Κρίση ήταν και πάει..; Μπορεί το άθλημα του μπάσκετ σε γενικές γραμμές να περνάει ίσως την πιο δύσκολη περίοδό του στην Ευρώπη, όμως για τους Ελληνες φιλάθλους κάτι άλλαξε. Τουλάχιστον σε επίπεδο Εθνικής ομάδας στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ για το 2003 για πρώτη φορά μετά από καιρό επιβεβαίωσε τον τίτλο της σαν την «επίσημη αγαπημένη» ομάδα. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πήρε την πρόκριση για τα γήπεδα της Σουηδίας το καλοκαίρι πραγματοποιώντας μια ιδιαίτερα αξιόλογη πορεία. Τερμάτισε πρώτη στον Β` όμιλο σημειώνοντας 9 νίκες και μια ανώδυνη ήττα από την Ισπανία στον τελευταίο αγώνα. Η όλη πορεία κατά τη διάρκεια των προκριματικών αφήνει αισιόδοξα μηνύματα για τις εμφανίσεις των διεθνών το καλοκαίρι και οι στόχοι έπειτα από χρόνια διαγράφονται υψηλοί. Αλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι εκτός της Σουηδίας υπάρχει και η Αθήνα του 2004

Μπορεί η ήττα από την Ισπανία να μετρίασε κάπως τη χαρά των διεθνών μας που είχαν ξεχάσει την έννοιά τους, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η πορεία της χώρα μας δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί πετυχημένη. Το πείραμα που επιχείρησε ο Γιάννης Ιωαννίδης εφαρμόζοντας τη γνωστή του συνταγή να στηρίζεται σε νέους παίκτες που έδεσαν άριστα με του παλιούς ήταν ήταν καθ' όλα θετικό. Η δίψα των νεαρών παικτών για διάκριση έδωσε άλλον αέρα στην ομάδα που φαινόταν ακόμα και στα εύκολα παιχνίδια να μην ικανοποιούνται μόνο τη νίκη αλλά να επιζητούν και την όσο το δυνατόν καλύτερη εμφάνιση. Αλλωστε οι διαφορές στα σκορ των περισσότερων αγώνων μαρτυρούν του λόγου το αληθές: με Βέλγιο 88-49, 92-59, με Ρουμανία 92-60, 103-45, με Δανία 103-63, 75-60. Παράλληλα, στα θετικά μπορεί να συγκαταλεχτεί και το γεγονός ότι από τους παίκτες έλειψαν τα στοιχεία του ατομικισμού, κάτι που επιφέρει πλουραλισμό στην επίθεση. Σε αυτό ίσως να παίζει και μεγάλο ρόλο και η έλλειψη ενός παίκτη ηγέτη πράγμα που κάνει όλους να προσπαθούν για το καλύτερο. Αλλωστε ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν σαφής σε αυτό το θέμα. «Μπορεί να μην έχουμε Νοβίτσκι, αλλά θα προσπαθήσουμε να παλέψουμε αυτές τις ομάδες με ό,τι όπλα διαθέτουμε...».

Εκείνο όμως που δε λείπει σίγουρα είναι οι πολλές επιλογές που έχει ο ομοσπονδιακός τεχνικός στον καταρτισμό της ομάδας αφού ακόμα και σπουδαία ονόματα τυγχάνει να μείνουν εκτός. Αλλωστε και αυτοί που κλήθηκαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τα κατάφεραν καλά... Κατ' αρχήν οι... παλιοί. Τόσο ο Γιώργος Σιγάλας όσο και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αλλά και ο Ευθύμης Ρεντζιάς έδειξαν να περνάνε μια δεύτερη φάση στη θητεία τους στην Εθνική. Προσηλωμένοι στους υψηλούς στόχους έδειξαν τη συνέπεια που απαιτεί η φανέλα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, κάτι που έκανε τον Γιάννη Ιωαννίδη να τους δώσει τα εύσημα. Ο Μιχάλης Κακιούζης παρά τα προβλήματα με την ΑΕΚ, τουλάχιστον στην Εθνική απέδειξε ότι διανύει μια περίοδο παρατεταμένης φόρμας και φυσικά δεν έχει χάσει καθόλου το σημαντικό πλεονέκτημά του να κινείται χωρίς την μπάλα.

Ο Αντώνης Φώτσης επιστρέφοντας από το ΝΒΑ και τους Μέμφις φρόντισε να δείξει από την αρχή το ανέβασμα στο αγωνιστικό επίπεδο που έχει κάνει, έστω και εάν ορισμένες φορές τα αψυχολόγητα φάουλ αποδεικνύουν το νεαρό της ηλικίας του. Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος φαντάζει σαν ένας έμπειρος παίκτης έστω και μόλις 22 Μαΐων, αν και έχει να ξεπεράσει ακόμα ένα εμπόδιο, αυτό της έλλειψης πίεσης στα δύσκολα, αφού δεν έχει τη θητεία σε κάποια ομάδα πρωταγωνίστρια του πρωταθλήματος. Την ολοκλήρωσή του ως παίκτη φαίνεται να πετυχαίνει και ο Νίκος Χατζηβρέτας, αφού τα σημάδια βελτίωσης στον τρόπο παιχνιδιού του από τη θητεία του στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και δίπλα στον Ιβκοβιτς είναι εμφανή. Ο Νίκος Χατζής μπορεί να μπαινοβγαίνει αλλά σίγουρα αποτελεί μια αξιόλογη λύση στον πάγκο, ενώ οι νεαροί Διαμαντίδης και Χαρίσης σίγουρα έχουν να προσφέρουν πολλά όταν καταλάβουν κυρίως από ψυχολογικής πλευράς το τι απαιτεί η θέση τους σε μια ομάδα.

Το πρόβλημα του βαρύ σέντερ ήταν εμφανές στα δυο τελευταία παιχνίδια της Εθνικής, με δεδομένο και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο Σχορτσιανίτης. Το ρόλο στη «φροντ λάιν» κλήθηκε να παίξει ο Δήμος Ντικούδης ο οποίος τα πήγε καλά. Ομως στη Σουηδία τα πράγματα θα είναι πολύ πιο δύσκολα. Ετσι τα αμέσως προσεχή σχέδια του Γιάννη Ιωαννίδη περιλαμβάνουν το ταξίδι στις ΗΠΑ προκειμένου να πείσει τον Τσακαλίδη να φορέσει ξανά τη φανέλα της Εθνικής. Σε συνδυασμό και με την πιθανή παρουσία του Ρεντζιά, τότε το πρόβλημα κάτω από τα καλάθια δε θα υφίσταται...

Μέχρι τέλος κράτησε η αγωνία των Ισραηλινών για την πρόκριση, όπου θα 'λεγε κανείς ότι ταξίδεψαν τελικά στη Σουηδία μέσω Ρουμανίας και... Εσθονίας. Οι Εσθονοί επικράτησαν των Ούγγρων στο Ταλίν με +13 πόντους διαφορά (88-75) και έτσι την Κυριακή οι Ισραηλινοί ήξεραν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν κόντρα στους αδιάφορους Ρουμάνους που έπρεπε να τους νικήσουν με 23 πόντους διαφορά. Και το έκαναν αφού το 91-68 τους σφράγισε το εισιτήριο για τα τελικά. Ετσι λοιπόν οι 16 ομάδες που έχουν ραντεβού το καλοκαίρι στοά γήπεδα της Σουηδίας εκτός της διοργανώτριας και της χώρα μας, φυσικά είναι: Γιουγκοσλαβία (πρωταθλήτρια Ευρώπης), Τουρκία, Λιθουανία, Ισπανία, Κροατία, Γερμανία, Βοσνία, Γαλλία, Λετονία, Ιταλία, Ρωσία, Σλοβενία Ουκρανία και Ισραήλ.