μουσουλμανικό, εξάγοντας μάλιστα τα εκρηκτικά προϊόντα του φανατισμού.

Γρήγορα όμως οι ανησυχούντες του ΝΑΤΟ συνήλθαν. Εξάλλου ο τότε σύμμαχός τους Χουσεΐν (τον οποίο ενίσχυαν με αυτά που τώρα θέλουν να του αφαιρέσουν), αντιμετώπιζε τους Πέρσες σε έναν μακρόχρονο και πολυαίμακτο πόλεμο. Αμέσως μετά, για να στρώσουν και τον Σαντάμ Χουσεΐν, τον έσπρωξαν και προς το Κουβέιτ. Μόλις αυτός επιτέθηκε, του όρμησαν οι Αμερικανοί με τους Αγγλους και τους λοιπούς συμμάχους, που γρήγορα επιστράτευσαν στην περιοχή.

Το ΝΑΤΟ παράλληλα αναδιοργανώνεται (αμέσως από το 1990) και διστακτικά, όμως, προσαρμόζεται στα δεδομένα, παρότι εμφανής αντίπαλος δεν υπήρχε. Μέχρι που (μετά τον πόλεμο κατά του Ιράκ) έχει ανοίξει τόσο η όρεξη των ΗΠΑ, ώστε βάζουν στο στόχαστρο και διαλύουν την απείθαρχη Γιουγκοσλαβία. Με την ενθουσιώδη βοήθεια των Γερμανών και των Αγγλων. Αλλά και των λοιπών κυβερνήσεων των χωρών του ΝΑΤΟ, που συμπτωματικά οι περισσότερες αυτοαποκαλούνται «σοσιαλιστικές». Δοκιμασμένοι τρόποι μεθοδεύονται και προωθείται η κατακρεούργηση του Γιουγκοσλαβικού Λαού με τις εμφύλιες συρράξεις. Τον διαλύουν εις τα εξ ων είχε συντεθεί και συντηρούν τους μεταξύ τους πολέμους με βοήθεια σε όπλα, με βομβαρδισμούς, επεμβάσεις, προβοκάτσιες κλπ. Εδώ όμως λειτουργούν όλες οι χώρες του ΝΑΤΟ. Τότε προέκυψε το νέο δόγμα «όποιος δε συμφωνεί, δεν είναι μαζί μας, αλλά είναι εναντίον μας».

Μετά άρχισαν να δημιουργούν τα νέα κράτη με ομοειδείς πληθυσμούς και όπου δεν ήταν δυνατόν έριχναν στην προσφυγιά όσους περίσσευαν. Το τελευταίο βήμα είναι η ένταξη των χωρών αυτών στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μήπως μας θυμίζει τίποτε αυτή η διαδικασία; Αυτό δε συμβαίνει με Σλοβενία, Τσεχοσλοβακία (εκεί δε χρειάστηκε πόλεμος), Σκόπια, Κύπρο και Αφγανιστάν;

Δεύτερος στόχος, με μοχλό το ΝΑΤΟ, είναι ο απόλυτος έλεγχος των κυβερνήσεων και κυρίως των λαών. Εκείνων βασικά των χωρών που άμεσα τους ενδιαφέρουν είτε ως μέλη του ΝΑΤΟ και άλλων συμμαχιών, είτε εκείνων των λαών που κακώς έτυχε να ζουν σε περιοχές με πλούσια κοιτάσματα.

Η επιχείρηση κατά του Ιράκ ανέδειξε δυστροπίες των συμμάχων για πλήρη σύμπραξη. Επρεπε κάτι να γίνει. Κύρια όμως ήταν η άρνηση των Ταλιμπάν να επιτρέψουν τη δίοδο από το Αφγανιστάν αγωγών αερίου / πετρελαίου του Τουρκμενιστάν, που έδειξε πως χρειαζόταν κάτι καινούριο σε παγκόσμια κλίμακα. Κάτι εναντίον του οποίου κανείς δε θα αρνιόταν τη σύμπραξη.

Η τρομοκρατία ήρθε αρωγός σαν μάννα εξ ουρανού για διεστραμμένα μυαλά. Δύο αεροπλάνα κατέστρεψαν τους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη, σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους και πλήττοντας το γόητρο των ΗΠΑ. Τα πάντα μπήκαν στη θέση τους. Κάθε δισταγμός για σύμπραξη σε βομβαρδισμούς και επιχειρήσεις κατά «τρομοκρατών» εξαφανίστηκε.

Το ΝΑΤΟ έλαμψε και σε χρόνο μηδέν άρχισε να υλοποιεί εκείνα που λίγο πριν (Απρίλης του 1999) είχε αποφασίσει για αντιμετώπιση των νέων απειλών από τις οποίες η κυριότερη ήταν η τρομοκρατία. Οι ηγέτες του αποδείχτηκαν προφήτες. Δεν είχαν προλάβει να καθορίσουν τις νέες απειλές και αυτές ξεδιάντροπα εμφανίστηκαν. Ακριβώς τη στιγμή που χρειαζόταν να αντιμετωπιστούν. Με ομόνοια, σύμπνοια, νέα όπλα και οργανισμούς πολυεθνικούς, πειθαρχημένους, σύγχρονους κλπ. Οπως το ΝΑΤΟ παραδείγματος χάριν. Και έτσι αφού το είχαν έτοιμο, γιατί να το διαλύσουν, όπως φώναζαν μερικοί, μεταξύ των οποίων και εμείς;

Να, λοιπόν, η θεσμοθετημένη νέα αποστολή του ΝΑΤΟ. Η αντιμετώπιση των «ασύμμετρων απειλών» και κύρια της τρομοκρατίας και των τρομοκρατών σε παγκόσμια κλίμακα. Εκείνων των τρομοκρατών που ο Αμερικανός Πρόεδρος και οι σύμμαχοί του θεωρούν και βαφτίζουν ως τέτοιους.

Είναι τα απελευθερωτικά κινήματα, οι ξεσηκωμένοι λαοί και τα κράτη που δεν πειθαρχούν. Το Αφγανιστάν μετά τις 11 του Σεπτέμβρη του 2000, το Ιράκ σε λίγο για δεύτερη φορά, αύριο ίσως η Περσία, η Βόρεια Κορέα και οποιοσδήποτε σηκώσει κεφάλι ή δεν ελέγχεται απόλυτα η ηγεσία και ο λαός του.

Οι υπόλοιπες (εκτός του ΝΑΤΟ και των αντιπάλων του) χώρες κατανέμονται σε συμμαχίες με κοινό παρονομαστή τις ΗΠΑ και οργανική σύνδεση με το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Οποιοι παρακολουθούν τα ψιλά των εφημερίδων και τα έντυπα του ΝΑΤΟ γνωρίζουν για τις συμμαχίες αυτές, τις ασκήσεις των ενόπλων δυνάμεών τους, τις περιοδικές συναντήσεις των ηγετών τους και τις σχέσεις τους με το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο.

Θα ήταν αφέλεια και «αντιρεαλιστικό» να ρωτήσουμε γιατί δεν καταστρέφουν τα όπλα μαζικής καταστροφής και οι χώρες που αποδεδειγμένα διαθέτουν τέτοια; Οπως η Ρωσία, το Ισραήλ, το Πακιστάν, η Ινδία, Γαλλία, Αγγλία και ΗΠΑ; Μάλιστα γι' αυτές το γνωρίζουμε, ενώ για το Ιράκ κανείς δεν το απέδειξε. Ο Χουσεΐν δε μας γοητεύει βέβαια ως ηγέτης. Αλλά αυτό είναι πρόβλημα του ιρακινού λαού και όχι άλλων. Ο Μπους μας κοροϊδεύει κατάμουτρα και ασύστολα.