Στις γενικές συνελεύσεις της Ενωσης Εισαγγελέων και της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, που συνήλθαν στις 8 και 14 του Δεκέμβρη, με την παρουσία του υπουργού Δικαιοσύνης, του προέδρου της Βουλής, των ηγεσιών των άλλων δικαστικών κλάδων και εκπροσώπων κομμάτων, προκάλεσε εντύπωση η ομιλία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευάγ. Κρουσταλλάκη. Με έντονο λόγο κατάγγειλε τη διαφθορά στη Δημόσια Διοίκηση, μίλησε για «φακελάκια» και «γρηγορόσημα», που εξαναγκάζεται να καταβάλλει ο πολίτης, για να εξυπηρετηθεί και πρόσθεσε ότι «οι λέξεις συναλλαγή και διαφθορά πολλές φορές ωχριούν μπροστά στην πραγματικότητα». Αυτά κυρίως στην πρώτη (των εισαγγελέων) γενική συνέλευση.

Στη δεύτερη, τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι ομιλητές - στελέχη της δικαστικής ιεραρχίας, τόνισαν ιδιαίτερα τα προβλήματα λειτουργίας της Δικαιοσύνης, κυρίως αυτό της καθυστέρησης στην έκδοση αποφάσεων και πρότειναν διάφορα μέτρα για την αντιμετώπισή τους.

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι αμέσως μετά, στις 18 του Δεκέμβρη, συνήλθε η Ολομέλεια των Εισαγγελέων του Αρ. Πάγου (ο ίδιος ο εισαγγελέας και οι αντεισαγγελείς) και ανακοίνωσαν απόφασή τους με εννιά βασικές προτάσεις τους για την πιο αποτελεσματική απόδοση του δικαστικού έργου, που απευθύνουν στην κυβέρνηση για νομοθετική επίλυσή τους.

Ασφαλώς, αυτές οι επισημάνσεις των δικαστικών παραγόντων και πολλές άλλες, όπως οι παραβιάσεις του Εργασιακού Δικαίου, όπως κάθε φορά ισχύει (γιατί με αυτό τον τρόπο βλέπουν την υπεράσπιση της «νομιμότητας» από τη Δικαιοσύνη), αποτελούν μάστιγα στη ζωή του κόσμου που τις υφίσταται. Και ασφαλώς η δικαστική αντιμετώπισή τους για την προστασία των αδικούμενων και των δικαιωμάτων τους έχει, σύμφωνα με την αστική Δικαιοσύνη σημαντική αξία για την ανακούφισή τους. Γι' αυτό και η έντονη προτροπή του ανώτατου εισαγγελέα προς τους δικαστικούς λειτουργούς, να υψώσουν «το ξίφος της δικαιοσύνης... εναντίον οποιουδήποτε παρανομεί όσο ψηλά κι αν βρίσκεται...», μπροστά, μάλιστα, σε κυβερνητικά στελέχη, παρ' όλο που υποδηλώνει και την ομολογία ότι αυτό δεν είναι πάντοτε υψωμένο όσο πρέπει, προκάλεσε εντύπωση σ' ένα μέρος της κοινής γνώμης.

Ομως, από το λόγο των στελεχών της Δικαιοσύνης απουσίασε η επισήμανση της «διαπλοκής» των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων με την πολιτική εξουσία. Και, μάλιστα, σε μια εποχή που έρχονται στη δημοσιότητα «μάχες» εξοντωτικές γύρω από τις διαδικασίες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της ανάθεσης και ανάδειξης εργολαβιών δημοσίων έργων, κρατικών προμηθειών, αντικατάστασης οπλικών συστημάτων κλπ.

Απουσίασε η επισήμανση των θεσμοποιημένων μεθόδων εξαπάτησης και κλοπής των λαϊκών αποταμιεύσεων και εισοδημάτων, με τις χρηματιστηριακές πυραμίδες, τη «δημιουργική λογιστική» και τα θύματα του «λαϊκού καπιταλισμού».

Ετσι, ο επίσημος δικαστικός λόγος δε βοήθησε να αναδειχτούν, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις των σωμάτων τους, τα πραγματικά και σύμφυτα με το σύστημα προβλήματα, που αποτελούν και τα σταθερά αίτια των παρεπόμενων προβλημάτων που πρόβαλαν και που γι' αυτό κάθε χρόνο τα επαναλαμβάνουν από τα ίδια και άλλα βήματα χωρίς ποτέ να θεραπεύονται.

Από τον Ιούνη του 2001 ισχύει στη χώρα ο πολύκροτος «τρομονόμος». Σπάνια άλλο νομοθέτημα συγκέντρωσε τόσο ομόθυμη αποδοκιμασία επιστημονικών, συνδικαλιστικών και κάθε αντικειμένου οργανώσεων. Στιγματίστηκε σαν ο νόμος που ανοίγει το δρόμο για την ακραία βαριά ποινικοποίηση της πολιτικής δράσης και αντίστασης των κατατρεγμένων λαϊκών στρωμάτων.

Τώρα, ετοιμάζεται από το υπουργείο Δικαιοσύνης ο νέος πιο απειλητικός και αυστηρός τρομονόμος στο πλαίσιο της ενοποίησης της σχετικής νομοθεσίας όλων των χωρών της ΕΕ. Ετοιμάζεται ακόμη η εφαρμογή της δικαστικά ανέλεγκτης έκδοσης σε ξένες χώρες ακόμα και Ελλήνων υπηκόων («ευρωένταλμα»).

Αυτή η ίδια η δικαστική δομή ενοποιείται με των άλλων χωρών της ΕΕ κάτω από κοινό όργανο διοίκησης με τις αρχές ασφαλείας της ΕΕ και καταντάει ουσιαστικά μηχανισμός για τη δικαστική νομιμοποίηση αστυνομικών διώξεων και ανακριτικής κυριαρχίας.

Με τον πρόσφατο εσωτερικό νόμο, καταργείται η δικαστική αυτονομία να καθορίζει δημόσια με κληρώσεις τις συνθέσεις των δικαστηρίων και καθιερώνεται η προεπιλογή «κατάλληλων» δικαστών για «σημαντικές» δίκες. Καταργείται η δικαιοδοσία του κάθε δικαστηρίου να κρίνει αυτό αν θα επιτρέψει την παρουσία τηλεόρασης και ραδιοφώνου στις δημόσιες συνεδριάσεις. Καταργείται σχεδόν εξ ολοκλήρου ο θεσμός των ενόρκων. Εξαγγέλλεται η κατάρτιση νομοσχεδίου για την απαγόρευση και τον απόλυτο έλεγχο του βασικού πολιτικού δικαιώματος του λαού να συνέρχεται σε δημόσιες συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια και διαδηλώσεις, με την απειλή ποινών για την περίπτωση παραβάσεων.

Λοιπόν, για όλα αυτά και για πολλά άλλα παρόμοια καταπιεστικά προγράμματα και μηχανισμούς, που αναπτύσσονται, δεν ακούστηκε ούτε μια επισήμανση, ούτε μια αναφορά ανησυχίας από τους λόγους των ηγετικών στελεχών της Δικαιοσύνης στις γενικές συνελεύσεις των δικαστικών οργανώσεων. Στο πρακτικό της ολομέλειας των ανώτατων εισαγγελέων περιέχονται προτάσεις ρουτίνας. Ετσι εξηγείται και το γιατί οι παριστάμενοι κυβερνητικοί παράγοντες δεν αντέδρασαν στις υψηλόφωνες εισαγγελικές παρατηρήσεις για «διαφθορά στη Δημόσια Διοίκηση». Αντίθετα, τις αξιοποίησαν σαν ευκαιρία, για να διαδηλώσουν συμμαχία σ' αυτή την «εξανάσταση» της δικαστικής ηγεσίας, σαν και να μην υπάρχει θεμελιακή πολιτική ευθύνη για τα «φακελάκια» και τα «γρηγορόσημα». Και «αγκάλιασαν» πιο σφιχτά τη Δικαιοσύνη, με επίσκεψη του υπουργού Εσωτερικών στον εισαγγελέα κ. Κρουσταλλάκη σε κλίμα αναγνώρισής του ως σταυροφόρου της δικαιοσύνης για την καταπολέμηση της «διαφθοράς», ατμόσφαιρα που παρέσυρε τον τελευταίο να δηλώσει την ταύτιση των επιδιώξεων με αυτές της κυβέρνησης.

Είναι γνωστό ότι έχει τεθεί πρόταση για ίδρυση «δικαστικής αστυνομίας».

Ως πρόταση και αίτημα περιλαμβάνεται πρώτο και ...καλύτερο στο πρακτικό της σύσκεψης των εισαγγελέων του Αρείου Πάγου.

Είναι παλιό αίτημα της στελεχικής ιεραρχίας των εισαγγελέων.

Η πρόταση έρχεται τώρα σε μια περίοδο που η εκτελεστική εξουσία, αφού στην ουσία έχει εξουδετερώσει τη νομοθετική δικαιοδοσία της Βουλής, ιδρύει συνεχώς «ειδικές αστυνομίες», Σώματα «αδιάφθορων» «ράμπο» κλπ. για να ελέγχουν τους άλλους, αλλά και τους εξ αυτών «διεφθαρμένους».

Σ' αυτό το περιβάλλον, οι εισαγγελείς από ποιον θέλουν να προφυλάξουν τη Δικαιοσύνη με τη «δική τους» αστυνομία, που θα εποπτεύεται και θα διευθύνεται από εισαγγελικό λειτουργό;

Η αστυνομία «τους» θα επανδρώνεται και με όργανα δίωξης για τη διακίνηση ναρκωτικών, εκμετάλλευσης γυναικών, παράνομου τζόγου κλπ. όπως αναφέρεται στα δημοσιεύματα; Πού θα είναι εγκατεστημένοι; Θα είναι ένοπλο σώμα για την αντιμετώπιση των κινδύνων από το «οργανωμένο έγκλημα» και την «τρομοκρατία»; Πού και με ποιο προσανατολισμό θα εκπαιδεύεται και επανεκπαιδεύεται; Πώς θα σχηματίζεται και θα τηρείται και με ποια διαβάθμιση κλπ. η στελέχωση και η ιεραρχία της; Ποια θα είναι η σχέση της με την «τακτική» αστυνομία, με τους «ράμπο» και τους «αδιάφθορους», με τις έρευνες και τη δράση όλων αυτών για τα ίδια αντικείμενα, κι ακόμη με τις έρευνες, τις πληροφορίες, τη δράση των μηχανισμών της SCHENGEN, της EUROPOL, της EUROJUST; Η εισαγγελική αστυνομία θα διαθέτει δικά της μηχανήματα, υπολογιστές, αυτοκίνητα, θα ενεργεί συλλήψεις και κρατήσεις και όλη αυτή η οργάνωση και δράση θα στελεχώνεται από εισαγγελείς;

Αν η πρόταση υλοποιηθεί θα αποτελέσει έναν επιπλέον κρίκο στη δικαστική νομιμοποίηση του συγκεντρωτικού αυταρχισμού μιας τυραννικής εξουσίας των κυρίαρχων συμφερόντων..

Στις 26 του περασμένου Νοέμβρη αθωώθηκαν από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο του Κιλκίς πέντε κατηγορούμενοι πολίτες. Ηταν κατηγορούμενοι για «παρακώλυση συγκοινωνιών». Τον Απρίλη του 1999, μαζί με δεκάδες άλλους συναγωνιστές τους, στο δρόμο προς τα σύνορα με τα Σκόπια, μπλοκάρισαν φάλαγγα του ΝΑΤΟ, που όργωνε τότε τη χώρα μας για τις επιδρομές του, τη διάλυση και τη στρατιωτική κατοχή της Γιουγκοσλαβίας και των κατοχικών προτεκτοράτων που κατασκεύαζε. Από αυτή την αντιστασιακή δράση, τα γαλλικά τμήματα της φάλαγγας αναγκάστηκαν να γυρίσουν (προσωρινά, βέβαια) στη Θεσσαλονίκη.

Ο εισαγγελέας στην αγόρευσή του και το δικαστήριο με την απόφασή του αναγνώρισαν ότι η διέλευση ξένων στρατιωτικών τμημάτων από το έδαφος της χώρας ήταν παράνομη, γιατί η κυβέρνηση την επέτρεψε παραβιάζοντας σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και ότι οι κατηγορούμενοι νόμιμα «απαγόρευσαν στη δύναμη (εννοεί του ΝΑΤΟ) να προχωρήσει όπως επιβάλλει το Σύνταγμα».

Είναι μια απόφαση με θετική σημασία για το λαϊκό κίνημα. Υπάρχουν κι άλλες δικαστικές αποφάσεις, με τις οποίες αθωώνονται κατηγορούμενοι εργάτες, αγρότες, μαθητές για καθαρά πολιτική δράση στο χώρο τους.

Υπάρχει όμως και η πληθώρα των καταδικαστικών αποφάσεων για εντελώς όμοιες πράξεις πολιτικής αντίστασης. Πολλές φορές, μάλιστα, έχουν ακουστεί φωνές από τις εισαγγελικές έδρες και τα βουλεύματα, τόσο πολιτικά εμπαθείς, που προκαλούν σοβαρή ανησυχία για τις ροπές που ενεδρεύουν στο χώρο της κρατικής αυτής λειτουργίας.

Οπως πρέπει ακόμη να αναφερθούν οι μακροχρόνια και προφανώς υποτακτικά «παραμελημένες» υποθέσεις ή αποφάσεις που προκλητικά «ρίχνουν στα μαλακά» κατηγορουμένους που η δράση τους ζημιώνει και την κυβερνητική εξουσία.

Η «νέα τάξη πραγμάτων» προωθεί την ανάλογη δική της δικαιοσύνη. Ποτέ, βέβαια, κανένα ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα δεν παραχώρησε δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Αντίθετα, στην κρατική δομή είναι σύμφυτη με την υπόστασή του η αντίθεση ανάμεσα στην εξουσία του, στη «δημόσια τάξη και ασφάλεια» και τα δημοκρατικά, ατομικά κλπ. δικαιώματα. Οσο απλώνεται η μια κατηγορία τόσο περιορίζεται η άλλη. Οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, άλλωστε, από τον υπουργό Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλο που επέβαλε τον ισχύοντα «τρομονόμο» (2928/2001) και τον υπουργό Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδη και έως τον Φ. Πετσάλνικο διακήρυξαν επανειλημμένα ότι, όταν έρχονται σε αντίθεση αυτές οι δύο κατηγορίες, πρέπει να επικρατεί η «τάξη και ασφάλεια» που είναι... δικαίωμα των πολλών και να υποχωρεί η προστασία των δικαιωμάτων. Ενα φοβερό κήρυγμα στις συνέπειες της εφαρμογής του.

Οσο κλείνουν οι δαγκάνες του κράτους της βίας γύρω και από τη Δικαιοσύνη, τόσο αυτή σαν κρατική λειτουργία θα μεταμορφώνεται και θα εντάσσεται σ' αυτή την κρατική δομή.

Μόνο ένα προσωπικό πρόβλημα συνείδησης μπορεί να προκύψει στους δικαστές που τυχόν έχουν συνειδητοποιήσει κάποιες δημοκρατικές αρχές, ή η επίδραση, όσο μπορεί να ασκηθεί σ' αυτές τις συνθήκες, του λαϊκού κινήματος. Οσο θα μπορέσει θαρρετά να λειτουργήσει η δημοκρατική τους συνείδηση σ' αυτό το χώρο, θα είναι σημαντική η όποια βοήθειά τους στα στρώματα του εργαζόμενου λαού. Τα στρώματα αυτά που είναι αναγκασμένα να αγωνίζονται τόσο για τη διατήρηση των δικαιωμάτων που έχουν κατακτήσει με τόσους αγώνες και μαρτύρια, όσο ακόμη και για την επιβίωσή τους μέσα σ' ένα οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα άγριας εκμετάλλευσης, ανεργίας, αποκλεισμού, κινδύνων και διώξεων. Ομως που αυτά τα λαϊκά στρώματα πρέπει πρώτα και κύρια να κατανοήσουν και να συνειδητοποιήσουν αυτές τις συνθήκες που τα απειλούν και την πάντα επίκαιρη ιστορική ανάγκη να αλλάξουν την πορεία που επιδιώκουν τα εκμεταλλευτικά συμφέροντα, μόνο με το δικό τους αγώνα.

Ηξερε ο ποιητής που ονόμασε τον «ήλιο της δικαιοσύνης» «νοητό». Μόνο με τον αγώνα τους, οι λαοί θα εγκαταστήσουν οριστικά τη δική τους δικαιοσύνη...